Tom,  Rozdzial

  1  I,1 |     gotowiźnie, na którą pracowały dwa pokolenia Minclów.~- Ma
  2  I,2 |         wąska kanapka obita skórą, dwa krzesła również skórą obite,
  3  I,2 |      kalosze do paki... Należy się dwa ruble kopiejek pięćdziesiąt...
  4  I,2 |        artykułów dziurawe graty... Dwa ruble pięćdziesiąt kopiejek
  5  I,3 |       Mieliśmy na czwartym piętrze dwa pokoiki, gdzie niewiele
  6  I,3 |          małym sklepie istnieją aż dwa wielkie stronnictwa, z których
  7  I,3 |           interes prowadzony przez dwa pokolenia Minclów.~Matka
  8  I,4 |           sklepem, najdalej zaś za dwa miesiące wyjedzie sobie
  9  I,4 |           na dzień przypominano mi dwa pokolenia Minclów albo anielską
 10  I,4 |       dziesięć razy więcej aniżeli dwa pokolenia Minclów przez
 11  I,5 |      śmierci wielkiego króla przez dwa miesiące nosił na kapeluszu
 12  I,5 |            nawet nad prawa natury. Dwa razy spotkała ją straszna
 13  I,6 |           Z pewnością. Dał przecie dwa razy tyle na dobroczynność.~-
 14  I,8 |         się tu łudzić: ona i ja to dwa różne gatunki istot, naprawdę
 15  I,9 |       wierzchu garścią imperiałów, dwa świeczniki, dziesięć płomyków,
 16  I,9 |    obchodzi, wypił jeden po drugim dwa kieliszki wina stojące na
 17  I,9 |            myśl o defiladzie przez dwa salony, w których czekają
 18  I,9 |           Alei z wolna toczyły się dwa szeregi dorożek i powozów
 19  I,9 |         lalki. A we środku placu - dwa wysokie słupy, na które
 20  I,10|          sklep: pięć okien frontu, dwa magazyny, siedmiu subiektów
 21  I,10|           to sygnał...~Padły znowu dwa strzały i znowu dwa. Jadący
 22  I,10|          znowu dwa strzały i znowu dwa. Jadący przed nami szwadron
 23  I,10|      zatrzymał się ; dwie armaty i dwa jaszczyki galopem popędziły
 24  I,10|     korpusu oddzieliły się jeszcze dwa bataliony; zeszły z gościńca
 25  I,10|            tak, że było słychać po dwa i po trzy strzały wybuchające
 26  I,10|          przejechały wolnym kłusem dwa szwadrony huzarów i cztery
 27  I,10|          nas, może o wiorstę, były dwa pagórki, a między nimi gościniec.
 28  I,10|       weszliśmy do Turcji, a przez dwa lata następne ja, już sam,
 29  I,10|         rogatce, to nawet strażnik dwa takie gałgany rachował za
 30  I,10|            obiecał mi przywozić co dwa tygodnie tytoń przemycany.~-
 31  I,10|      ojciec przyjechał taczkami we dwa psy...~- Nie gadam z panem! -
 32  I,10|          pogodzili przynajmniej ze dwa razy. Co zaś jest najosobliwszym,
 33  I,10|          zaufanym osobom pokazywał dwa stare dyplomy, z których
 34  I,10|       ostatnich dni obaj bracia po dwa razy wyklęli się i wydziedziczyli
 35  I,10|        mógłbym im powiedzieć tylko dwa wyrazy: "Jesteście podli..."~
 36  I,10|        spisuje nam ruchomości?..."~Dwa razy zastępowałem mu drogę,
 37  I,11|          perkalu kosztował tylko o dwa grosze taniej niż dziś,
 38  I,11|        wyciągnąwszy do Wokulskiego dwa palce.~- Moi panowie! -
 39  I,11|          kiwając głową.~- A ja dam dwa... trzy razy tyle, co...
 40  I,11|          liczy pensję?~- Tysiąc... dwa tysiące rubli... - odparł
 41  I,11|       zadać panu pytanie... nie... dwa pytania, bardzo poufne,
