Tom,  Rozdzial

  1  I,1 |            sobie byt i warsztat, na którym mógł spokojnie pracować
  2  I,1 |            a sklep roił się gośćmi, którym ledwo mogli wydołać trzej
  3  I,2 |            sześciu...~- Czy u tych, którym dajesz pan neseserki? -
  4  I,2 |      wstąpił do tamtego fachu, przy którym zawsze ma się czas, panie
  5  I,2 |          swoje zakratowane okno, za którym widać było szary mur sąsiedniego
  6  I,3 | najokazalszym sprzętem był stół, na którym ojciec powróciwszy z biura
  7  I,3 |            się na lewo do stołu, za którym stały ogromne szafy, od
  8  I,3 |       stawał za swoim kontuarem, na którym podczas lata łapał muchy,
  9  I,3 |           nie oszczędzili. Dzień, w którym się to wydało, był ostatnim
 10  I,3 |           trzymając w ręce sznurek, którym poruszał kozaka.~Przez kilka
 11  I,5 |             tego pięknego świata, w którym przebywała, i pierwszy raz
 12  I,5 |      triumfach ? A te piękne konie, którym jaskółka mogłaby zazdrościć
 13  I,5 |           dnie duszy jakiś ideał, o którym myśl osładza najcięższe
 14  I,6 |           tamburek i ze stolika, na którym leżą Szekspir, Dante, album
 15  I,6 |             człowiek - szepnęła - o którym mówisz, papo, nie jest jakim
 16  I,6 |        chłopca) i mruknął głosem, w którym czuć było gniew: panie Morawski
 17  I,6 |              Usiadły przy oknie, za którym zebrało się kilkoro obdartych
 18  I,6 |             co wszyscy. Ma sklep, w którym kupujemy, zrobił majątek
 19  I,7 |             się tuż do kantorka, za którym siedział Wokulski. Była
 20  I,7 |             nazywają się Matyldami, którym pan imponujesz porcją pieczeni
 21  I,8 |             wykończony sklep, przed którym już zatrzymywali się ludzie,
 22  I,8 |           tych kilkunastu ludziach, którym już daje zajęcie, i o tych
 23  I,8 |        miniatura kraju - myślał - w którym wszystko dąży do spodlenia
 24  I,8 |        jakimś mistycznym punktem, w którym zbiegają się wszystkie jego
 25  I,8 |           mu było opuścić miasto, w którym przynajmniej widywał pannę
 26  I,8 |        znajomego lekarza Szumana, z którym pomimo obustronnej życzliwości
 27  I,8 |             zna taki stan umysłu, w którym człowiekowi wydaje się,
 28  I,8 |          znaczy taki stan umysłu, w którym człowiek obojętnieje dla
 29  I,8 |        zbliżyła się do kantorka, za którym siedział Wokulski.~- Czy
 30  I,9 |         zamiast kominów ma wieże, w którym nikt nie mieszka, tylko
 31  I,9 |            do stołu kilkoro dzieci, którym hrabina zaczęła rozdawać
 32  I,9 |              Wszedł w bramę domu, w którym znajdował się sklep, i skręcił
 33  I,9 |        wiara, że jest inny świat, w którym podobno wynagrodzą tutejsze
 34  I,9 |          ten kamień, wiesz, ten, na którym siadywaliśmy na górze, pod
 35  I,10|           ten pochód przez bagno, w którym zamoczyliśmy ładunki ; albo
 36  I,10|          Zepchnięto nas z gościńca, którym w kilka minut później przejechały
 37  I,10|             żartowano z Austriaków, którym nie wiodło się w tych czasach.
 38  I,10|   oficerowie wyprawili mi obiad, na którym gęsto piliśmy zdrowie węgierskiej
 39  I,10|          jednak było mego pokoju, w którym dwadzieścia pięć lat przemieszkałem.
 40  I,10|         drugi pokój to mój pokój, w którym mieszkałem od lat dwudziestu
 41  I,10|          dzieci i bogatego ojca, po którym będę dziedziczyć...~Rzecz
 42  I,10|       skończonym zaś obrządku, przy którym pokropiono i obmodlono prawie
 43  I,10|           przysadkowaty, spocony, o którym nie mógłbym powiedzieć,
