Tom,  Rozdzial

 1  I,18|   próżniaka, który jednakże jest adwokatem. Po bardzo krótkim, a nawet
 2  I,18|      siebie pana Łęckiego z jego adwokatem, który widocznie nudzi się
 3  I,18|        sytuacji. Nie żegna się z adwokatem, nakłada w sali kapelusz
 4  I,19|        kto wie, czy i nie z moim adwokatem, i - straciłem dwadzieścia
 5 II,9 |     adwokata (który zarazem jest adwokatem księcia) i zakomunikowałem
 6 II,10|       jeszcze z tym łotrem swoim adwokatem?... Hultaj Maruszewicz wypatrzył
 7 II,10|    dobrze. Zresztą mówiłem już z adwokatem, który jutro przyjdzie do
 8 II,11| naradziwszy się z tym swoim niby adwokatem i z Maruszewiczem, na dzień
 9 II,14|  lokatorami, a jeden z jej byłym adwokatem, który nie uchybiając mu,
10 II,17|      późnej nocy spędził ze swym adwokatem i rejentem.~Kładąc się spać