Tom,  Rozdzial

  1  I,2 |           numerek, jeżeli wolno spytać? Ach, szanowny pan zapewne nie
  2  I,4 |               zdziwieniem pan Ignacy.~- Ach, tak!... Nawet dobrze bawiliście
  3  I,4 |               pytał: "Przechodniu nasz, ach! co się z tobą stało?..."~
  4  I,4 |                co się z tobą stało?..."~Ach, co się ze mną stało...~-
  5  I,4 |                 A chciała wziąć tę...~- Ach, tę... - szepnął Wokulski
  6  I,4 |              sklepu? - spytał Ignacy.~- Ach, co mnie to ob...~- Nie
  7  I,5 |                nazywa go cher cousin... Ach, Boże!~- Myślę, ciociu,
  8  I,5 |               męża w średnim wieku...~- Ach, ciociu...~- Tylko bez egzaltacji,
  9  I,5 |               Izabela roześmiała się.~- Ach, ciociu... Więc mam wahać
 10  I,5 |             meble, nigdy nie pozwolę... Ach, ta Krzeszowska... to wykupywanie
 11  I,6 |                  O czym ja myślałam?... Ach, prawda, o kweście wielkotygodniowej..."
 12  I,6 |               wstydu, że go sprzedaje.~"Ach, wszystko jedno!" - mówi
 13  I,6 |                    Od pani Karolowej.~- Ach, w sprawie kwesty - odpowiada
 14  I,6 |            nieograniczenie ufać ojcu.~- Ach, tak!... - szepnęła panna
 15  I,6 |                które jej psują humor.~- Ach, papo, gdybyś wiedział,
 16  I,6 |               nadzwyczajnie uprzejmy... Ach, zdaje mi się, że kilka
 17  I,6 |               Można mu to przebaczyć.~- Ach, więc jest i bohaterem!...~-
 18  I,6 |               przecież - nie od kupców. Ach, gdyby można, upadłaby ojcu
 19  I,6 |                 nie rzuca. Więc może... Ach!...~Panna Izabela zrywa
 20  I,6 |        zrujnowani...~- Przesadzasz...~- Ach, Floro, nie pocieszaj mnie,
 21  I,7 |                ona na mnie patrzyła, to ach!... - westchnął Mraczewski,
 22  I,8 |              póki nie zostanie motylem. Ach, więc to ty masz zostać
 23  I,8 |        małżonkami do mnie nie należą.~- Ach, więc tak?... Zapewne, że
 24  I,9 |             Zaraz... jeszcze chwilkę... Ach, co się ze mną stało!..." -
 25  I,9 |               jakby chciała powiedzieć: ach, kiedyż się to skończy!...~"
 26  I,9 |          poczyna sobie jak parweniusz.~"Ach, jakiż ja jestem głupi! -
 27  I,9 | niebezpieczeństwa dla naszych fabryk?~- Ach, nie. Widzę tylko nieznaczne
 28  I,9 |                 bardzo nieszczęśliwy... Ach, przepraszam!... - spostrzegł
 29  I,9 |                 zasłaniając oczy ręką.~"Ach, po com ja tu przyszedł,
 30  I,9 |          Izabela wzruszyła ramionami.~- Ach, gdzież znowu z sercem.
 31  I,9 |                 do oczu.~- Doprawdy?... Ach, ja niewdzięczna!... Byłżeś
 32  I,9 |                  jakby to było wczoraj. Ach, gdyby nie wiara, że jest
 33  I,9 |               rozmowy i patrzył na łzy. Ach, jak ciężko wspominać...
 34  I,10|                 trochę spokojniejszy...~Ach! bo trwożą mnie jego nowe
 35  I,10|              się, pierwszego czerwca.~- Ach! - woła - cóż to za piękny
 36  I,10|               nieraz mówi wzdychając:~- Ach, gdybym się nie bał, że
 37  I,10|               wobec tego, com ujrzał... Ach, miałby poczciwy Stasiek
 38  I,10|                bo ona szaleje za mną... Ach, panie, co to za temperament,
 39  I,11|                w rezultacie?... nic!... Ach, jakież ze mnie bydlę..."~
 40  I,11|                go z nieprzepartą siłą.~"Ach, gdybym wiedział, że śmierć
