Tom,  Rozdzial

2501 II,3 |                     który dziś upadłby, gdyby go nie pilnował Rzecki... A przecież
2502 II,3 |                    pilnował Rzecki... A przecież nie próżnowałem: szarpałem się
2503 II,3 |                          trzech ludzi i gdyby mi nie pomógł przypadek, nie miałbym
2504 II,3 |                         mi nie pomógł przypadek, nie miałbym nawet tego majątku,
2505 II,3 |                         z otoczeniem, do którego nie przystawał. Gdy miał ochotę
2506 II,3 |                       Gdy miał ochotę uczyć się, nie mógł, ponieważ w jego kraju
2507 II,3 |                          jego kraju potrzebowano nie uczonych, ale - chłopców
2508 II,3 |                         o nim. Gdy szukał pracy, nie dano mu jej, lecz wskazano
2509 II,3 |                   położeniu bez wyjścia. Tak, że nie wie nawet, czy kobieta,
2510 II,3 |                        on zbłąkaną istotą, która nie znalazła właściwej dla siebie
2511 II,3 |                        tam zginąć. W tej strefie nie dojrzewają ani pewnego gatunku
2512 II,3 |                       siłą, i to potężną, jeżeli nie jedyną siłą twórczą, więc...
2513 II,3 |                          dla człowieka trudniej. Nie dość na tym: ten sam człowiek
2514 II,3 |                    więcej wolnych sił i czasu, a nie potrzebując zużywać ich
2515 II,3 |                          ludzie niezwykle zdolni nie tylko nie mogą rozwijać
2516 II,3 |                       niezwykle zdolni nie tylko nie mogą rozwijać się tam, ale
2517 II,3 |                        muszą ginąć." "No, już ja nie zginę!..." - mruknął głęboko
2518 II,3 |                      kapitały i osiądę w Paryżu. Nie będę zawadzał tym, którzy
2519 II,3 |                        zawadzał tym, którzy mnie nie chcą... Będę tu zwiedzał
2520 II,3 |                         życie upłynie mi, jeżeli nie w szczęściu, to przynajmniej
2521 II,3 |                         osoba... Ale ten wypadek nie nadchodził, a natomiast
2522 II,4 |                        żółtą jak wosk. Na głowie nie miał ani jednego siwego
2523 II,4 |                  ramionami. -Przyszedłem żebrać, nie rozkazywać... ~- Czym mogę
2524 II,4 |                   materiał wybuchowy... ~- Ja go nie kupię - przerwał Wokulski. ~-
2525 II,4 |                            przerwał Wokulski. ~- Nie?... - spytał Geist. - A
2526 II,4 |                       spytał Wokulski, zdziwiony nie tyle słowami; ile spojrzeniem
2527 II,4 |                       krzesłem. ~- Niech pana to nie dziwi - mówił gość. - Widziałem
2528 II,4 |                          pan na barometr, ażebym nie miał odkryć przyrodnika,
2529 II,4 |                    związków wodoru?... ~- Że jej nie ma. ~- Owszem, jest - odparł
2530 II,4 |                     Wokulski - jestem kupcem. ~- Nie jesteś pan kupcem, tylko
2531 II,4 |                            odparł Geist. - Kupcy nie myślą o skakaniu z balonu...
2532 II,4 |                    bogaty... ~- Przede wszystkim nie jestem Siuzę... ~- To mi
2533 II,4 |                         i czy w pewnych chwilach nie ukazuje się ludziom?...
2534 II,4 |                     nieśmiało, że sam przed sobą nie miał odwagi sformułować
2535 II,4 |                 sformułować tego projektu. ~Gość nie spuszczał z niego oka i
2536 II,4 |                        go o coś, przerwał mu: ~- Nie fatyguj się pan... Z tyloma
2537 II,4 |                     wielkim chemikiem, dopóki... nie wyszedłem poza granicę dziś
2538 II,4 |                       czasu gdym odkrył zjawiska nie mieszczące się w rocznikach
2539 II,4 |                         Akademii, ogłoszono mnie nie tylko za wariata, ale za
2540 II,4 |                          i zdrajcą jest ten, kto nie wierzy w pastorów, Bismarcka,
2541 II,4 |                       pan jedno miasto, w którym nie ściskano by sobie mózgów
2542 II,4 |                niezmiernie ważnych faktów, a już nie mam pieniędzy. Cztery fortuny
2543 II,4 |                          A skąd pan wiesz, że ja nie jestem łotrem? ~- A skąd
2544 II,4 |                         A skąd pan wiesz, że koń nie jest krową? - odpowiedział
2545 II,4 |                        Wokulski zatrzymał go. ~- Nie gniewaj się, profesorze -
2546 II,4 |                        się, profesorze - rzekł - nie chciałem pana obrazić. Ale
2547 II,4 |                        Jutro przekonam pana, żem nie filut ani wariat - odpowiedział
2548 II,4 |                     siedmiu ludzi, którzy... już nie żyją... O, gdyby oni żyli!... -
2549 II,4 |                          mieszkam daleko stąd, a nie mam na fiakra. ~Wokulski
2550 II,4 |                          uścisnął go za rękę. ~- Nie obrazisz się, profesorze? -
2551 II,4 |                     Jeżeli dasz mi na fiakra?... Nie. Wszakże z góry powiedziałem
2552 II,4 |                        żebrakiem, i kto wie, czy nie najnędzniejszym w Paryżu?... ~
2553 II,4 |                   dziesięć... Kto wie, czy jutro nie dasz mi stu tysięcy... Duży
2554 II,4 |                        nazywacie go wariatem? ~- Nie można inaczej nazywać człowieka -
2555 II,4 |                        czy tylko metalów, bo już nie pamiętam... ~Wokulski pożegnał
2556 II,4 |                        żonę, dzieci? - Chociaż - nie zdaje mi się... ~- Nie mam
2557 II,4 |                           nie zdaje mi się... ~- Nie mam nikogo. ~- I majątek
2558 II,4 |                         przynajmniej dotychczas, nie dobijasz się... Tu musi
2559 II,4 |                             To źle. O niej nigdy nie można wiedzieć: co zrobi
2560 II,4 |                        próbować... Rozumiesz?... Nie zabijaj się, ale przyjdź
2561 II,4 |                    Wokulski spuszczając oczy. ~- Nie zaraz! - odparł żywo Geist. -
2562 II,4 |                      żywo Geist. - Kobiety nigdy nie gubią ludzi od razu. Czy
2563 II,4 |                pierwszego lepszego z ulicy... ~- Nie ufasz mi pan?... - spytał
