Tom,  Rozdzial

4501 II,17|                  Trzej ludzie upatrywali w człowieczym gatunku cechy
4502 II,17|                  on sądził, że zwierzęta w ludzkiej postaci są wyjątkami,
4503 II,17|            zwierzętami, lecz ani wierzył w lepszą przyszłość, ani w
4504 II,17|                 w lepszą przyszłość, ani w nikim nie budził tej otuchy.
4505 II,17|                Wokulski.~Czuł jednak, że w jego zranionej duszy, jak
4506 II,17|                jego zranionej duszy, jak w świeżo zaoranym polu, pesymizm
4507 II,17|               się pleni. Czuł, że gaśnie w nim nie tylko miłość, ale
4508 II,17|                  że i Geist nie myli się w swoich albo że nie ma racji
4509 II,17|              Ideały - to malowane żłoby, w których jest malowana trawa,
4510 II,17|           odpowiadał krótko i cierpko, a w oczach paliła mu się gorączka.~-
4511 II,17|                   Dla nich już są gotowe w banku; ja zaś mam rachunki
4512 II,17|          spostrzegł jakieś niedogodności w naszej umowie i...~- I targuję
4513 II,17|             prowadzenia interesów, ażeby w ciągu miesiąca po rozwiązaniu
4514 II,17|                  że zwrócę pieniądze nie w miesiąc dopiero, ale w godzinę
4515 II,17|               nie w miesiąc dopiero, ale w godzinę po rozwiązaniu spółki.~
4516 II,17|            wyboru panów.~- Żydowszczyzna w naszej spółce!... - westchnął
4517 II,17|            zaszkodzi mu i kilka frazesów w żargonie.~Książę zarumienił
4518 II,17|    znaleźlibyście więcej takich wyjątków w piwnicach i za kontuarami.
4519 II,17|            przemysłu, mieliśmy ich nawet w naszej spółce...~Książę
4520 II,17|              pięter stali wyżej ode mnie w waszym szacunku. Co mówię...
4521 II,17|                  ironią.~Książę miał łzy w oczach.~- Myślałem - mówił
4522 II,17|            zarządu, ale nawet od udziału w spółce. Wszyscy od dawna
4523 II,17|               popchnąć na nowe drogi..."~W tym miejscu wszyscy obecni
4524 II,17|                  zaszczytnego stanowiska w szyderczy sposób pozwolił
4525 II,17|              Przy tej sposobności odkrył w sobie nowy i dziwny nastrój
4526 II,17|                 Zdawało mu się, że pękły w nim wszystkie nici łączące
4527 II,17|                 nie podpisany.~Niektórzy w tak smutnych barwach przedstawiali
4528 II,17|          wzruszenia.~Lecz zarazem odkrył w sobie taką obojętność, taki
4529 II,17|               rozpłakał się, ucałował go w obie ręce i wybiegł z pokoju.~
4530 II,17|            więcej to samo powtarzało się w listach... W jednych znajomi
4531 II,17|              powtarzało się w listach... W jednych znajomi i nieznajomi
4532 II,17|            myślącym o dobru ogółu. Za to w anonimach wymyślano mu bez
4533 II,17|                 Był podobny do rzuconego w wodę kamienia, nad którym
4534 II,17|                wodę kamienia, nad którym w pierwszej chwili powstaje
4535 II,17|            mniejsze, coraz mniejsze... I w końcu nad miejscem, gdzie
4536 II,17|                  fale, lecz zrodzone już w innych punktach, wywołane
4537 II,17|             radził mu upatrzyć jakiś cel w życiu. Rada dobra, ale...
4538 II,17|                    Pewnego dnia usłyszał w przedpokoju głośny spór.
4539 II,17|                 jak tam...~- Gdzie?...~- W Zasławiu, panie - ciągnął
4540 II,17|                 wielmożnemu panu, stoimy w zamku z Marysią i patrzymy
4541 II,17|                  A ona siadła na ziemi i w płacz: "Żeby go Bóg skarał! -
4542 II,17|               przecie, co za jedna..." I w tym momencie serce mi zemdlało,
4543 II,17|          Widziałem, jaśnie panie, poszła w krzaki z panem Starskim.
4544 II,17|                  gotuje, pięknie szyje i w domu cichutka jak pajęczyna.
4545 II,17|                zawsze się odezwie kundel w pomiocie, widać przez zapatrzenie...~-
4546 II,17|           pożegnał go bardzo serdecznie, w przedpokoju zaś rzekł do
4547 II,17|                  Węgiełka Wokulski wpadł w głęboką zadumę. "Stali naprzeciw
4548 II,17|               tylko o wybór; czy wypalić w łeb Starskiemu wymieniwszy
4549 II,17|           księżyca, tylko wyhodowali się w pewnej sferze, epoce i wśród
