Tom, Rozdzial
1 I,1 | na policzkach, była w tej chwili podobna do krwawnika oprawionego
2 I,1 | liczniej odwiedzała magazyn, od chwili zaś kiedy Wokulski opuścił
3 I,2 | kłusem i zakręcił gaz. Po chwili rozległo się zgrzytanie
4 I,2 | za szafami i wróciwszy po chwili doręczył interesantce ruchem
5 I,2 | przed jedenastą, nawet w tej chwili, panie Mraczewski. Pan powinieneś
6 I,3 | doleciał nas z ulicy. Po chwili zrobił się tam jakiś hałas,
7 I,3 | kontuar (stary miał w tej chwili oczy zamknięte), podniosłem
8 I,3 | tudzież okiennicę. W tej chwili, gdzieś z ulicy zjawiał
9 I,3 | ze zdziwienia, lecz w tej chwili bardzo polubiłem Jana Mincla
10 I,3 | zatarła się; ale stary od tej chwili zupełnie stracił humor i
11 I,4 | ciągłym ruchu. - No - dodał po chwili - miałem też szalone szczęście...
12 I,4 | tylko te gwiazdy, że w tej chwili u was może nikt nie patrzy
13 I,5 | odpowiedział pan Tomasz.~W tej chwili pannę Izabelę ogarnął wstyd
14 I,6 | zapomina, o czym myślała w tej chwili, i pyta się w duchu: "O
15 I,6 | kto wie, czy gdyby w tej chwili ukazały się na niebie gwiazdy,
16 I,6 | kościół do kwesty.~W tej chwili delikatnie otwierają się
17 I,6 | to, Florciu? - spytała po chwili.~- Myślę - odparła cicho
18 I,6 | rubli. Zresztą - dodała po chwili panna Florentyna podnosząc
19 I,6 | w duchu, że oboje w tej chwili tworzą bardzo piękną grupę.
20 I,6 | zabraknie w salonie.~W tej chwili weszła panna Florentyna
21 I,6 | Stary służący wyszedł i po chwili wrócił z listem na srebrnej,
22 I,6 | ona o tym nie myśli. W tej chwili jej duszę znowu targa gniew,
23 I,6 | poczciwy Wokulski!..."~W tej chwili przypomina sobie nawet fizjognomię
24 I,6 | Pannie Izabeli w jednej chwili obeschły oczy nabierając
25 I,6 | go wciągnąć?...~I w tej chwili przestrasza się własnych
26 I,6 | To, czego doznaję w tej chwili, nie jest uprzedzeniem,
27 I,6 | wypieki.~- Otóż w takiej chwili przychodzi ten... kupiec,
28 I,7 | Izabela zawahała się. Po chwili jednak słaby rumieniec wrócił
29 I,7 | rozpłakała się na ulicy...~A po chwili dodała po francusku:~- Zresztą,
30 I,7 | pełen trucizny, a w tej chwili jestem tak spokojny i -
31 I,7 | a potem w Alpy..."~W tej chwili zbliżył się do niego na
32 I,7 | Mraczewskiego i dopiero w tej chwili zauważył, że młody człowiek
33 I,8 | ich rodziny nic go w tej chwili nie interesują.~"Sklep odstapię,
34 I,8 | ptaków, które właśnie w tej chwili unosiły się nad miastem
35 I,8 | patrzyła na scenę, która w tej chwili skupiała uwagę wszystkich,
36 I,8 | powiedział kto - zapytał po chwili - że z nami jest... ot tak?...
37 I,8 | niespodziewanym szezęściem.~W tej chwili Wokulskiego tknęło szczególne
38 I,8 | serca - człowieka..."~W tej chwili żółtawy, za wczesny motyl
39 I,8 | się, to darmo..."~W tej chwili stanął przed drzwiami swego
40 I,8 | kramarstwem - odezwał się po chwili. - Interes żaden, a wymagania
41 I,8 | jak z osobą znajomą.~W tej chwili otworzyły się drzwi sklepu
42 I,8 | mój majątek, o który w tej chwili toczy się między nami proces...~-