2564 II,4 |                    wzruszony Wokulski. ~- Nikomu nie ufam - mówił zgryźliwie
2565 II,4 |                     najpodlejszej zdrady, a i to nie zawsze... ~Wokulski wzruszył
2566 II,4 |                          i usiadł na krześle. ~- Nie zmuszam pana - rzekł - do
2567 II,4 |                        Mam dosyć własnych. Geist nie spuszczał z niego oka, lecz
2568 II,4 |                          Wokulski przetarł oczy. Nie ulega kwestii, że takiego
2569 II,4 |                        kwestii, że takiego szkła nie widziano na świecie. ~-
2570 II,4 |                              To chyba stal... ~- Nie sód i nie potas?... - pytał
2571 II,4 |                       chyba stal... ~- Nie sód i nie potas?... - pytał Geist. ~-
2572 II,4 |                      potas?... - pytał Geist. ~- Nie.. ~- Weźże do rąk tę stal... ~
2573 II,4 |                    przetnij tę sztabkę, a jeżeli nie masz czym, przyjedź do mnie.
2574 II,4 |                       poważna nauka zajmować się nie może. ~- Jak to, więc nawet
2575 II,4 |                      może. ~- Jak to, więc nawet nie robili prób? - spytał Wokulski. ~-
2576 II,4 |                      prób? - spytał Wokulski. ~- Nie. Niektórzy z nich wprost
2577 II,4 |               złudzeniami własnych zmysłów, wolą nie dowierzać zmysłom. I jeszcze
2578 II,4 |                   wyrzekli się doświadczeń. ~- I nie ogłaszasz pan o tym?~- Ani
2579 II,4 |                          by to, czego bym im dać nie chciał... ~- Mianowicie?... -
2580 II,4 |                      laboratorium, choćbym nawet nie ja sam go otrzymał. A po
2581 II,4 |                      który zmieni postać świata, nie może stać się własnością
2582 II,4 |                        nieopatrzne wynalazki. ~- Nie rozumiem pana. ~- Więc posłuchaj -
2583 II,4 |                            ciągnął dalej Geist - nie chcę powtarzać tego błędu
2584 II,4 |                        chodzić po numerze; Geist nie spuszczał z niego oka. ~-
2585 II,4 |                         dowód, że pańskie metale nie są jakąś dziwną mistyfikacją,
2586 II,4 |                   przekonasz się. Innego sposobu nie widzę - odparł Geist. ~-
2587 II,4 |                      kilkadziesiąt franków, gdyż nie mam za co kupić potrzebnych
2588 II,4 |                          dla przekonania się, że nie marzy, ale czuwa. ~"A przecież
2589 II,4 |                            Gdyby w rzeczach tych nie tkwiło jakieś niepojęte
2590 II,4 |                     skazać na całe lata niewoli. Nie tylko znalazłbym pochłaniającą
2591 II,4 |                      rozkładał ręce i mruczał: ~"Nie, to niepodobna!..."~Brzemię
2592 II,4 |                      mówieniem nikt nikogo chyba nie przekona, tylko faktami -
2593 II,4 |                    podobne zjawiska i bynajmniej nie ukrywał niedowierzania,
2594 II,4 |                       zjawiska, na które patrzy, nie są kuglarstwem, lecz polegają
2595 II,4 |                        wmawianiu w medium rzeczy nie istniejących. ~Jednemu z
2596 II,4 |                    Jedyną rzeczywistością, która nie zawodzi i nie kłamie, jest
2597 II,4 |             rzeczywistością, która nie zawodzi i nie kłamie, jest chyba - śmierć..." ~
2598 II,4 |                      pierwszą jego myślą było: ~"Nie ma kwestii, że Geist za
2599 II,4 |                      gości; ale że gości jeszcze nie było, więc Wokulskiego przyjął
2600 II,4 |                        niego zniechęcony. ~- Pan nie jesteś medium -rzekł. ~-
2601 II,4 |                          to znowu obudziwszy się nie pamiętałbyś pan o tym. ~-
2602 II,4 |                  pamiętałbyś pan o tym. ~- A czy nie sądzisz pan, że ktoś zręczniej
2603 II,4 |                         Palmieri obraził się. ~- Nie ma lepszego magnetyzera
2604 II,4 |                kosztowało dwa tysiące franków... Nie myślę darmo tracić mego
2605 II,4 |                     wcale niezadowolony. Jeszcze nie wątpił, że panna Izabela
2606 II,4 |                     dosyć czasu. Ale znowu Geist nie mógł go uśpić w ciągu paru
2607 II,4 |                    Palmieri twierdzi, że uśpieni nie pamiętają swoich przywidzeń;
2608 II,4 |                      chemika. ~Jeżeli więc Geist nie uśpił go, więc nie jest
2609 II,4 |                         Geist nie uśpił go, więc nie jest oszustem. Więc jego
2610 II,4 |                       pierścieniami rzekł: ~- To nie szczęście, Stanisławie Piotrowiczu,
2611 II,4 |                         albo do góry, na nic się nie patrząc, albo nawet (wstyd
2612 II,4 |                          zarobić przed wyjazdem: nie dasz adwokatowi rubla, on
2613 II,4 |                            na czym, mówię tobie, nie zyskasz rozbitej kopiejki,
2614 II,4 |                           co ty myślisz, że nikt nie wie, co tobie dolega? Tymczasem
2615 II,4 |                         zbankrutować, jeżeli już nie jesteś bankrut. ~- I ty
2616 II,4 |                 Piotrowiczu, już komu, ale tobie nie godzi się awansować mnie
2617 II,4 |                        na durnia. Ty myślisz: ja nie wiem, że tobie chodzi o
2618 II,4 |                     prosi, żeby mu ogolić brodę, nie gniewa się na zdrapanie.
2619 II,4 |                       woda na wszystkie choroby (nie pomnę jej nazwiska).Więc
2620 II,4 |                         tam na kolanach i prawie nie śmią spojrzeć; a są inni,
2621 II,4 |                      Stanisławie Piotrowiczu, ty nie wiesz, jak ten pijący grubo
2622 II,4 |                          się... Zobacz więc, czy nie jesteś takim, a gdybyś był,
2623 II,4 |                           żem nic nadzwyczajnego nie słyszał - odparł Suzin uderzając
2624 II,4 |                    zasłonięcia tego zucha, który nie bije pokłonów. Rzecz całkiem
2625 II,4 |                         Stanisławie Piotrowiczu, nie wchodź między czeredę, a