4550 II,17|                osłabiony. Kręciło mu się w głowie od turkotu dorożek
4551 II,17|               ale tej nocy spał dobrze. ~W tydzień po odwiedzinach
4552 II,17|                 Ochocki. - A niechże ich w końcu diabli wezmą, w jakie
4553 II,17|                ich w końcu diabli wezmą, w jakie wpadłem awantury!...~-
4554 II,17|               Pan?...~- Ja, ja, panie, i w dodatku bez winy. Włosy
4555 II,17|              Starski i oświadcza nam, że w imieniu pokrzywdzonej rodziny
4556 II,17|          pieniądze), że warto by założyć w Warszawie gabinet doświadczalny
4557 II,17|                mu z tego jednak ugrzęzło w mózgu, bo dziś, kiedy Starski
4558 II,17|                   Paznogieć? - powtórzył w zamyśleniu Wokulski. - A
4559 II,17|                przez co!... Skąpałem się w tej sadzawce. Znam prawdziwie
4560 II,17|                  którzy nagle zatrzymani w swym rozwoju wzięli się
4561 II,17|                 instrumencie, występować w teatrze amatorskim, a nade
4562 II,17|           Przypuść pan, że upadła gdzieś w kanał... Ale czy do Geista
4563 II,17|               Wizyta Ochockiego zbudziła w Wokulskim nowy prąd myśli.
4564 II,17|            śmiało na ulicę, nawet wsiadł w dorożkę; na ludzi patrzył
4565 II,17|         złośliwie na jego widok.~Ale już w magazynie szkieł, a jeszcze
4566 II,17|               szkieł, a jeszcze bardziej w składzie materiałów aptecznych
4567 II,17|                 myśl, jak dalece osłabła w nim nie tylko energia, ale
4568 II,17|              Izabela?.. "~Gniew zakipiał w nim na to wspomnienie.~"
4569 II,17|                 zakłopotany gospodarz.~- W takim razie odstąpię.~Gospodarz
4570 II,17|                  mogę doskonale mieszkać w dwu pokojach zamiast ośmiu."~
4571 II,17|               dlaczego żałował pośpiechu w odstąpieniu mieszkania.
4572 II,17|               wypoczywa. Nawet przygasła w nim obawa ludzi i ulic,
4573 II,17|             zrobił więcej, gdyż spojrzał w aleję, po której niegdyś
4574 II,17|               nie zajmował się niczym, a w nocy miał dziwny sen.~Śniło
4575 II,17|                 panna Izabela i ze łzami w oczach zapytywała go, czemu
4576 II,17|               wagi.~"Czy osoby, siedzące w słabo oświetlonym wagonie,
4577 II,17|                 wagonie, mogły odbić się w szybie - myślał - i czy
4578 II,17|             halucynacją?... Czy posiadam w tym stopniu język angielski,
4579 II,17|           Wszakże ten Starski kochał się w baronowej, panna Izabela
4580 II,17|                jego tajemniczy warsztat, w którym wykluwał się zarodek
4581 II,17|              sposób zapełnienia czasu, a w perspektywie sława i potęga,
4582 II,17|                  Pancerniki unoszące się w powietrzu!... czy mogło
4583 II,17|                być coś niezmierniejszego w skutkach?...~"A jeżeli nie
4584 II,17|                to i cóż? - odpowiadał. - W najgorszym razie należałbym
4585 II,17|                  lepiej tu zmarnować się w czterech ścianach albo zgłupieć
4586 II,17|     bezprzykładną chwałę.?..."~Stopniowo w duszy Wokulskiego coraz
4587 II,17|          pojmował go, im więcej odkrywał w nim zalet, tym lepiej czuł,
4588 II,17|            wypadków pogrążał Wokulskiego w coraz głębszej apatii.~"
4589 II,17|            trzeciej Wokulski znalazł się w przedpokoju Wąsowskiej.
4590 II,17|           spacerowała piękna wdowa.~Była w ciemnej sukni, doskonale
4591 II,17|                 jak zwykle, były zebrane w ogromny węzeł, ale zamiast
4592 II,17|                ale zamiast szpilki tkwił w nich wąski sztylecik ze
4593 II,17|           Wąsowska wydzierając mu rękę~- W takim razie po cóż mnie
4594 II,17|                 się pan po parę miesięcy w domu, robi pan zawód kilkunastu
4595 II,17|                dzieje?..," - pomyślał.~- W każdym razie powinien pan
4596 II,17|                     Kto słyszał siedzieć w mieście na początku sierpnia?...
4597 II,17|             zapalił papierosa modląc się w duszy, żeby mógł zapanować
4598 II,17|                nie pije.~Zaczęła patrzeć w okno uderzając nogą w podłogę.
4599 II,17|            patrzeć w okno uderzając nogą w podłogę. Wokulski zamyślił
