Tom,  Rozdzial

  1  I,1 |            jego załzawionych oczach, spytał zniżonym głosem:~- Przepraszam,
  2  I,2 |         wraca, nie miał pan listu? - spytał Klejn.~- Spodziewam się
  3  I,2 |              dajesz pan neseserki? - spytał Lisiecki.~- Neseserki?...
  4  I,3 |             się znajdzie, to co?.. - spytał ojciec.~- Nie doczekamy
  5  I,3 |             tylko odzież.~- Hę?... - spytał pan Raczek patrząc na ciotkę.~-
  6  I,4 |     wybierałem.~- Z którychże to ? - spytał niedbale Wokulski i zamknął
  7  I,4 |              Nie obejrzysz sklepu? - spytał Ignacy.~- Ach, co mnie to
  8  I,6 |                 Nie znasz go więc? - spytał pan Tomasz. On jednak jest
  9  I,6 |           Chociaż...~- Chociaż?... - spytał ojciec.~- Co powie świat
 10  I,6 |               Co ci jest, Belu?... - spytał zatrwożony pan Tomasz.~-
 11  I,7 |           panienka rozkaże jechać? - spytał lokaj zatrzasnąwszy drzwiczki
 12  I,8 |         mikroskopem.~- Czy myślisz - spytał Wokulski - że można... kochać
 13  I,8 |             dla ostatniej miłości? - spytał Wokulski.~- Ten, że samobójcom
 14  I,8 |           Komorne wasze zapłacone? - spytał.~- Nawet nie ma, panie,
 15  I,8 |         sklepu, do pana Rzeckiego? - spytał Wokulski.~- Nie śmiałem,
 16  I,8 |              z naszymi kupcami?... - spytał zdziwiony Rzecki.~- Zerwać
 17  I,8 |          diabły, panie Mraczewski? - spytał Lisiecki.~- A to cała historia! -
 18  I,8 |      Mraczewski.~- Co pan każe?... - spytał piękny młodzieniec biegnąc
 19  I,9 |         kiedy jaśnie pani rozkaże? - spytał służący.~- Tak... za półtorej
 20  I,9 |               Cóż to za znajomość? - spytał kwaśno.~- Prawda!... - rzekł
 21  I,10|                A maszże pieniądze? - spytał po chwili.~- Znajdę z kilkaset
 22  I,10|            tłustych plam.~- Byłeś? - spytał go Mincel.~- Byłem. Panna
 23  I,10|              pan mocno bronisz?... - spytał bas posuwając krzesłem.~-
 24  I,10|             do mnie nie przyszedł? - spytał Stach.~- Nie śmiałem...
 25  I,11|         rozdarł ją.~- Znać kupca?... spytał.~Pani Meliton przypatrzyła
 26  I,11|              więc jesteśmy gotowi? - spytał książę powstając z fotelu.~
 27  I,11|                A jakież to towary? - spytał przygarbiony hrabia.~- Stronę
 28  I,11|       wrzasnął marszałek.~- Na co? - spytał hrabia udający autentycznego
 29  I,11|             mam wyliczać nazwiska? - spytał Wokulski.~Grupa kupców.
 30  I,11|         dziesięć tysięcy rubli?... - spytał marszałek, który już powrócił
 31  I,11|            kredyt dla rolników?... - spytał ktoś z nieprzejednanej szlachty.~-
 32  I,11|      Wokulski uczuł niesmak, mimo to spytał:~- Cóż pan umie? jaki pański
 33  I,11|            którą stronę pan idzie? - spytał młody człowiek Wokulskiego. -
 34  I,11|              Idziemy ku Łazienkom? - spytał Wokulski.~- Owszem.~Jakiś
 35  I,11|              fizyką czy chemią?... - spytał zdziwiony.~- Ach, czym ja
 36  I,11|      Wokulski i głęboko odetchnąwszy spytał głośno:~- Zatem żeni się