 41  I,11|                     spytał zdziwiony.~- Ach, czym ja się nie zajmuję!... -
 42  I,11|                 powietrza, ryba wody... Ach, jaki piękny wieczór!... -
 43  I,11|                   Od doktora Szumana.~- Ach, od Szumana. Ale do czego
 44  I,11|             samo, co mniej doskonałe... Ach, jakiż podły gatunek zwierząt
 45  I,11|              Ochocki... samobójstwo!... Ach, głupota... Dostałem się
 46  I,12|              powiedzą moi wspólnicy?,.. Ach, dużo mnie to obchodzi!...
 47  I,12|               zawołał pięknym basem :~- Ach, to pani dobrodziejka!...
 48  I,12|               zsunął okulary na oczy.~- Ach, to pan dobrodziej?... -
 49  I,12|                panna Izabela pokocha... Ach! stary głupcze, wariacie,
 50  I,13|                gniewa się na wyścigi... Ach, panie, pan musi wygrać...~-
 51  I,13|                panie baronie - rzekł.~- Ach, to pan - odparł baron przypatrując
 52  I,13|                baron szukając biletu. - Ach, do licha! Nie wziąłem biletów...
 53  I,13|                 we frak i biały krawat. Ach, podłe czasy liberalne!...
 54  I,13|                  Gdzie moje binokle?... Ach, są... Panie Wokulski, proszę
 55  I,13|              Baron cofnął się o krok.~- Ach... c'est ca!... - rzekł. -
 56  I,13|                 młodzieńcowi i myślał:~"Ach, więc to on jest tym porządnym
 57  I,13|               nie zabił Krzeszowskiego. Ach, nędzny zuchwalec!... on
 58  I,13|             odetchnął i począł myśleć:~"Ach, podły kupczyk!... Ośmielił
 59  I,13|       przyszłego właściciela sklepu?... Ach, wy kochani ludzie!..."~
 60  I,13|                 Rzecki rozłożył ręce.~- Ach, Boże, co mówią...~- Gadaj
 61  I,14|             rzucił rulon półimperiałów. Ach, jakież to było kupieckie!...
 62  I,14|           więcej nad sześćdziesiąt...~- Ach, ciotka!... - oburzył się
 63  I,14|               naprawdę ten człowiek?... Ach! już wiem..."~Zdawało jej
 64  I,14|               zauważyła pani Meliton.~- Ach, cóż bym dała za to, ażeby
 65  I,14|             klacz i nic nie wskórał!... Ach, Boże, co też mi się snuje
 66  I,14|                 dlaczegóż by... kupiec (ach, jakie to niesmaczne!) nie
 67  I,15|            społeczeństwa i bliźnich?... Ach, ci kochani bliźni i to
 68  I,15|                  Który zaś zwycięży?... Ach, o to się już nie troszczę.
 69  I,15|                 i będzie panu wierna.:. Ach, te kobietki!... Dostałem
 70  I,15|            znajomość z panną Izabelą. ~"Ach, mój stary Hopferze! - mówił -
 71  I,16|             cząstką ciebie, weź mnie... ach!... całą..."~Jakież było
 72  I,16|             odpowiedź, jaśnie panie. ~- Ach, od hrabiny... - rzekł pan
 73  I,16|          zasługiwać na ten zaszczyt? ~- Ach, o tym pan mówi?... Dawać
 74  I,17|                    Będę na każdym... ~- Ach, jak to dobrze! Przekona
 75  I,18|                    Co to jest siedm?... Ach, siedem kufli piwa... Czyżbym
 76  I,18|                 tak podobała panu... ~- Ach, ta!... wiem... Nie mnie
 77  I,18|        posądzali go o zabicie tej... ~- Ach, pamiętam!... Więc to on?...
 78  I,18|                była nią sama - panna... Ach, do diabła! omyliłem się...
 79  I,18|         niecierpliwie potrząsa ręką. ~- Ach, pani dobrodziejko - mówi -