 42  I,11|    znudzony albo zdradzony... Tak, dwa razy byłem znudzony, a pięć
 43  I,11|          ósmym roku życia skończył dwa fakultety (ja w tym wieku
 44  I,11|           lekkim krokiem przeszedł dwa piętra... Jego nie zepchną
 45  I,11|               Ta pani była tu dziś dwa raży - rzekł wierny sługa. -
 46  I,12|         prócz niej w wyścigu tylko dwa konie, znacznie słabsze...~-
 47  I,13|          Wokulski.~Dżokej podniósł dwa palce do żółto-niebieskiej
 48  I,13|       odpowiedział dżokej.~- Tamte dwa konie są niezłe, ale nasza
 49  I,13|            papieru, cztery ołówki, dwa pióra i kałamarz tak wielkich
 50  I,13|          otworzył oczy i przełknął dwa razy, raz po raz.~Na twarzy
 51  I,15|           szyldwachy, wznosiły się dwa pomniki. Z jednej strony
 52  I,16|      Dzwonek w przedpokoju uderzył dwa razy. Pan Tomasz cofnął
 53  I,16|         pulsów i dziwił się, że te dwa tak szybkie zjawiska prawie
 54  I,17|      stronicę i z uwagą przeczytał dwa listy: jeden pisany elegancko,
 55  I,17|           jeden dróżnik i stróż, i dwa smarowniki. Nawet mu tera
 56  I,17|      Wokulski wydobył swój bilet i dwa ruble. ~- Kiedyż mniej więcej
 57  I,17|          Pan ciągle w gorączce... ~Dwa stoliki do kart, z których
 58  I,17|        wierzyć takiemu, co mi daje dwa ruble za wizytę, aniżeli
 59  I,17|           dziś pan Wokulski dał mi dwa ruble, a pan Maruszewicz... ~-
 60  I,17|  dziewiątej rano, Wokulski odebrał dwa listy: jeden od pani Meliton,
 61  I,17|    całujące się w powietrzu te oto dwa białe motyle. ~Byli w połowie
 62  I,18|           za kurs i jeszcze zwróci dwa grosze urwane przy pierwszym
 63  I,18|            na same dorożki wydałem dwa złote i groszy dwadzieścia...
 64  I,18|       gwiazdy na niebie. ~- Raz... dwa... trzy... siedm... siedm...
 65  I,18|            Kupferman, co już przez dwa lata grosza od pana nie
 66  I,19|           Nie. Im jestem winien ze dwa tysiące, może trochę więcej...
 67  I,19|           weksle. Więc to wyniesie dwa do trzech tysięcy?... ~-
 68  I,19|        Paryża, Żydzi wydzierają mi dwa tysiące! Rozumie się, z
 69  I,19|            tyczy długów... ~- Suma dwa do trzech tysięcy rubli,
 70 II,1 |      jakieś duże P. ~Będzie już ze dwa tygodnie, jak wyjechał biedny
 71 II,1 |            framudze majaczą jakieś dwa cienie: siwy starzec w piaskowym
 72 II,1 |          na proces. Żebyś skończył dwa uniwersytety, nie wyjdziesz
 73 II,1 |      zniknął mi z oczu. Dopiero we dwa lata napisał do mnie list
 74 II,1 |            wam przysyłać na dół po dwa obiady, dwa śniadania... ~-
 75 II,1 |    przysyłać na dół po dwa obiady, dwa śniadania... ~- Wokulski
 76 II,1 |         chłopa do Warszawy. ~Przez dwa pierwsze lata tego rygoru
 77 II,2 |   odprasowania mój kapelusz, płacę dwa złote, na wszelki wypadek
 78 II,2 |           Otóż powiem krótko. Mamy dwa rodzaje lokatorów: jedni
 79 II,2 |          samej chwili rozległy się dwa pocałunki, sądzę, że w rękę. ~-
 80 II,2 |      drzwiami i znowu rozległy się dwa pocałunki, z pewnością w
 81 II,2 |           trzy pokoje: przecież są dwa frontowe wejścia. ~- Nic
 82 II,2 |          swój poplamiony surdut na dwa guziki i ukłoniwszy się