43 I,8 | włożył ją do kantorka. W tej chwili znowu weszły do sklepu trzy
44 I,8 | prawie ode drzwi. - W tej chwili dowiaduję się... Jestem
45 I,9 | półimperiałów. - Chociaż - dodał po chwili - posłałem im już dywany,
46 I,9 | dzieje; więc patrzył w tej chwili na kościół jak na rzecz
47 I,9 | się Wokulskiemu, że w tej chwili widzi przed sobą trzy światy.
48 I,9 | rubli pensję - odparł.~W tej chwili zbliżyło się do stołu kilkoro
49 I,9 | odpowiedział. Ale w tej chwili spuścił oczy.~- A gdybym
50 I,9 | hrabinę. Czuł dla niej w tej chwili taką wdzięczność, że na
51 I,9 | mnie w tamtą stronę?"~W tej chwili tuż obok konfesjonału stanęła,
52 I,9 | zajmują się czym innym?"~W tej chwili Wokulskiemu zrobiło się
53 I,9 | dalszych pokojów. W jednej chwili na Wokulskiego zwróciły
54 I,9 | dziwne pytanie - dodała po chwili - czy ja też potrafiłabym
55 I,9 | mówiła prezesowa - że w chwili ostatniego z nim pożegnania
56 I,9 | jaki nagrobek? - spytała po chwili prezesowa.~Wokulski zarumienił
57 I,9 | cieszyły rzeczy, które w tej chwili tylko wstręt budzą?... Tyle
58 I,9 | wyjątkowe szczęście!..."~W tej chwili potężny krzyk wydarł się
59 I,10| maszże pieniądze? - spytał po chwili.~- Znajdę z kilkaset złotych.~
60 I,10| rozpoczęta zabawa, gdyby w chwili największego tumultu nie
61 I,10| granatową kolumnę. W tej chwili na prawo od nas huknął strzał
62 I,10| zawołałeś wtedy, Katz.~A w tej chwili granat przeleciał wysoko
63 I,10| do nas adresowano.~W tej chwili stary podoficer, który szedł
64 I,10| pochwycił mnie za nogę. W tej chwili wrzeszczący tłum posunął
65 I,10| nasze zwycięstwo. Od tej chwili sztandary z trzema rzekami
66 I,10| albo o bitwach. W takiej chwili Franc wypijał podwójne porcje
67 I,10| był Wokulskim, w jednej chwili ożeniłbym się z tą bogatą
68 I,10| chłopiec sklepowy w tej chwili przyniósł im nowe butelki,
69 I,10| zaszczyca nas wizytami od chwili powrotu Stasia z Bułgarii.
70 I,10| reputacja. Ja bowiem od chwili, kiedy Lisiecki zwraca się
71 I,10| na środku i w tej samej chwili znowu gdzieś pod sufitem
72 I,10| dzieci zżydzieją, jednej chwili uciekłbym stąd na Nalewki...~-
73 I,10| zgubił książeczkę. Jednej chwili spostrzegłem, że w tym człowieku
74 I,10| Szuman.~Umilkłem i dopiero po chwili spytałem znowu:~- Cóż z
75 I,11| nie wypada!"~I czuje w tej chwili, że połyskująca woda sadzawki
76 I,11| przemysłowców złożyła w tej chwili dowód rzadkiej powściągliwości
77 I,11| księcia zajaśniała w tej chwili blaskiem prawdziwego natchnienia.~-
78 I,11| poczęli się rozchodzić. W tej chwili Wokulski spostrzegł, że
79 I,11| ostryga do skały..." W tej chwili - ciągnął dalej Ochocki -
80 I,11| piękny wieczór!... - dodał po chwili. - Jestem dziś podniecony
81 I,11| podziwu błysnęła radość. W tej chwili Ochocki przetarł czoło jak
82 I,11| strasznych wrażeń jak w tej chwili. Był pewny, że chodzi o
83 I,11| siebie Ochocki.~I znowu po chwili dodał:~- To jedno pytanie,
84 I,12| taką siłę, iż gdyby w tej chwili sufit z dwoma piętrami spadł
85 I,12| wielkiego zachwytu.~W tej chwili z prawej oficyny wyszła
