Tom,  Rozdzial

1 II,2 |         których najmniej miałbym ochoty mieszać się. Mnie się wydaje
2 II,6 |       pójdzie z nami? Nie ma pan ochoty. To może pan woli grać ze
3 II,9 |       Stach, ani ja nie czuliśmy ochoty do uściskania go.~Poznał
4 II,17|         doskonale... Nie miałbyś ochoty wyjść na spacer? Ładny dzień,
5 II,17| obojętnością, że nawet nie mieli ochoty wypowiedzieć mu swoich argumentów;
6 II,17|     pragnienia, nie miał sił ani ochoty?... Był jak zeschły liść,
7 II,17|        tyle, na ile mu starczyło ochoty i okazji - odparł Wokulski. -