Tom,  Rozdzial

  1  I,3 |            Tylko wyciągnął do mnie rękę i patrząc wzrokiem, którego
  2  I,3 |      Mincel i ucałowawszy stryja w rękę, stawał za swoim kontuarem,
  3  I,3 |        stary Mincel i całował ją w rękę mówiąc :~- Gut Morgen, meine
  4  I,3 |          całował staruszkę w suchą rękę, porysowaną niebieskimi
  5  I,3 |             zostawszy wdową oddała rękę swoją Stasiowi Wokulskiemu,
  6  I,4 |          ściska za prawą i za lewą rękę, a nareszcie oparłszy na
  7  I,4 |           mówił biorąc Ignacego za rękę - mój poczciwy stary przyjacielu!
  8  I,4 |        zakończył nagle, wyciągając rękę.~Rzecki spojrzał w jego
  9  I,4 |        kieliszek i mocno ściskając rękę Wokulskiemu, rzekł:~- Za
 10  I,5 |         Emanuel raz pocałował ją w rękę, uprosiła ojca, że tego
 11  I,5 |  odepchnęła zdaniem, że odda swoją rękę tylko temu, kogo pokocha,
 12  I,6 |         zasłania oczy i zatrzymuje rękę. Suknia, kapelusz, okrywka
 13  I,6 |          czarnej sukni, wyciągając rękę do Izabeli.~- Znam jego
 14  I,6 |            się z szezlonga i ujęła rękę panny Florentyny.~- Florciu -
 15  I,6 |   wyciągnął swoją ogromną czerwoną rękę do subiekta (nawet dość
 16  I,6 |            obiad. Pan Tomasz podał rękę córce i przeszli we troje
 17  I,6 |          papo...~Pocałowała ojca w rękę i wyszła do swego pokoju.~-
 18  I,6 |           dymem obnażoną do łokcia rękę i - kartę.~"Co znaczy ta
 19  I,6 |        zanurzonego człowieka, jego rękę nad głową i - kartę.~Pannę
 20  I,6 |     Florentynę, która chwyta ją za rękę i mówi ze zdziwieniem:~-
 21  I,7 |       podbiegła do klatki, wsunęła rękę i - drżąca i blada - dotknęła
 22  I,7 |        westchnął Mraczewski, jedną rękę kładąc na piersi, drugą
 23  I,8 |         oczy i mocno ścisnął go za rękę.~- Sit tibi terra levis -
 24  I,8 |            pocałował Wokulskiego w rękę. Wokulski przypatrzył mu
 25  I,9 |   kłaniając się.~Hrabina podała mu rękę.~- Dziękuję ci, panie Wokulski,
 26  I,9 |             Pan Łęcki wziął go pod rękę i w sposób bardzo uroczysty
 27  I,9 |     ujrzawszy Wokulskiego podał mu rękę i przywitali się jak starzy
 28  I,9 |       rzekł książe ściskając ją za rękę. - Żałuję doprawdy, że nie
 29  I,9 |        Panie Wokulski...~Podała mu rękę i poszli oboje do fotelu
 30  I,9 |       przybiegł do niej. Podała mu rękę i we dwoje opuścili salon.
 31  I,9 |    nieprzyjacielem.~Ścisnęła go za rękę i opuściła salon.~Wokulski
 32  I,9 |            swoją wychudłą i drżącą rękę, rzekła zniżonym głosem:~-
 33  I,9 |            Wokulski pocałował ją w rękę, ona go parę razy w głowę;
 34  I,9 |      Wokulski całując gospodynię w rękę.~- Tylko do widzenia, panie
 35  I,9 |     majątek i również gotowa oddać rękę Wokulskiemu. Tu garbarz,
 36  I,10|             kto nawinął się im pod rękę~Majora między nimi nie było.~
 37  I,10|            są też ludźmi...~Wsunął rękę pod bok i jęczał żałośnie.~
 38  I,10|          odpowiada.~Wziął mnie pod rękę i prowadzi przez tylne drzwi
 39  I,10|       zechciał, żebyś. sobie uciął rękę dla niego, utnij, a jeszcze
 40  I,10|      nieborak ma tak nieszczęśliwą rękę, że antagoniści po każdej
 41  I,11|       oddawać ubogim nauczycielkom rękę. Jakoż oddała serce młodemu
 42  I,11|    błysnęło Wokulskiemu.~Wyciągnął rękę po kapelusz.~- Książę!... -
 43  I,11|         Tak, trzeba zawsze podawać rękę nowym ludziom..."~W swoim
 44  I,11|        zgarbiony hrabia i podał mu rękę.~- T e k - dodał pseudo-Anglik
 45  I,11|            Ochocki ściskając go za rękę.~Wokulski w milczeniu przypatrywał
 46  I,11|           zdradza nigdy...~Położył rękę na ramieniu Wokulskiego