2626 II,4 |                        rubli kapitału to przecie nie plewy; z takiego kupca nie
2627 II,4 |                       nie plewy; z takiego kupca nie powinni naśmiewać się ludzie. ~
2628 II,4 |                   rozpalonym żelazem. ~"Może tak nie być, a może... tak być!... -
2629 II,4 |                        tę drugą?... Nic mnie ona nie obchodzi, skoro tu ostanę,
2630 II,4 |                         tu ostanę, ale dlaczegóż nie miałbym jej dopomóc, jeżeli
2631 II,4 |               Natychmiast kupił książkę i o mało nie ucałował jej jak relikwię. ~
2632 II,4 |                         wielka dama - ale... czy nie zniechęcą pana koszta?...
2633 II,4 |                       się odpowiedzi?... ~- Tego nie jestem w stanie oznaczyć -
2634 II,4 |                        rzeczywistości poszukiwań nie wątpi pan?~- Tak dalece
2635 II,4 |                          wątpi pan?~- Tak dalece nie wątpię, że zostawię u Rotszylda
2636 II,4 |                       Pan wkrótce wyjeżdża? ~- O nie. Zabawię jakiś czas. ~-
2637 II,4 |                   wyczerpywał go znakomicie, ale nie dawał ani kropli radości.
2638 II,4 |                     wlokły mu się jak doby, dnie nie miały końca, a noce spokojnego
2639 II,4 |                       chociaż tracił świadomość, nie mógł jednakże pozbyć się
2640 II,4 |                           Cóż to za okrutna dola nie być do niczego przywiązanym,
2641 II,4 |                    niczego przywiązanym, niczego nie pragnąć, a tak wiele rozumieć..."~
2642 II,4 |                         Któraż z nich najgorsza? Nie boleść, bo ona przynajmniej
2643 II,4 |                      boleść, bo ona przynajmniej nie kłamie. Ale ta nadzieja,
2644 II,4 |                          twierdzisz pan, że mnie nie można zamagnetyzować? ~-
2645 II,4 |                    zamagnetyzować? ~- Co to jest nie można! - oburzył się Palmieri. -
2646 II,4 |                          oburzył się Palmieri. - Nie można od razu, gdyż nie
2647 II,4 |                          Nie można od razu, gdyż nie jesteś pan medium. Ale można
2648 II,4 |                       pana zrobić medium, jeżeli nie w kilka miesięcy, to w kilka
2649 II,4 |                            Zatem Geist stanowczo nie otumanił mnie" - pomyślał
2650 II,4 |                     zamagnetyzować człowieka? ~- Nie tylko kobieta, ale nawet
2651 II,4 |                     Geista, mam prawie dowód, że nie łudził mnie za pomocą magnetyzmu:
2652 II,4 |                       mnie za pomocą magnetyzmu: nie starczyłoby na to czasu.
2653 II,4 |                        to czasu. Ale co do niej, nie mam pewności, że nie oczarowała
2654 II,4 |                       niej, nie mam pewności, że nie oczarowała mnie w ten sposób.
2655 II,4 |                      ażeby przekonać się, że ona nie dba o nas? ~"Bah! - mruknął -
2656 II,4 |                    ideału. Kto wie, czy zupełnie nie rozczarowałbym się poznawszy
2657 II,4 |                        Zdziwiło go, że od Geista nie miał żadnej wiadomości. ~"
2658 II,4 |                           ażeby już wcale mi się nie pokazywać...' - pomyślał. ~
2659 II,4 |                        się z głuchym łoskotem, a nie było widać szwajcara, który
2660 II,4 |                     otwarty lufcik świadczył, że nie była złudzeniem. Wreszcie
2661 II,4 |                        położenie, że na parę lat nie potrzebuję się troszczyć
2662 II,4 |                     wyskoczyły mu pęcherze, lecz nie z gorąca, tylko z zimna...
2663 II,4 |                       wewnętrznego - dodał Geist nie zważając na przygodę od
2664 II,4 |                  Wokulski.~- O, przy tej robocie nie potrzeba niańki; wszystko
2665 II,4 |                         wszystko robi się samo i nie może być niespodzianek.
2666 II,4 |                 obiecanej ziemi prowadzi jeszcze nie urodzone pokolenia. ~Ale
2667 II,4 |                       Ale stary chemik tym razem nie odgadł myśli Wokulskiego;
2668 II,4 |                       może dlatego ich posiadacz nie bawi się, nie ma służby,
2669 II,4 |                          posiadacz nie bawi się, nie ma służby, a czasami nawet
2670 II,4 |                          służby, a czasami nawet nie ma co jeść... To nie dla
2671 II,4 |                       nawet nie ma co jeść... To nie dla pana zajęcie - dodał
2672 II,4 |                     Wokulski. - Zresztą w grobie nie jest chyba weselej... ~-
2673 II,4 |                        mruknął Geist. -W naturze nie ma grobów ani śmierci; są
2674 II,4 |                         nadarzającej się okazji, nie tracić czasu na błazeństwa,
2675 II,4 |                    oszustwo!... Pod tym względem nie są mędrszymi od ciebie członkowie
2676 II,4 |                          kuł, przepuszczał przez nie prąd elektryczny, ciął nożycami.
2677 II,4 |                       fakt czy złudzenie? ~- Nic nie rozumiem - szepnął Wokulski
2678 II,4 |                 pośpieszam dodać, naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani
2679 II,4 |                 naśladować ich nie potrafisz. Tu nie ma ani cudów, ani oszustwa;
2680 II,4 |                     nawet dla dzisiejszej chemii nie jest żadną nowością. Cóż,
2681 II,4 |                       się - ma on wielką zaletę: nie obawia się żadnych odczynników
2682 II,4 |                           szepnął Wokulski. ~- O nie! nie zaraz!... - odparł
2683 II,4 |                      szepnął Wokulski. ~- O nie! nie zaraz!... - odparł Geist. -
2684 II,4 |                         parę lat pieniądze, więc nie nalegam. Przyjdziesz tu,
2685 II,4 |                 Przyjdziesz tu, kiedy ci już nic nie zostanie z dawnych złudzeń... ~
2686 II,4 |                    wracam? - szeptał. - Dlaczego nie idę do Geista do roboty?..." ~
2687 II,4 |                        Do roboty!... Dlaczego ja nie idę do roboty?.. " ~Wzrok
2688 II,4 |                    powieką, lecz pohamował się i nie splamiła mu twarzy. ~"Zmarnowaliście
