Tom,  Rozdzial

1  I,10|        czy właściwie, ale Bóg mi świadkiem, żem chciał jak najlepiej.
2  I,13|      hrabiego-Anglika, który był świadkiem Krzeszowskiego. Obaj przyjaciele
3 II,8 |          Wzruszenie, którego był świadkiem, i jedno nic nie znaczące
4 II,9 |       kradzież!... Na to, Bóg mi świadkiem, trzeba być taką półwariatką
5 II,15| powiedziano mu, że będzie niemym świadkiem podobnej rozmowy, nie uwierzyłby;