Tom,  Rozdzial

1  I,5 |       jakiej marzą poeci, ale prawdziwie chrześcijańska, zjawia się
2 II,5 |   siwych włosów i że dla niej prawdziwie pięknym może być tylko siwy
3 II,5 |    człowieka szczęśliwego. ~- Prawdziwie jestem szczęśliwy, i to
4 II,6 |     choć raz w życiu spotkała prawdziwie nowego człowieka... ~- A
5 II,6 |     ty już nie będziesz nigdy prawdziwie kochana, bo miałaś nieszczęście
6 II,10|      jak umieją ściskać tylko prawdziwie kochający, i pobiegłem do
7 II,17|      się w tej sadzawce. Znam prawdziwie uczonych, nawet ludzi z
8 II,17| drugim lub czwartym, i to tym prawdziwie kochanym, tym od dawna przeczuwanym...~-