Tom,  Rozdzial

1  I,4 |             Od tego dnia uległem dziwnej chorobie - mówił Wokulski. -
2  I,10|   podoficer.~Po obu stronach tej dziwnej wody widać było kilka czarnych
3  I,10|          w tamtym sklepie) osoba dziwnej urody. Szatynka, szare oczy,
4  I,13|      sztaby, a ciało nabiera tak dziwnej tęgości, że chyba nie ma
5 II,2 | zapragnąłem poznać lokatorów tej dziwnej kamienicy. ~W roku 1849
6 II,3 |       Wokulski rozmyślając o tej dziwnej prawidłowości w faktach,
7 II,6 |         buzi ukaże się ten wyraz dziwnej melancholii, uważał pan,
8 II,17|          Dla mnie trzeba jakiejś dziwnej kobiety, która by razem