Tom, Rozdzial
1 I,5 | majątek, ale nawet posag panny Izabeli.~Pierwsi cofnęli się epuzerowie,
2 I,5 | stracić, składali hołdy pannie Izabeli nie angażując się zbytecznie
3 I,5 | zjawiskiem była dusza panny Izabeli.~Gdyby ją kto szczerze zapytał:
4 I,5 | ważną epokę w życiu panny Izabeli. Z religijną czcią czytywała
5 I,5 | rozmyślań przybył pannie Izabeli na twarz nowy wyraz łagodnego
6 I,5 | konkurentów - zostało pannie Izabeli tylko dwu poważnych : pewien
7 I,5 | zaprzątał tajemne myśli panny Izabeli, każdemu poświęcała najcichsze
8 I,5 | od tych widzeń oczy panny Izabeli przybrały nowy wyraz- jakiegoś
9 I,5 | spała, a do pokoju panny Izabeli sen jeszcze nie zapukał,
10 I,6 | czystego błękitu, gabinet panny Izabeli napełnia się światłem, a
11 I,6 | sukni, wyciągając rękę do Izabeli.~- Znam jego treść - przerywa
12 I,6 | ze śmiechem podał pannie Izabeli.~- Oto - zawołał - cała
13 I,6 | dodał skromnie.~Pannie Izabeli wypadł z ręki widelec. Pobladła
14 I,6 | wpadał do gabinetu panny Izabeli malując na suficie ramę
15 I,6 | panna Florentyna.~Pannie Izabeli w jednej chwili obeschły
16 I,7 | nie przestała kochać panny Izabeli; owszem - jej energia i
17 I,7 | młodzieńcowi, który na widok panny Izabeli szybko uzbroił się w binokle -
18 I,7 | Mraczewski już stał przy pannie Izabeli, zarumieniony jak wiśnia,
19 I,7 | wpływem spojrzenia panny Izabeli.~- Otóż nie... - przerwała
20 I,7 | pudełka tłumacząc pannie Izabeli po polsku i po francusku,
21 I,7 | spojrzał w stronę panny Izabeli rozmawiającej z Mraczewskim.
22 I,7 | subiekta przykuty do panny Izabeli, na co ona w sposób demonstracyjny
23 I,7 | kupiłem.~Rumieniec panny Izabeli wzmocnił się.~- Przyszły
24 I,7 | rozdrażniona.~Po wyjściu panny Izabeli ze sklepu Wokulski wziął
25 I,7 | chciało i ze spojrzeń panny Izabeli, wysyłanych pod adresem
26 I,7 | drgnął; usłyszał imię panny Izabeli i spostrzegł, że w sklepie
27 I,8 | teatrze nie zobaczył panny Izabeli.~Siedziała w loży z ojcem
28 I,8 | okazji do widywania panny Izabeli w teatrze, na koncertach
29 I,8 | prowadził go do zobaczenia panny Izabeli.~Od tej pory czas miał dla
30 I,8 | cel: zbliżyć się do panny Izabeli. Dziś przybył mu drugi:
31 I,8 | Dostanie bilet miłosny od panny Izabeli... A infamis!..."~I przemógłszy
32 I,9 | wystąpił na twarz panny Izabeli. Wzięła książkę i zaczęła
33 I,9 | przeszedł na stronę panny Izabeli.~Panna Izabela podniosła
34 I,9 | przypatrywał się pannie Izabeli.~Trzymała w ręku książkę
35 I,9 | człowiekowi koniec nosa, a pannie Izabeli oczy.~"Czy oni kochają się? -
36 I,9 | płaczące potwory."~Obraz panny Izabeli ukazał mu się otoczony jaśniejszym
37 I,9 | spuszczając oka z panny Izabeli.~"Naturalnie, że ją kocha!" -
38 I,9 | drugim salonie nie było panny Izabeli. Wokulski uczuł niepokój.~"
39 I,9 | na próżno szukał panny Izabeli.~"- Chyba jest dalej" -
40 I,11| nabożnie przypatruje się pannie Izabeli. Zrobiwszy to odkrycie wzruszyła