 83 II,2 |                Dziewczynka zrobiła dwa dygi, na które ja odpowiedziałem
 84 II,2 |             jeżeli nie pisał przez dwa lata. Wreszcie, od czego
 85 II,2 |        ażeby Ludwik żył. Kto przez dwa lata nie pisze... ~- Mamo,
 86 II,3 |            mówi Suzin. - Ja mam tu dwa mieszkania. Jedno na pierwszym
 87 II,3 |    spogląda na prawo i znowu widzi dwa szeregi latarń, dwa szeregi
 88 II,3 |          widzi dwa szeregi latarń, dwa szeregi kiosków, dwa szeregi
 89 II,3 |       latarń, dwa szeregi kiosków, dwa szeregi drzew i dwa szeregi
 90 II,3 |       kiosków, dwa szeregi drzew i dwa szeregi pięciopiętrowych
 91 II,3 |          kwadratowych powierzchni, dwa miliony mieszkańców, kilka
 92 II,3 |            rozsądnego człowieka. ~"Dwa ostatnie lata mojej egzystencji -
 93 II,3 |          Paryż ma rocznie więcej o dwa tysiące stopni ciepła aniżeli
 94 II,4 |       wzrosło. ~- To jest chyba ze dwa razy cięższe od platyny?... -
 95 II,4 |     człowiek ten pokazał mi jakieś dwa materiały: jeden cięższy
 96 II,4 |          przypominający stal, lecz dwa lub trzy razy lżejszy od
 97 II,4 |      zajęły, a nawet przeraziły go dwa doświadczenia mające pewien
 98 II,4 |               To będzie kosztowało dwa tysiące franków... Nie myślę
 99 II,4 |            co rok daje kilkoro. Za dwa albo za trzy lata, Stanisławie
100 II,4 |          Rotszylda kwit jeszcze na dwa tysiące franków, płatnych
101 II,4 |          życie moje... Zatruliście dwa pokolenia!.. szepnął. -
102 II,4 |        dawna mieszkają obok siebie dwa całkiem różne narody: arystokracja
103 II,5 |           założone nie dawniej jak dwa tygodnie temu. Ale cóż robić...
104 II,6 |             Bo w naszym powozie są dwa miejsca... - słodko zauważył
105 II,6 |            przychodziły mu na myśl dwa najpierwsze spostrzeżenia,
106 II,6 |        Babcia pozwoli nam osiodłać dwa konie: mnie i panu Wokulskiemu,
107 II,6 |           o drugiej przyprowadzono dwa piękne wierzchowce. Wokulski
108 II,7 |         rzucił się na łóżko.~Przez dwa następne dnie padał deszcz
109 II,8 |           zachmurzony. - Straciłem dwa miesiące na rybach, grzybach,
110 II,8 |           z siedzącą w niej parą i dwa białe łabędzie ze skrzydłami
111 II,8 |      myślał, że dobę podzielono na dwa nierówne okresy czasu: dzień
112 II,8 |          dawna; takim sposobem, że dwa razy do roku, na Wielkanoc
113 II,8 |         wrócisz, o mnie pamiętaj. ~Dwa miesiące chodził kowal do
114 II,9 |      sypiać po nocach blisko przez dwa miesiące. A jeżeli dzisiaj
115 II,9 |            Odpokutowałem też przez dwa miesiące!...~Ha, trudno.
116 II,9 |           nie napisał, za rok albo dwa nie wierzyłbym własnej pamięci,
117 II,9 |       Wokulskiego kamienicę. To są dwa ważne fakta, których doniosłość
118 II,9 |           na kilka dni, a czasem i dwa razy w ciągu dnia. Byłem
119 II,9 |           do Paryża; nie udaje się dwa razy ta sama sztuka.~Otóż
120 II,9 |         Daję panu dziewięćdziesiąt dwa tysiące rubli i ani grosza
121 II,9 |            pierwszy impet, wypiłem dwa kufle piwa jeden po drugim
122 II,10|      naprzeciw nas były oświetlone dwa okna na trzecim piętrze,
123 II,10|          piętrze, trzy na drugim i dwa na pierwszym w taki sposób,