86 I,12| szepnął Wokulski.~W tej chwili usłyszał charakterystyczny
87 I,12| prośbę do mecenasa - rzekł po chwili Wokulski.~Adwokat utopił
88 I,12| hrabiny, na tę sprawę... W chwili gdy pan Łęcki zostanie bez
89 I,12| twoje są czyste. Ale w tej chwili, wierz mi, masz we mnie
90 I,12| potrząsnął głową i odezwał się po chwili:~- Żebym ja pana nie znał,
91 I,12| prostokątnej stajnie.~W chwili gdy Wokulski z Maruszewiczem
92 I,12| wygląda tak, jakby w każdej chwili usiłował zsiąść z konia
93 I,13| nagle urwał. Korzystając z chwili Wokulski chciał ich minąć,
94 I,13| Zdawało mu się, że nawet w tej chwili widzi przed sobą zbutwiałe
95 I,13| siodłem w ręku powracał w tej chwili od wagi, szepnął mu:~- Panie
96 I,13| Izabela milczała.~W tej chwili przybiegł wysoki sportsmen.~-
97 I,13| średnic. I w tej właśnie chwili zastanawiał się, czyby na
98 I,13| Jeszcze nie. Czy to - dodał po chwili - ma być żart, czy serio?~-
99 I,13| mignęło zdumienie; w tej chwili jednak opanował się i odpowiedział
100 I,13| nogę.~"A tak!... - dodał po chwili. - Drasnę go, a on będzie
101 I,13| przycisnął cyngiel. W ostatniej chwili pochyliły mu się binokle;
102 I,13| wszedł do przedpokoju i po chwili wróciwszy zapukał do pana.~-
103 I,13| zajęcia...~- Nie mam w tej chwili żadnego zajęcia - odpowiedział
104 I,13| kapelusza z głowy.~- W tej chwili nadejdzie - odpowiedział
105 I,13| niskim ukłonem.~- W tej chwili, to znaczy?...~- Najpóźniej
106 I,13| umiałby ściśle oznaczyć chwili aktu zajmowania miejsca
107 I,13| to go nie minie..."~Po chwili ogarnął go jeszcze czarniejszy
108 I,13| chcę żyć, ja chcę...~W tej chwili zapukano do drzwi gabinetu.
109 I,14| tylko, że prawie w tej samej chwili w jej czcicielu odezwał
110 I,14| traktować pobłażliwie.~W takiej chwili (kiedy już zaczęto spoglądać
111 I,14| Gdyby Wokulski mógł w tej chwili zajrzeć w jej duszę, uciekłby
112 I,15| przesądy?.. - opamiętał się po chwili. ~- Ja i przesądy!..." W
113 I,15| wściekłość i rozpacz. W takiej chwili - chciałby cały świat nabić
114 I,16| litość. Gdyby Wokulski w tej chwili znalazł się u jej nóg, ona
115 I,16| przekonania. I dodał po chwili: - W tych dniach sprzedaję,
116 I,16| Tyle bowiem miał w tej chwili do dyspozycji, a nie mógł
117 I,16| Panie proszą - rzekł w tej chwili Mikołaj ukazując się we
118 I,16| się zdawało. ~Dopiero po chwili spostrzegł, że damą w kremowej
119 I,16| człowieka, który by m w tej chwili przeszkodził. Patrzył na
120 I,16| takiego zamętu uczuć jak w tej chwili. Przez myśl przebiegały
121 I,16| szczęścia aniżeli ja w tej chwili." ~Milczenie trwało już
122 I,17| A gdybym się był w tej chwili oświadczył - przyszło mu
123 I,17| niezachwianej pewności tak w tej chwili górowały nad wszelkimi innymi
124 I,17| Niech no wejdzie. Po chwili wszedł furman. Był przyzwoicie
125 I,17| był mocno podszarpany. W chwili wizyty Wokulskiego baron
126 I,17| wrzasnął: ~- Konstanty ... ~Po chwili wszedł służący nie zdradzając
127 I,17| Hrabia milczał i dopiero po chwili odezwał się: ~- Tek!...
128 I,17| S. Wokulskiego. - W tej chwili może przejść... Ja nawet
