Tom, Rozdzial
1 I,3 | zawsze smakowali ułani. Wiem, wiem...~Później pan Raczek
2 I,3 | zawsze smakowali ułani. Wiem, wiem...~Później pan Raczek ożenił
3 I,3 | pałasz, a w oknie kozaka.~- Wiem - wtrąciła ciotka. - On
4 I,3 | czy Cham... bo nawet nie wiem...~- Zwariowaliście, pijaki! -
5 I,3 | dojrzeć z powodu ciemności. Wiem tylko, że po pieprz, kawę
6 I,4 | i szlafmycach. Teraz już wiem, ilu jestem wart Minclów,
7 I,4 | stary ?.~- Czego? Alboż nie wiem, że wilk nie będzie pilnował
8 I,4 | zamiarów... Jakiekolwiek są, wiem jedno, że muszą być godne
9 I,5 | bo ojciec za dużo wydał. Wiem to od budowniczego, który
10 I,5 | uspokajała ją hrabina - czy ja wiem ? Może chce dopomóc Tomaszowi,
11 I,6 | macie prawo rozstrzygać. Wiem, drogie dziecię, że pozbywasz
12 I,6 | mi zresztą o tym mówiłaś. Wiem też, że znalazł się nabywca,
13 I,6 | pojmuje?... Myślisz, że nie wiem - domówiła jeszcze ciszej -
14 I,6 | teraz ma pieniądze?~- Nie wiem. Widzę, że ma, i słyszę,
15 I,6 | Krzeszowska - rzekła - to wiem na pewno. - Więc - albo
16 I,6 | coś wiesz...~- O Wokulskim wiem to, co wszyscy. Ma sklep,
17 I,6 | żadnego interesu.~- Nic nie wiem - pochwyciła gorączkowo
18 I,8 | mojej i mojej żony... Ja wiem, że pan jej odpowiedział,
19 I,9 | się panna Izabela.~- Nie wiem - rzekła hrabina. - Podobno
20 I,9 | twarz wystąpił rumieniec.~- Wiem - zawołała - pan pewnie
21 I,9 | pięćdziesiąt rubli. Nie wiem nawet, skąd się wziął, bo
22 I,9 | tysiące - odparł Rzecki.~- Wiem. Tępienie ich do niczego
23 I,9 | milionów rubli, ale jeszcze nie wiem, czy pójdą ich wyroby.~-
24 I,9 | zawołał książę. - Już wiem, jaki ułożyliście spisek
25 I,10| kilkaset kroków, długa - czy ja wiem - może na milę drogi.~-
26 I,10| krzyknął: " Naprzód!" i - nie wiem, z ilu piersi wybuchnął
27 I,10| Niedaleko rzeki Sawy, nie wiem którego dnia naszej wędrówki,
28 I,10| Może z wilgoci. Czy ja wiem! - odpowiedział furman.~
29 I,10| Aleś też walił Szwabów! Wiem, wiem - szepnął mi do ucha. -
30 I,10| też walił Szwabów! Wiem, wiem - szepnął mi do ucha. -
31 I,10| a rodziną Minclów - nie wiem po dziś dzień, choć objaśnienia
32 I,10| i ja nie w ciemię bity: wiem więcej, aniżeli przypuszczasz,
33 I,10| sobie to uporządkowałem; nie wiem, czy właściwie, ale Bóg
34 I,10| w kwadrans później, nie wiem już z jakiej racji, dodał:~-
35 I,10| wspominam, gdyż naprawdę nie wiem, czego było więcej : listków
36 I,10| kiedy zagrała muzyka, nie wiem już jaki kawałek, ale bardzo
37 I,10| bez sensu) powiedział, nie wiem, w swoim czy w Wokulskiego
38 I,10| spytałem.~- Nic nie wiem - odparł sucho Szuman.~Umilkłem
39 I,11| Sama jestem kobietą i wiem, że kobiet nie zdobywa się
40 I,11| jaka to gwiazda?" - "Nie wiem - odpowiedziałem - ale to
41 I,11| przyrodnikiem entuzjastą. Wiem, co pan przeszedł, od dawna
42 I,12| kuzynka i nieprzyjaciółka. Wiem z pewnością, że zapłaci
43 I,12| Każ zreperować, choć nie wiem co...~- Bo ja chciałbym,
44 I,12| ażeby mi kupił dom, a nie wiem, ani jak dom wygląda, ani
45 I,12| podejrzewałem cię, sam nie wiem o co, bo interesa twoje