124 II,10|            i obiecujc mi płacić po dwa ruble za trzy godziny co
125 II,10|           Stawskiej, aby odrzuciła dwa ruble dziennie?~Oj, Stachu,
126 II,10|         sześć godzin, wciąż za owe dwa ruble.~Pani Stawska jest
127 II,10|              Na te sześć godzin za dwa ruble?... - wtrąciłem.~-
128 II,10|          popatrzył jej w oczy i... dwa razy, raz po raz... dwa
129 II,10|            dwa razy, raz po raz... dwa razy, żebym tak zdrów był,
130 II,10|            stycznia, spadły na nas dwa gromy: wieść o tym, że w
131 II,10| uśmierzającej. Pachnie staruszka o dwa łokcie kamforą i mówi lamentującym
132 II,11|           za dużo ma rozumu, ażeby dwa razy popełniał to samo głupstwo.
133 II,11|       sześćset tysięcy rubli, choć dwa lata temu miał ze trzydzieści
134 II,11|      Patkiewiczowi nie trzeba było dwa razy powtarzać. Zaczyna
135 II,11|         kobieta!... Trudno, już ze dwa lata jest w separacji z
136 II,12|          Alei pozwoliłam mu odpiąć dwa guziki u rękawiczki i pocałować
137 II,12| odpowiedziała pani Wąsowska. - Ale dwa razy musiałam być w banku,
138 II,13|      najdroższe miejsce kosztowało dwa franki.~- To niepodobna,
139 II,13|            sobie chłopisko jeszcze dwa numery, każdy w innej stronie
140 II,13|          powtarzała w duchu.~Przez dwa dni panna Izabela nie wychodziła
141 II,13|           zaufania.~Przez następne dwa dni panna Izabela uważała
142 II,13|           Łęckiemu trzeba zapłacić dwa tysiące pięćset rubli procentów.~-
143 II,14|          idź, stróżu, do apteki po dwa razy na dzień lataj, do
144 II,14|          Już w przedpokoju binokle dwa razy spadły baronowi, a
145 II,14|         pani mieć aż trzy procesy: dwa z lokatorami, a jeden z
146 II,14|        dowód...~Wydobył z kieszeni dwa arkusze i jeden z nich podał
147 II,14|           tej pięknej duszy..."~Po dwa razy dziennie bywał u pana
148 II,14|   Krzeszowski. ~- Byłem już u pana dwa razy! - zawołał majstrując
149 II,14|         swym stole znalazł wczoraj dwa bilety barona.~- Domyśla
150 II,15|         Dostał po prezesowej tylko dwa tysiące rubli rocznie i
151 II,15|            bez celu, wszedł między dwa sznury zapasowych wagonów.
152 II,15|             Wtem z daleka zobaczył dwa światła, powoli zbliżające
153 II,17|            może jeszcze za rok lub dwa wymawiać, że dla niej porzuciłem
154 II,17|     sposobem on mógł, prawie przez dwa lata, mieszać się do podobnych
155 II,17|     zainteresowałyby ich?... Tylko dwa: jeden, który by wpłynął
156 II,17|           rocznie; wydam na siebie dwa do trzech tysięcy, cóż zrobię
157 II,17|             Lokaj przyniósł wino i dwa kieliszki; pani Wąsowska
158 II,17|            Chodzi przecież tylko o dwa zera...~- Wyłączmy kwestie
159 II,17|       powiem, że widywałam ją prze dwa miesiące prawie co dzień...
160 II,17|            w tej chwili załatwiłem dwa interesa... Kto wie, czy
161 II,19|        jednego górnika, pijaczyny, dwa naboje dynamitowe... No,
162 II,19|           wieczerzę, aż tu w zamku dwa razy tak strasznie huknęło,
163 II,19|        kwadrans zjawił się Szuman. Dwa razy przeczytał podany mu
164 II,19|           Kazimierza żardynierkę i dwa wazony saskie, a na ich
165 II,19|            Przed południem napisał dwa długie listy: jeden do pani