129 I,17| Wokulskiemu zdawało się; że w tej chwili odjechał z ziemi bystry
130 I,17| mu śmiejąc się. - W tej chwili powiedział pan kompliment
131 I,17| łazienkowską szosę, na którą w tej chwili wjechała zielona beczka
132 I,17| milcząc. Służący w pierwszej chwili otworzył usta ze zdumienia,
133 I,18| około serca i w pierwszej chwili chciał albo wysiąść, albo
134 I,18| dopiero co, ale że w tej chwili pojechał w Aleje Ujazdowskie.
135 I,18| ramionami. ~W tej samej chwili przyszedł pożegnać go uśmiechnięty
136 I,18| raz... Zresztą - dodał po chwili - kto ma tyle pieniędzy
137 I,18| myślał pan Ignacy. ~I w tej chwili opanowała go idea, że tamci
138 I,18| naprawdę?... ~W tej właśnie chwili otworzyły się drzwi, a współcześnie
139 I,18| zakończeniu trzeciego aktu, w chwili kiedy fabrykant Pifke miał
140 I,18| się do sklepu..." ~W tej chwili zbliżył się do niego Klejn
141 I,18| nie wiem na co?..." ~W tej chwili jednak przypomniał sobie,
142 I,18| że się nie wygadał w tej chwili, iż Wokulski kupuje dom
143 I,18| wracać do sklepu? W tej chwili widzi na Krakowskim przejeżdżającą
144 I,18| odbywa się licytacja. ~W tej chwili przed gmach sądu zajeżdża
145 I,18| Rzecki poznaje, że w tej chwili toczy się tu sprawa przed
146 I,18| za nimi na górę. ~W tej chwili czuje, że ktoś pochwycił
147 I,18| za nim biec, lecz w tej chwili pada w objęcia jakiegoś
148 I,19| serce czy nogi - gdy w tej chwili porwał go Mraczewski. Już
149 I,19| swego mieszkania. W tej chwili dopiero zauważył, że mu
150 I,19| jakie już widział Rzecki w chwili pojedynku z baronem.~- To
151 I,19| pięści, ale milczał. W tej chwili zapukano do drzwi ukazał
152 I,19| usadowił go na fotelu, a w tej chwili zapukano do drzwi. ~- Proszę. ~
153 I,19| farsa! - odezwał się po chwili pan Tomasz. -Istotnie, wypowiedziałem
154 I,19| mniejsza z tym - dodała po chwili. - Jakże papo skończył z
155 I,19| zacinający z żydowska. ~W tej chwili rozległ się w przedpokoju
156 I,19| Szpigelman mówił - rzekła po chwili - że od naszej sumy nie
157 I,19| mi go zesłał, i jeszcze w chwili, w której... w której zaczynam
158 I,19| samo przejdzie... ~W tej chwili rozległo się pukanie do
159 I,19| ucałowała ręce ciotki. W tej chwili była tak piękna, że hrabina
160 I,19| kogoś zawołać; lecz w tej chwili opamiętała się i poszła
161 I,19| znaczy? - odezwał się w tej chwili nowy głos. ~Żydzi umilkli. ~-
162 I,19| fatalność, że właśnie w chwili, kiedy mamy z Belcią i...
163 I,19| zaskoczony, że w pierwszej chwili stracił mowę. Zdawało mu
164 I,19| Serwis państwa jest w każdej chwili do odebrania. ~Teraz panna
165 I,19| każdą przeszkodę... ~W tej chwili zadzwoniono. Panna Izabela
166 I,19| propos - rzekł pan Tomasz po chwili przykrego zdumienia.- Co
167 I,19| obraził... No - dodał po chwili - ale kto mógł przypuścić,
168 II,1 | jego półuśmiechów) i po chwili odparł: ~- Pamiętam (dawne
169 II,1 | niesprawiedliwość. ~- Od tej chwili - mówił z uniesieniem -
170 II,1 | zaczepił nogą o podłogę i po chwili był już w pokoju. Nie rozgniewał
