Tom,  Rozdzial

1  I,2 |  dwudziestu pięciu lat mieszkał w pokoiku przy sklepie. W ciągu tego
2  I,2 | najbardziej, wymykał się do swego pokoiku, ażeby zjeść obiad przyniesiony
3  I,10|     połowy maja siedziałem w moim pokoiku, przypatrując się jego ścianom,
4  I,18|           i widzi, że w tym małym pokoiku znajduje się drugi, jeszcze
5 II,1 |          Zamieszkał u mnie (w tym pokoiku z zakratowanym oknem i zielonymi
6 II,3 |         rękę i prowadzi do małego pokoiku, który po chwili zaczyna
7 II,6 |         na strych pałacu, gdzie w pokoiku, świeżo na ten cel zbudowanym,
8 II,10|       taka sama była u pani tam w pokoiku...~- Czy to jest ta sama?~-
9 II,16|           rana wprowadzili się do pokoiku trzej młodzi ludzie, ale