 47  I,11|               Uścisnął Wokulskiemu rękę, zbiegł ze wzgórza i zniknął
 48  I,12|             ściskał Wokulskiego za rękę i obserwował go spod oka.~-
 49  I,12|            adwokat ściskając go za rękę.~- Dlaczegóż to?~- Dlatego,
 50  I,12|             odparł ściskając go za rękę. - Co to, czy już i pan
 51  I,12|      Wokulski - dodał biorąc go za rękę - nie zrób pan takie głupstwo.
 52  I,12|         strzemion, trzymając prawą rękę za plecami, ma minę łobuza,
 53  I,12|           dyrektor ściskając go za rękę. - Dla dżentelmena dyskrecja
 54  I,12|           dopiero co wyjęto z nich rękę, a zaraz po nim ukazał się
 55  I,12|        powinien.~Mocno uścisnął mu rękę i wyszedł. Wokulski przyznawał
 56  I,13|            znacząco ścisnęła go za rękę, a pan Łęcki spytał:~- Czy
 57  I,13|         się do powozu i wyciągając rękę do panny Izabeli zawołał
 58  I,13|           Wokulski ściskając go za rękę.~Od doktora udał się do
 59  I,13|     zdecydował się przestrzelić mu rękę. Na twarzy Wokulskiego malowała
 60  I,13|         potrząsając Wokulskiego za rękę. - Zastanwia mnie, że człowiek
 61  I,13|         mówił baron targając go za rękę. - Nie powinienem być oszpecony,
 62  I,13|            ostrożnie położył swoją rękę na stole i szybko pocierając
 63  I,13|       zasadził kapelusz i oparłszy rękę na ramieniu starego przyjaciela,
 64  I,14|            ścisnęła Wokulskiego za rękę.~Już dojeżdżając do rogatek,
 65  I,14|             Straciłbym w nim prawą rękę... jedynego możliwego wykonawcę
 66  I,14|         serdecznie uścisnęła go za rękę. Gdy zaś Pan Bóg dał jej
 67  I,14|             pocałował ją naprzód w rękę, potem w czoło.~
 68  I,16|         Tomasz wyciągając do niego rękę. ~Wokulski nisko ukłonił
 69  I,16|          pobłażliwość. ~Wyciągnęła rękę, której Wokulski ledwo śmiał
 70  I,16|           ściskając Wokulskiego za rękę. ~Opuścili z panną Izabelą
 71  I,16|           Panna Izabela wyciągnęła rękę i zostawiwszy ją na chwilę
 72  I,16|  uprzejmość... Wokulski puścił jej rękę i wyprostował się na krześle.
 73  I,16|           barona. ~Znowu podała mu rękę, którą Wokulski ze czcią
 74  I,17|          rzekł Wokulski i podał mu rękę na pożegnanie. ~- Już są?... -
 75  I,17|        Wysocki, znowu całując go w rękę. ~- Ale... A cóż z twoim
 76  I,17|         brać, wcisnął jej zwitek w rękę i rzekł: ~- Proszę, bardzo
 77  I,17|            Prosimy. Belu, podaj mi rękę. ~Hrabina z panną Izabelą
 78  I,18|      ciągnął pan Ignacy podając mu rękę. - Co z polityki?... ~-
 79  I,18|       lewej silny łokieć uciska mu rękę aż do ścierpnięcia. ~Gniotą
 80  I,18|            Stary Litwin chwyta pod rękę baronowę, którą odbiera
 81  I,19|             Pan Tomasz uścisnął mu rękę. ~- Już mi lepiej... Bóg
 82  I,19|      Tomasz, mocno ściskając go za rękę i z wdzięcznością spoglądając
 83  I,19|           dłużej; ucałowała ojca w rękę i w czoło i poszła do swego
 84  I,19|           zwinęła list i podniosła rękę, jakby z zamiarem rzucenia
 85  I,19|      Izabela w milczeniu podała mu rękę; mocny rumieniec oblał jej
 86  I,19|           fotelu i ściskając go za rękę. - Więc... przebaczmy sobie
 87 II,1 |           Stachem i pocałował go w rękę. Zebrani rozczulili się
 88 II,2 |           mi wyciągając do uścisku rękę. - Miałem przyjemność zauważyć
 89 II,2 |      Paryża?... ~Wyciągnął do mnie rękę i odparł: ~- Widziałem lepszą
 90 II,2 |            rzekłem ściskając go za rękę. ~- W roku 1859 - prawił
 91 II,2 |         dwa pocałunki, sądzę, że w rękę. ~- No, no, panie Maruszewicz,
 92 II,2 |           pocałunki, z pewnością w rękę. ~Spojrzałem na eks-obywatela.
 93 II,3 |   następnej stacji ktoś wsuwa mu w rękę cały zwitek banknotów i