171 II,1 | było tak mocne, że w tej chwili straciłem przytomność. ~
172 II,1 | Zdaje mi się-dodała po chwili - że spełnię ostatnią wolę
173 II,2 | łoskot na schodach i, w tej chwili wbiegł z sieni ów obdarty
174 II,2 | się zaś tyczy - dodał po chwili, nieco zmieszany - co się
175 II,2 | poprzewracane szachy. ~W tej chwili mdło mi się zrobiło; obok
176 II,2 | Gospodarza?... W tej chwili ja tu jestem gospodarzem
177 II,2 | oznaczające wielką desperację. Po chwili milczenia odezwał się: ~-
178 II,2 | dlatego nie uciekłem. W jednej chwili opuściła mnie odwaga, przypomniałem
179 II,2 | głos męski. I w tej samej chwili rozległy się dwa pocałunki,
180 II,2 | upamiętał... Nie - dodała po chwili nieco zmienionym głosem. -
181 II,2 | jeszcze nie przyjechał. Po chwili z przeciwległych drzwi wyszła
182 II,2 | włóczkę i druty, a w tej chwili weszła do salonu pani Stawska...
183 II,2 | ruchy, a oczy, oczy!...) ~Po chwili kłopotliwego milczenia odezwała
184 II,3 | małego pokoiku, który po chwili zaczyna wznosić się w górę. ~-
185 II,3 | z windy na korytarz i po chwili znajdują się w eleganckim
186 II,3 | rozmawiali i biegali, jakby w tej chwili stało się coś; za oknem,
187 II,3 | wysadzona drzewami. W jednej chwili przelatuje około niego ze
188 II,3 | lepiej!" - mruczy. ~Do tej chwili co kilkadziesiąt kroków,
189 II,3 | nazwisko. ~- Prosić. Po chwili ukazał się mężczyzna pięknego
190 II,3 | przemysłowym... ~- W tej chwili nie mogę panu dać odpowiedzi -
191 II,3 | Przepraszam pana, w tej chwili nie mam czasu. ~- Trzy minuty,
192 II,3 | sukni. Wytężył ucho... W tej chwili lokaj zameldował baronowę... ~
193 II,3 | głęboko zniechęcony. ~I w tej chwili, po raz pierwszy, jasno
194 II,4 | wrażeń. ~- Prosić... ~Po chwili wszedł człowiek bardzo mały
195 II,4 | przekonam cię, jak w tej chwili jesteś niesprawiedliwy i
196 II,4 | szybko wybiegł z pokoju. Po chwili ukazał się Jumart. ~- Wynudził
197 II,4 | wieko odskoczyło. ~W tej chwili opanował go nowy atak podejrzliwości.
198 II,4 | właśnie ósma, więc w tej chwili zaczyna się przedstawienie
199 II,4 | że podał mu różę. W tej chwili medium zaczęło wąchać korek
200 II,4 | bił głową o ścianę. ~W tej chwili Palmieri dmuchnął mu w oczy
201 II,4 | obrazy, dywany i kwiaty. Po chwili ukazała się baronowa z miną
202 II,4 | do metalów, właśnie w tej chwili pracuję nad nimi, spojrzyj... ~
203 II,4 | Geist wydął mu się w tej chwili jak Mojżesz, który do obiecanej
204 II,4 | twarzy Beli, która w tej chwili jest u mnie i spiekła raczka
205 II,5 | Wokulski. W następnej zaś chwili przyszło mu na myśl: o jakich
206 II,5 | Ciekawym - rzekł do siebie po chwili - w jakim celu tak znacząco
207 II,5 | do drzwi przedziału i po chwili ukazał się nadkonduktor
208 II,5 | dla którego od pierwszej chwili uczułem nieledwie braterską
209 II,5 | Szczęściem, wybiegł w tej chwili posługacz stacyjny donosząc
210 II,6 | Wokulski, któremu w tej chwili przypomniała się panna Izabela. "
211 II,6 | zabawi tu dłużej, więc w tej chwili obliguję go, ażeby w czasie
