Tom,  Rozdzial

 1  I,4 |    się Ir i oparł mu głowę na kolanach.~Pan Ignacy przysunął sobie
 2  I,11|        Ochocki oparł brodę na kolanach i wpadł w zadumę, Wokulski
 3  I,18| kapłana sprawiedliwości są na kolanach tak wytłoczone, jak gdyby
 4  I,18|      bardziej wytłoczonymi na kolanach, aniżeli są w istocie. Baronowa
 5 II,1 | surducie, z pliką papierów na kolanach, i młody chłopak z krótko
 6 II,1 |   przy stoliku syna, kładł na kolanach papiery - i mówił głosem
 7 II,1 |    usiadłszy niespodzianie na kolanach mężowi. Kruche krzesło złamało
 8 II,3 |   zdjął kamasze i oparł mu na kolanach nogi, w czystych zresztą
 9 II,4 |      którzy przychodzą tam na kolanach i prawie nie śmią spojrzeć;
10 II,8 | niedługo postawi komu nogi na kolanach... Odwróćże się pan natychmiast,