 94 II,3 |           jechać. Suzin bierze pod rękę Wokulskiego i wyprowadza
 95 II,3 |       Suzin bierze Wokulskiego pod rękę i prowadzi do małego pokoiku,
 96 II,3 |        wsuwa Wokulskiemu książkę w rękę, on płaci trzy franki i
 97 II,4 |            Wokulski uścisnął go za rękę. ~- Nie obrazisz się, profesorze? -
 98 II,4 |          metal drukarski. ~- Weź w rękę... Wokulski wziął kulkę
 99 II,4 |          odlany ze stali; weź go w rękę, ile waży? ~- Z osiem kilogramów... ~
100 II,4 |        Niecierpliwie ścisnął go za rękę i popychał ku drzwiom. Na
101 II,5 |              dodał ściskając go za rękę. - Od pierwszego, panie,
102 II,5 |           Wokulski ściskając go za rękę. - Kontent pan z wiedeńskich
103 II,5 |        baron, mocno targając go za rękę. - No, dobranoc... ~"Zabawna
104 II,5 |           ściskając Wokulskiego za rękę. - Panie gospodarzu, herbaty
105 II,5 |  Szczęśliwy ten, komu odda serce i rękę! Co to, panie, za wdzięk,
106 II,6 |  dziecinnej wesołości. Sama podała rękę baronowi do nowego pocałunku,
107 II,6 |          dodał całując prezesową w rękę - gdyż, poprawia błędy moich
108 II,6 |       Wąsowska wyciągając do niego rękę. Panna Ewelina przez cały
109 II,6 |       prezesowa. Ochocki podał jej rękę, ale miał minę tak zakłopotaną
110 II,6 |     okręcił chustką i wziąwszy pod rękę narzeczoną wysunął się z
111 II,6 |      odsunął jej amazonkę i włożył rękę pod siodło. Nagle krew uderzyła
112 II,6 |           teraz pocałuj mnie pan w rękę; jesteś pan rzeczywiście
113 II,6 |           interesujący. Wyciągnęła rękę, którą Wokulski ucałował,
114 II,7 |            hrabina wsunąwszy jej w rękę aksamitny woreczek z pieniędzmi
115 II,7 |            się wyciągnęła do niego rękę. ~- Witam panią. Jakże się
116 II,7 |             Pocałował narzeczoną w rękę i poszedł ku pałacowi. Teraz
117 II,7 |     szepnęła pani Wąsowska podając rękę prezesowej. Odeszły i wkrótce
118 II,7 |           panna Izabela podając mu rękę. - Rozumiem doniosłość pańskiej
119 II,7 |            Wokulski pocałował ją w rękę. ~- Już wieczór - rzekła
120 II,7 |           ściskając Wokulskiego za rękę - ale... Choć naprawdę mógłbym
121 II,7 |          chciał ją raz pocałować w rękę, wyrwała ją i obrażona zapowiedziała
122 II,7 |        owszem - odparła podając mu rękę. Baron ucałował ją jak relikwię
123 II,8 |       jakiejś panience wziął ją za rękę i... czy pan uwierzy?...
124 II,8 |            sama, musi mi pan podać rękę - rzekła panna Izabela stanąwszy
125 II,8 |                 spytała wyciągając rękę. Wokulski podał jej kartkę;
126 II,8 |            co robi, schwycił ją za rękę. ~- Obudzisz się, ty moja
127 II,8 |           śmiechem Starski podając rękę pannie Izabeli, która przyjęła
128 II,8 |      Izabela idzie ze Starskim pod rękę, że opiera się na nim, a
129 II,8 |                 dodał biorąc ją za rękę.~Nie odpowiedziała nic... ~-
130 II,8 |    Zobaczymy.~Panna Izabela podała rękę Wokulskiemu. ~- Do widzenia! -
131 II,9 |            czule ściskając mnie za rękę. - Możecie panowie sprzedać
132 II,9 |         gustu), bo ścisnął mnie za rękę jeszcze mocniej, o ile taki
133 II,9 |  Wokulskiego prawą, a do mnie lewą rękę. - Jestem adwokat...~Tu
134 II,10|           ściskając Wokulskiego za rękę. - Wszyscy przecież żyjemy
135 II,10|              O, nie całujże mnie w rękę!... Nieszczęśliwa nasza
136 II,10|          zdrów był, pocałował ją w rękę. Z jaką zaś zrobił to tkliwością,
137 II,10|       Powązki, a już (dałbym sobie rękę uciąć) sama przejechałaby
138 II,10|  Misiewiczowa.~Ale Stach podał jej rękę, adwokat pani Stawskiej,
