Tom,  Rozdzial

1  I,5 |     oczyma, z których przeglądała wieczność, a potem objął ją w potężnym
2  I,8 |         oka, aby zagasnąć na całą wieczność, i to nazywa się życiem.~
3  I,9 |           jest tak, że przypomina wieczność."~Od pogrążonych w modlitwie
4 II,8 |   mgnienia powiek i noc długą jak wieczność dusz potępionych. ~Pewnego
5 II,12| przyszłość świata, za moją własną wieczność... nie oddam jednego jej
6 II,14|          na nią i może przez całą wieczność będę ją widział. Któż wie,
7 II,15|          zaznałby tego przez całą wieczność. Goniąc za jednym pragnieniem