Tom,  Rozdzial

1  I,6 |    że wątpić nie można.~- Przypuśćmy, że nie spiskujesz - ciągnie
2  I,11|  jest sobie piękna panna, przypuśćmy, że nawet niezwykle piękna,
3  I,15|   tylko mniej widoczna."~"Przypuśćmy..."~"Dobrze - mówił dalej
4  I,15|  spokoju i odwagi. ~"Więc przypuśćmy - mówił - że w rezultacie
5 II,4 | spuszczał z niego oka. ~- Przypuśćmy - odezwał się Wokulski -
6 II,4 |   podobania się, a nawet, przypuśćmy, do zdobycia kobiety. Co
7 II,4 |  nie dziwiliby się temu. ~Przypuśćmy wreszcie, żebym się z nią
8 II,13|   Kto to powiedział?...~- Przypuśćmy, że naoczni świadkowie:
9 II,19| Otóż to!... Ale mniejsza; przypuśćmy, że w tym razie nie zrobił