2689 II,4 |                     która mogła stać się nagrodą nie rozumu, nie pracy, nie poświęceń,
2690 II,4 |                          się nagrodą nie rozumu, nie pracy, nie poświęceń, nawet
2691 II,4 |                   nagrodą nie rozumu, nie pracy, nie poświęceń, nawet nie geniuszu,
2692 II,4 |                      pracy, nie poświęceń, nawet nie geniuszu, ale... pieniędzy
2693 II,4 |                          porozdzierane kartki. ~"Nie dość, że byłeś umęczony
2694 II,4 |                          dzikim pretensjom, albo nie ma siły zaprotestować przeciw
2695 II,4 |                  zubożałe rody szlachetne. ~Nikt nie miał odwagi nazwać się dzieckiem
2696 II,4 |                  człowieka. Tu naczelnych miejsc nie obsiada pleśń podejrzanej
2697 II,4 |                          na swoim miejscu. Geist nie łudził go; droga do olbrzymiego
2698 II,4 |                        szepnął. - Bóg ani ludzie nie przebaczyliby mi zaniedbania
2699 II,4 |                         ponieważ do Warszawy już nie wrócę, proszę cię więc,
2700 II,4 |                        wyrazów: "do Warszawy już nie wrócę..." ~"Dlaczego nie
2701 II,4 |                         nie wrócę..." ~"Dlaczego nie mam wrócić?.. " - szepnął. ~"
2702 II,4 |                     takiej cywilizacji, o jakiej nie marzono, i kto wie, czy
2703 II,4 |                   marzono, i kto wie, czy wprost nie uszlachetnią gatunku ludzkiego...~
2704 II,4 |                      takich jak ja parweniuszach nie wahałaby się kąpać. Czym
2705 II,4 |                      treść życia. Co ta czereda, nie wyłączając jej samej, powiedziałaby
2706 II,4 |                          Tak są ciemni, że nawet nie dziwiliby się temu. ~Przypuśćmy
2707 II,4 |                   podobne indywidua... ~Ach, czy nie wolałbym rzucić serce głodnemu
2708 II,4 |                         je kobiecie, która nawet nie domyśla się, jaka jest różnica
2709 II,4 |                          nade wszystko żałuj, że nie widzisz rumieńca na twarzy
2710 II,4 |                        jej jakąś dużą przykrość; nie ociągaj się więc z przeprosinami
2711 II,4 |                       ostatnie pięć dni... Cały, nie rozumiesz?... ~- Czy zaraz?... -
2712 II,5 |                    zabawił u niej parę tygodni.~"Nie myśl, panie Stanisławie -
2713 II,5 |                       tobą. Tak czasem bywa, ale nie u mnie. Chcę tylko, ażebyś
2714 II,5 |                   zarobku, choć sam nikomu o tym nie wspomniał? ~Słowa prezesowej
2715 II,5 |                       ostry list, że ponieważ on nie ma arsenału, tylko zwyczajny
2716 II,5 |                   zwyczajny sklep bławatny, więc nie widzi interesu nadal utrzymywać
2717 II,5 |                     Wokulski i przerwał rozmowę. Nie miał wątpliwości, że Ignacy
2718 II,5 |                     jakieś polityczne knowania. ~Nie sam Rzecki myślał w taki
2719 II,5 |                       najmniej połowy dotychczas nie znał... Jeszcze większą
2720 II,5 |                      subiekt Hopfera, gdybym tam nie był? - pomyślał z goryczą. -
2721 II,5 |                         gdyby mnie Suzin gwałtem nie zaciągnął do Paryża?"~I
2722 II,5 |                          co zrobić jeszcze mogę; nie pochodzi stąd. Tu znajdowałem
2723 II,5 |                        wiodło; lecz gdyby mi się nie powiodło, zdeptałyby mnie
2724 II,5 |                        nawet ten majątek, jeżeli nie mogę go zużytkować w taki
2725 II,5 |                         grać w preferansa, ażeby nie obmawiać, albo obmawiać,
2726 II,5 |                   obmawiać, albo obmawiać, ażeby nie grać w preferansa?..." "
2727 II,5 |                     majątek, gdyby dokoła siebie nie miał serc przyjaznych; na
2728 II,5 |                          wynalazek Geista, gdyby nie miał być orężem, który zapewni
2729 II,5 |                         deklarację?... Jeżeli go nie uprzedził ten Starski..."~
2730 II,5 |                         siwiejącą głową. ~"Chyba nie on? myślał Wokulski. - Tamten
2731 II,5 |                         pociągu. - Najmocniej... Nie ośmieliłbym się przerywać
2732 II,5 |                      przerywać samotności, gdyby nie to, że chcę zapytać: czy
2733 II,5 |                         że chcę zapytać: czy pan nie jedzie do naszej czcigodnej
2734 II,5 |                         tam. To jest... panie... nie tyle mieszkam, ile ciągle
2735 II,5 |                        obicia w pałacu, założone nie dawniej jak dwa tygodnie
2736 II,5 |                   tygodnie temu. Ale cóż robić...nie podobały się, więc obedrzemy,
2737 II,5 |                    podobały się, więc obedrzemy, nie ma rady!... ~Śmiał się i
2738 II,5 |                       Dla kogo te meble?... Komu nie podobały się obicia?..."
2739 II,5 |                      leży nasza przyszłość... ~- Nie rozumiem pana, panie baronie -
2740 II,5 |                         Przepraszam!... Doprawdy nie miałem zamiaru... Ale sądzę,
2741 II,5 |                        siedzeniu, ale poczuł, że nie może podnieść ręki ani wyprostować
2742 II,5 |                     migotliwym blasku świecy. ~- Nie podobają się panu? - spytał
2743 II,5 |                 spostrzegłszy, że jego towarzysz nie odpowiada. ~- Owszem, bardzo
2744 II,5 |                         głosem Wokulski. ~- Ależ nie!... - zawołał baron cofając
2745 II,5 |                 Janockiej, wnuczce prezesowej... Nie pamięta jej pan? Była u
2746 II,5 |                         w tym roku na święconem, nie zauważył jej pan?...~Długa
2747 II,5 |                         że panna Ewelina Janocka nie jest panną Izabelą Łęcką,
2748 II,5 |                          Izabelą Łęcką, że baron nie oświadczył się pannie Izabeli
2749 II,5 |                          się pannie Izabeli i że nie dla niej wiezie szafiry. ~-
2750 II,5 |                        rozstrojony, że po prostu nie wiedziałem, co mówię... ~
