Tom,  Rozdzial

  1  I,8 |             Otóż pan baron i pani baronowa od roku prowadzą ze sobą
  2  I,12|           a jedynym kupcem będzie baronowa Krzeszowska, ich kuzynka
  3  I,12|     najoryginalniejszej...~- Pani baronowa Krzeszowska (jestem przyjacielem
  4  I,12|       słabsze...~- Dlaczegóż pani baronowa sama nie puszcza tej klaczy?~-
  5  I,12|       ukochaną klacz, a po wtóre, baronowa nie życzy sobie, aby jej
  6  I,12|         spis mieszkańców.~"Co?... Baronowa Krzeszowska na drugim piętrze!...
  7  I,12|        rezerwie ogród... Licytuje baronowa Krzeszowska do sześćdziesięciu
  8  I,12|      skoczył na fotelu adwokat. - Baronowa poza sześćdziesiąt tysięcy
  9  I,13|         dowód życzliwości... Pani baronowa Krzeszowska, jak pan wie,
 10  I,14|   wrogowie panny Izabeli, baron i baronowa Krzeszowscy, wstawiali się
 11  I,14| Krzeszowskiego z żoną i o tym, że baronowa kupiła od niego klacz za
 12  I,17|    wielkiego bursztyna. ~- Na cóż baronowa pożycza od pana te dziesięć
 13  I,17|          że za moją kamienicę już baronowa Krzeszowska chce dać siedemdziesiąt
 14  I,18|        rubli?... ~- Właśnie. A że baronowa Krzeszowska chciałaby kupić
 15  I,18|      nienawiści. ~"Dalibóg, że to baronowa Krzeszowska... - mruczy
 16  I,18|         wątpliwości. Kto wie, czy baronowa jedzie do sądu; może to
 17  I,18|        omija go schodząca stamtąd baronowa Krzeszowska w towarzystwie
 18  I,18|       opuszcza mnie? - wykrzykuje baronowa. ~- Ależ będę... będę na
 19  I,18|      wpuszczał. ~- O Boże! - mówi baronowa na cały głos - nędzny zabójca
 20  I,18|           stroju kobietę. Jest to baronowa Krzeszowska, kornie zgięta
 21  I,18|   deklamuje z prawdziwym uczuciem baronowa. ~- Przyjdę na licytację,
 22  I,18|   kolanach, aniżeli są w istocie. Baronowa chce za nim biec, lecz w
 23  I,18| dwadzieścia rubelków na koszta... Baronowa Krzeszowska odskakuje od
 24  I,18|         półgłosem: ~- Jeżeli pani baronowa coś zaryzykuje, możemy nie
 25  I,18|        rubli. ~- Zbawco!.. - woła baronowa. - Widzisz przed sobą kobietę
 26  I,18|       jest ten nikczemnik? - pyta baronowa jegomościa z łajdacką miną. -
 27  I,18|         jegomość z miną łajdaka. ~Baronowa triumfalnie spogląda na
 28  I,18|         ach!... - wybucha płaczem baronowa upadając na wyplataną kanapkę. ~
 29  I,18|               Umieram!... - jęczy baronowa. ~W sali robi się ruch.
 30  I,18|           Zanosząca się od płaczu baronowa, wsparta na Maruszewiczu,
 31  I,19|       Droga panno Izabelo! pisała baronowa. - Wyznaję, że dotychczasowym
 32 II,2 |         punktualnych, na przykład baronowa Krzeszowska... ~- Co?!... -
 33 II,2 |      zawołałem. - Ach, prawda, że baronowa tu mieszka...Chciała nawet
 34 II,2 |          w sobie takie męstwo, że baronowa nie tylko nic trwożyła mnie,
 35 II,2 |            Przysięgłabym - mówiła baronowa - że utrzymuje z nią stosunki.
 36 II,2 |          tu przyjaciół - zawołała baronowa. - I gdybym nie znała pana,
 37 II,2 |          Bah!... ~- Więc - mówiła baronowa w drugim pokoju - niechże
 38 II,2 |           innymi drzwiami, a pani baronowa zawołała gniewnie: ~- Marysia!...
 39 II,2 |         tych panów? - zapytała ją baronowa. ~- Pani przecie kazała
 40 II,2 |     Głupia... precz!... - syknęła baronowa. Następnie zwróciła się
 41 II,2 |             To dobrze... - mówiła baronowa, powoli wchodząc do salonu
 42 II,2 |           się. ~- Albo - ciągnęła baronowa - pan Wokulski usunie ze