 37  I,11|             Pan był przyrodnikiem? - spytał Ochocki.~- Tak.~- I w dodatku
 38  I,11|                Skąd pan to wie?... - spytał Ochockiego.~- Od doktora
 39  I,11| rozstrzelonym i rozmarzonym wzrokiem spytał:~- Wszakże pan myślał kiedyś
 40  I,11|          nawet przypiął, to co?... - spytał Wokulski.~- Sława, jakiej
 41  I,12|             Możemy zaraz skończyć? - spytał Wokulski przeglądając papiery.~-
 42  I,12|         ciągnął Wokulski.~- Już?.. - spytał mecenas podnosząc brwi i
 43  I,12|      objaśnić, po co przyszedł, więc spytał:~- Cóż słychać, panie Szlangbaum?~-
 44  I,12|                Pan chce dowody?... - spytał Żyd. - Ma pan dowód w ten "
 45  I,12|             prześladowanie Żydów,? - spytał Wokulski.~- Zaraz powiem.
 46  I,12|        szaradami, panie Szlangbaum?- spytał.~Co to ja!... - odparł stary
 47  I,12|        trzydzieści tysięcy rubli?... spytał.~- Tak.~- Przepraszam, ale
 48  I,13|             Yung, czy nie wygramy? - spytał dyrektor.~- Och! - odpowiedział
 49  I,13|              go za rękę, a pan Łęcki spytał:~- Czy naprawdę kupiłeś,
 50  I,13|            pan chciał satysfakcji? - spytał baron.~- Właśnie.~- W takim
 51  I,13|            Myślisz, żem zwariował? - spytał go Wokulski.~- Jeszcze nie.
 52  I,13|          Wokulski jest zadowolony? - spytał hrabia-Anglik.~- Tak. ~Baronowi
 53  I,13|             że mnie nie ma w domu? - spytał gniewnie Wokulski.~- Żapomniałem -
 54  I,13|       rachunek.~- Pan Wokulski?... - spytał Maruszewicz nie zdejmując
 55  I,13|             pokorę.~- Co pan każe? - spytał go Wokulski, gdy już usiedli. (
 56  I,13|              Za jakie szczęście?.. - spytał Ignacy. ~Ale Wokulski już
 57  I,15|    znajomości. ~"Więc cóż zyskałem - spytał - po bułgarskich niebezpieczeństwach
 58  I,16|                Nie obrazi się pan? - spytał pan Tomasz ściskając Wokulskiego
 59  I,17|            nogi. ~- Co to jest?... - spytał zdziwiony Wokulski poznając
 60  I,17|     człowieka. ~- W jakim dniu?... - spytał Rzecki, szeroko otwierając
 61  I,17|             i wysunąwszy dolną wargę spytał: ~- A co to?... Wokulski
 62  I,17|                  Pan baron w domu? - spytał. ~- Pan baron leży chory
 63  I,17|              baron kazał... ~- Co?.- spytał zdziwiony hrabia spoglądając
 64  I,17|              do tego Maruszewicza? - spytał hrabia. ~- Ale bo to poczciwy
 65  I,17|              już nie ma pieniędzy? - spytał Wokulski adwokata. ~- Ma
 66  I,18|            kwadranse na siódmą?... - spytał zdumiony pan Ignacy, szeroko
 67  I,18|             za cudzoziemca; lecz gdy spytał kogoś ze służby: którędy
 68  I,18|             o słup latarni gazowej i spytał: ~- Do diabła, czyżbym się
 69  I,18|         Mraczewskiego... ~- Hę?... - spytał pan Ignacy przypatrując
 70  I,18|            stary... ~- Kto wariat? - spytał Rzecki, zdumiony nagłym
 71  I,18|      zarobiłby z dziesięć tysięcy? - spytał Rzecki. ~- Naturalnie. Ale
 72  I,19|                Cóż Suzin?... - cicho spytał naprawdę zmieszany pan Ignacy. ~-