4600 II,17|             nikomu, mógł był tylko sobie w łeb strzelić zapisawszy
4601 II,17|        zaczynacie się nudzić, a jeżeli i w niej odezwie się ludzka,
4602 II,17|           zbydlęcenia. No, i my wierzymy w tę szlachetność, niewinność
4603 II,17|                  mężczyznom czy nie?..~- W sumie są równe, w szczegółach
4604 II,17|               nie?..~- W sumie są równe, w szczegółach nie! Umysłem
4605 II,17|                  nam to ciągle mówią, my w to wierzymy i pomimo wielu
4606 II,17|           szepnęła pani Wąsowska patrząc w ziemię.~- Tak, pani. Handel
4607 II,17|             dopiero transakcje zawierane w złej wierze są rzeczą haniebną.
4608 II,17|            oszustem. Co prawda, nie tego w nim szukano.~Pani Wąsowska
4609 II,17|                  pana niejaką względność w wyborze argumentów.~- Na
4610 II,17|              Zaczęła chodzić po salonie. W Wokulskim zadrgał gniew.,
4611 II,17|             mężczyzną jak pan i wierzyła w postęp jak pan, umiałabym
4612 II,17|                 fotelu i uderzywszy ręką w stół, zawołała:~- Dobrze!...
4613 II,17|            zapytała, zuchwale patrząc mu w oczy.~Wokulski zaciął zęby,
4614 II,17|              Wokulskiemu zaczęło szumieć w uszach.~- Świat niekiedy
4615 II,17|               jakiś naiwny prostak wpada w obłęd zwany miłością idealną
4616 II,17|                  Wokulski.~- Tak, walkę, w której strona silniejsza
4617 II,17|               zawołała potrząsając ręką.~W tej chwili stała się rzecz
4618 II,17|              trwogą, potem z oburzeniem, w końcu wzruszyła ramionami.~-
4619 II,17|                    zawołała z grymasem.- W każdym razie muszę wyznać,
4620 II,17|                  Ale nie wytrzymałeś pan w roli, puściłeś mi ręce,
4621 II,17|                powodu zmiany, jaką uczuł w sobie. Panna Izabela wydała
4622 II,17|               zdawało się, że dostrzegła w jego oczach coś na kształt
4623 II,17|         podsłuchując rozmowę, którą znam w najdrobniejszych szczegółach,
4624 II,17|                pana. Nie chcę się wdawać w szczegóły, dość, jeżeli
4625 II,17|                   ile razy widziałam łzy w jej oczach... A nawet raz
4626 II,17|                że jedynym moim życzeniem w tej chwili jest, ażeby zaginął
4627 II,17|               człowieka, który już leżał w trumnie.~- I czemu pan to
4628 II,17|                  będzie u mnie Bela...~- W takim razie nie przyjadę.~-
4629 II,17|            Spojrzał za siebie i zobaczył w oknie panią Wąsowską, która
4630 II,17|                 Czy ja znowu nie wlazłem w jaką awanturę?..."~Idąc
4631 II,17|         zastanawiał się nad zmianą, jaka w nim zaszła.~Zdawało mu się,
4632 II,17|           Zdawało mu się, że : otchłani, w której panuje noc i obłęd,
4633 II,17|             swobodą; czuł jakąś rześkość w całym organizmie i nie dający
4634 II,17|                 dający się opisać spokój w sercu.~Już nic drażnił go
4635 II,17|                 nich spojrzały mu prosto w oczy z wyrazem słodkiej
4636 II,17|              nogi, a płeć, a oczy mające w sobie coś z brylantów i
4637 II,17|            słyszy spazmatyczny śmiech, i w głowic zaszumiało mu na
4638 II,17|               mówił do siebie czując, że w nim coś kipi. - Wyrzuci
4639 II,17|             weszli do mieszkania.~- A ja w tej chwili myślałem, że
4640 II,17|                 ciekawość do demokracji.~W przedpokoju rozległ się
4641 II,17|                pomocny. Bo właśnie radzę w tej chwili Stachowi, ażeby
4642 II,17|                 ciekawa to jednak służba w dziesiątym lub dwudziestym
4643 II,17|            Rzeckiego, potem na politykę, w końcu Szuman pożegnał ich.~-
4644 II,17|              kobiet - dodał Wokulski - a w dodatku miewa gorzkie dnie
4645 II,17|                panu dał gotówkę i wszedł w pańskie prawa, wyjechałbyś
4646 II,17|                  bogata wciągnęłaby mnie w sybarytyzm, a każda byłaby
4647 II,17|                by razem ze mną pracowała w laboratorium; a gdzież znajdę
4648 II,17|                  ściskając go Wokulski.- W październiku możesz pan
4649 II,17|                 zapytywali go, co im dal w zamian za swoje dochody.~
