Tom,  Rozdzial

1  I,5 |         oczy umiały tulić, pieścić, płakać bez łez, palić i mrozić.
2  I,15|             gąsiora, a jednocześnie płakać nad własnym sercem, tak
3  I,19|           coś nadludzkiego. ~Zaczął płakać. ~- Papo, co tobie?... Ja
4 II,2 | nieboszczyka ... ~Zaczęła znowu tak płakać, iż myślałem, że dostanie
5 II,8 |        kowal ciapnął go, wąż zaczął płakać ludzkim głosem. Były wilki
6 II,8 |          słyszą na łąkach, i będzie płakać wiek wieków. Węgiełek skończył.
7 II,11|            smutny (aż mi się czasem płakać chciało, kiedym na niego
8 II,16|      zacznie padać do nóg, skomleć, płakać, to w końcu zawróci głowę
9 II,17|           wdzięki natury... Czasami płakać mi się chce z nudów, ale