Tom, Rozdzial
1 I,1 | kłębach dymu cygar i pochyleni nad butelkami z ciemnego szkła,
2 I,1 | otoczona pękami siwych włosów nad czołem, na brodzie i na
3 I,2 | bardzo cienkim materacem, nad nim nigdy nie używana dubeltówka,
4 I,3 | popiersie i także umieścił je nad łóżkiem.~- Zobaczysz, niedowiarku -
5 I,3 | sprawiedliwości, ojciec sam pracował nad moją edukacją.~Nauczył mię
6 I,3 | której notował dochód, a tuż nad jego głową wisiał pęk dyscyplin,
7 I,3 | z niepojętą uwagą czuwał nad biegiem handlu w całym sklepie.
8 I,3 | kutasik zwieszał mu się nad okiem. Czasem szarpnął kozaka,
9 I,4 | wszystkich ?... Za dużo płakałem nad sobą, ażebym się miał rozczulać
10 I,4 | ażebym się miał rozczulać nad Turcją.~Pan Ignacy spuścił
11 I,4 | kamienicę.~Wokulski pochylił się nad kanapą i zaczął bawić się
12 I,4 | zepsute wozy albo czuwał nad skradającym się grabieżcą,
13 I,4 | stan chroniczny, męczący nad wszelki wyraz, lada okoliczność
14 I,5 | miesiąc, z roku na rok, wyższa nad ludzi, a nawet nad prawa
15 I,5 | wyższa nad ludzi, a nawet nad prawa natury. Dwa razy spotkała
16 I,5 | czasie pokazała jej księżyc nad Jeziorem Genewskim albo
17 I,5 | Jeziorem Genewskim albo nad wodospadem Renu rozdarła
18 I,5 | aniołowie nie mogli nie ubolewać nad ich losem. Tacy jak ona,
19 I,5 | Zwracam tylko uwagę, że nad ojcem wisi katastrofa.~-
20 I,5 | Tomaszowi, ale zawieszając nad nim groźbę. Lecz bądź zdrowa,
21 I,6 | NOWI LUDZIE UKAZUJĄ SIĘ NAD STARYMI HORYZONTAMI ~ ~Początek
22 I,6 | wrócę. Tymczasem czuwaj nad nią, kochana Florciu, proszę
23 I,6 | w prawej, którą podniósł nad głowę, trzyma jedną kartę,
24 I,6 | ciągle trzymając kartę nad głową. Dym i para, kotłujące
25 I,6 | blady połysk jego oczów, a nad dymem obnażoną do łokcia
26 I,6 | zanurzonego człowieka, jego rękę nad głową i - kartę.~Pannę Izabelę
27 I,7 | siedział Wokulski schylony nad rachunkami.~Gdy panna Izabela
28 I,7 | paryskimi.~Wokulski pochylił się nad kantorkiem tak, że żyły
29 I,8 | w tej chwili unosiły się nad miastem dążąc ku północy.~"
30 I,8 | zdanie w kwestii bulwarów nad Wisłą. Zdanie już miał wyrobione:
31 I,8 | Pomimo to mnie zazdroszczą, a nad nim każą się litować. Co
32 I,8 | całego miasta, nie urodzi nic nad parterowe i jednopiętrowe
33 I,8 | fajkę, gospodarz kręcił się nad mikroskopem.~- Czy myślisz -
34 I,8 | kącie fajkę i schyliwszy się nad doktorem ucałował go.~-
35 I,8 | drodze; widocznie rozmyślał nad niespodziewanym szezęściem.~
36 I,8 | To byłoby kapitalne!"~Nad samym brzegiem Wisły leżał
37 I,8 | wczesny motyl przeleciał mu nad głową w stronę miasta.~"
38 I,8 | ludzkim: piękna barwa, latanie nad powierzchnią życia, karmienie
39 I,8 | cały szereg rozpaczających nad nimi furmanów, a przy każdym
40 I,8 | rękami powstrzymuje rodzinę nad brzegiem nędzy i upadku.
41 I,8 | razy i spoglądając na szyld nad drzwiami.~Po odejściu oryginalnego
42 I,8 | zadając sobie wiele trudu nad osadzeniem binokli na nosie.~-
43 I,9 | Obie również siedziały nad tacą z pieniędzmi i trzymały
44 I,9 | do tacy i pochyliła się nad krzyżem.~- A widzi mama -
45 I,9 | który ciągle siedział sam nad nietkniętym talerzem zasłaniając
46 I,9 | potrzebowali czegoś więcej nad grudę ziemi.~- Nie ma -
47 I,9 | jakiej nigdy nie marzył, a nad tym wszystkim, jak poemat,