 80  I,18|                wrzeszczy zakrystian. ~- Ach! ach! ach!... - wybucha
 81  I,18|           wrzeszczy zakrystian. ~- Ach! ach! ach!... - wybucha płaczem
 82  I,18|                zakrystian. ~- Ach! ach! ach!... - wybucha płaczem baronowa
 83  I,19|                   Był tu jakiś Żyd...~- Ach, pewnie ten Szpigelman...
 84  I,19|               urażona panna Izabela. ~- Ach, moje dziecko, że też nie
 85  I,19|                  Ciociu! - szepnęła. ~- Ach, moje dziecko, tylko nie
 86  I,19|              Izabela roześmiała się. ~- Ach, pamiętam!... Rzeczywiście,
 87  I,19|                 A ciebie przeprosił. ~- Ach, Floro, proszę cię, nie
 88  I,19|            jeden Żyd. ~- Szpigelman?... Ach, prawda!... Zapomniałam
 89  I,19|                 twarz panny Izabeli. ~- Ach, prawda!... - zawołała rzucając
 90  I,19|                odwet z mojej strony. ~- Ach, więc walka?... - spytała
 91  I,19|             pewnością obraził się... ~- Ach... prawda!... Wspomniałam
 92 II,1 |                prędko pojedziesz?... ~- Ach, wczoraj!... - odparł. ~
 93 II,1 |        powiedzieć?... ~- Powiedzieć?... Ach, prawda... W banku mamy
 94 II,1 |             robotę i usiadł na zydlu. - Ach!... - machnął ręką. - Stary
 95 II,1 |                lata chory, a z osiem... Ach, panie Rzecki! Iluż nieszczęść
 96 II,2 |          listkami z róż jak śniegiem... Ach, panie Rzecki, gdybyś widział
 97 II,2 |                  Co?!... - zawołałem. - Ach, prawda, że baronowa tu
 98 II,2 |              zaniosła się od łkania. ~- Ach! - płakała - ludzie są okrutniejsi
 99 II,2 |               trafiony kulą w piersi.~- Ach!... więc tak?... - szepnęła. -
100 II,2 |            jakąś straszną lichwiarkę... Ach, Boże! nie ma o czym mówić...
101 II,3 |                Jakieś ogromne miasto... Ach! to chyba Berlin... Znowu
102 II,3 |                brodą, wreszcie mówi: ~- Ach, Suzin! ~Padają sobie w
103 II,3 |               zarobisz takie pieniądze. Ach, ty gołąbku!... ~- To nie
104 II,3 |                 i... dobrze mu z tym... Ach, jakże pragnąłby znowu zostać
105 II,3 |               Źle pana poinformowano.~- Ach, w takim razie przepraszam...
106 II,3 |                 powoli opadła na dół. ~"Ach, to tu jest balon Giffarda? -
107 II,3 |                przespałby wieki, gdyby, ach! nie ta kropla żalu, która
108 II,3 |            Wszystko jedno!" - mruczał. ~Ach, gdyby tylko nie ta kropla
109 II,4 |                 on tobie sto wyciągnie. Ach, ty ojcze rodzony... ~Wokulski
110 II,4 |             piją i nawet zęby płuczą... Ach, Stanisławie Piotrowiczu,
111 II,4 |                  jeżeli prosi Rzecki... Ach! wybornie... Będę miał zaraz
112 II,4 |                  Zabawię jakiś czas. ~- Ach, zachwycił pana Paryż!... -
113 II,4 |                 o podobne indywidua... ~Ach, czy nie wolałbym rzucić
114 II,4 |         Przysyła mi jakiś drugi list... Ach, od prezesowej!... Co, może
115 II,5 |               zbiera się dużo gości. ~- Ach, panie! - zawołał baron -
116 II,6 |                  Z czego pani wnosi? ~- Ach, Boże! zaraz z czego? Pierwej
117 II,6 |               najświętszym uczuciom. ~- Ach, kochana babciu - odparł
118 II,6 |       dziewczyna z koszykiem w ręku. ~- Ach, głupia jesteś! - mruknął
119 II,6 |              zawołała niecierpliwie: ~- Ach, panie, czy pan zawsze taki
