Tom,  Rozdzial

1  I,18| oświadczył, iż za żadne w świecie skarby nie pojedzie dalej, chyba
2 II,4 |        który obiecywał mu wskazać skarby zakopane przez sztab Napoleona
3 II,5 |      Dopiero dziś widzę, jakie to skarby uczuć...Stroić się lubi
4 II,7 |          nareszcie zgromadzili te skarby sztuki, które pan sam podziwia. ~-
5 II,8 |        gdzie są zachowane wielkie skarby, jakich by na całym świecie
6 II,8 |       mogłyby się to mnie pokazać skarby?... Zaraz bym wlazł do nich,
7 II,10|    trzymać tych panów?~- Za żadne skarby! - jęknęła pani baronowa. -
8 II,14|        nieprędko poznam wszystkie skarby tej pięknej duszy..."~Po
9 II,15|           dostatki, co największe skarby!... Wszystko człowieka zawodzi,