 44  I,10|       przejmujące spojrzenie, przed którym trudno by coś ukryć. A że
 45  I,11|             ich rodziców i hrabiów, którym oddawała serce. Był czas
 46  I,11|     Bułgarii i przywiózł majątek, o którym opowiadano cuda, pani Meliton
 47  I,11|       gromadki niezręcznych dzieci, którym z ust szeroko otwartych
 48  I,11|   przypatrywał mu się z uczuciem, w którym podziw mieszał się z nienawiścią.~"
 49  I,11|          nauki przyrodnicze. Otóż w którym roku życia osłabnął pański
 50  I,11|             swemu towarzyszowi.~- W którym roku?... - rzekł Wokulski. -
 51  I,11|          ale - nie obraź się pan. W którym roku życia zaczynają mężczyźnie
 52  I,11|              że nadchodzi moment, w którym powinien zrobić rachunek
 53  I,11|          wszystko jest naczyniem, w którym wylęga się wielka idea...
 54  I,11|       znaczą więcej od setek ludzi, którym ja daję byt. Skądże więc
 55  I,11|          Jużci, w Łazienkach, ale w którym miejscu?...Trzeba iść w
 56  I,12|           kory z młodych kasztanów, którym jeszcze nie :dążyły pociemnieć
 57  I,12|        formę rozłożonego wachlarza, którym mogłaby się chłodzić przedpotopowa
 58  I,12|         niepozornym sklepikiem, nad którym wisiał czarny szyld z żółtawym
 59  I,12|          zastał już Maruszewicza, z którym pojechał do rajtszuli obejrzeć
 60  I,12|             czynności długim batem, którym od czasu do czasu podcinał
 61  I,12|      usłyszał trzaśnięcie batem, po którym czwarty pan znowu rozpoczął
 62  I,12|             wizytę hrabia-Anglik, z którym zaznajomił się podczas sesji
 63  I,13|        podał mu bilet i notatnik, w którym baron zapisał adres i swoje
 64  I,13|      pojednawczych odparł Rzecki, w którym ocknął się były oficer węgierski.~
 65  I,13|           słuchał świergotu ptaków, którym kipiał cały las, i pluskania
 66  I,13|             myśliwy śledzi ugor, po którym przebiegają płochliwe zające.
 67  I,14|            człowiek niepospolity, o którym dużo mówiono w towarzystwie.
 68  I,14|          człowiekiem w Warszawie, z którym można o tym mówić. To numer...~"
 69  I,14|                 Ostatni człowiek, w którym pokładał nadzieję mój ojciec."~
 70  I,14|             że jest to ten sam ząb, którym cię dotychczas gryzłem i
 71  I,15|            myśleć o małżeństwie, za którym jest ledwie jedna, a przeciw
 72  I,15|         wspaniałą minę i portfel, w którym nosił szczotki i brzytwy,
 73  I,16|              przysłał tylko list, w którym przepraszał za zawód i usprawiedliwiał
 74  I,17|           Zbliżywszy się do domu, w którym lokował się baron, Wokulski
 75  I,17|  Niecierpliwie otworzył pierwszy, w którym pani Meliton napisała tylko
 76  I,18|       niezgłębiony ocean nicości, w którym będzie spoczywał na wieki
 77  I,18|    ostrożnie wypytał się "panów", w którym sądzie i o której godzinie
 78  I,18|            siada naprzeciw okna, za którym słychać bolesny krzyk zarzynanej
 79  I,18|          się w tak ciemnym kącie, w którym nie mogłaby już poznać go
 80  I,18|          jeszcze ciemniejszy kąt, w którym mieści się pewien okazałej
 81  I,18|          mruga na okazałego pana, z którym niedawno rozmawiał w cukierni. ~
 82  I,19|          tak lekko niosący jak ten, którym jedzie - i - że gdyby poprosił
 83 II,1 |          niebo. (A może istotnie na którym z migotliwych świateł spotkają
 84 II,1 |             doskonalszym świecie, w którym zginie głupstwo, nędza i
 85 II,1 |          lokatora ma pan Ignacy, za którym panny szaleją?... Cóż to
 86 II,1 |               Po hucznym weselu, na którym (nie wiem nawet skąd) znalazło