46 I,12| Henryka; ja to wszystko wiem, choć nie on mi mówił. A
47 I,13| przepraszam pana, a tam... wiem, co mi należy zrobić...~-
48 I,13| mruczał służący - bo przecie wiem, że się mówi po niemiecku:
49 I,13| panie Maruszewicz. Ja już wiem, co potrzebuję wiedzieć.~-
50 I,13| moimi plecami, więc nie wiem o niczym. Dziś dopiero przychodzi
51 I,14| który coś odkrył, tylko nie wiem co: kopalnię złota czy też
52 I,14| ten człowiek?... Ach! już wiem..."~Zdawało jej się, że
53 I,16| się zawsze. ~- Tego nie wiem. Ale widziałem najwyższe
54 I,17| zrobi ze mnie - czy ja wiem co?... Chyba świętego męczennika,
55 I,17| Krzeszowska na złość mnie (nie wiem nawet za co!) postanowiła
56 I,17| wtrącił hrabia. ~- Eh! Boże... Wiem, że miał prawo... Ale człowiek,
57 I,17| prowadził mój Maruszewicz i wiem to od niego. ~- Tek. W każdym
58 I,17| sympatii. ~- Ma pan słuszność. Wiem, że w życiu nie zrobię nic
59 I,18| szerzył zniszczenie. ~- Czy ja wiem, podobno do teatru - odparł
60 I,18| włoskie, i zresztą - nawet nie wiem na co?..." ~W tej chwili
61 I,18| Łęckiego?... ~- Nic o tym nie wiem - odpowiedział Szlangbaum
62 I,18| podobała panu... ~- Ach, ta!... wiem... Nie mnie się podobała -
63 I,18| że zgłupiał. Bo przecież wiem, że jedzie na wystawę do
64 I,18| jest chora?.. ~- Ja nic nie wiem - odpowiada piękny brunet. (
65 I,19| zaczekać parę dni? - Nie wiem jeszcze, kiedy pojadę. ~-
66 I,19| tylko, że omyliłem się, nie wiem już który raz w życiu... ~-
67 I,19| robiłem dla niego, o tym wiem, ale... cóż on zrobił dla
68 I,19| dla dogodzenia kobiecie... wiem... Ze wszystkich kas oszczędności
69 I,19| miliony, a ja swoją drogą wiem od ludzi kompetentnych,
70 I,19| Zapewne... Zresztą nie wiem... - uśmiechnęła się panna
71 I,19| W-go Wokulskiego (który nie wiem, za co gniewa się na mnie),
72 I,19| dawniejsze weksle. Kto? nie wiem; jednakże, na wszelki wypadek,
73 I,19| się na wieś. Na honor, nie wiem nawet, gdzie uciec przed
74 I,19| odparł Wokulski. ~- O tym wiem. Ale widzisz, panie Stanisławie,
75 I,19| oczy. ~- Dlatego, że nie wiem, co będzie od dziś za rok.
76 I,19| na ciebie nie gniewam, bo wiem... co to jest upał... ~Wokulski
77 II,1 | Powiedz, co ci jest. Z góry wiem, że nie pomogę, ale widzisz...
78 II,1 | wiesz?~- O, ja wszystko wiem. Nawet to, że tym samym
79 II,1 | jak wtedy?) ~Nagle (nie wiem nawet skąd) zrodziło się
80 II,1 | moralności, tradycji i już nie wiem czego, że ona umarła, a
81 II,1 | kundmanka: Kasia Hopfer. Nie wiem, co tak podobało się jej
82 II,1 | gniewać się na nas, nie wiem nawet za co, bo przynajmniej
83 II,1 | mówiła. - Ma pan, o ile wiem, ze dwadzieścia osiem lat,
84 II,1 | zaproszony, tylko Stach. Nie wiem, dalibóg, o czym gadali.
85 II,1 | kilka dni z rzędu i nie wiem, do czego by doszły, gdyby
86 II,1 | się tam działo, dobrze nie wiem, bo najdziksze fantazje
87 II,1 | Gdzie jada?... Nie wiem nawet, czy w ogóle jada.
88 II,1 | niego... Machnął ręką. ~- Wiem - powiedział - że jestem
89 II,1 | hucznym weselu, na którym (nie wiem nawet skąd) znalazło się
90 II,2 | wołasz- lejcie mi wina, bo nie wiem, co jest za tą ciemną ścianą...