48 I,10| poruszał się żaden listek; nad polem, zarośniętym młodą
49 I,10| huknął strzał armatni i nad białym oddziałem austriackim
50 I,10| i znowu strzał, i znowu nad Austriakami obłoczek. Pół
51 I,10| granat przeleciał wysoko nad nami i pękł gdzieś w tyle
52 I,10| podoficer.~Drugi granat pękł nad naszymi głowami i jedna
53 I,10| słyszałem ostre poświsty nad głową i koło lewego ucha.
54 I,10| połyskującymi obok nich bagnetami. Nad tamtą kolumną i nad naszą
55 I,10| bagnetami. Nad tamtą kolumną i nad naszą kolumną szumiały granaty,
56 I,10| fajki; jednocześnie zaczęły nad nami świstać kule. Pomyślałem,
57 I,10| jak na paradzie.~Stanął. Nad nim błysnęła taśma stali,
58 I,10| łańcuch po żelaznej sztabie, a nad nami i około nas przeleciał
59 I,10| nieprzyjacielska świsnęła nad nami albo zaryła się w ziemię
60 I,10| tygodnie. Pod nogami błoto, nad głowami deszcz jesienny,
61 I,10| dawną siedzibą, i sam czuwał nad przeprowadzeniem moich gratów.~
62 I,10| Boże miłosierny, czuwaj nad nami!...~Już kiedym się
63 I,10| swoich ograniczeni. Nam kule nad głowami inne wyświstywały
64 I,10| wieczór zastanawiałem się nad znaczeniem owej podróży
65 I,11| miałam okazję litować się nad naiwnością męską.~- Dla
66 I,11| wyskakiwał z powozu i biegł nad sadzawkę, gdzie zazwyczaj
67 I,11| cierpieć, wciąż cierpieć nad nieszczęśliwym krajem, oto
68 I,11| rękoma zawołał:~- Sądzę, że nad kwestią miejscowych fabryk
69 I,11| zabroni nam naradzić się nad innymi kwestiami?... Proponuję
70 I,11| swoich gości nie panując już nad wzruszeniem; pomagał mu
71 I,11| ktoś bardzo starannie czuwa nad jego bielizną i garderobą,
72 I,11| czasu... Inni już pracują nad nią; mnie ona dopiero nasyca,
73 I,11| ludzi. Zdawało mu się, że nad pagórkiem, z którego uciekł,
74 I,11| od stawu wilgoć. Czasem nad głową przeleciał mu huczny
75 I,11| wynalazki (ja żadnego!). A nad to wszystko jest naczyniem,
76 I,11| subiekt, który spędzał noce nad książką, czy jako student,
77 I,11| zasypanej lepiance pracował nad nauką - zawsze miał w duszy
78 I,12| przy uwagach, jakie robiła nad swoją płcią. Mocno trzymać
79 I,12| niej - nimfa z dzbankiem nad głową i utrąconym nosem.
80 I,12| a!... a!... a!...~Wysoko nad sobą, na trzecim piętrze,
81 I,12| niepozornym sklepikiem, nad którym wisiał czarny szyld
82 I,13| wielkim i przykrym, jakby nad nim unosiło się widmo niepewności
83 I,13| musimy wygrać... Sto rubli nad umowę... Niech bodaj klacz
84 I,13| i począł zastanawiać się nad swoim opłakanym położeniem.~"
85 I,13| udali się w gęstwinę tuż nad brzegiem Wisły. Doktór Szuman
86 I,13| nie strzelę temu błaznowi nad głową albo... wcale nie
87 I,13| kupi przedmiotu droższego nad pięć rubli i kto wie, czy
88 I,14| kamienicę nikt nie da więcej nad sześćdziesiąt...~- Ach,
89 I,14| prezesowę naradzające się nad pogodzeniem państwa Krzeszowskich
90 I,14| Izabeli, stracił władzę nad sobą i przybiegłszy do powozu
91 I,15| gąsiora, a jednocześnie płakać nad własnym sercem, tak boleśnie
92 I,15| się już całkiem chłodno nad tym: czy na jutrzejszy obiad
93 I,15| ścianami kamienic pstrej barwy, nad którymi górowały wyniosłe
94 I,15| domu Karasia, wznosiło się nad pałac Towarzystwa Przyjaciół
95 I,16| opowiadałaby mu bolejąc nad własnym i nad jego cierpieniem
96 I,16| mu bolejąc nad własnym i nad jego cierpieniem i w taki