2751 II,5 |                          spłoszyć panu sen... ~- Nie, panie, spać nie mam zamiaru
2752 II,5 |                       sen... ~- Nie, panie, spać nie mam zamiaru i miło mi będzie
2753 II,5 |                        rozum!... Nikomu bym tego nie powiedział, co teraz powiem
2754 II,5 |                          młodo zacząłem siwieć i nie bez tego, ażebym od czasu
2755 II,5 |                         ażebym od czasu do czasu nie dotknął wąsów fiksatuarem.
2756 II,5 |                          i prezencją, bynajmniej nie wymagając od niej jakiejś
2757 II,5 |                    Wokulski, jestem zakochany... nie - jestem szalony... Nikomu
2758 II,5 |                       szalony... Nikomu bym tego nie powiedział, ale panu, dla
2759 II,5 |                            śni mi się, kiedy jej nie widzę - jestem, panie, formalnie
2760 II,5 |                      Wokulski, błagam, ażeby pan nie powtarzał nawet przed samym
2761 II,5 |                        którego, gdyby małżeństwo nie doszło do skutku z czyjejkolwiek
2762 II,5 |                        posądza o interesowność i nie uznaje żadnych wyższych
2763 II,5 |                          za pięćdziesiąt tysięcy nie oddam miliona..." ~Kiedy
2764 II,5 |                        do pokoju panny Eweliny i nie powiedziawszy ani słówka
2765 II,5 |                         rodzina przez całe życie nie dała mi tyle szczęścia,
2766 II,5 |                         panie Wokulski?.. Nikomu nie zadałbym podobnego pytania -
2767 II,5 |                       wdeptał się po szyję..."~I nie mógł odpędzić wizerunku
2768 II,5 |                    szlachetniejsze od mężczyzn ; nie tylko mniej spełniają występków,
2769 II,5 |                          także zadurzona, jeżeli nie w jego wdziękach, to w stanowisku.
2770 II,5 |                     dziada, to dlaczegóż by mnie nie miała pokochać tamta?..."~"
2771 II,5 |                         a kto wie, czy i na niej nie rozbudzi się życie? Dlaczego
2772 II,5 |                         bym ja... Bo przecież go nie oszukuje... Kobiety są w
2773 II,5 |                        godziny stoimy na stacji. Nie budziłem pana, bo pan baron
2774 II,5 |                      budziłem pana, bo pan baron nie kazał, ale że pociąg zaraz
2775 II,5 |                       łubin, koniczynę... ~- Wsi nie widzę - wtrącił Wokulski. ~-
2776 II,5 |                      zmienia mu się często, więc nie jestem pewny, czy nie zobaczę
2777 II,5 |                       więc nie jestem pewny, czy nie zobaczę go teraz jako myśliwca...
2778 II,5 |                       można jak istną boginię... Nie znajduje pan? ~Wokulski
2779 II,5 |                  Wokulski oglądał się po okolicy nie mogąc zdobyć się na odpowiedź.
2780 II,6 |                          mówił baron. - Brylant, nie kobieta, a jaka oryginalna!...
2781 II,6 |                     otaczano. Trudno jej, panie, nie uwielbiać, a uwielbiać rzecz
2782 II,6 |                     humor w jego towarzystwie. I nie dziwię się, bo to są wprost
2783 II,6 |                         Fela obok Ewelinki. ~- O nie! - zaprotestowała blondynka. -
2784 II,6 |                        Siądę na końcu, bo babcia nie pozwala mi siadać przy narzeczonych. ~
2785 II,6 |                  rumieniąc się co chwilę. ~- Czy nie moglibyśmy prosić pana Ochockiego,
2786 II,6 |                           zawołała wdówka. - Czy nie ma tu nikogo, który by się
2787 II,6 |                     półgłosem, ale ani na chwilę nie straciła wyrazu smutku i
2788 II,6 |                    posiniały mu usta.~- Ależ pan nie ma idei o powożeniu! - krzyknęła
2789 II,6 |                       stangreta, stanęły. ~- Czy nie mówiłam, że ten potwór wywróci
2790 II,6 |                      zaniosła się od śmiechu. ~- Nie rozumiem, Felu, jak można
2791 II,6 |                          narzeczona. ~- Dlaczego nie mam się śmiać?... Cóż mogło
2792 II,6 |                     wszystko wolno. ~- Ale wdowy nie na wszystko pozwalają. Nie,
2793 II,6 |                       nie na wszystko pozwalają. Nie, panie Starski, pan musi
2794 II,6 |                       Starski. ~- W każdym razie nie z tej połowy świata, do
2795 II,6 |                      spojrzenia. Ale za co? tego nie wiedział. ~- Pan dobrze
2796 II,6 |                          z konia, a pięciu minut nie miałem spokojności. Niech
2797 II,6 |                       temu człowiekowi, że z nim nie rozmawiam - odezwała się
2798 II,6 |                         Felcia. - Ta pani z wami nie rozmawia... Ta pani mówi,
2799 II,6 |                      będzie tydzień. ~- A ja już nie widziałam go cztery miesiące.
2800 II,6 |                   wystrzału, który mu się jednak nie udał, ponieważ bicz, niezbyt
2801 II,6 |                        dam i kapelusze panów. ~- Nie, moi państwo - zawołała
2802 II,6 |                         wysiedli, Ochocki jednak nie oddał lejców, lecz jeszcze
2803 II,6 |                         świerków było mu dobrze. Nie myślał o pannie Izabeli.
2804 II,6 |                         odparła. wdówka. - Gdyby nie jego przytomność, pan Ochocki
2805 II,6 |                       kości. ~- Cóż znowu?... ~- Nie umie powozić nawet parą
2806 II,6 |                        Boże! jakie szczęście, że nie ożenię się z tą kobietą -
2807 II,6 |                         Felicja zarumieniła się, nie wiadomo który już raz dzisiaj,
2808 II,6 |                         ażeby nalał jej wina. ~- Nie, nie... proszę wody - poprawiła
2809 II,6 |                          nalał jej wina. ~- Nie, nie... proszę wody - poprawiła
2810 II,6 |                        narzeczonej? ~- Wcale jej nie znam, chociaż dziwi mnie,
2811 II,6 |                         serce. Do jej małżeństwa nie mieszam się, skoro niejedna
2812 II,6 |                    innych. Kto ma krocie barona, nie potrzebuje moich dwudziestu