4650 II,17|             myślał, ale mógł nie myśleć; w każdym razie wspomnienie
4651 II,17|         wspomnienie jej nie nurtowało go w sposób jak dotychczas bolesny.~
4652 II,17|                 się, wytarł, ubrał i już w pół godziny szedł do Łazienek.~
4653 II,17|          Wąsowskiej. Oczywiście, coś się w nim wczoraj zmieniło: może
4654 II,17|             jakieś sparaliżowane komórki w mózgu?... Myśl o pannie
4655 II,17|                 łabędziom. Potem skręcił w aleję ku Pomarańczarni,
4656 II,17|                 i ruiny... Wszystko!..."~W tej chwili uczuł, że budzi
4657 II,17|               chwili uczuł, że budzi się w nim niepokonany instynkt
4658 II,17|              wykwitnie metal Geista!..."~W Ogrodzie Botanicznym było
4659 II,17|               oczy, które wpatrywały się w niego z wyrazem przygniatającej
4660 II,17|                oświadczył, że pani czeka w powozie.~Gdy wybiegł na
4661 II,17|                 był pochmurny i milczał.~W Łazienkach wysiedli z powozu,
4662 II,17|                 nieznaną. Omyliłem się i w tym leży sekret mego chwilowego
4663 II,17|                  Wąsowska zatrzymała się w alei. ~- No, wie pan co,
4664 II,17|               całkiem inny człowiek, coś w rodzaju starego dziada,
4665 II,17|           upadlają uczciwych i utrzymują w równowadze głupców Mają
4666 II,17|                ironicznie pani Wąsowska.~W Wokulskim zakipiał gniew...~-
4667 II,17|              przygryzła wargi i skręciła w stronę powozu.~- Powinien
4668 II,17|                  domu... Jesteś pan dziś w wyjątkowo złym humorze,
4669 II,17|                list - dodała wsuwając mu w rękę kopertę - który niech
4670 II,17|                grzechu!..."~Szedł powoli w stronę Alei Ujazdowskiej
4671 II,17|             dobrą chwilę, co bym dał jej w zamian?.. Nawet nie mógłbym
4672 II,17|                   że ją kocham."~Dopiero w domu Wokulski otworzył list
4673 II,17|                 opowiada, jak się kochał w osobie, która wyszła za
4674 II,17|                 niekiedy pisuje wiersze, w których jednak opiewa tylko
4675 II,17|                   jak mnie to rozstraja.~W ruinach zasławskich bywam
4676 II,17|          marszałek napisał do ojca list, w którym najformalniej oświadcza
4677 II,17|                 inna kwestia, ale że coś w tym jest - nie ma wątpliwości...
4678 II,17|                 co się napotka teraz?... W rezultacie wszystko mi jedno,
4679 II,17|              błota..."~Dopiero nazajutrz w południe przyszła odpowiedź
4680 II,17|             Wokulski parę razy odczytał, W chwilę później oddano mu
4681 II,17|           Wąsowskiej, gdzie na kopercie, w miejsce pieczątki, znajdował
4682 II,17|             interes!" - rzekł do siebie.~W pół godziny później był
4683 II,17|           później był u pani Wąsowskiej; w przedpokoju stały już gotowe
4684 II,17|                  kufry. Pani przyjęła go w swoim gabinecie do pracy,
4685 II,17|                swoim gabinecie do pracy, w którym przecie ani jeden
4686 II,17|                 pani jedzie?...~- Tak... w listopadzie... w grudniu... -
4687 II,17|                  Tak... w listopadzie... w grudniu... - odparła rumieniąc
4688 II,17|                  za mężczyzna? Mężczyzna w każdej chwili powinien być
4689 II,17|                pan jej nie kochasz?... A w takim razie rozmowa o niej
4690 II,17|                  uczciwość może pozostać w człowieku, którego wykarmiono
4691 II,17|                  słówek, które dziś mają w moich oczach tę jedną wadę,
4692 II,17|                 mam dosyć tych wyścigów, w których byłem bity przez
4693 II,17|                  moim ideale i upatrywać w każdym mężczyźnie szczęśliwego
4694 II,17|          niewinności... Boże miłosierny! w jak nędznym jestem położeniu,
4695 II,17|                Wokulski.- Wiem tylko, że w moich oczach, pod pozorami
4696 II,17|               jeszcze było potrzeba mieć w swoim orszaku błazna, który
4697 II,17|                 schodząc ze schodów - że w tej chwili załatwiłem dwa
4698 II,17|            przyjęłaby mnie i mój majątek w ofierze... Zabawny kraj,
4699 II,17|                obaj do późnego wieczora.~W kilka dni rozeszła się wieść,