 87 II,2 |          chłopak, zwany Wickiem, za którym ktoś gniewnie wołał: ~-
 88 II,2 |            niepoliturowany stół, na którym przyjrzawszy się uważniej
 89 II,2 |               I diabli wezmą dom, w którym my jedni jako tako utrzymujemy
 90 II,2 |            na progu Maruszewicz, za którym ujrzałem żółtawą twarz i
 91 II,3 |           tego pokoju. Widmo, przed którym wyjechał z Warszawy, było
 92 II,3 |         wzruszona - jest adres, pod którym można się zgłosić do mnie
 93 II,3 |             za nią ogromny plac, na którym majaczyła wysmukła kolumna.
 94 II,3 |         siódmej dotarł do placu, na którym wznosiła się, samotna jak
 95 II,3 |           świat zatruć. ~Od dnia, w którym po raz pierwszy skąpał się
 96 II,3 |       Paryża? Czy jest przedmiot, z którym można by go porównać, i
 97 II,4 |        Pokaż mi pan jedno miasto, w którym nie ściskano by sobie mózgów
 98 II,4 |           że to blaga i kuglarstwo, którym poważna nauka zajmować się
 99 II,4 |             myślał, że ten Paryż, w którym znalazł najwięcej mądrości,
100 II,4 |             Oto miasto - myślał - w którym więcej przeżyłem w ciągu
101 II,4 |     Saint-Germain. ~W sieni domu, w którym mieszkała, był kramik antykwariusza.
102 II,4 |       Wokulski podając jej czek, na którym wypisał odnośną sumę. ~-
103 II,4 |               Żałobny ołtarz, przed którym śpiewają się egzekwie nad
104 II,4 |         myślał: "Szczególny kraj, w którym od tak dawna mieszkają obok
105 II,4 |           byłby symbolem szatana, z którym walczy o duszę ludzką anioł
106 II,5 |          firmą JW-go Wokulskiego, z którym na Nowy Rok ureguluje wszelkie
107 II,5 |     interesować sprawami państwa, w którym znajdują się nasze majątki,
108 II,6 |             a cnotliwego romansu, w którym autor opisuje, jakimi szlachcice
109 II,6 |         pewne punkta transformizmu, którym dlatego tylko brzydzi się,
110 II,6 |         zastał już wszystkie panie, którym Starski coś wykładał. Siedział
111 II,6 |             Znam dobrze to prawo, o którym mówi pan Starski... ~- A
112 II,6 |          prezesowej całe stado kur, którym ona rzucała ziarno z kosza.
113 II,6 |    skończyła się; jechali polem, na którym zieleniły się grusze i szarzały
114 II,7 |           ciotki, dla Starskiego, o którym powszechnie mówiono, że
115 II,7 |         ogromny majątek i stosunki, którym zachwycał się baron, którego
116 II,7 |          wielbiciel, pan Starski, z którym umawiali się, że wesoło
117 II,7 |           słońca i na krzak bzu, na którym wesoło świegotały ptaki.
118 II,8 |          Wąsowska. ~- Jak z balonu, którym kieruje pan Ochocki - dodał
119 II,8 |            go drażni towarzystwo, w którym też zapanowała cisza.~Dojechali
120 II,8 |           go spokojne zamyślenie, w którym nie tylko Starski, ale całe
121 II,8 |    folwarcznym stał powóz, ten sam, którym przyjechała panna Izabela.
122 II,8 |              znalazł nawet pień, na którym siedziała. Wszystko jest,
123 II,8 |          mamy wiek dziewiętnasty, w którym kobiety są inne, niż pan
124 II,9 |            był ów list anonimowy, w którym szkaluje panią Stawską,
125 II,10|        pokój (mówi pani Stawska), w którym baronowa cały dzień spędza,
126 II,10|              Jest więc łóżeczko, na którym co kilka dni zmienia się
127 II,10|          ogólnego samobójstwa, przy którym ja, konając u nóg pani Stawskiej,
128 II,10|      spotkaliśmy powóz Wokulskiego, którym przyjechał on i adwokat.
129 II,10|              Tak i cóż?~- W dniu, w którym tę panią oddaliłam od siebie -