120 II,6 |        spojrzała Wokulskiemu w oczy. ~- Ach! - zawołała ze śmiechem -
121 II,6 |                należę sercem i duszą... Ach, jaki on naiwny, a jaki
122 II,6 |                 rozmowa z panem dręczy. Ach, ten świat daje nam same
123 II,6 |              nie chce, jestem zmęczona. Ach... gdybym choć raz w życiu
124 II,6 |         wiedzieć - przerwała wdówka. ~- Ach, więc mamy i mistyfikację,
125 II,6 |                jedziesz?... nie tędy... Ach, prawda, gotów pan jesteś
126 II,7 |           przyjechał tu pan Wokulski... Ach, gdybyś wiedziała, co to
127 II,7 |                 co do czystości krwi... Ach, Boże! wielkie to szczęście,
128 II,7 |                 Pamiętam te spojrzenia, ach..:"~Gniew w nim zakipiał. ~"
129 II,7 |                 Starskiego. ~- Służę... Ach, rozsypałem!... Pokłócimy
130 II,7 |              nie była szczęśliwa?... ~- Ach, ja!... Owszem... Ale nie
131 II,7 |                położeniem majątkowym. ~-Ach, mój kuzynek!... On chyba
132 II,8 |            Wokulski. ~- Jeździł pan?... ach, jak to dobrze! - zawołała
133 II,8 |              bujniej aniżeli nasze...~- Ach, niech pan tak nie mówi!...
134 II,8 |                że ją oblał rumieniec. ~"Ach, głupstwo - mówił do siebie -
135 II,8 |             kamień - rzekł Wokulski. ~- Ach, ten.., Ciekawam, jak go
136 II,8 |                 dasz na obiad, kuzynie? Ach, ten chłopak jest niezrównany!...
137 II,8 |              głowy wszystkim paniom. ~- Ach, tak!... - odparł Wokulski
138 II,8 |              jutro musi pan klęczeć!... Ach, niegodziwiec, ależ on niedługo
139 II,8 |                     Twego imiennika. ~- Ach, Starskiego... Zobaczymy.~
140 II,8 |                 to było tam w breku?... Ach, wolałbym w łeb sobie palnąć..."~
141 II,8 |             Przywiąż go pan - rzekła. - Ach, jak ja pana już znam!...
142 II,8 |               innym robi impertynencje. Ach, panie Wokulski, jakie to
143 II,9 |               dziesięć tysięcy rubli... Ach, gdyby to ode mnie zależało,
144 II,9 |                 rewolucji francuskiej.~(Ach, jak ja się starzeję, jak
145 II,9 |                   Pan Wokulski jest?... Ach, pan Rzecki!... Na słówko...~
146 II,9 |       rozdzierającym głosem krzyknęła: "Ach nihiliści...", i cofnęła
147 II,10|             mieć szczęścia do kobiet.~- Ach, co też pan mówi, panie
148 II,10|            rusza oczyma i woła mama!... Ach, jaka ona zabawna, sama
149 II,10|              mówić,~Helunia zawołała :~"Ach, mamo, jaka ona piękna,
150 II,10|             wtedy pani baronowa mówi... Ach, jak pański zegarek głośno
151 II,10|              pani zwróciła należność?~- Ach!... - westchnęła pani Stawka
152 II,10|                chyba już resztki łez.~- Ach, więc przyszedłeś, szlachetny
153 II,10|                 drzwiach i na schodach. Ach, te baby!... Czasem myślę,
154 II,10|             takich razach mlaśnięcia.~- Ach, więc przyszedłeś, szlachetny
155 II,10|               nie zwabiali do siebie... Ach, Boże!... - krzyknęła odwracając
156 II,10|           równie delikatnego pukania.~- Ach, Boże!... - krzyknęła znowu
157 II,10|          baronowa zabierze umeblowanie.~Ach, nic już nie chcę, nic...
158 II,10|              oczyma i załamując ręce.~- Ach, to Mimi!... - zawołała