4700 II,18|               utrzymuje się pogłoska, że w dniu 26 czerwca bieżącego
4701 II,18|            czerwca bieżącego roku zginął w Afryce książę Ludwik Napoleon,
4702 II,18|             cesarza. I to jeszcze zginął w bitwie z dzikim narodem,
4703 II,18|                  do Anglii. Czy tak jest w rzeczy samej, nie wiem,
4704 II,18|            rozsądny mógł zorientować się w sytuacji politycznej. Dziś
4705 II,18|            wszystko służy do bałamucenia w głowach.~Gorzej nawet, niż
4706 II,18|              człowiek przestałby wierzyć w sprawiedliwość boską. Takie
4707 II,18|                 się dziś rzeczy wypisują w gazetach!...~Co zaś do księcia
4708 II,18|             laski nie wychodzę na ulicę. W ogóle nic mi nie jest, tylko
4709 II,18|            czasem napada mnie dziwny ból w ramionach i duszność. Ale
4710 II,18|                będę mógł z nikim gadać i w nic wierzyć.~W końcu lipca
4711 II,18|             nikim gadać i w nic wierzyć.~W końcu lipca Henryk Szlangbaum
4712 II,18|                  naszej spółki. A choć i w połowie nie wystąpił tak
4713 II,18|               nie wystąpił tak jak Stach w roku zeszłym, jednakże zbiegli
4714 II,18|            Pokazano mi dzisiaj kurierek, w którym pani baronowa Krzeszowska
4715 II,18|             siebie: czy ja teraz majaczę w gorączce, czyli też cała
4716 II,18|              lodu : nawet ogień może się w niej odbić, ale ona sama
4717 II,18|              Mraczewski, otworzyli sklep w Warszawie, wszedłbym do
4718 II,18|        zaczekajmy, bo mi ta jego śmierć, w bitwie z gołymi Murzynami,
4719 II,19|                która nagle rozwinęła się w nim i szła dosyć szybko
4720 II,19|                Szlangbauma traktowali go w sposób lekceważący.~W tym
4721 II,19|                 go w sposób lekceważący.~W tym stanie rzeczy pan Ignacy
4722 II,19|                  tej porze i gdzie jest? W Moskwie czy może już wyjechał
4723 II,19|               Moskwy i dąży do Warszawy? W południe przypominał sobie
4724 II,19|                 używają!... A może wraca w tej chwili do Warszawy i
4725 II,19|                 tej chwili do Warszawy i w wagonie zabiera się do spania?..."~
4726 II,19|                Oj, te baby, te baby!..."~W dniu nabycia przez Szlangbauma
4727 II,19|                 kiedy pan Ignacy siedząc w szlafroku rozmyślał, jak
4728 II,19|           przedpokoju i szczególny hałas w sieni.~Służący, który już
4729 II,19|                  nie chce mieć subiekcji w domu, niech przychodzi do
4730 II,19|                 kudłaty człowiek, ubrany w wielki fartuch, postawił
4731 II,19|                cały świat chciał ogarnąć w jednym uścisku.- Tak dawno
4732 II,19|           Widzisz pan, było tak. Jeszcze w styczniu roku zeszłego,
4733 II,19|            stronę i jesteśmy u ciebie...~W ciągu tego wyjaśnienia pan
4734 II,19|                  zbankrutował?~- Bo nikt w mieście nie mówi inaczej.
4735 II,19|                 który ma pieniądze, sens w głowie i nikogo nie zarwał,
4736 II,19|                 Tych pieniędzy, które ma w banku, a nade wszystko u
4737 II,19|           dyspozycji, po prostu rzuca ją w błoto, ten jest albo wariat,
4738 II,19|                  nie czeka na wypłatę... W całym mieście rozlega się
4739 II,19|                  Tam zrobił majątek, ale w jaki sposób?... Jakim sposobem
4740 II,19|                     Jakim sposobem można w pół roku zrobić pół miliona
4741 II,19|                 mniejsza; przypuśćmy, że w tym razie nie zrobił żadnego
4742 II,19|                 za interesa prowadził on w Paryżu, a później w Moskwie,
4743 II,19|         prowadził on w Paryżu, a później w Moskwie, na czym również
4744 II,19|                  zostawiając setki ludzi w nędzy lub w niepewności?...
4745 II,19|                  setki ludzi w nędzy lub w niepewności?... To tak robi
4746 II,19|                 domu pogrzebowego, że mi w taki sposób urządzacie pacjenta?...
4747 II,19|               myśleć, że nikogo nie było w pokoju.~- Otwórz okno!... -
4748 II,19|         ironicznie na Rzeckiego. - Twarz w płomieniach, oczy szkliste,
4749 II,19|            Wszakże ten człowiek ani razu w życiu nie działał przytomnie...
