Tom,  Rozdzial

1  I,3 |         ciotka. - Zawsze miałam przeczucie, że marnie skończę...~-
2  I,8 |   Wokulskiego tknęło szczególne przeczucie.~- Wysocki!... - zawołał. -
3  I,11| jutrzejszego spaceru i niejasne przeczucie, że jutro zbliży się do
4  I,14|         do panny Izabeli:~- Mam przeczucie, że go tu gdzieś spotkamy...~
5 II,7 |   Tknęło go jakieś nieokreślone przeczucie, ale nie śmiał pytać; nawet
6 II,9 |        adwokata tknęło mnie złe przeczucie. Postanowiłem dziś jeszcze
7 II,14|  założyć świeże firanki, bo mam przeczucie, że nieszczęśliwy nasz pan
8 II,18|  wszelki ślad po sobie. Ale mam przeczucie, że tak nie jest.~Chociaż...