212 II,6 | drutem parasolki. ~W tej chwili Wokulski wyskoczył. Jednocześnie
213 II,6 | na brek i w ciągu jednej chwili zobaczył taką scenę: panna
214 II,6 | można śmiać się w takiej chwili - odezwała się narzeczona. ~-
215 II,6 | wychodziły do parku. Po chwili wbiegł chłopiec w liberyjnej
216 II,6 | nim... Minął korytarz i po chwili znalazł się w obszernym
217 II,6 | pomyślał Wokulski.~W tej chwili z kuchni wyszło nowe dziwo:
218 II,6 | boleści, jakie przeżył, w tej chwili parują z niego. Gdyby go
219 II,6 | dla starców, których w tej chwili jest czworo; uprzyjemniają
220 II,6 | panowie nie mogą jednej chwili usiedzieć bez gadania. Pogodził
221 II,6 | Wokulskiego. Ten odparł po chwili milczenia: ~- Tak, ma pan
222 II,6 | schylona nad haftem. W tej chwili podniosła głowę i spojrzała
223 II,6 | spotęgował się, a w tej chwili Wokulskiemu przywidziało
224 II,6 | godziny jedziemy. Od tej chwili zaczyna pan służbę przy
225 II,6 | zawracać głowy. W takiej chwili stu innych na pańskim miejscu
226 II,6 | Jechali jakiś czas milcząc. Po chwili znowu zabrała głos pani
227 II,6 | jest coś nowego... Lecz po chwili przekonywamy się, że to
228 II,7 | nieszczęśliwe matki. ~Od tej chwili Starski w oczach hrabiny
229 II,7 | zadowolenie i lekka obawa. W tej chwili Wokulski przedstawiał się
230 II,7 | rycersku..."~Prawie w tej chwili Wokulski wracał z panią
231 II,7 | Warszawie. ~Wokulski w jednej chwili odzyskał energię; fala gniewu
232 II,7 | Eweliną, a ona nim..."~W tej chwili obudziła się w nim radość
233 II,7 | się, co ma zrobić w tej chwili. ~- O, niech się pan mną
234 II,7 | to anioł, któremu każdej chwili powierzyłbym cały majątek,
235 II,7 | Ale, widzi pan - zaczął po chwili - ten Starski to obrzydliwa
236 II,7 | chciała protestować, ale w tej chwili baron podskoczył do panny
237 II,8 | westchnął Starski - ale w tej chwili wyobrażam sobie, że jadę
238 II,8 | zeskoczył z kozła i po chwili siadł w breku naprzeciw
239 II,8 | trudno było wątpić, że w tej chwili zapomniał o pannie Izabeli. ~-
240 II,8 | niebezpieczny..." I w tej chwili uczuł, że kocha Ochockiego. ~-
241 II,8 | w nim widzę ludzi. W tej chwili na przykład rozumiem go...
242 II,8 | niedaleko niej na ziemi. W tej chwili na brzegu polanki ukazała
243 II,8 | wiem, że to, co mówię w tej chwili, nazwać można zuchwalstwem.
244 II,8 | Wokulski zamyślił się.~W tej chwili w lesie poczęto hukać i
245 II,8 | szepnął Wokulski. W tej chwili przywidziało mu się, że
246 II,8 | najlepiej zaś Starskiego.~W tej chwili Wokulski gwałtownie cofnął
247 II,8 | zdawało mu się, że gdyby w tej chwili zajechał powóz po pannę
248 II,8 | Więc zostaję... - rzekł po chwili. - Będę cierpliwym, a pani
249 II,8 | czółna. ~I dopiero w tej chwili schwycił Wokulskiego taki
250 II,8 | są te panny - zaczęła po chwili prezesowa. - Im się zdaje,
251 II,8 | niej wyrośnie, ale w tej chwili!... akurat Starski dla niej
252 II,8 | zadyszany upadł na krzesło, a po chwili rzekł:~- Uważa pan, szanowny
253 II,8 | krakanie wron, które w tej chwili przelatują nad lasem, i