159 II,10|             pani Stawskiej, zawołała:~- Ach, mamo, po co on ją kraje?...
160 II,11|                godnym człowiekiem?...~- Ach, dobry panie Rzecki, jak
161 II,12|             pogardliwie rzuciła ręką.~- Ach, już chyba nigdy nie poznam
162 II,12|             będzie w takiej gorączce... Ach, te kobiety z ich obrzydliwą
163 II,12|                mnie pan w obie ręce? ~- Ach, jak Boga kocham!... Nie
164 II,12|           Mikołaja, a choćby ten dom...~Ach, mogłaby pani spełnić uczynek
165 II,12|                podobnego towarzystwa... Ach, jakiż ja jestem nikczemny,
166 II,12|              zasługuję na potępienie... Ach, ale teraz wszystko mi jedno!... -
167 II,12|               tylko nie wolno kochać... Ach, moja mamo, jeżeli ja nie
168 II,13|                   powtórzył Wokulski. - Ach, tak, widziałem go w Paryżu.~-
169 II,13|              jesteś z nim związana...~- Ach, tak!... już pojmuję... -
170 II,13|                kobietę podejrzywałem... Ach, nędznik..."~Kiedy wrócił
171 II,14|           zawołała wzruszonym głosem. - Ach, to ty, Leonie... Gdzie
172 II,14|                 na własne utrzymanie... Ach, nawet na wykarmienie najuboższego
173 II,14|             przysłać panu rachunek...~- Ach, tak... jestem coś winien
174 II,15|              drugiego!... Ale ta kolej, ach, ta kolej... to drżenie...~
175 II,15|                to ona lubi szampana?... Ach, cynizmu!... Szampan cynizmu -
176 II,15|               to nie było złudzeniem... Ach, gdybym mógł o niej nie
177 II,15|             własna dusza..."- mruknął.~"Ach, gdybym mógł nie myśleć..."~
178 II,15|                czego nie dosięgnął!...~"Ach, gdyby już słońce weszło! -
179 II,16|                 nawet Stach Wokulski...~Ach, jaki ja jestem zmęczony...
180 II,16|            kocham... rozbeczała się!... Ach, panie Ignacy, te łzy...
181 II,17|      wspomnienia... Czuję prawidłowo... ach, nawet zanadto prawidłwo !
182 II,17|              tamtych... Piękna rola!:.. Ach, jak mnie to nudzi i nuży..."~
183 II,17|          przeszkody... Zeń się z nią... Ach, gdybyś wiedział, jak ona
184 II,17|             skąd wiesz?~- Od Szumana.~- Ach, prawda!... Zapomniałem,
185 II,17|               jakim mnie chcą zrobić... Ach, te Żydziaki !... zawsze
186 II,17|              chciał puścić do pokoju.~- Ach, to ty! - rzekł Wokulski. -
187 II,17|                 nim na to wspomnienie.~"Ach - szepnął - chciałbym być
188 II,17|              był strasznie zmieniony.~- Ach, cóż znowu, przecież mi
189 II,17|          środkami...~- Cóż on zrobił?~- Ach, więć pan nic nie wiesz...
190 II,17|                 depczecie ją nogami... .Ach, jakie to oburzające, jakie
191 II,17|               nie miała kochanków?...~- Ach, więc pani ich miała...~-
192 II,17|             Wokulski puścił jej ręce.~- Ach, więc będziecie panie walczyć
193 II,17|           byłoby to rzeczą naturalną.~- Ach, jakiż płaski kompliment!... -
194 II,17|            najzwyklejsza flirtacja...~- Ach, więc to jest flirtacja?... -
195 II,17|            jakie miny pełne godności... Ach, powiadam ci, to ze trzy
196 II,19|            kryje się... nie pisze?..:~- Ach, jak ja rozumiem - zawołał
197 II,19|              już powstał z siedzenia.~- Ach, wy kundle!... - zawołał
198 II,19|                 kompletnym niedołęgą... Ach, gdybym się był spostrzegł