91 II,2 | zawodu. ~Mimo woli, i nie wiem nawet dlaczego, pokręciłem
92 II,2 | pani Stawska, o której nie wiem, czym jest: wdową czy rozwódką,
93 II,2 | nienawidzi Stawskiej, nie wiem nawet za co. Chyba za to,
94 II,2 | co widzieć, panie!...~- Wiem, wiem... ~Rządca nie dzwonił,
95 II,2 | widzieć, panie!...~- Wiem, wiem... ~Rządca nie dzwonił,
96 II,2 | zniżał komorne. Ale nie wiem, czy... wypada nam korzystać
97 II,2 | gniewu, a córce... Czyja wiem?... Może z żalu za złamanym
98 II,2 | lichwiarką. Że był niewinny, wiem, na to gotowa byłam przysiąc.
99 II,3 | przy klapie surduta: ~- Wiem, że mało ma pan czasu -
100 II,3 | koniem między końmi. A że wiem, skąd mam pieniądze i na
101 II,3 | pierwszy mają ci, o których wiem: - skąd biorą pieniądze
102 II,3 | Numer drugi - ci, o których wiem, skąd biorą, ale nie wiem,
103 II,3 | wiem, skąd biorą, ale nie wiem, na co wydają. Numer trzeci
104 II,3 | wydatków. O panu Escabeau wiem, że ma dochody z fabryki
105 II,3 | o pani baronowej:.. nie wiem, ani skąd bierze pieniądze,
106 II,3 | wykładem powyższej teorii. ~- Wiem o tym. I jeszcze jest pan
107 II,4 | durnia. Ty myślisz: ja nie wiem, że tobie chodzi o kobietę?...
108 II,4 | myślał Wokulski. - Już wiem!... To ta piękna pani z
109 II,4 | po dawnemu."~"Teraz już wiem, przez kogo jestem tak zaczarowany..."~
110 II,4 | rozmaitego stopnia, czy ja wiem wreszcie kto!...I znowu
111 II,6 | mnie takie wrażenie, że nie wiem, czy ośmielę się kiedykolwiek
112 II,6 | wydawać przyjemnie? ~- Nie wiem. ~- Nie wiesz pan? A jednak
113 II,6 | pedant. Co wieczór, nie wiem o której, ale zapewne przed
114 II,6 | ciężej i smutniej. ~- Czy ja wiem? Może i ja zdecydowałabym
115 II,7 | mieliśmy być razem.~- O ile wiem, umie pan jednak bawić się
116 II,7 | oczekując na odpowiedź. ~- Nie wiem, pani. To sprawa uczuć osobistych -
117 II,7 | czyjąś korzyść, więc nie wiem, co bym zrobił - odparł
118 II,7 | wzburzony Wokulski. - To tylko wiem jako mężczyzna, że nie potrafiłbym
119 II,7 | uspokoiła się pani. ~- Tak. Już wiem, że baronowa Krzeszowska
120 II,8 | ci!~- A panu?... ~- Nie wiem, czy potrafiłbym odróżnić
121 II,8 | sprzymierzeńcami pani?! ~- Nie wiem... może... Tak często teraz
122 II,8 | takich ludziach jak ja i wiem, że to, co mówię w tej chwili,
123 II,8 | tego bardzo daleko... Ale wiem przynajmniej, że już mam
124 II,8 | zdaje - odpowiedziała. - Nie wiem, kto tam napisał, że człowiek
125 II,8 | odparł Wokulski. - Nie wiem, jak długo zabawię, i wolę
126 II,8 | straszydła. A jakie one są, to wiem dobrze, bo póki mi się dom
127 II,8 | napisu?... ~- Kiedy nie wiem, co mam wyciąć? ~- Prawda.~
128 II,8 | królewno... - rzekł. ~- Nie wiem... może... - odpowiedziała. ~-
129 II,9 | sobie w łeb palnę, czy ja wiem?...~(Stary głupcze!... i
130 II,9 | wrócił z Moskwy. I znowu nie wiem, co tam robił, dość, że
131 II,9 | pieszczot. Ponieważ, o ile wiem, jeszcze nigdy nie pocałowało
132 II,9 | pana, panie Wokulski, bo wiem, co pan robisz dla kraju,
133 II,9 | wziąwszy w garść już nie wiem który kufel piwa. - Co on