254 II,8 | źle, a za rok..."~W tej chwili koń jego wyrzucił głową
255 II,8 | opanowała go rozpacz. W tej chwili miał jedno tylko pragnienie:
256 II,9 | jeszcze jakiś pan.~W tej chwili wyszła do nas i pani Stawska.~
257 II,9 | zarumieniła się. Była w tej chwili tak piękna, że nawet Wokulski
258 II,9 | dziecko, więc w pierwszej chwili cofnął się zdziwiony; potem
259 II,9 | poprawiła ją córka. W tej chwili miała oczy tak wielkie i
260 II,9 | szepnęła pani Stawska i w tej chwili ogromnie zmieszała się.~-
261 II,9 | rzekł Stach.~Istotnie, w tej chwili wszedł do sklepu człeczyna
262 II,10| baronowej... W pierwszej chwili prawie zlękłam się, bo ona,
263 II,10| rozbroiła mnie w jednej chwili, kiedy zobaczywszy Helunię
264 II,10| oskarżeni i świadkowie. W tej chwili tak żywo stanęły mi w pamięci
265 II,10| i żółtego...~W pierwszej chwili myślałem, że między tymi
266 II,10| baronową a młodymi ludźmi w tej chwili dosięgła najwyższego punktu.~
267 II,10| mizernego kolegę, który...w tej chwili właśnie już po raz piąty
268 II,10| zamyśleniu.~- Gdybyśmy - rzekł po chwili - mogli zostać do wakacyj,
269 II,10| oskarżonych i świadków.~W tej chwili zbliżył się do naszej ławki
270 II,10| spowiedzi lżej odetchnęłam, a od chwili kiedy tu jestem, czuję się
271 II,10| i tłumił ziewanie.~W tej chwili i Wokulski spojrzał na panią
272 II,11| kulisami. Zresztą, w tej chwili chodzi o co innego. Śmiech
273 II,11| wiesz, że książę do tej chwili nie zaprosił Wokulskiego,
274 II,11| panie Rzecki - dodał po chwili.~- Pan mnie obrażasz! -
275 II,11| wzruszeni.~- Cóż - rzekłem po chwili, zabierając się do wyjścia -
276 II,12| Zresztą mogę zobaczyć każdej chwili, jeżeli nie panią, to przynajmniej
277 II,12| przedpokoju zadzwoniono, a po chwili Mikołaj podał bilety panów
278 II,13| jawie. Wreszcie rzekł po chwili:~- Wybacz, doktór, ale...
279 II,13| Uważa pan - odezwał się po chwili - przyszedłem do pana w
280 II,13| tym zależy."~W pierwszej chwili zdawało się Wokulskiemu,
281 II,13| Dobrze - odezwał się po chwili Wokulski. - Na narzędzia
282 II,13| tam dosyć późno, właśnie w chwili kiedy mistrz dał się uprosić
283 II,13| Izabelę. Ale w tej samej chwili uczuł taki zamęt w głowie,
284 II,13| Ani myślę... Choć każdej chwili jestem gotów...~- W każdej
285 II,13| jestem gotów...~- W każdej chwili jesteś pan źle wychowany.
286 II,13| mój potworze - odparła po chwili. - Obchodzi mnie tak, że...
287 II,13| mostek, po którym...~W tej chwili panna Izabela wstała nagle
288 II,13| przynajmniej nie w tej chwili - zakończył pan Niwiński.~
289 II,13| niej przechodząca w tej chwili hrabina wyjeżdżamy.~- Cóż,
290 II,13| że Molinari od pierwszej chwili nie budził w nim zaufania.~
291 II,13| pomyślała. W tej chwili wionął wiatr i z tumanów
292 II,13| Ignacy, naturalnie, w tej chwili pobiegł do swoich pań i
293 II,13| Mraczewskiego - rzekł po chwili. - Suzin, jak wiesz, jeszcze
294 II,14| kilka dni trzepać...~Od tej chwili już nie wymyślała Mariannie,
295 II,14| gabinet jaśnie pana?...~W tej chwili przybiegła baronowa w nie
