Tom,  Rozdzial

1  I,5 | pokoleniom, nastrajał go na jakiś ton uroczysty.~Na tym poważnym
2  I,19|         tonem panna Izabela. ~Ten ton otrzeźwił Wokulskiego, który
3 II,1 |          jego głosie jakiś twardy ton, który do dziś dnia robi
4 II,10|  zakończyła pytaniem, które miało ton jakby prośby:~- Więc pan
5 II,11|           dolega i nastraja go na ton ironiczny:~- Byłeś doktór
6 II,11|            z rachunkiem... A jaki ton w rozmowie, jakie impertynencje,
7 II,13|      audiencję. ~Te ostrożności i ton, jakim je wypowiadano, przykro
8 II,13|       zapytała.~- Ma bardzo ładny ton... Bardzo...~- I będziemy
9 II,15|           spostrzegł, że obojętny ton nie odpowiada treści rozmowy;