97 I,16| kamienicę nie dostanie więcej nad dziewięćdziesiąt tysięcy
98 I,16| dodając w duchu, że więcej nad piętnaście procent nie mógłby
99 I,16| wszystkie zyski wyższe nad dwadzieścia procent, proszę
100 I,16| tak stracił wszelką władzę nad sobą, że chyba zabiłby człowieka,
101 I,17| się w palto, za kantorem nad księgą siedział Rzecki,
102 I,17| tak w tej chwili górowały nad wszelkimi innymi w duszy
103 I,17| służący usiłując zapanować nad ziewaniem. ~- Sprowadzisz
104 I,17| złego, jeżeli pan nie okaże nad nim litości. Ja mówię: "
105 I,17| który zabija się pracą nad naśladowaniem cudzych podpisów...
106 I,17| powtarzał z rozpaczą. ~Tuż nad sadzawką, na tle zielonych
107 I,17| płaszczyk panny Izabeli. Stała nad brzegiem w towarzystwie
108 I,17| na stawie, roje komarów nad łabędziami, nawet połyskująca
109 I,17| spojrzenia wszystkich, panować nad sercami tysięcy... Sam Rossi
110 I,17| milczeniu. ~Tymczasem siedząc nad sadzawką i w dalszym ciągu
111 I,17| nic mnie to nie obchodzi. Nad myślami pana Wokulskiego
112 I,17| Jutro przedstawienie... ~Nad wieczorem posłał służącego
113 I,18| sklepu, a zastawszy Rzeckiego nad rachunkami - rzekł: ~- Mój
114 I,18| dopiero gdy zastanawiał się nad przyczynami tych zmian,
115 I,18| Dopiero gdy przybysz stanąwszy nad nim krzyknął mu w ucho: ~-
116 I,18| Ignacy znowu został sam nad swoją księgą. ~"Nieszczęście! -
117 I,18| każdego tysiąca rubli wyżej nad sumę początkową i dwadzieścia
118 I,18| procent od każdego tysiąca nad sześćdziesiąt tysięcy... ~
119 I,18| od każdego tysiąca wyżej nad sto dwadzieścia tysięcy
120 I,18| przerywa pan Łęcki. - Wyżej nad sto dziesięć... ~- Przepreszem. ~-
121 I,18| dziesięć... ~- Przepreszem. ~- Nad sto. ~- Przepreszem. ~-
122 I,18| procencik od sumy wyższej nad siedemdziesiąt i dwadzieścia
123 I,19| mieszkaniu pana Ignacego nad stosem papierów siedział
124 I,19| ażebyśmy się naradzili nad pożegnaniem Rossiego, a
125 I,19| pożegnaniem Rossiego, a także nad naszą podróżą do Paryża.
126 I,19| Łęcką, a choćby radzenia nad prezentami dla... dla jej
127 I,19| j, ale znam inne. Ażeby nad kobietami odnosić wielkie
128 I,19| Pomimo przecież jej panowania nad sobą Mikołaj poznał (z silnych
129 I,19| odzyskuje siły i władzę nad sobą, powstała z klęczek
130 I,19| ojciec tak dziś rozczulił się nad Wokulskim?... Jaką czarodziejską
131 I,19| Wnet jednakże zapanowała nad sobą. ~- Pan wiesz, że ojciec
132 I,19| nie jest dowód łaski Nieba nad Wami, choćby w zesłaniu
133 I,19| dwadzieścia tysięcy rubli nad moją sumę, sprowadził do
134 I,19| która tak oczywiście czuwa nad Wami) i znanej obrotność
135 I,19| Wokulski stracił wszelką władzę nad sobą. ~- Ja państwa prześladuję!... -
136 II,1 | leżał milcząc, z rękoma nad głową i przymkniętymi oczyma.
137 II,1 | przymkniętymi oczyma. Widok ten był nad wszelki wyraz żałosny. Usiadłem
138 II,1 | czuł mając jedną burzę nad głową, a drugą, może gorszą,
139 II,1 | jakie stawiano mu w pracy nad nauką, i zakończył w ten
140 II,1 | tęsknią za nim, siedział nad książkami. ~Żal mi się zrobiło
141 II,1 | Pracuj, kochanie, pracuj nad nim - zachęcał ją mąż -
142 II,1 | ażeby zajmować się plotkami. Nad wieczorem zaś schodzili
143 II,2 | a wieczorem śmieją się nad moją głową u tych... studentów...
