Tom,  Rozdzial

1  I,4 |          Położył bułkę i oparł się o poręcz kanapy.~- Pamiętasz - rzekł -
2  I,8 |         zawołał wychylając się przez poręcz:~- Gdybyś jednak wrócił,
3  I,11|           wołał pukając paznokciem w poręcz fotelu.~- Hrabio - przerwał
4  I,16| bezprzyczynowy wstyd : cofała się na poręcz fotelu, rumieniła się i
5 II,1 |         zobaczyłem, że stoi oparty o poręcz krzesła patrząc bezmyślnie
6 II,2 |             ręku i nogami opartymi o poręcz leży jakiś młody człowiek
7 II,8 |              przełożywszy nogi przez poręcz kozła, odwrócił się do towarzystwa.