 43 II,2 |         Tak, panie - potwierdziła baronowa kiwając głową. - Te praczki,
 44 II,2 |       rubli... ~- A, wybacz, pani baronowa - zawołał rządca. - Siedem
 45 II,2 |       więcej... - szepnąłem. Pani baronowa spojrzała tak, jakby chciała
 46 II,2 |    podobnym domu... ~- Czego pani baronowa chce od domu? - spytałem. ~-
 47 II,2 |              Marysiu! - krzyknęła baronowa. ~- Przecież jestem... Czego
 48 II,2 |          ofiara!... - wykrzyknęła baronowa wskazując na mnie z pałającymi
 49 II,2 |              i ten!... - zawołała baronowa. - Mój mąż (jestem pewna,
 50 II,2 |            Maruszewicz - ciągnęła baronowa - nawet on po całych dniach
 51 II,2 |          ozięble: ~- Pozwoli pani baronowa, że w tej sprawie zadecyduje
 52 II,2 |          gospodarz, pan Wokulski. Baronowa rozkrzyżowała ręce jak człowiek
 53 II,3 |         będę śmielszą. Nie jestem baronowa...jestem zupełnie kim innym.
 54 II,4 |     kwiaty. Po chwili ukazała się baronowa z miną osoby obrażonej,
 55 II,4 |            usilnie prosząc, ażeby baronowa przez swoje liczne stosunki
 56 II,4 |          stanie oznaczyć - rzekła baronowa - może za miesiąc, może
 57 II,4 |           pana Paryż!... - rzekła baronowa z uśmiechem. - Spodoba się
 58 II,4 |          oboje bardzo zadowoleni: baronowa z pieniędzy swojego klienta,
 59 II,7 |        pani. ~- Tak. Już wiem, że baronowa Krzeszowska chce za niego
 60 II,9 |           kryminalnej, którą pani baronowa Krzeszowska wytoczyła komu?...
 61 II,9 |         taką półwariatką jak pani baronowa.~Za to też nam zapłaciła
 62 II,9 |        kamienicę, tę po Łęckim... Baronowa Krzeszowska ją kupi. Już
 63 II,9 |              ważną usługę... Pani baronowa badzo polega na moim zdaniu
 64 II,9 |          zrobimy im łaskę.:. Pani baronowa bardzo pali się do tej kamienicy (
 65 II,9 |           kochany Ignacy, że pani baronowa Krzeszowska naprzód od dawna
 66 II,9 |          a po drugie, że taż pani baronowa chciała jak najtaniej kupić
 67 II,9 |         któryś, jeżeli tylko pani baronowa Krzeszowska wychyliła głowę
 68 II,9 |           nią puścić śledzia.~Ale baronowa była ostrożna, więc mizerny
 69 II,9 |       dziedziniec, patrzę, a pani baronowa wychyla się ze swego lufcika
 70 II,9 |          tego Litwina, nazywa się baronowa Krzeszowska ~- Co?... -
 71 II,9 |   wiedziałem już, co myśleć. Pani baronowa z pewnością kupi kamienicę
 72 II,9 |          miała na baczności przed baronową. Nade wszystko zaś, ażeby
 73 II,9 |           jeszcze pomyślałem, jak baronowa nienawidzi pani Stawskiej -
 74 II,10|       Nawet przysiągłbym, że pani baronowa w jednym ze swoich nieoświetlonych
 75 II,10|       historię swoich stosunków z baronową Krzeszowską, u której bywała
 76 II,10|       Stawskiej.~Przede wszystkim baronowa wcale nie korzysta ze swego
 77 II,10|         starym futrze. Tych panów baronowa brała do pokoju jadalnego,
 78 II,10|       dlaczego nie żyje z familią baronowa odpowiedziała :~- Z jaką,
 79 II,10|           pani Stawska), w którym baronowa cały dzień spędza, jest
 80 II,10|       dziedziniec nie pozwoliłaby baronowa wynieść tych świętych pamiątek.
 81 II,10|    koronki albo jedwabie, których baronowa ma pełno. Czy się w nie
 82 II,10|        może zgadnąć.~Jednego dnia baronowa zapytała panią Stawską,
 83 II,10|          krzyczała i płakała pani baronowa.~Pani Stawska, bardzo zmięszana,
 84 II,10|    mogłaby z nim zrobić - odparła baronowa.- Ale jeżeli pani nie chce
 85 II,10|         krzesła, ażeby wyjść. Ale baronowa rzuciła jej się na szyję