 73  I,19|          tysięcy?... - Polityczny? - spytał cicho Rzecki z trwogą w
 74  I,19|            Rossiego to nie ciężar? - spytał pan Ignacy. ~- Nie robię
 75  I,19|                  Skąd dziesięć?... - spytał Żyd i zuchwale podniósł
 76  I,19|         niego z pogardą. ~- Słowo? - spytał Żyd delektując się w duszy
 77  I,19|            wie o naszym procencie? - spytał pan Tomasz zamyśliwszy się
 78  I,19|             nim nie rozmawiali?... - spytał Starski. ~- O, nie - odpowiedziała
 79 II,2 |           Cóż, dobijał się kto?... - spytał Wirski z akcentem oburzenia
 80 II,2 |         ogień. ~- A panie obie są? - spytał Wirski. ~Gruba służąca spojrzała
 81 II,2 |            nic, żadnej wiadomości? - spytał rządca. ~Młoda pani z wolna
 82 II,2 |            Stawska. ~- Ja obcy?... - spytał rządca tonem wymówki; ale
 83 II,3 |           francuscy. Możesz zejść? - spytał Suzin. ~- Dobrze. ~- A teraz
 84 II,3 |           jeżeli poleci za mną?... - spytał samego siebie Wokulski. -
 85 II,3 |              Któż jest pan Jumart? - spytał Wokulski. - Marszałek dworu
 86 II,3 |           wprowadzić interesantów? - spytał Jumart. - Ci nie są, zdaje
 87 II,3 |        czekać na pańskie wezwanie? - spytał gość ~- Tak, odpowiem panu
 88 II,3 |              stołu.~- Co pan każe? - spytał Wokulski. ~- Jak to, nie
 89 II,3 |               że nie omyliłem się? - spytał gość. ~- Omylił się pan -
 90 II,3 |        Jumarta. ~- Co pan rozkaże? - spytał elegancki marszałek dworu. ~-
 91 II,3 |            Ci, którzy byli u pana? - spytał Jumart. - Ludzie jak inni:
 92 II,4 |                  Czym mogę służyć? - spytał Wokulski, twarz bowiem gościa
 93 II,4 |      przerwał Wokulski. ~- Nie?... - spytał Geist. - A jednak - dodał -
 94 II,4 |             innego... ~- Dla mnie? - spytał Wokulski, zdziwiony nie
 95 II,4 |                  Czym mogę służyć? - spytał jeszcze raz Wokulski ocierając
 96 II,4 |          obrazisz się, profesorze? - spytał - jeżeli... ~- Jeżeli dasz
 97 II,4 |                Cóż to za człowiek? - spytał niedbale Wokulski. Jumart
 98 II,4 |               Nie ufasz mi pan?... - spytał niemniej wzruszony Wokulski. ~-
 99 II,4 |            na świecie. ~- A to?... - spytał Geist pokazując mu inny
100 II,4 |             nawet nie robili prób? - spytał Wokulski. ~- Nie. Niektórzy
101 II,4 |                    Co za Palmieri? - spytał zdziwiony Wokulski. ~- Profesor
102 II,4 |             ów jegomość z chustką? - spytał Wokulski. ~- To jest niemożliwe,
103 II,4 |           szampana. ~- Cóż ze mną? - spytał Wokulski. ~- A ot, co z
104 II,4 |                I ty w to wierzysz? - spytał Wokulski. ~- Aj! Stanisławie
105 II,4 |          słyszał co o niej? - głucho spytał Wokulski. ~- Klnę się, żem
106 II,4 |             do łopatki od węgli?.. - spytał Wokulski. ~- Bardzo naturalnie -
107 II,4 |         ruchu. ~- Kocioł parowy?.. - spytał Wokulski. - Dlaczegóż takie
108 II,4 |            zostawi pan bez dozoru? - spytał Wokulski.~- O, przy tej
109 II,4 |                A ciężar gatunkowy? - spytał Wokulski. ~- Posłuchaj mnie -