41 I,11| Łęckiego i srebra panny Izabeli.~Przy tej okazji pani Meliton
42 I,11| spisek, ale przeciw pannie Izabeli; stara dama dostarczała
43 I,11| dotyczących tylko panny Izabeli. Zawiadamiała go mianowicie:
44 I,11| hrabina mówiła do panny Izabeli:~- Coraz bardziej przekonywam
45 I,11| nich - nie należy do panny Izabeli.~"Jestem piramidalnie głupi" -
46 I,11| wplątało się imię panny Izabeli tak nagle, że Wokulski nie
47 I,11| jutro zbliży się do panny Izabeli.~Minęła noc, ranek. O dwunastej
48 I,11| którego już widział obok panny Izabeli podczas kwesty i na święconym
49 I,11| głupstwo, zapewne dla panny Izabeli. Bodajby nie padło na niego;
50 I,11| Julku, staraj się podobać Izabeli, bo to żona akurat dla ciebie...
51 I,11| mnie, kto jest wart panny Izabeli: Ochocki czy Wokulski, musiałbym
52 I,12| razie resztka posagu panny Izabeli, w kwocie trzydziestu tysięcy
53 I,12| rzucić jego część dla panny Izabeli. Kłuły go wyrazy listu pani
54 I,12| rs. 60 000, posag panny Izabeli rs. 30 000, razem rs. 90
55 I,12| dziewięćdziesięciu... posag panny Izabeli...- mruknął adwokat. - Aha!...~
56 I,13| Teraz zaczął szukać panny Izabeli.~Obszedł długi łańcuch powozów
57 I,13| parasolki damom, ale panny Izabeli nie dostrzegł.,~"Może nie
58 I,13| powóz i zbliżył się do panny Izabeli, która mówiła dalej:~- Naprawdę
59 I,13| chwilę zapomniał o pannie Izabeli. Sekundy rozciągały mu się
60 I,13| banknotów zwrócił się do panny Izabeli:~- Czy pozwoli pani, ażebym
61 I,13| wyciągając rękę do panny Izabeli zawołał po francusku:~-
62 I,13| widział piękną twarz panny Izabeli oblaną rumieńcem wstydu.~
63 I,13| Teraz nie myślał o pannie Izabeli; słuchał świergotu ptaków,
64 I,13| zawlec do nóg obrażonej panny Izabeli.~Postawiono ich na mecie.
65 I,14| zatem on czuł, że panny Izabeli Łęckiej wspierać nie wolno,
66 I,14| Na próżno wrogowie panny Izabeli, baron i baronowa Krzeszowscy,
67 I,14| jedno słówko jej, panny Izabeli, pokonało nieugiętego człowieka;
68 I,14| W tym czasie od panny Izabeli odsunęli się prawie wszyscy.~
69 I,14| jej siostrzenicy, panny Izabeli. Parogodzinne spacery z
70 I,14| rodzaju ludźmi, a pannie Izabeli chłopi na przykład wydawali
71 I,14| uśmiechem rzekła do panny Izabeli:~- Mam przeczucie, że go
72 I,14| Dzień wyścigów był dla panny Izabeli triumfem, dla barona - klęską
73 I,14| konia złożył na ręce panny Izabeli, stracił władzę nad sobą
74 I,14| zrobił skandal.~Dla panny Izabeli impertynenckie spojrzenia
75 I,14| powozów) przyszedł pannie Izabeli na pomoc Wokulski. I nie
76 I,14| Tu odezwała się w pannie Izabeli rodowa pycha.~"No - mój
77 I,14| który poważył się pannie Izabeli Łęckiej ofiarować pomoc
78 I,14| jej. Przyjacielem panny Izabeli mógłby być człowiek co najmniej
79 I,14| następnych zeszły pannie Izabeli bardzo przyjemnie. Zastanowiła
80 I,14| wyścigach nie mogły poznać panny Izabeli, przyszły teraz do niej
81 I,14| pojedynku Wokulskiego pannie Izabeli przyniesiono kosztowne pudełko