 86 II,10|           nie odstąpię od nich.~- Baronowa to jakaś dziwaczka, histeryczka,
 87 II,10|      podoba ci się, Heluniu, pani baronowa?~- Tak sobie - odpowiedziało
 88 II,10|        pan Wokulski. A wtedy pani baronowa mówi... Ach, jak pański
 89 II,10|       podałem go Heli.~- Cóż pani baronowa mówi? - spytałem.~- Pani
 90 II,10|          mówi? - spytałem.~- Pani baronowa mówi: "Jak to, nie wiesz,
 91 II,10|           Zrozumiałem również, że baronowa sroży się między lokatorami
 92 II,10|          jakich jest stosunkach z baronową.~- Już w żadnych - odparła
 93 II,10|       pani Stawka ubiera lalkę, a baronowa poszła do niego z lornetką,
 94 II,10|          dziś, o dziewiątej, pani baronowa wpadła z rewirowym do mieszkania
 95 II,10|  wszystkim nie wiedział, po co go baronowa ciągnie do mieszkania pani
 96 II,10|         historię pani Stawskiej z baronową i z lalką, chłopak ożywił
 97 II,10|       która znowu pokłóciła się z baronową, i jeszcze jakichś parę
 98 II,10|          z pań, tylko ta wariatka baronowa: Jak się masz, Heluniu -
 99 II,10|        przyjemnymi młodzieńcami i baronową toczy się proces właśnie
100 II,10|          lokatorów.~Sprawa między baronową a młodymi ludźmi w tej chwili
101 II,10|      żadne skarby! - jęknęła pani baronowa. - Po całych nocach ryczą,
102 II,10|      spytał zuchwale pan Maleski.~Baronowa posiniała z gniewu, ale
103 II,10|              krzyknęła znowu pani baronowa zataczając się.~- Oczywiście,
104 II,10|             Nie chora! - zawołała baronowa. - Ale wysłuchaj mnie, panie
105 II,10|        Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.~Ach,
106 II,10|           o komorne... - zawołała baronowa.~- Jak się ta kobieta kompromituje -
107 II,10|    zgubiona!... O, ta niepoczciwa baronowa musi mieć wielkie stosunki...
108 II,10|    Właśnie mówił nasz adwokat, że baronowa może by i chciała cofnąć
109 II,10|            lecz zdecydowana, pani baronowa szarpała swoją salopę, a
110 II,10|           zaczęła deklamować pani baronowa wysunąwszy nogę naprzód. -
111 II,10|      oddaliłam od siebie - mówiła baronowa - zginęła mi lalka. Myślałam,
112 II,10|          Nie kłam pan! - zawołała baronowa. - Przybiegłeś do mnie,
113 II,10|         panie sędzio! - krzyknęła baronowa. - Córka świadczy przeciw
114 II,10|         dała za nią?... - syknęła baronowa.~- Trzy ruble.~- Cha! Cha!
115 II,10|            Cha!... - zaśmiała się baronowa. - Ta lalka kosztuje piętnaście...~-
116 II,10|          Za trzy ruble? - spytała baronowa błysnąwszy oczyma jaszczurki.~-
117 II,10|          trzy ruble? - indagowała baronowa.~- Nie! Pani już nic i nigdy
118 II,10|     sędzia.~- Otóż to! - zawołała baronowa. - Jaki dowód?...~- Ciszej!... -
119 II,10|         znajdzie moją firmę.~Pani baronowa zaczęła się niepokoić.~Sędzia
120 II,10|       przeczyta, co tam napisano?~Baronowa przycięła usta i milczała.~-
121 II,10| oskarżycielka słyszy, co jest?...~Baronowa spuściła oczy i skrzyżowała
122 II,11|      Awantury - mówi - awantury z baronową! Ale daj mi pan cygaro,
123 II,11|       kamienicy, co mieszkali nad baronową?...~- Maleski, Patkiewicz
124 II,11|           tedy, jak panu wiadomo, baronowa uzyskała wyrok na chłopaków,
125 II,11|          nas zamknął, pewnie pani baronowa." - "Panowie żarty robicie
126 II,11|          a na drugim piętrze pani baronowa dostaje najstraszniejszych
127 II,11|           chłopa do pokoju.~Nawet baronowa przybiegła zatrwożona i
128 II,11|             ma w kieszeni.~Ledwie baronowa. doszła do przytomności,