144 II,2 | byle ona nie miała dachu nad głową... ~Ten wykrzyknik
145 II,2 | zachowywali się jak książęta. Nad nimi już przeszedł wszystko
146 II,2 | siebie zastanowiłem się nad skutkami mego przeglądu
147 II,3 | złocone posągi, unoszące się nad złoconymi figurami rozhukanych
148 II,3 | głębi widać było rzekę, nad którą co chwilę rozsnuwał
149 II,3 | posępne myśli, które krążyły nad nim jak stada nietoperzów.
150 II,3 | studiach. Dalej, nie pracowałby nad perpetuum mobile przekonawszy
151 II,3 | muzea i gabinety. ~Praca nad szczęściem we wszystkich
152 II,4 | przez sztab Napoleona I nad Berezyną, kiedy lokaj w
153 II,4 | widziałbym przed sobą cel, wyższy nad wszystkie, do jakich kiedykolwiek
154 II,4 | powiedzieć, dobry Boże, nad to, że profesor Palmieri
155 II,4 | właśnie w tej chwili pracuję nad nimi, spojrzyj... ~Otworzył
156 II,4 | jestem spokojny, zimniejszy nad głazy, aby goreć na nowo,
157 II,4 | którym śpiewają się egzekwie nad zdeptanym sercem ludzkim!"~
158 II,4 | Wokulski zaświecił gazowe lampy nad stołem, wydobył papier i
159 II,5 | anonim zarzucał mu opiekę nad kobietą złego życia, inny
160 II,5 | Niedźwiedzica krąży prawie nad głową, a Herkules, kwadrat
161 II,5 | Bliźnięta świecą niżej niż u nas nad horyzontem. ~"Czy dziś umiałbym
162 II,5 | herbatę. ~Wokulski ocknął się: nad nim stał konduktor i budził
163 II,6 | Widocznie naradzano się nad czymś w sposób hałaśliwy
164 II,6 | czas rozmowy była schylona nad haftem. W tej chwili podniosła
165 II,6 | tylko że z rana krążył nad dziedzińcem jastrząb, a
166 II,6 | konia. Stał na wzgórzu, nad łąką tak piękną jak marzenie.
167 II,6 | czy drzewa pochylające się nad nią, czy pogodne niebo?
168 II,7 | spokojnego zastanowienia się nad nimi. ~Przyjechała tu na
169 II,7 | powiedział, że pana kocha nad własną duszę, że bez wzajemności
170 II,8 | przeczytają i może zamyślą się nad ostatecznym kresem wszystkiego
171 II,8 | tego krakowiaka, co wisi nad szynkiem? ~- A jużci. ~-
172 II,8 | bardzo lubię słuchać legend. Nad Renem pełno tego...~Weszła
173 II,8 | i jeżeli kto stał wtedy nad wodą, mógł zajrzeć do otchłani
174 II,8 | kowal z Zasławia. Stanął nad potokiem i myśli: "Nie mogłyby
175 II,8 | westchnęła, to na drzewach nad potokiem zaszelepały liście
176 II,8 | zaszelepały liście z żalu nad jej strapieniem.~Już kowal
177 II,8 | psy, ale ino wachlowały nad nim skrzydliskami. To zastąpiła
178 II,8 | lub prezesowa..."~Poszedł nad staw, obleciał park wokoło,
179 II,8 | więc i cóż?..." Poszedł nad staw i przypatrywał się
180 II,8 | dokoła niego dzieje. Mimo to nad wieczorem spostrzegł; że
181 II,8 | w tej chwili przelatują nad lasem, i krzyk spłoszonej
182 II,9 | sklepie i opuścił go gwiżdżąc.~Nad wieczorem powiedziałem o
183 II,9 | stosunku do mieszkających nad nią studentów, na których
184 II,9 | między nią a mieszkającymi nad nią studentami wytworzył
185 II,9 | Wieczorami zaś ci młodzi ludzie, nad którymi już nikt nie mieszkał
186 II,9 | Kara boska już wisiała nad głową intrygantki, w postaci
187 II,9 | nic niewart, ty sam stoisz nad brzegiem przepaści i zaprawdę!
188 II,9 | wtrąci do lochów: Czuwaj nad sobą!... strzeż się!...
189 II,9 | po dwutygodniowej pracy nad nim tylem zrobił, że gotów
190 II,10| samowar nie nastawiony, a nad spuchniętą biedaczką siedzi