82 I,14| w pięknych oczach panny Izabeli), on zastrzelił się na jej
83 I,15| pozwoli zbliżyć się do panny Izabeli? Potem jeszcze zrobił rachunek
84 I,15| myśl o zamążpójściu panny Izabeli opanowała go wściekłość
85 I,16| Rossi był ideałem panny Izabeli; kochała się w nim, i nawet
86 I,17| spojrzenie i każdy wyraz panny Izabeli, z podejrzliwą troskliwością
87 I,17| Wokulski myśląc o pannie Izabeli. Rzecki był niekontent. ~-
88 I,17| świetnym prezentem dla panny Izabeli - uszczęśliwić jednego tylko
89 I,17| popielaty płaszczyk panny Izabeli. Stała nad brzegiem w towarzystwie
90 I,17| umieścił się u stóp panny Izabeli. ~Pierwszy zobaczył go pan
91 I,17| rumieniec na twarzy panny Izabeli. ~- Bywam tu, ile razy przepracuję
92 I,17| popielatym płaszczykiem panny Izabeli. "Skąd mu ten biały cylinder?.. " -
93 I,17| ocknął się żal po pannie Izabeli. ~"Tak krótko!" - szepnął
94 I,17| piasku śladu bucików panny Izabeli. Coś się tu zmieniło. Wiatr
95 I,17| sobie obietnicę daną pannie Izabeli co do owacyj dla Rossiego. ~"
96 I,18| wtedy Rzecki na twarzy panny Izabeli spostrzegał ten sam wyraz
97 I,18| Kiedy piękne oblicze panny Izabeli wyrażało najwyższy zachwyt,
98 I,18| odwija papier i wobec panny Izabeli, Wokulskiego, hrabiny i
99 I,19| rzeczach. ~Nieumiejętność panny Izabeli w opiekowaniu się chorymi
100 I,19| interes - rzekł do panny Izabeli - bo jaśnie pan coś... jakby
101 I,19| uderzyła do głowy pannie Izabeli, która nie zdając sobie
102 I,19| wystąpił na twarz panny Izabeli. ~- Kiedy? skąd?... - zapytała
103 I,19| całą noc śnił się pannie Izabeli Starski jako mąż, Rossi
104 I,19| Boska wysłuchała próśb panny Izabeli; w godzinę bowiem, przy
105 I,19| wystąpił na twarz panny Izabeli. ~- Ach, prawda!... - zawołała
106 I,19| szepnęła oddając list pannie Izabeli. ~"Droga panno Izabelo!
107 I,19| szczególny wyraz twarzy panny Izabeli, która patrzyła na niego
108 I,19| i ukłoniwszy się pannie Izabeli i Starskiemu, z wolna poszedł
109 II,4 | wszystkich adoratorów panny Izabeli, których widywał z nią lub
110 II,4 | jakie krążyły o pannie Izabeli wśród podziwiającej ją publiczności.
111 II,4 | porównywał swoją miłość dla panny Izabeli z uczuciami ogółu mężczyzn
112 II,4 | donosi mi o ślubie panny Izabeli? ~Rozerwał kopertę, lecz
113 II,5 | niewielu już konkurentów panny Izabeli. "Czego on chce ode mnie? -
114 II,5 | powietrzu złożyć pannie Izabeli stanowczą deklarację?...
115 II,5 | nie oświadczył się pannie Izabeli i że nie dla niej wiezie
116 II,6 | dobrze. Nie myślał o pannie Izabeli. Jej wizerunek, palący mu
117 II,6 | Ten nie zbałamuci panny Izabeli." Dochodzili do końca parku,
118 II,6 | nie wspominała o pannie Izabeli? No, już ja pytać się nie
119 II,7 | zmodyfikował niektóre poglądy panny Izabeli; nie sprawiło tego jednak
120 II,7 | wartość. Stracił ją i u panny Izabeli oświadczywszy pewnego razu,
121 II,7 | kiedyś kochał się w pannie Izabeli.~"Biedny chłopiec, ale trudno.