129 II,11|  ciekawsza. Wyobraź pan sobie, że baronowa, baronowa Krzeszowska, złożyła
130 II,11|           pan sobie, że baronowa, baronowa Krzeszowska, złożyła wczoraj
131 II,11|       Wcale nie - rzekł Wirski. - Baronowa przyszła do pani Stawskiej,
132 II,11|           u Wokulskiego. o którym baronowa odzywa się z wielkimi pochwałami...~-
133 II,12|       żoną! - odparła z uśmiechem baronowa von Ples, której mąż od
134 II,12|        będzie odwiedzał mój dom z baronową...~- I pan przyjmiesz taką
135 II,12|          Baron będzie dla mnie, a baronowa dla mojej żony. W duszy
136 II,14|           Od połowy kwietnia pani baronowa Krzeszowska nagle zmieniła
137 II,14|           od połowy kwietnia pani baronowa złagodniała.~Złożyło się
138 II,14|      poufnym zapytaniem, czy pani baronowa nie wie czego o funduszach
139 II,14|        ostatecznych środków.~Pani baronowa solennie upewniła adwokata,
140 II,14|         Tylko po odejściu księcia baronowa kazała natychmiast wezwać
141 II,14|         baron jest w domu... Pani baronowa, zamiast wpaść na nich z
142 II,14|        zadzwoniono do drzwi. Pani baronowa posłała naprzód Mariannę,
143 II,14|           W tej chwili przybiegła baronowa w nie zapiętym szlafroku,
144 II,14|      Zaczekajże mówiła gorączkowo baronowa. - Zaraz Marianna wyniesie
145 II,14|           mieć swój pokój...~Pani baronowa zmieszała się.~- Co ja mówię!... -
146 II,14|           robicie?... - krzyknęła baronowa widząc, że zabierają wszystkie
147 II,14|               szepnęła upokorzona baronowa.~Zainstalowawszy się na
148 II,14|          zawołała ze swego pokoju baronowa.~- Cóż panna zaraz tak lecisz? -
149 II,14|         zaczął podsłuchiwać.~Pani baronowa, siedząca z książką na kanapie,
150 II,14|         Nazwisko?... - powtórzyła baronowa.~- Tak, pani - odparł baron
151 II,14|            Ależ, mężu! - zawołała baronowa zrywając się z kanapy. -
152 II,14|         mój mężu? - zapytała pani baronowa już pewnym głosem.~- Chcę...
153 II,14|         chory, mój mężu - odparła baronowa. - Przecie wiesz, że pochodzę
154 II,14|           stosunki.~W zamian pani baronowa, co z jej strony było dowodem
155 II,14|             Przykro mi bardzo, że baronowa użyła tak nieparlamentarnych
156 II,14|              Niemniej jednak pani baronowa nazwała nas szachrajami...~
157 II,14|         nawet widzieć się z panią baronową.~Baron odprowadziwszy Rzeckiego
158 II,14|          grzechy... Ale i cóż?... Baronowa ani myśli mi się sprzeniewierzyć,
159 II,16|   poczciwości jest fakt, że nawet baronowa Krzeszowska nie wyrzuciła
160 II,16|         Maruszewiczu.~Wiadomo, że baronowa raz pozbywszy się Maleskiego
161 II,16|        hultaje, których wyrzuciła baronowa. Maleski, Patkiewicz...~-
162 II,16|       trzymał pustego lokalu...~I baronowa spokorniała, bo z jednej
163 II,16|         studentów.~Takim sposobem baronowa za swoją złość i mściwość,
164 II,17|          włażą między gruzy: pani baronowa, niby wnuczka nieboszczki,
165 II,17|       dalej:~- Wzięli się z panią baronową pod ręce, patrzyli na nasz
166 II,17|           mi..." A tymczasem pani baronowa i ten bisurman zbiegli z
167 II,17|     awanturował się z młodą panią baronową, Dalski niezawodnie poparłby
168 II,17|          odpowiesz?...~- Czy pani baronowa nie romansowała z panem
169 II,17|         od nas... Jeżeli zaś pani baronowa zrzekła się swoich zalet,
170 II,18|           kurierek, w którym pani baronowa Krzeszowska nazywa się jedną