Tom,  Rozdzial

1  I,5 |     olbrzymach, o końcu tego pięknego świata, w którym przebywała,
2  I,5 |     samotności i ciszy swego pięknego lokalu. Nieraz Mikołaj już
3  I,7 |    pannę Izabelę o przyjęcie pięknego kostiumu, nie tylko co dzień
4  I,7 |       wysyłanych pod adresem pięknego młodzieńca, i z własnych
5  I,18|      się i mówi półgłosem do pięknego bruneta: ~- Pan wydzysz
6  I,18|    przyznaje w duchu, że tak pięknego mężczyzny nigdy jeszcze
7  I,19| nieco przyćmił się wizerunek pięknego Kazia Starskiego. ~Drugi
8 II,3 |  chwili ukazał się mężczyzna pięknego wzrostu, z siwą hiszpanką,