2813 II,6 |                        wprawiło w taki humor, że nie pozwolił gościowi odejść
2814 II,6 |                    Wokulski, który jeszcze nigdy nie spotkał otyłego chłopa,
2815 II,6 |                     łańcuchu? ~- Ażeby był zły i nie puszczał do dom złodziejów -
2816 II,6 |                           Więc dlaczegóż od razu nie weźmiecie złego kundla? ~-
2817 II,6 |                      kundla? ~- Kiej dziedziczka nie utrzymałaby złego psa. U
2818 II,6 |                  przechadzał się po lipowej alei nie myśląc o niczym. Zdawało
2819 II,6 |                        na ramieniu dwie wędki.~- Nie było tu panny Felicji? -
2820 II,6 |                         Może pan pójdzie z nami? Nie ma pan ochoty. To może pan
2821 II,6 |                          nieboszczyku, bodaj czy nie tyle, co prezesowa!) .Byli
2822 II,6 |                    piaszczystym folwarku, dopóki nie umrze stryjcio, co prawda
2823 II,6 |                        jego Chiny wierzyć mi się nie chce), ale specjalnie trudnił
2824 II,6 |                          że mężatki wcale mu się nie opierają, a panny wierzą,
2825 II,6 |                     spokojniejszy o rywala. -Ten nie zbałamuci panny Izabeli."
2826 II,6 |                       powinni, lecz jakimi nigdy nie będą. Imponuje mi ta staruszka...
2827 II,6 |                   zdziwiła się panienka. ~- Pani nie życzy sobie? - spytał Wokulski. ~-
2828 II,6 |                   zawołał Ochocki - tylko proszę nie bawić się w uszczypliwość,
2829 II,6 |                    uszczypliwość, bo się to pani nie udaje. ~Obrażona panna poszła
2830 II,6 |                        spór o to, że młode panny nie mają pojęcia o trzymaniu
2831 II,6 |                       trzymaniu wędki, a panowie nie mogą jednej chwili usiedzieć
2832 II,6 |                        małżeństwa, to bynajmniej nie te ze skłonności, ale te
2833 II,6 |                    Leszczyńskiej, gdyby panie te nie umiały zdecydować się na
2834 II,6 |                    Batory albo Napoleon I, gdyby nie pożenili się z kobietami
2835 II,6 |                       radzić się tylko serca. To nie jest poetyczny związek dwu
2836 II,6 |                          mojej sferze. Nikt mnie nie zapyta: jaka była temperatura
2837 II,6 |                         człowiekiem, którego się nie kocha - odpowiedziała prezesowa
2838 II,6 |                          trubadurów? Z pewnością nie między szewcami i kowalami,
2839 II,6 |                     szewcami i kowalami, a nawet nie między doktorami i adwokatami.
2840 II,6 |                 pozwoleniem - przerwał Starski - nie robię panu zarzutu, tylko
2841 II,6 |                   wychodzi za mąż dla pieniędzy, nie ma również na widoku szlachetnych
2842 II,6 |                          jednak przez całe życie nie byli szczęśliwi, a o mnie,
2843 II,6 |                          owocu ich uczuć, to już nie ma co mówić... Tymczasem
2844 II,6 |                      szeroko otwierając oczy. ~- Nie dla majątku, ale dlatego,
2845 II,6 |                      dlatego, ażeby mieć pracę i nie umrzeć głodu. Znam dobrze
2846 II,6 |                            No, to w altance, ale nie w krzakach - odpowiedziała
2847 II,6 |                         bakier, że pani Wąsowska nie mogła pohamować nadmiaru
2848 II,6 |                  składali jej raporta. Tu o mało nie zdarzył się wypadek. Ze
2849 II,6 |                         budzić miłość dla siebie nie tylko w sercach zwierząt,
2850 II,6 |                     naprzód. O czym mówili? Nikt nie wie, tyle tylko widziano,
2851 II,6 |                       nią życie. Nikomu bym tego nie powiedział, wyjąwszy pana,
2852 II,6 |                          mnie takie wrażenie, że nie wiem, czy ośmielę się kiedykolwiek
2853 II,6 |                          swojej sukni... Ale czy nie nudzę pana? ~Gwałtownie
2854 II,6 |                        zaziębiłem się... i nawet nie zawsze jestem skłonny do
2855 II,6 |                       szkoda, że pan natychmiast nie spełnił ich zalecenia..."
2856 II,6 |                    przykład rozumiem, że ani sam nie będę już tak szczęśliwy,
2857 II,6 |                         mógł być kiedyś, ani jej nie dam zupełnego szczęścia.
2858 II,6 |                   związane w niebie..." Pan może nie wierzy w to, tak jak i Ochocki;
2859 II,6 |                     czasem... wierzy pan i wcale nie dałby pan słowa, że tak
2860 II,6 |                          dałby pan słowa, że tak nie będzie?... ~Zegar za ścianą
2861 II,6 |                      jasne, że ta panna wcale go nie kocha. Może nawet kocha
2862 II,6 |                       nawet kocha Starskiego... ~Nie rozumiem jeszcze sytuacji -
2863 II,6 |                         zamążpójścia. Chociaż... Nie, to byłaby potworna kombinacja.
2864 II,6 |                        zresztą dowodzi rozsądku. Nie, ten Starski sprytny człowiek;
2865 II,6 |                          próżniak, ale sprytu mu nie brak. Ciekawym tylko, za
2866 II,6 |                          dlaczego prezesowa dziś nie wspominała o pannie Izabeli?
2867 II,6 |                    Izabeli? No, już ja pytać się nie będę... Od razu wzięliby
2868 II,6 |                         dorabiać się majątku? ~- Nie - odparł Wokulski po chwilowym
2869 II,6 |                       Ale wydawać przyjemnie? ~- Nie wiem. ~- Nie wiesz pan?
2870 II,6 |                      przyjemnie? ~- Nie wiem. ~- Nie wiesz pan? A jednak cuda
2871 II,6 |                      tysięcy... Szalałam, no - i nie spłoszyłam nudów... Dziś,
2872 II,6 |                         ciągu roku? ale pan tyle nie wydajesz. Szkoda. Wiesz
2873 II,6 |                         mogę pani powiedzieć, że nie robi. ~- Nie?... Więc na
2874 II,6 |                      powiedzieć, że nie robi. ~- Nie?... Więc na cóż są pieniądze?:..
2875 II,6 |                        sto tysięcy rubli rocznie nie daje szczęścia, cóż go da? ~-