130 II,11|              Idę i w bramie domu, w którym mieszka, wpadam na doktora
131 II,11|         wysiadłem niedaleko domu, w którym mieszka książę.~Na ulicy
132 II,11|       przebaczenie u Wokulskiego. o którym baronowa odzywa się z wielkimi
133 II,12|           warsztaty, byli kramarze, którym Wokulski pomógł do założenia
134 II,12|           nastąpi czas najgorszy, w którym nie wiadomo, co robić. Następnie
135 II,12|           Gdy Wokulski kupił dom, w którym mieszkała, i gdy Rzecki
136 II,13|              On jest sezamem, przed którym otwierają się wszystkie
137 II,13|             drzwi, jest obrusem, na którym zawsze można znaleźć obiad,
138 II,13|         hrabiny teatr amatorski, na którym odegrano dwie sztuki w języku
139 II,13|         Właśnie. Jest to mostek, po którym...~W tej chwili panna Izabela
140 II,13|       rzekła panna Izabela tonem, w którym czuć było gniew.~- Bardzom
141 II,15|      rocznie... Nikczemny świat, na którym tacy jak ja ludzie muszą
142 II,15|             to w tej sprawie pan, o którym mówimy, postąpił jak dżentelmen.~-
143 II,15|         zbliżywszy się do wagonu, w którym siedział pan Łęcki z córką,
144 II,15|        Zbliżyli się do wagonu, przy którym już stał konduktor. Wokulski
145 II,15|        zamku w Zasławiu, kamień, na którym siedziała panna Izabela,
146 II,15|             jest to ten~sam pociąg, którym jedzie panna Izabela. Znowu
147 II,17|            te cudowne lampy, dzięki którym można było zwalczać nieprzyjaciół,
148 II,17|             mały, czysty salonik, w którym tyle wieczorów przepędził
149 II,17|            to urządzenie świata, na którym dwoje ludzi nieszczęśliwych
150 II,17|          będzie wezwać Rzeckiego (z którym nie widział się od kilku
151 II,17|           oszukiwanego barona, przy którym on sam odegrywał wówczas
152 II,17|       pociąg do cudownego świata, w którym ludzie posiadają władzę
153 II,17|       zwrócili głowy ku krzesłu, na którym siedział spotniały i zarumieniony
154 II,17|           niegdyś silny człowiek, o którym teraz mówiono, że całkiem
155 II,17|      rzuconego w wodę kamienia, nad którym w pierwszej chwili powstaje
156 II,17|  wymieniwszy mu pierwej listę osób, którym zrujnował szczęście, czyli
157 II,17|       zajmiesz takie stanowisko, na którym dochody dziesięć razy przeniosą
158 II,17|         jego tajemniczy warsztat, w którym wykluwał się zarodek nowej
159 II,17|        otworzył drzwi do salonu, po którym szybkimi krokami spacerowała
160 II,17|        długie ucho tego patrona, na którym Chrystus wjeżdżał do Jerozolimy.
161 II,17|            na ocieniony pagórek, na którym przeszło rok temu po raz
162 II,17|           chwilowego zachwiania, na którym zresztą udało mi się zrobić
163 II,17|        jeden paciorek z różańca, na którym panna Izabela odprawiała
164 II,17|             napisał do ojca list, w którym najformalniej oświadcza
165 II,17|      otrzymał telegram z Moskwy, po którym natychmiast wysłał depeszę
166 II,17|         swoim gabinecie do pracy, w którym przecie ani jeden szczegół
167 II,18|          bitwie z dzikim narodem, o którym nie wiadomo, ani gdzie mieszka,
168 II,18|     Pokazano mi dzisiaj kurierek, w którym pani baronowa Krzeszowska
169 II,19|            to formalny testament; w którym Wokulski rozporządził pozostałymi
170 II,19|        musiał opuścić mieszkanie, w którym dokuczyła mu tylko gramatyka
171 II,19|             tylnych drzwi sklepu, w którym jeszcze był Szlangbaum i
172 II,19|        pędem zajechali przed dom, w którym mieszkał Rzecki.~W bramie