122 II,7 | najstosowniejszy dla panny Izabeli epuzer, wykreślony został
123 II,7 | czy nie kocha się w pannie Izabeli... ~Pani Wąsowska bardzo
124 II,7 | przedstawiał się pannie Izabeli inaczej niż dotychczas.
125 II,7 | mieć rozumu... ~W pannie Izabeli odezwały się dawne gorycze. ~-
126 II,7 | prezesowę i ukłonił się pannie Izabeli, która zarumieniwszy się
127 II,7 | mówił, że argumenta panny Izabeli już mu się wylewają uszami?
128 II,7 | odezwał się Ochocki do panny Izabeli. - Ale w takim razie musi
129 II,8 | hamowało sąsiedztwo panny Izabeli, do której odwracał się
130 II,8 | mówi, że argumentacja panny Izabeli wylewa mu się uszami, a
131 II,8 | Ochocki kocha się w pannie Izabeli i że z takim współkonkurentem
132 II,8 | ustąpi miejsca przy pannie Izabeli Ochockiemu.~"Cóż robić?...
133 II,8 | chwili zapomniał o pannie Izabeli. ~- To musi być szalona
134 II,8 | współzawodnik przy pannie Izabeli nie jest niebezpieczny..."
135 II,8 | Jestem pewny - rzekł do panny Izabeli - że kuzyn pani zrobi wielki
136 II,8 | panie? ~Każdy wyraz panny Izabeli padał Wokulskiemu na serce
137 II,8 | Starski siedzi obok panny Izabeli. Ale tylko trochę... ~"No,
138 II,8 | Wtem dotknął sukni panny Izabeli i już nie wiedząc, co robi,
139 II,8 | Starski podając rękę pannie Izabeli, która przyjęła ją pośpiesznie. ~-
140 II,8 | dziedzińcu, była pokojówka panny Izabeli; niosła kilka sukien, a
141 II,8 | mam za pretensje do panny Izabeli? - myślał. - Przecież nie
142 II,8 | wczoraj toczył się powóz panny Izabeli i gdzie zdawało mu się,
143 II,8 | śmiałem marzyć o pannie Izabeli, a dziś już ją znam, staram
144 II,8 | nic nie insynuuję pannie Izabeli - żywo zaprotestowała pani
145 II,12| było wiadomo nawet pannie Izabeli) przynosiła wielkie zyski.
146 II,12| formułował wzdychając obok panny Izabeli i mówiąc:~- Są ludzie szczęśliwi,
147 II,12| Wokulskiemu jedno spojrzenie panny Izabeli, ażeby go otrzeźwić z mrzonek.~"
148 II,12| Ginsów Upadalskiej, w pannie Izabeli poczęła wytwarzać się zmiana
149 II,12| odbić Wokulskiego pannie Izabeli, albo, o ile nie były zbyt
150 II,12| stosunku Wokulskiego do panny Izabeli pierwsze lody były przełamane.
151 II,12| czekając na odpowiedź panny Izabeli wyszedł z salonu.~- Zawstydziłaś
152 II,12| za członka rodziny.~Panny Izabeli zazwyczaj nie było wtedy
153 II,12| Następnie zakomunikował pannie Izabeli, że podczas wielkiego postu
154 II,12| razy po wizycie u panny Izabeli jak dokuczliwe muchy rzucały
155 II,13| Wokulski przyszedłszy do panny Izabeli zastał ją w doskonałym humorze.~-
156 II,13| błyszczącym oczom panny Izabeli. Były to tak silne argumenta,
157 II,13| brak szacunku dla panny Izabeli.~"Z pewnością - mówił -
158 II,13| dzień otrzymał od panny Izabeli krótki liścik:~"Panie -
159 II,13| Wokulski uczuł żal do panny Izabeli. Jak można zapalać się do
160 II,13| rękę i - przedstawił pannie Izabeli.~Przywitała go rumieńcem
