Tom,  Rozdzial

1  I,2 | przepraszam!... - tłomaczył się odurzony gość.~- Bardzo prosimy -
2  I,8 |    wargi. Chwilę milczał, jakby odurzony szorstką odmową ; na koniec
3  I,9 |     sali - rzekła.~Wokulski był odurzony. Nie wiedział, którędy idzie,
4  I,16|         się na krześle. Był tak odurzony, że nie zwrócił uwagi na
5  I,19|   drodze do domu pan Tomasz był odurzony. Nie czuł upału, tylko ogólne
6 II,1 |         w głębokiej framudze, i odurzony, w półśnie, półjawie, współbiesiadnikom. ~
7 II,4 |         Geista Wokulski był jak odurzony. Spoglądał na drzwi, za