139 II,10|         spokojną.~Uścisnąłem ją za rękę długo... długo... tak, jak
140 II,10|        salę i schwyciwszy matkę za rękę spytała półgłosem:~- Mamo,
141 II,10|       Zeszedł na salę, uścisnął za rękę panią Stawską i dodał:~-
142 II,10|          wychodzić. Wokulski podał rękę pani Stawskiej, ż którą
143 II,11|           szepnęła, ścisnęła go za rękę i mój Stach był taki szczęśliwy
144 II,11|            podnosząc się wyciągnął rękę.~- Daj - rzekł - i idź spać.~
145 II,12|        prowadzi politykę na własną rękę, i który ma wielkie znaczenie
146 II,12|           panna Izabela podając mu rękę - czegóż taki smutny?~-
147 II,12|       rękawiczki i pocałować się w rękę. Gdybyś wiedziała, Belu,
148 II,12|          nigdy nie pocałuję pani w rękę... Przysięgam...~- Jeszcze
149 II,12|            Proszę nie całować w tę rękę...~- Więc w tamtą...~- A
150 II,12|          pannę Izabelę. Podając mu rękę, którą jak zwykle z religijną
151 II,12|        pani? - spytał biorąc ją za rękę. - Chyba litość... Nie,
152 II,13|     doktorze.~Szuman ścisnął go za rękę.~- Gniewasz się pan?~- Nie...
153 II,13|            pocałował Wokulskiego w rękę.~- Bo ja jeszcze, z przeproszeniem
154 II,13|        znowu całując Wokulskiego w rękę.~- Mów śmiało.~- "Bo - rzekła
155 II,13|          Rzeżuchowski wziął go pod rękę i - przedstawił pannie Izabeli.~
156 II,13|          kolację, mistrz podał jej rękę i zaprowadził do sali jadalnej.
157 II,13|        towarzystwo. - Podaj mi pan rękę i idźmy do salonu.~Na przejściu
158 II,13|       panny Izabeli, wzięła ją pod rękę i zaczęły spacerować po
159 II,13|           Wokulski.~Pocałował ją w rękę i wyszedł zamyślony.~"Z
160 II,13|        sprawa:~Wokulski ujął ją za rękę. - Pani droga - szepnął -
161 II,13|   spojrzała mu w oczy i wyciągając rękę rzekła:~- Przebaczam...
162 II,13|             Namiętnie ucałował jej rękę, której mu nie broniła,
163 II,15|        jakby chciał pocałować go w rękę. - Ja, wielmożny panie,
164 II,15|        niego i ostrożnie wsunął mu rękę pod głowę.~- Płacz, wielmożny
165 II,15|           dodał Wokulski kładąc mu rękę na ramieniu - na drugi raz...
166 II,16|          Schwyciłem Lisieckiego za rękę i odciągnąłem za szafy.
167 II,16|      człowiek gorąco ścisnął go za rękę.~- Daję panu słowo - rzekł -
168 II,16|          zaczął śledztwo na własną rękę i dowiedział się dziwacznych
169 II,17|        wnet opamiętał się i wyrwał rękę.~Szuman bystro popatrzył
170 II,17|    częściej wpadały w oczy lub pod rękę, zaczął doświadczać wyrzutów
171 II,17|         Wokulski, zamiast podać mi rękę, zamiast utwierdzić w zacnych
172 II,17|          widząc jej konkury o moją rękę i serce. Bawiłbym się słysząc,
173 II,17|             Doktór pochwycił go za rękę i gwałtownie targając nią
174 II,17|      zaczął książę ściskając go za rękę. - Adwokat pański zachowuje
175 II,17|         niej i gorąco ucałował jej rękę.~- Nie powinna bym mówić
176 II,17|            Wąsowska wydzierając mu rękę~- W takim razie po cóż mnie
177 II,17|         mówił Szuman biorąc go pod rękę. - Wiesz co, że dawno już
178 II,17|        list - dodała wsuwając mu w rękę kopertę - który niech pan
179 II,17| najformalniej oświadcza się o moją rękę. Całą noc płakałam, nie
180 II,17|         Ażeby pozyskać jej serce i rękę.~- Zostawiając drugą dla
181 II,17|         sam wiedział!...~Podała mu rękę.~- Żegnam pana.~- Życzę
182 II,17|              rzekł ściskając go za rękę.~Rzecki smutnie pokiwał
183 II,19|            mu w oczy i schwycił za rękę.~- Co... co... co?... Puls
184 II,19|          Ochockiego schwycił go za rękę i zapytał:~- Pan nieodwołalnie
185 II,19|             Ochocki ujął zimną już rękę Rzeckiego i pochylił się,