Tom,  Rozdzial

1  I,6 |         Tylko spoza dymu widać blady połysk jego oczów, a nad
2  I,13|      Był to baron Krzeszowski. Blady z gniewu zbliżył się do
3  I,15|  Siadając do powozu był bardzo blady i bardzo spokojny, jak człowiek,
4  I,18|       i młody bez zarostu, tak blady i wycieńczony, że pan Ignacy
5  I,18|     Łęcki robi się na przemian blady i fioletowy, a pani Krzeszowska
6  I,18| tysięcy i sto rubli - bełkocze blady Żydek. ~- Sześćdziesiąt
7  I,19|      Wszedł Henryk Szlangbaum, blady, z błyskawicami w oczach.
8 II,14|  Istotnie, wszedł Maruszewicz, blady, z pałającymi oczyma. ~-
9 II,15|    wagonu, w której widać było blady obraz panny Izabeli w uścisku