Tom,  Rozdzial

1  I,11|          a wtedy padał gdzieś na ławkę, zalany zimnym potem, i
2  I,11| najbliższych. Spojrzyj pan na tę ławkę... Tu, w początkach czerwca,
3 II,7 |          Panna Ewelina upadła na ławkę blada i zmęczona, a baron
4 II,10|        zobaczę woźnego z rózgą i ławkę, na której nas bito w skórę.
5 II,15|        że chciał schować się pod ławkę, prosić obecnych, ażeby
6 II,15|        zatoczył się na przeciwną ławkę, potknął się na stopniu
7 II,15|     Panna Izabela rzuciła się na ławkę naprzeciw ojca; Starski