191 II,11| szczęśliwą; Stach jest wyższym nad wszelką wartość człowiekiem,
192 II,11| był napis: "Ulitujcie się nad biednym, starym oficerem
193 II,11| kamienicy, co mieszkali nad baronową?...~- Maleski,
194 II,12| poczęła zastanawiać się nad Wokulskim.~Kto wie, czy
195 II,12| wysiłków. Widział swoją pracę nad wydobyciem się z nędzy,
196 II,12| które kiedyś przelatywały mu nad głową, a potem widział laboratorium
197 II,12| Wokulski stracił władzę nad sobą, już nie wiadomo po
198 II,12| Rydzewski zaczął pracować nad utrzymaniem swojej szyi
199 II,12| potrafi nie ulitować się nad sercem tak głęboko zranionym,
200 II,12| wrócił do swego biurka.~Nad wieczorem zaszedł do pani
201 II,13| Rzecki - znowu doktór pracuje nad włosami?...~Phi! co za mnóstwo
202 II,13| księcia, co on robi? Wzdycha nad "tym nieszczęśliwym krajem",
203 II,13| miejscu, już pracowałby nad oświetleniem elektrycznym,
204 II,13| Wokulskiego za jego łaskę nad nami wszystkimi... Kto zaś
205 II,14| Panie baronie, boleję nad tym wypadkiem, ale... jeden
206 II,14| się do człowieka stojącego nad grobem. Jeżelim przyszedł,
207 II,14| dlaczegóż to stajesz pan nad grobem? - spytał Wokulski. ~-
208 II,15| to odzywało się razem, a nad wszystkim unosił się głos
209 II,15| zdołały ożywić, w nim czy nad nim odezwał się głos zapytujący:~"
210 II,15| mówił nachylając się nad nim.-Płacz, wielmożny panie,
211 II,16| stacji i wrócił dopiero nad ranem, powalany ziemią i
212 II,17| mnie! - myślał. - Dopiero nad grobem zaczął budzić się
213 II,17| posiada dwie bagatelki: władzę nad siłami natury i zdolność
214 II,17| mam racji?...~- Muszę się nad tym zastanowić - odparł
215 II,17| ludzie posiadają władzę nad wszelkimi siłami natury.~
216 II,17| zapragnął posiadać władzę nad siłami natury.~Potem kolejno
217 II,17| Teraz począł zastanawiać się nad Szumanem.~Trzej ludzie upatrywali
218 II,17| kilkudziesięciu lat pracował nad wynalazkiem, który by umożliwił
219 II,17| gwarantować wspólnikom więcej nad dziesięć procent rocznego
220 II,17| całkiem spokojnie rozmyślał nad tymi rzeczami. Zdawało mu
221 II,17| rzuconego w wodę kamienia, nad którym w pierwszej chwili
222 II,17| coraz mniejsze... I w końcu nad miejscem, gdzie upadł, tworzy
223 II,17| i spokojność dla zemsty nad tego rodzaju człowiekiem.~"
224 II,17| Wolałbym zastanawiać się nad tępieniem myszy polnych
225 II,17| społecznych soków. Co się tu mścić nad nimi, po co ich tępić..."~
226 II,17| mój baron, rozmyślając nad sposobami wydziedziczenia
227 II,17| duszy, żeby mógł zapanować nad drżeniem rąk. Lokaj przyniósł
228 II,17| biedną kobietę, słabą istotę, nad którą tak łatwa jest zemsta,
229 II,17| Wokulski wciąż zastanawiał się nad zmianą, jaka w nim zaszła.~
230 II,17| pannie Izabeli straciła nad nim władzę.~"Co to za dziwna
231 II,17| uleczony z obłędu..."~Przeszedł nad stawem i obojętnie przypatrywał
232 II,17| szczytach nie ma innej uciechy nad pracę i niebezpieczeństwa.~
233 II,17| mają powodu roztkliwiać się nad moimi cierpieniami ani prawa
234 II,17| się do własnych marzeń.~Nad wieczorem otrzymał telegram
235 II,18| przeniósł się do Astrachania nad Wołgę. Na odjezdne powiedział
236 II,19| niebieskawy dym unosi się nad liniami granatowych i białych
237 II,19| zobaczył ją znowu, ale już nie nad ziemskim horyzontem.~Około
|