296 II,14| wszystkich sądach... W tej chwili na przykład podoba się pani
297 II,14| kanapy. - Wszakże w tej chwili ty masz jedynaście procesów
298 II,14| pan Ignacy. Właśnie w tej chwili myślał o ruinach zasławskiego
299 II,14| papiery - mógłbym panu w tej chwili wypowiedzieć kilka morałów
300 II,15| pannie Izabeli.~Prawie od chwili kiedy oświadczył się i został
301 II,15| jechać z nami?...~- Każdej chwili - odparł Wokulski. - Kiedyż
302 II,15| błąd wprowadzić. I w tej chwili; pierwszy raz od czasu jak
303 II,15| zaniepokojony pan Tomasz.~Ale w tej chwili obok nadkonduktora stanął
304 II,15| otwartymi oczyma. W tej chwili spostrzegła w nim coś zupełnie
305 II,15| choć przyjemne..."~W tej chwili rozległ się jakiś ryk: nalewano
306 II,15| się wstrętne cienie. Po chwili każdy cień stawał się piękną
307 II,15| ostatniej nadziei... Gdyby w tej chwili zapytano mnie: czy ja istotnie
308 II,15| spory kamień i w jednej chwili stanęły mu przed oczyma
309 II,15| Nie zostanie mi ani jednej chwili..."~Zdawało mu się, że ktoś
310 II,15| istnienia, które w jednej chwili doświadcza więcej aniżeli
311 II,15| ma zostać niczym, i to w chwili, kiedy ów wyższy byt jako
312 II,15| mogę zapomnieć!..." W tej chwili opanowało go cierpienie,
313 II,15| robił, i już zrozumiał, że w chwili nieszczęścia, kiedy go wszystko
314 II,17| uśmiechnął się i rzekł po chwili:~- Czy możesz wyjąć człowiekowi
315 II,17| stanął w mierze. W pierwszej chwili można go było porównać do
316 II,17| istotę, cały świat... I w chwili kiedy już przekroczył wszelką
317 II,17| rozmawiający z nim w tej chwili o swoich interesach wydał
318 II,17| Dałbym gardło, że już w tej chwili Szlangbaum kopie pod tobą
319 II,17| mogę patrzeć..." - dodał po chwili.~Zbliżył się do okna i jakiś
320 II,17| liście z Paryża i od tej chwili kolejno budziły się w nim
321 II,17| nad którym w pierwszej chwili powstaje wir i zamęt, a
322 II,17| co mówić!... - zaczęła po chwili wzburzonym głosem. - Naraził
323 II,17| potrząsając ręką.~W tej chwili stała się rzecz dziwna.
324 II,17| jedynym moim życzeniem w tej chwili jest, ażeby zaginął najdrobniejszy
325 II,17| mieszkania.~- A ja w tej chwili myślałem, że grozi mi jakaś
326 II,17| Bo właśnie radzę w tej chwili Stachowi, ażeby leczył się
327 II,17| pan za granicę?~- Jednej chwili!... - zawołał Ochocki zrywając
328 II,17| uporządkować. Zdawało mu się, że od chwili zerwania z panną Izabelą
329 II,17| ruiny... Wszystko!..."~W tej chwili uczuł, że budzi się w nim
330 II,17| za prelekcję - rzekła po chwili. - Zrobiła na mnie tak silne
331 II,17| mężczyzna? Mężczyzna w każdej chwili powinien być stanowczy,
332 II,17| schodząc ze schodów - że w tej chwili załatwiłem dwa interesa...
333 II,19| używają!... A może wraca w tej chwili do Warszawy i w wagonie
334 II,19| pomyślał Rzecki, a po chwili dodał półgłosem:~"Mógłby
335 II,19| filutowi... He! He! He!"~W tej chwili trącił rękawem pióro, które
336 II,19| widzi całe swoje życie, od chwili obecnej aż do dzieciństwa,
337 II,19| nalegał doktór.~W tej chwili wpadł Kazimierz wołając:-
|