4750 II,19|                 na tym, już bowiem mając w ręku i pannę, i majątek,
4751 II,19|                robiłem to odurzywszy się w waszej atmosferze. Opatrzyłem
4752 II,19|        atmosferze. Opatrzyłem się jednak w porę i ta okoliczność pozwala
4753 II,19|                 wywołał wieczór spędzony w wesołym towarzystwie...~
4754 II,19|            wyszedł zostawiając Rzeckiego w bardzo ponurym nastroju.~"
4755 II,19|            dynastii Rzecki opierał wiarę w przyszłość świata, a która
4756 II,19|              świata, a która to dynastia w jego oczach padła pod oszczepem
4757 II,19|         powtarzał pan Ignacy ze smutkiem w sercu. - Gdybyż choć napisał,
4758 II,19|               zostawiwszy tyle pieniędzy w Warszawie, nie wydać żadnej
4759 II,19|             Rzecki kłócił się z nim, ale w duszy przyznawał mu rację. ~
4760 II,19|               dnia doktór wpadł do niego w porze niezwykłej, bo o godzinie
4761 II,19|                dwakroć sto tysięcy rubli w Warszawie, na to, dalibóg!
4762 II,19|                 to, dalibóg! trzeba mieć w wysokim stopniu rozwiniętą
4763 II,19|              Wokulskiego. Ma mu przecież w początkach października
4764 II,19|                   a gdyby kochany Stasio w łeb sobie palnął czy utonął,
4765 II,19|             pokoju i gestykulował rękoma w taki sposób, jak gdyby sam
4766 II,19|              panem Ignacym, popatrzył mu w oczy i schwycił za rękę.~-
4767 II,19|                  pan Wokulski, zakochany w jaśnie wielmożnej pannie
4768 II,19|                   myślał - gdybym ja tak w tych czasach dał nura?...
4769 II,19|                  koncept jest doskonały.~W połowie września odwiedził
4770 II,19|             bodaj czy nie przez nią...~- W imię Ojca i Syna... - przeżegnał
4771 II,19|         tajemnicą, że jeżeli Stach wpadł w nieszczęście, to tylko przez
4772 II,19|               sekret - odparł Ochocki. - W początkach lata oświadczył
4773 II,19|                  co dzień jeździła sobie w towarzystwie pewnego inżyniera
4774 II,19|          inżyniera do ruin starego zamku w Zasławiu... Mówiła, że jej
4775 II,19|             robić nie wypada. Ona zaś ma w tych razach jedną odpowiedź: "
4776 II,19|          marszałek przydybał ich na czym w owych ruinach? - wtrącił
4777 II,19|                  inżynierka po to, ażeby w jego asystencji tęsknić
4778 II,19|                  zwróciłem jej uwagę, że w towarzystwie jednego wielbiciela
4779 II,19|          konkurów i wyniósł się na Litwę w sposób tak demonstracyjny,
4780 II,19|                 Nawet niegłupia i niezła w gruncie rzeczy, tylko...
4781 II,19|            niewiele robią. Człowiek musi w jakiś sposób zużywać siły;
4782 II,19|                  nie pracuje, musi wpaść w rozpustę, a przynajmniej
4783 II,19|          wychowane, a raczej wytresowane w tym właśnie kierunku...
4784 II,19|             panna Izabela zaciągnęła się w ich szeregi?...~- To jest,
4785 II,19|              takt palcem i wpatrując się w Ochockiego jak w obraz. -
4786 II,19|           wpatrując się w Ochockiego jak w obraz. - Co pan jednak rozumiesz
4787 II,19|             nierozstrzygnięta pociąga go w sposób nieprzeparty. To
4788 II,19|         społeczne, ale czego dotknął się w tym kierunku, wszystko padało...
4789 II,19|             otoczeniem i zużyłby energię w tych kierunkach, jakie są
4790 II,19|               znajdzie grunt właściwy, a w Europie może go znaleźć,
4791 II,19|               jeszcze energię, to wlezie w jakąś robotę i bodaj czy
4792 II,19|                  wyczerpał się, co także w jego wieku jest możliwym...~
4793 II,19|                 sobie, że kiedy zdawałem w gimnazjum egzamin dojrzałości,
4794 II,19|            egzamin dojrzałości, musiałem w pięć tygodni przejść kursa
4795 II,19|             Stacha, ale i przypominał go w wielu punktach.~"On był
4796 II,19|                zamienił na surdut, bywał w sklepie i nawet często wychodził
4797 II,19|             choroba serca zatrzymała się w rozwoju.~- Co będzie dalej -
4798 II,19|             swego Stacha.~"Już może jest w Indiach - myślał - więc
