Tom,  Rozdzial

 1 II,13|     powiedział, że tylko słuchając Molinariego mógłby umrzeć bez żalu.
 2 II,13|           panna Izabela nie znając Molinariego daje się tylko unosić prądowi
 3 II,13| przekleństwo..."~O kilka kroków od Molinariego, przy mikroskopijnym stoliczku,
 4 II,13|      wachlarza, spojrzała w stronę Molinariego, który bardzo wesoło rozmawiał
 5 II,13|            siedzącą w towarzystwie Molinariego.~- Kto z nas miał rację? -
 6 II,13|            umarł Wokulski z powodu Molinariego, wielki skrzypek nie straciłby
 7 II,13|       kogoś symbolizować, to tylko Molinariego~Nie mogła zasnąć, w sercu
 8 II,13|        jakkolwiek wciąż podobny do Molinariego, chwilami przypomina Starskiego.
 9 II,13|       Gdyby nawet Bela kokietowała Molinariego, to i cóż?... Trwało to
10 II,13|           powiedział z powodu tego Molinariego... Przysięgam pani, że czczę