134 II,9 | przede mną.~Dziś już na pewno wiem, za kim on tęsknił w Bułgarii,
135 II,10| Że on jest w niebie, to wiem, bo gdzieżby mógł być taki
136 II,10| Dlaczego?...~- Albo ja wiem! - rzekłem czując tę okrutną
137 II,10| dręczenie bliźnich. - Albo ja wiem!... Mówią, że chce się żenić...~-
138 II,10| raz i już mdleje..."~- Nic wiem, po co by on się żenił -
139 II,10| tym. pochwałom. Bo choć wiem, że Stach jest bardzo przystojny,
140 II,10| Ja powiedziałam, że nie wiem, który to pan Wokulski.
141 II,10| wymówieniem komornego. Nie wiem nawet, co jej do łba strzeliło,
142 II,10| lalka u nas kupiona...~- Wiem - odparł. - Z tym wszystkim
143 II,10| Lalka przecież u nas...~- Wiem, wiem, ale co to wszystko
144 II,10| przecież u nas...~- Wiem, wiem, ale co to wszystko znaczy,
145 II,10| Wirski. - Co najgorsze (wiem to od rewirowego), że pani
146 II,10| okrytych hańbą... - zaczęła nie wiem już który raz pani Misiewiczowa
147 II,10| ja nie... Spostrzegłem bo wiem, że pan Patkiewicz nie odejmując
148 II,10| was była ta lalka?~- Nie wiem która... - szepnęła zapytana.~
149 II,11| PAMIĘTNIK STAREGO SUBIEKTA~ ~Wiem ja, dlaczego tak szeroko
150 II,11| głowy. - Co znaczy? nie wiem, dość, że Wokulski zrobił
151 II,11| opowiedziałem mu wszystko, co wiem o pani Stawskiej, dodając:~-
152 II,11| listy do mieszkania...~- Wiem, ale mógł się który zostać,
153 II,11| Naturalnie, że tak, wiem przecie, kto Szlangbaumowi
154 II,11| Rzucił się na fotel.~- Czy ja wiem?... - szepnął. - Czy ja
155 II,11| szepnął. - Czy ja wiem?... Co jest pewnego na tym
156 II,11| gdzie mieszkałyśmy. I nie wiem dlaczego, zdawało mi się..."~-
157 II,11| odwiózł mnie do domu i nie wiem, z jakiej racji czekał w
158 II,11| długi, o których ja nic nie wiem.~- Długów ani grosza - mówię -
159 II,11| o Moskwie, o Paryżu!... Wiem, bo choć nie bywam wieczorami,
160 II,11| poufnie zakomunikować...~- Wiem już, wiem!... - on mówi
161 II,11| zakomunikować...~- Wiem już, wiem!... - on mówi śmiejąc się.~-
162 II,11| sprowadzenia się do niej.~"Ja wiem - szlochała - że on już
163 II,12| bardzo dobrze zna, choć nie wiem skąd, i często rozmawiała
164 II,12| państwo na lato?~- Czy ja wiem? Ciotka Hortensja jest trochę
165 II,12| ojca... Zresztą, czy ja wiem, co się jeszcze stanie? -
166 II,12| jednym słowem zakończyć - nie wiem... moje cierpienia czy przywidzenia...
167 II,12| mnie opuścił... Już nie wiem, co się ze mną dzieje...
168 II,13| pozór, ale tylko na pozór; wiem coś o jej wartości, bo przez
169 II,13| się ożenić... Tylko nie wiem...~Poskrobał się w głowę.~-
170 II,13| ona była przed rokiem?,~- Wiem, panie. Ledwiem tu przyjechał
171 II,13| mnie nie kochasz.~- I nawet wiem, dlaczego lepiej. Pani wzdycha
172 II,13| Moja Kaziu - rzekła - wiem, o co ci chodzi. Otóż oświadczam
173 II,13| miliardzie innych rzeczy, nie wiem nawet o nich i nic mnie
174 II,13| wielkiej nowinie.~- Nie wiem, czy nam wypada przyjmować
175 II,13| pomiędzy mną i panem Molinarim. Wiem przecie, że w tym wypadku
176 II,15| zapytał Wokulski.~- Czy ja wiem? - odpowiedziała panna Izabela. -