110 II,4 |          stalowego drutu ile waży? - spytał Geist podając ją Wokulskiemu. ~-
111 II,5 |              Cóż to za ceremoniał? - spytał ze śmiechem Wokulski. ~-
112 II,5 |             Nie podobają się panu? - spytał nagle baron spostrzegłszy,
113 II,5 |                 Jak to, już dzień? - spytał zdziwiony. - O, już jest
114 II,5 |          budynków. ~- To są dwory? - spytał Wokulski. ~- A tak... dużo
115 II,6 |         Jakże teraz usadowimy się? - spytał baron na widok nadjeżdżającego
116 II,6 |              Pani nie życzy sobie? - spytał Wokulski. ~- Owszem, ale...
117 II,6 |             kaszel. Odpoczął i nagle spytał Wokulskiego zmienionym głosem:~-
118 II,6 |            co by mu dała w zamian? - spytał Wokulski, któremu robiło
119 II,7 |    arcydzieła. ~- Arystokracja?... - spytał Wokulski. Panna Izabela
120 II,7 |          pani zadać jedno pytanie? - spytał Wokulski. ~- Słucham.~-
121 II,7 |            za pośrednictwem Żydów? - spytał uśmiechając się Wokulski. ~-
122 II,8 |             przebudzony. ~- Ja?... - spytał.~- Nudziłżebyś się?~- Za
123 II,8 |            dał jej srebrnego rubla i spytał o radę. ~- Ano - mówi baba -
124 II,8 |                 Jedzie pani jutro? - spytał Wokulski. ~- Dziś po drugim
125 II,8 |             jeszcze zabawi na wsi? - spytał. ~- Najwyżej miesiąc. ~-
126 II,8 |            pani jakie zmartwienie? - spytał Wokulski. Machnęła ręką. ~-
127 II,8 |           według pana nie ma rady? - spytał baron. ~- Dziś żadnej, a
128 II,8 |                Już pani skończyła? - spytał zimno Wokulski. ~- Już...
129 II,8 |            do gustu. ~- Balony?... - spytał Ochocki z pałającym wzrokiem. ~
130 II,9 |     paruminutowym milczeniu Wokulski spytał:~- Zadowolone panie z sąsiadów?...~-
131 II,9 |              równie miłą sąsiadką? - spytał Wokulski.~- O panie!... -
132 II,10|             się panowie nazywacie? - spytał sędzia.~- Maleski - odparł
133 II,10|           płyny...~- Czy na panią? - spytał zuchwale pan Maleski.~Baronowa
134 II,10|   pięćdziesiąt za miesiąc styczeń? - spytał sędzia.~Pan Patkiewicz tym
135 II,10|            adwokat.~- Taką sprawę? - spytał Wokulski.~- Nie, ale żeby
136 II,10|              u pani Krzeszowskiei? - spytał sędzia.~- To jest... właściwie
137 II,10|         matce...~- Znasz tę lalkę? - spytał sędzia Heluni.~- O, znam!...
138 II,10|         lalka jest kupiona u pana? - spytał sędzia.~- Otóż to! - zawołała
139 II,10|           pani swoją lalkę kupiła? - spytał baronowę Wokulski.~- U Lessera.~-
140 II,11|           znaleźć się człowiek?... - spytał Szuman. - Już drugi dzień
141 II,11|              komuż go sprzedam?... - spytał. - Czy tym, którzy nie kupią
142 II,11|                A jeżeli ocenią?... - spytał zamyśliwszy się.~- I będą
143 II,12|         uszanowanie panu Łęckiemu? - spytał uroczyście Ochocki i nie
144 II,12|            zależało.~- A od kogóż? - spytał Wokulski. ~- Od ojca...
145 II,12|            zasłużyć na łaskę pani? - spytał biorąc ją za rękę. - Chyba
