Tom,  Rozdzial

1  I,4 |        na chwilę złożył pióro, czułem ból, jakby mi - czy ty rozumiesz,
2  I,10|      mnie gniew i desperacja ; czułem, że zginę, jeżeli nie zabiję
3  I,10|      Przez całą wreszcie drogę czułem, że leżąca na moich nogach
4 II,2 |     schodząc na drugie piętro. Czułem w sobie takie męstwo, że
5 II,10|     lokatorami jak Tamerlan, i czułem instynktowny niepokój o
6 II,15|        się chwieje.~"Nigdy nie czułem takiego chwiania się wagonu" -
7 II,16| przeprowadzić. Ja już od dawna czułem, że to frant szpakami karmiony,
8 II,17|      od dziesięciu tygodni nie czułem się tak swobodnym... Boże