2876 II,6 |                     skądsiś bierze do siebie. ~- Nie, pani. ~- I to mówi pan,
2877 II,6 |                          tylko przez cierpienia, nie przez szczęście. A tym mniej
2878 II,6 |                     przez szczęście. A tym mniej nie przez wydatki. Pod lasem
2879 II,6 |                          pogodne niebo? Wokulski nie wiedział. ~Ale pani Wąsowska
2880 II,6 |                     wiedział. ~Ale pani Wąsowska nie zachwycała się. Pędziła
2881 II,6 |                           zawołała ze śmiechem - nie spodziewałam się usłyszeć
2882 II,6 |                         być... ~- Jednakże... ~- Nie ma jednakże. Był nim kiedyś,
2883 II,6 |                         się urodzić. To człowiek nie z tego świata, do którego
2884 II,6 |                          był pewnym, że go nigdy nie zdradzi... Nie, on nie dla
2885 II,6 |                          go nigdy nie zdradzi... Nie, on nie dla mnie... ~- Cóż
2886 II,6 |                     nigdy nie zdradzi... Nie, on nie dla mnie... ~- Cóż znowu
2887 II,6 |                          mocno przypasany.- Ależ nie tam... O, tu... Tu coś psuje
2888 II,6 |                        nogę?!... - krzyknęła. ~- Nie. Wtedy trzasnęła konia szpicrózgą
2889 II,6 |                         mnie obawą: że pan nawet nie potrafisz ocenić, jak ja
2890 II,6 |                  powiedziałoby, że żyć beze mnie nie mogą, że zabrałam im spokój,
2891 II,6 |                          A ten odpowiada krótko: nie!...Za to jedno: "nie" powinieneś
2892 II,6 |                     krótko: nie!...Za to jedno: "nie" powinieneś pan dostać w
2893 II,6 |                       burza i sypie iskry?... ~- Nie. Jeździ prędko i bierze
2894 II,6 |                         O, panie Wokulski!... ~- Nie chciałem obrazić pani: sformułowałem
2895 II,6 |                       jesteś pedant. Co wieczór, nie wiem o której, ale zapewne
2896 II,6 |                     pacierz, głośno powtarzając: Nie pożądaj żony bliźniego twego.
2897 II,6 |                        Niech pani mówi dalej. ~- Nie będę nic mówić, bo mnie
2898 II,6 |                        pojechali galopem. Albo - nie, już mi się nie chce, jestem
2899 II,6 |                           Albo - nie, już mi się nie chce, jestem zmęczona. Ach...
2900 II,6 |                        pamięć, że nawet w grobie nie zapomniałby o mnie... No,
2901 II,6 |                    pozwoleniem. Przede wszystkim nie używajmy zbyt silnych wyrazów,
2902 II,6 |                     silnych wyrazów, które wcale nie odpowiadają spacerowej sytuacji.
2903 II,6 |                 spacerowej sytuacji. Między nami nie ma mowy o uczuciach, tylko
2904 II,6 |                          pani na miłość istnieją nie dające się pogodzić kontrasty. ~-
2905 II,6 |                          który by nawet w grobie nie zapomniał o pani. Otóż,
2906 II,6 |                       ludzką naturę, jest to cel nie do osiągnięcia. Ani pani
2907 II,6 |                    rozrzutnej w swoich względach nie stanie się oszczędną, ani
2908 II,6 |                        ani człowiek nietuzinkowy nie zechce zająć miejsca pośród
2909 II,6 |                         tuzinów... ~- Może o tym nie wiedzieć - przerwała wdówka. ~-
2910 II,6 |                          Ja sądzę. ~- A gdyby mu nie wystarczyło? ~- Zostawiłabym
2911 II,6 |                        ażeby pani nawet w grobie nie zapomniał!... - wybuchnął
2912 II,6 |                      spoglądać na zegarek, ażeby nie spotkał swoich poprzedników
2913 II,6 |                    spotkał swoich poprzedników i nie przeszkadzał następcom.
2914 II,6 |                        zapewne dziś jeszcze pani nie zna? Po co sobie samej mącić
2915 II,6 |                      Adamowych synów. "Tobie już nie wolno kochać, ty już nie
2916 II,6 |                         nie wolno kochać, ty już nie będziesz nigdy prawdziwie
2917 II,6 |                         ją z nich okradł, jeżeli nie pańscy rodzeni bracia?...
2918 II,6 |                           Gdzie pan jedziesz?... nie tędy... Ach, prawda, gotów
2919 II,6 |                    kobieta z tej pani!... bo złą nie jest, ma nawet szlachetne
2920 II,6 |                      niedorzeczności. Notabene - nie cofam nic z tego, com powiedziała,
2921 II,7 |                          mówiła sobie to jeszcze nie mam racji śpieszyć na powitanie".~
2922 II,7 |                          ją w czoło i rzekła: ~- Nie radzę ani odradzam. Masz
2923 II,7 |                   przyjąć konsekwencje?... o tym nie wspomniała hrabina. ~Tegoroczny
2924 II,7 |                  niektóre poglądy panny Izabeli; nie sprawiło tego jednak świeże
2925 II,7 |             oświadczywszy pewnego razu, że nigdy nie ożeniłby się z "gołą panną";
2926 II,7 |                   rocznie. ~- Za mniejszy dochód nie warto ryzykować przyszłości -
2927 II,7 |                         z listy jej konkurentów. Nie mógł żenić się z panną ubogą,
2928 II,7 |                        pod nogami, i pod wpływem nie określonych obaw, jakie
2929 II,7 |                    życzliwie. Kto wie nawet, czy nie powiedziała tych słów: ~-
2930 II,7 |                        Nieraz wyrzucam sobie, że nie postępowałam z nim tak,
2931 II,7 |                      ożenić i który kto wie, czy nie kocha się w pannie Izabeli... ~
2932 II,7 |                          była najlepszą kobietą, nie myślała powtórnie wychodzić
2933 II,7 |                          jednak żyła na świecie, nie mogła pozwolić na to, ażeby
2934 II,7 |                          jakiejś innej kobiecie, nie w niej. Żenić się dla interesu
2935 II,7 |                 uwielbiać - można było tylko ją. Nie dlatego nawet, ażeby uważała
2936 II,7 |                     człowiek!... Ale wolę ci nic nie mówić, bo i ty jeszcze pomyślisz,
2937 II,7 |                      szepnęła. ~W gruncie rzeczy nie było to rozdrażnienie, ale