177 II,15| odpowiedzieć i już sam nie wiem, czy to nie było złudzeniem...
178 II,16| siebie Maruszewicza.~- Nie wiem - rzekł strapiony baron -
179 II,16| cię? - pytam.~- Otóż nie wiem - westchnął.~Padł na krzesło,
180 II,17| do tej pory - zaczął - bo wiem, żeś był niezdrów i nie
181 II,17| jaka szlachetna!... Czy ja wiem, może ona naprawdę mnie
182 II,17| ale gdzie ona jest?... Nie wiem... Zabawna byłaby historia,
183 II,17| jestem ślepy ani głupi... Wiem, co mówi się o Żydach w
184 II,17| latające... Phy! czy ja wiem?... Może i to... może i
185 II,17| Wokulski zbladł.~- No, no... wiem, że jeszcze za wcześnie...
186 II,17| napotyka zawad po drodze... Wiem coś o tym. Wasze drzwi tak
187 II,17| się Wokulski.~- Ot, nic. Wiem przecie, kogo wziąłem, alem
188 II,17| papierosa i prawił:~- Nie wiem, czyś pan słyszał, że nieboszczka
189 II,17| spacer. Co tam zaszło?... nie wiem, dość, że rezultat jest
190 II,17| kokietowaniu, ja nawet nie wiem, czy ona co kiedy czytała,
191 II,17| jednostek? - spytał Wokulski.~- Wiem! Wiem!... Wyrywali mi przecież
192 II,17| spytał Wokulski.~- Wiem! Wiem!... Wyrywali mi przecież
193 II,17| baby, przez rauty, czy ja wiem wreszcie przez co!... Skąpałem
194 II,17| więcej, aniżeli obiecałeś.~- Wiem o tym - odparł Wokulski.~-
195 II,17| sprawdzenia faktu. Bo to, co ja wiem o materiałach chemicznych,
196 II,17| otwierając oczy.~- Tak, bo o ile wiem, ona panu gotowa przebaczyć.~-
197 II,17| cofając ręce. - Wszystko wiem, co między wami zaszło...
198 II,17| ciekawym odkryciu?~- Nie wiem.~- Nie znalazł pan czasem
199 II,17| nie ma do mnie wstrętu, wiem nic od dzisiaj, no, a ja,
200 II,17| tkaccy, czy ja zresztą wiem jacy?..~Wokulski jeszcze
201 II,17| nagle zapytał.~- I tego nie wiem - odparł kwaśno Ochocki. -
202 II,17| płeć piękna, ale... czy ja wiem co?... może fatalność.~-
203 II,17| Popełniam niedyskrecję, ale wiem, że mnie pan nie zdradzi,
204 II,17| zaszły od twego wyjazdu.~Już wiem, ile mi zapisała ciotka
205 II,17| Coś mnie tam ciągnie, nie wiem - piękna natura czy samotność.
206 II,17| odparł chłodno Wokulski.- Wiem tylko, że w moich oczach,
207 II,17| pokiwał głową.~- Alboż ja nie wiem, co się z tobą dzieje?... -
208 II,17| mnie zęby, żem maruder... Wiem, że cokolwiek postanowisz
209 II,17| zastanowił się.~- jeszcze nic nie wiem; waham się, jakbym siedział
210 II,17| nierozsądne... - wtrącił Rzecki.~- Wiem... Toteż nie dziwiłbym się
211 II,18| jest w rzeczy samej, nie wiem, bo już od lipca nie czytuję
212 II,18| rublem to już nawet nie wiem gdzie. ~Fiu! Fiu!... Pokazano
213 II,18| uczucia, tylko - albo ja wiem? - może z nałogu; a rozum
214 II,19| ta kobieta?... Bo, o ile wiem, a zapewne i dla pana nie
215 II,19| Przecież znam jego życie i wiem, że ten człowiek prawie
216 II,19| A co dalej?...~- Czy ja wiem?.. - szepnął Ochocki. -
217 II,19| w pannie Izabeli?..~- To wiem - odparł nieco spokojniej
218 II,19| spokojniej Mraczewski - ale wiem i o tym, że pani Stawska
219 II,19| Samobójcy umieją być wybredni, wiem o tym!...~Rzecki kręcił
220 II,19| zapytał doktór. - Wiem o tym od dawna.~Ochocki
|