146 II,12|             przyjmiesz taką jędzę? - spytał Rzecki.~- Dlaczegóż by nie?:..
147 II,13|    przeglądał stos papierów.~- Cóż - spytał Rzecki - znowu doktór pracuje
148 II,13|             w głowę.~- Z kimże to? - spytał Wokulski.~- Z tą panną Marianną,
149 II,13|            nim.~- Tego się lękasz? - spytał. - Daję ci słowo honoru,
150 II,13|           nie kąsał.~- A zatem?... - spytał Wokulski.~- Ha, cóż? ożenię
151 II,13|              smutniejsze.~- Cóż to - spytał Wokulski - słyszałem, że
152 II,14|           tam...~- Ja w kuchni?... - spytał jegomość nazwany Leonem. -
153 II,14|          Wokulskiego...~- A to?... - spytał Rzecki podając drugi papier.~
154 II,14|            kłopot jego życia.~- Pan? spytał Wokulski. I nagle przypomniał
155 II,14|            stajesz pan nad grobem? - spytał Wokulski. ~- Ażeby ocalić
156 II,15|          Łęcki.~- Co to za stacja? - spytał Wokulskiego.~- Skierniewice -
157 II,15|         jedzie pociąg do Warszawy? - spytał go Wokulski.~- O piątej,
158 II,16|         Pohamował się jednak i tylko spytał:~- A czy wiesz pan, dlaczego
159 II,17|                 Może angielski?... - spytał Wokulski, lecz wnet opamiętał
160 II,17|              Jednakże co to jest?" - spytał siebie czując, że w jego
161 II,17|             kapitał na święty Jan? - spytał Szlangbaum.~- Mogę ci go
162 II,17|           Szuman.~- No, jakże tam? - spytał. - Czytamy, widzę... powieści,
163 II,17|            mną znajdzie szczęście? - spytał.~- Szalenie cię kocha...
164 II,17|            to samo.~- A pieniądze? - spytał adwokat.~- Dla nich już
165 II,17|   odpocznienie!...~- Znasz barona? - spytał Wokulski.~- Ojej! - odparł
166 II,17|            teraz jest ten bohater? - spytał Wokulski.~- Starski?...
167 II,17|              cierpienia jednostek? - spytał Wokulski.~- Wiem! Wiem!...
168 II,17|           latających...~- Więc?... - spytał Wokulski.~- Jakie więc?...
169 II,17|        Geista nie pojechałbyś pan? - spytał Wokulski.~Ochocki zamyślił
170 II,17|                A ma pan kandydata? - spytał Wokulski.~- To jest... tak
171 II,17|                 Nieporozumienia?.. - spytał Wokulski szeroko otwierając
172 II,17|          pana...~- Kocha, czy tak? - spytał Wokulski bawiąc się swoją
173 II,17|              Ta kwartalna dieta?.. - spytał Ochocki.~- Naturalnie. Dlaczegóż
174 II,17|             Nie byłeś u Rzeckiego? - spytał Szumana Wokulski.~- No,
175 II,17|           pracują na moje dochody? - spytał Wokulski. - Wycofałem się
176 II,17|                  Masz co na myśli? - spytał tajemniczo Rzecki.~Wokulski
177 II,19|              Czego się wyrzekł?... - spytał już rozgniewany pan Ignacy.~-
178 II,19|            co on mówił o Stachu?.. - spytał Rzecki.~- Ma rację - odparł
179 II,19|         Wokulskiemu, gdy wróci?... - spytał Rzecki.~- Sto razy mu tak
180 II,19|              Skądże te wiadomości? - spytał Rzecki.~- Z najlepszego
181 II,19|                   Cóż mianowicie.? - spytał Rzecki przygryzając wąsy.~-
182 II,19|           Skądże mogę wiedzieć?... - spytał Rzecki, któremu na chwilę