Tom,  Rozdzial

1 II,5|      wbiegłem do pokoju panny Eweliny i nie powiedziawszy ani
2 II,7|   krążyć z daleka około panny Eweliny Janockiej, zapewne dla zatarcia
3 II,7| doleciał szept barona i panny Eweliny. ~- Prawda - mówił baron -
4 II,7|      nie stosuje się do panny Eweliny. I jeżeli chronię ją...
5 II,7|     baron podskoczył do panny Eweliny, a Starski do pani Wąsowskiej,
6 II,8|      albo biała okrywka panny Eweliny. W jednym miejscu rozwidlała
7 II,8|      skojarzył się ten mariaż Eweliny z baronem, albo żeby się
8 II,8| umizga się nie tylko do panny Eweliny. Co to było tam w breku?...