4799 II,19|                  Indiach - myślał - więc w końcu września powinien
4800 II,19|            wiadomość.. .No, o spóźnienie w takich razach nietrudno;
4801 II,19|                  głowę..."~Rzeczywiście, w epokach wskazanych nadeszły
4802 II,19|           Wokulskim, lecz bardzo dziwne.~W końcu września wieczorem
4803 II,19|             widział niedawno Wokulskiego w lesie zasławskim. Opisywał
4804 II,19|                widział znowu Wokulskiego w Dąbrowie... A nawet więcej,
4805 II,19|            upatrywał Wokulskiego bodajby w mysiej jamie... I święty
4806 II,19|             Niepokój jednak zamienił się w istotną trwogę wobec faktu
4807 II,19|                  żadnej wątpliwości. Oto w dniu pierwszego października
4808 II,19|               Był to formalny testament; w którym Wokulski rozporządził
4809 II,19|                 rozporządził pozostałymi w Warszawie pieniędzmi, z
4810 II,19|         siedemdziesiąt tysięcy rs leżały w banku, zaś sto dwadzieścia
4811 II,19|            obrazy osobiste... Szuman zaś w rozmowie z Rzeckim wypowiedział
4812 II,19|                 złotych, ponieważ odkrył w nim wariata tego co sam
4813 II,19|              zapis i dlaczego przemawiał w nim jak człowiek myślący
4814 II,19|                  wypadki, które obudziły w panu Ignacym iskrę nadziei
4815 II,19|                że całą gotówkę chce mieć w początkach listopada, ale
4816 II,19|                 tysięcy rubli gotowizną, w zamian za sumę płatną na
4817 II,19|              wszystko, co posiadam, mieć w ręku, gdyż w listopadzie
4818 II,19|              posiadam, mieć w ręku, gdyż w listopadzie stanowczo muszę
4819 II,19|                siebie Rzecki. - Dlaczego w końcu odkłada wyjaśnienia
4820 II,19|           Ochockiego; zdawało mu się, że w tym nagłym wyjeździe i niedomówieniach
4821 II,19|                obaj z Ochockim zejdą się w Paryżu, u tego dziwnego
4822 II,19|                przynajmniej do czasu..."~W tym jednak razie pomieszał
4823 II,19|               okazji:~- Dowiadywałem się w Paryżu o tego sławnego Geista
4824 II,19|                  u niego.~"Gdzie i po co w takim razie wyjechał? -
4825 II,19|                 Ha, oczywiście, wyjechał w podróż, bo mu tu było źle...
4826 II,19|               musiał opuścić mieszkanie, w którym dokuczyła mu tylko
4827 II,19|            testament i jeszcze napomykał w nim o śmierci?..." - dodawał
4828 II,19|       zakłopotaną. Rozmawiał urywkowo, a w końcu napomknął, że pani
4829 II,19|                kobietę; a polubił ją, bo w jej domu znajdował spokój
4830 II,19|                jej domu znajdował spokój w najcięższych czasach dla
4831 II,19|             Wiesz przecie, że kochał się w pannie Izabeli?..~- To wiem -
4832 II,19|               poczciwej pani Helenie..."~W sklepie Rzecki bywał ledwie
4833 II,19|            polegało na układaniu wystawy w oknach, co zwykle robił
4834 II,19|                  oknach, co zwykle robił w nocy z soboty na niedzielę.
4835 II,19|           Szlangbaum sam go o nie prosił w nadziei, że pan Ignacy umieści
4836 II,19|              Ignacy umieści swój kapitał w jego kantorze na niewysoki
4837 II,19|                 do zorientowania się, że w sklepie zaszły gruntowne
4838 II,19|                trochę ich cena; subiekci w arogancki sposób traktowali
4839 II,19|                  mówił doktór - że gdyby w kraju zostali sami Żydzi,
4840 II,19|                 siebie. - Bo gospodaruje w nim Szlangbaum, nie Wokulski.
4841 II,19|          ubóstwiana kobieta zdradziła go w najnikczemniejszy sposób...~"
4842 II,19|                    rzekł pan Ignacy - że w takich warunkach zrobił,
4843 II,19|              myślał. - Katz palnął sobie w leb, Wokulski wyjechał,
4844 II,19|             coraz częściej doznawał bólu w ramionach i duszności, ale
4845 II,19|                 z borówkami) i uczul ból w ramionach.~- Cóż się stało?... -
4846 II,19|                 tego dróżnika Wysockiego w Skierniewicach, wybadałem
4847 II,19|                chwilę zrobiło się ciemno w oczach.~- Wyobraź pan sobie -
4848 II,19|             bydlę... to zwierzę... wtedy w maju, kiedy jechał z Łęckimi
