Tom,  Rozdzial

1 II,3 |        co mogłoby go uleczyć z apatii, to chyba tego rodzaju badania. ~"
2 II,17|     ale i one rozpływały się w apatii.~Służącemu nakazał nie przyjmować
3 II,17|        dotychczas bezwzględnej apatii pojawiło się jakieś uczucie.
4 II,17| laskowego orzecha. już żałował apatii kiedy przyszło mu na myśl
5 II,17|        że w jego duszy miejsce apatii zajmuje głucha boleść. I
6 II,17|   Wokulskiego w coraz głębszej apatii.~"Już nie ginę, ale gniję" -
7 II,17|    Musi ocknąć się pan ze swej apatii, bo inaczej minie pana słodka