161 II,13| jeszcze tak jak Wokulski w Izabeli?... Ani myślę... Choć każdej
162 II,13| ostrożności! Jak mogłeś wobec Izabeli nazwać tego pana poliszynelem?...~-
163 II,13| Wąsowska zbliżyła się do panny Izabeli, wzięła ją pod rękę i zaczęły
164 II,13| Gdyby doniesiono pannie Izabeli, że umarł Wokulski z powodu
165 II,13| nie sądzę, ażeby pannie Izabeli były potrzebne moje wizyty.~-
166 II,13| nie przeszkadzam pannie Izabeli wybierać pomiędzy mną i
167 II,13| Wąsowska była z wizytą u panny Izabeli i dowiedziała się od niej,
168 II,14| zobaczył łzy w oczach panny Izabeli.~"Jaka ona szlachetna!...
169 II,14| u pana Tomasza i u panny Izabeli i również wytłomaczyłem
170 II,14| uwięziono, oderwano od panny Izabeli na całe miesiące, może na
171 II,15| szkodził mu w oczach panny Izabeli. Natomiast zaczął goręcej
172 II,15| chciał ofiarować pannie Izabeli.~Prawie od chwili kiedy
173 II,15| byle te nie dotykały panny Izabeli.~Natomiast czuł niepokonaną
174 II,15| ojciec dał dziecku imię Izabeli, Wokulski złożył dla niej
175 II,15| nie znając wówczas panny Izabeli, nie wpadł jednakże na pomysł
176 II,15| Tomasza i wstąpił do panny Izabeli, dowiedział się od niej,
177 II,15| usiadł po lewej stronie panny Izabeli i zaczął z nią rozmawiać
178 II,15| siedział na prawo od panny Izabeli, nie chcąc jednak przeszkadzać
179 II,15| mu w ucho rozmowa panny Izabeli ze Starskim, prowadzona
180 II,15| lustrze słabe odbicie panny Izabeli i Starskiego. Siedzieli
181 II,15| słowo Starskiego i panny Izabeli pada mu na twarz, na głowę,
182 II,15| postanowił zapomnieć o pannie Izabeli.~Była już druga po północy.
183 II,15| widać było blady obraz panny Izabeli w uścisku Starskiego.~Wokulski
184 II,16| podobnego?... Wystawał do panny Izabeli jak wyżeł do kaczki, bo
185 II,17| obraz Starskiego i panny Izabeli...~Wtedy odrzucił ilustracje
186 II,17| rysowała się sylwetka panny Izabeli i Starskiego.~Przypomniał
187 II,17| mu się chciało i z panny Izabeli, i ż jej triumfującego wielbiciela,
188 II,17| marzyć i obok wizerunku panny Izabeli w objęciach Starskiego ukazała
189 II,17| wywołał w pamięci obraz panny Izabeli; śmiało przypatrywał się
190 II,17| nim namiętność dla panny Izabeli, ale jeszcze zatruł jego
191 II,17| ale nawet żal do panny Izabeli. Bo jeżeli cały świat składa
192 II,17| rzędu nie myślał o pannie Izabeli, a wtedy czuł, że jego zmęczony
193 II,17| przypomniał mu odjazd panny Izabeli z Zasławka... Jak szalony
194 II,17| cierpienia i nie myślał o pannie Izabeli. To jest myślał, ale mógł
195 II,17| czas nie myślał o pannie Izabeli, tylko o pani Wąsowskiej.
196 II,17| mózgu?... Myśl o pannie Izabeli straciła nad nim władzę.~"
197 II,17| spokojnie może myśleć o pannie Izabeli, ale nawet oddawać jej sprawiedliwość.~"
198 II,17| Wokulski otworzył list panny Izabeli.~Na widok drogiego niegdyś
199 II,19| hrabiny... do ciotki panny Izabeli, u której mieszkała wraz
200 II,19| że kochał się w pannie Izabeli?..~- To wiem - odparł nieco
|