2938 II,7 |                      pogardą. Tymczasem Wokulski nie tylko nie wybiegł na jej
2939 II,7 |                     Tymczasem Wokulski nie tylko nie wybiegł na jej spotkanie,
2940 II,7 |                          inaczej niż dotychczas. Nie był to już jakiś tam, kupiec
2941 II,7 |                        raz - dlaczegóż to Joasia nie chce przyjechać do mnie? ~-
2942 II,7 |                         Papo jest niezdrów, więc nie chce go opuszczać. ~- Proszę
2943 II,7 |                        proszę cię, tylko tego mi nie mów. Nie przyjedzie, bo
2944 II,7 |                           tylko tego mi nie mów. Nie przyjedzie, bo nie chce
2945 II,7 |                          mów. Nie przyjedzie, bo nie chce spotkać się z Wokulskim,
2946 II,7 |                        że twoja ciotka nigdy już nie będzie mieć rozumu... ~W
2947 II,7 |                          gorycze. ~- Może ciocia nie uważa za stosowne okazywać
2948 II,7 |                 kupiectwa... Moja Belu, Wokulski nie sprzedawał tego, co dziadek
2949 II,7 |                         wielkie to szczęście, że nie bardzo zajmujemy się sprawdzaniem
2950 II,7 |                        ci, że o czyimś urodzeniu nie warto rozmawiać z ludźmi
2951 II,7 |                        podobny do kamerdynera, a nie do ojca. No, wiele się tłumaczy
2952 II,7 |                   lekceważyć Wokulskiego. Ale on nie da sobą pomiatać, o nie!... -
2953 II,7 |                          nie da sobą pomiatać, o nie!... - mówiła prezesowa. -
2954 II,7 |                         się tak jak on, ten może nie dbać o opinie salonów. Wiesz
2955 II,7 |                           Otóż zapewniam cię, że nie on do salonów; ale salony
2956 II,7 |                      przedpokoju Wokulskiego. To nie taki próżniak jak Starski
2957 II,7 |                      doświadczenia i serca. Choć nie wszystkie... No, ale przepraszam
2958 II,7 |                     nieokreślone przeczucie, ale nie śmiał pytać; nawet udał,
2959 II,7 |                      śmiał pytać; nawet udał, że nie patrzy na powóz. Przed pałacem
2960 II,7 |                          ścisnęło go za gardło i nie mógł słowa przemówić. ~"
2961 II,7 |                      panna Ewelina... A ja znowu nie jestem takim jak baron..."~
2962 II,7 |                     niewłaściwym czynem. ~"Alboż nie powiedziałem jej, że jestem
2963 II,7 |                        pewny, że tak będzie, ale nie sądziłem, że tak prędko...
2964 II,7 |                        Już chyba nam ten wypadek nie grozi - odparła panna Izabela
2965 II,7 |                        zobowiązaliście się nigdy nie kłócić? - zapytała pani
2966 II,7 |                       zapytała pani Wąsowska. ~- Nie mamy zamiaru nigdy przepraszać
2967 II,7 |                          Starskiego, który wcale nie zdawał się tym martwić.
2968 II,7 |                 oszukiwanego barona. ~"Już ja go nie będę ostrzegał!" - rzekł
2969 II,7 |                     doznanych wrażeń. ~- A gdyby nie były wesołe? ~- Dlaczego? -
2970 II,7 |                          Choćby dlatego, że pani nie było tam, gdzie mieliśmy
2971 II,7 |                       się dobrze tam, gdzie mnie nie ma - odparła panna Izabela
2972 II,7 |                          tonem niechęci: ~- Albo nie... już nic... Daję panu
2973 II,7 |                    wertepach, ale pannie Felicji nie wolno nawet zajrzeć do obserwatorium. ~-
2974 II,7 |                    rękoma i prawił: ~- Nic nigdy nie pozna pani nowego, chyba
2975 II,7 |                        od jakiegoś Włocha, który nie czyści paznokci... ~- Ale
2976 II,7 |                     kocha... Czy lepiej, ażeby i nie kochała się, i była głupia?...
2977 II,7 |                     panie...~- No, niech mi pani nie zawraca głowy swymi wykrzyknikami.
2978 II,7 |                      najwyższym stopniu, a nawet nie zajmuje się nim panna Felicja.
2979 II,7 |                       widoki na duży spadek. Czy nie mam racji?.. ~- Tak. ~-
2980 II,7 |                  zdolniejsi; żaden z nich jednak nie powiedział mi z tak serdecznym
2981 II,7 |                       oczekując na odpowiedź. ~- Nie wiem, pani. To sprawa uczuć
2982 II,7 |                  charakteru; ja dotychczas nigdy nie spotykałam ludzi z wielkim
2983 II,7 |                         a sama mam bardzo słaby. Nie umiem oprzeć się niczemu,
2984 II,7 |                  przepaść i błagało ratunek, czy nie podałby mu pan ręki i w
2985 II,7 |                          pan ręki i w ten sposób nie przykuł się do niego, dopóki
2986 II,7 |                     przykuł się do niego, dopóki nie nadeszłaby pomoc? ~- Nie
2987 II,7 |                         nie nadeszłaby pomoc? ~- Nie jestem kobietą i nigdy nie
2988 II,7 |                       Nie jestem kobietą i nigdy nie byłem proszony o spętanie
2989 II,7 |                          na czyjąś korzyść, więc nie wiem, co bym zrobił - odparł
2990 II,7 |                          wiem jako mężczyzna, że nie potrafiłbym żebrać nawet
2991 II,7 |                     niego z odchylonymi ustami - nie tylko nie prosiłbym, ale
2992 II,7 |                   odchylonymi ustami - nie tylko nie prosiłbym, ale wprost nie
2993 II,7 |                        nie prosiłbym, ale wprost nie przyjąłbym wyżebranej ofiary
2994 II,7 |                             O, niech się pan mną nie krępuje - rzekła, mocniej
2995 II,7 |                        Sama przyznaje głośno, że nie ma charakteru, a po cichu -
2996 II,7 |                    trzeba jej pieniędzy, których nie posiada i bez których, jak
2997 II,7 |                           jak ryba bez wody, żyć nie potrafi. Więc cóż ma robić?...
2998 II,7 |                          pieszczota starego męża nie zepsuje im smaku, więc robią
2999 II,7 |                  wynalazek: zdradę przed ślubem, nie starając się nawet o patent.
3000 II,7 |                         lubią tylko jeździć, ale nie pieścić się. ~- Niewdzięcznicy! -