4849 II,19|           Łęckimi do Krakowa, rzucił się w Skierniewicach pod pociąg!...
4850 II,19|                Ale los zrządził inaczej.~W końcu października bryftrygier
4851 II,19|               nastawiła wieczerzę, aż tu w zamku dwa razy tak strasznie
4852 II,19|                  huknęło, jak pioruny, a w miasteczku szyby się zatrzęsły.
4853 II,19|                  dwadzieścia kawałków, a w tym miejscu, gdzie była
4854 II,19|                się dół i gruzów nasypało w niego więcej niż na stodołę.~
4855 II,19|               pamiątka z czasów dawnych, w gruzy się rozleciał, to
4856 II,19|                     A zatem Wokulski był w kraju!..." - zawołał ucieszony
4857 II,19|             ażeby przyszedł natychmiast.~W niecały kwadrans zjawił
4858 II,19|                jasne, że Stach zabił się w Zasławiu.~Rzecki uśmiechnął
4859 II,19|               Pomyśl tylko : widziano go w Dąbrowie, jak kupował naboje,
4860 II,19|                naboje, potem widziano go w okolicach Zasławka, a nareszcie
4861 II,19|          okolicach Zasławka, a nareszcie w samym Zasławiu. Myślę, że
4862 II,19|                samym Zasławiu. Myślę, że w zamku musiało coś kiedyś
4863 II,19|              Toteż zabijał się... Ale że w każdym calu była to wściekła
4864 II,19|            pamiątki, a on swoją wysadził w powietrze... Szkoda tylko,
4865 II,19|                masz racji, chociaż... ja w to nie wierzę - mruknął
4866 II,19|                  że już nie wierzymy ani w anielskość kobiet, ani w
4867 II,19|                 w anielskość kobiet, ani w możliwość ideałów. Kto tego
4868 II,19|               dowiemy się prawdy..."~Był w tak dobrym usposobieniu,
4869 II,19|                  nucić:~Wiosna się budzi w całej naturze,~Witana nowym
4870 II,19|                nowym słowików pieniem...~W zielonym gaju, ponad strumieniem,~
4871 II,19|                 piękne róże...~Ostry ból w piersiach przypomniał mu,
4872 II,19|                się męczyć.~Niemniej czuł w sobie ogromną energię.~"
4873 II,19|           kapitałem i takimi ludźmi!..."~W sobotę po rozejściu się
4874 II,19|          przyszły tydzień ułożyć wystawę w oknach.~Zapalił jedną lampę,
4875 II,19|               nakręcił. Po raz tysiączny w życiu przysłuchiwał się
4876 II,19|          martwych figur po tysiączny raz w życiu powtarzał :~"Marionetki!...
4877 II,19|                usłyszał łoskot. Spojrzał w głąb sklepu i zobaczył wydobywającą
4878 II,19|      posłuszeństwa. Tylko serce uderzało w nim jak dzwon rozbity, a
4879 II,19|                 nim jak dzwon rozbity, a w oczach zrobiło mu się ciemno.~"
4880 II,19|                  wy kundle!... - zawołał w najwyższej pasji. - To wy
4881 II,19|                 strychu albo wziąć numer w hotelu... Mnie zrobili złodziejem!...
4882 II,19|                  powrócić i objąć posady w jego sklepie?...~Przez cały
4883 II,19|                 filutowi... He! He! He!"~W tej chwili trącił rękawem
4884 II,19|                 i nagle uczuł dziwny ból w piersiach, jakby mu kto
4885 II,19|                 Na chwilę zaćmiło mu się w oczach i doznał lekkich
4886 II,19|                   Coś jakby zawadzało mu w lewym płucu.~"Astma?... -
4887 II,19|            miniony obraz zacierał mu się w pamięci tak nieodwołalnie,
4888 II,19|            pamięci tak nieodwołalnie, iż w żaden sposób nie mógł przypomnieć
4889 II,19|                  przed chwilą. Oto obiad w Hotelu Europejskim z powodu
4890 II,19|             sklepu... Oto stary sklep, a w nim panna Łęcka rozmawia
4891 II,19|             ciągnie za sznurek wiszącego w oknie kozaka...~"Czy ja
4892 II,19|                  dymnik patrzył na Wisłę w stronę Pragi... Stopniowo
4893 II,19|                horyzontem.~Około drugiej w południe przyszedł służący
4894 II,19|                 do tylnych drzwi sklepu, w którym jeszcze był Szlangbaum
4895 II,19|                  tu nie chcę wchodzić...~W tej samej porze u doktora
4896 II,19|                powrócił z Petersburga, a w południe odprowadzał na
4897 II,19|              stanu?... - nalegał doktór.~W tej chwili wpadł Kazimierz
4898 II,19|              razem z nim Ochocki. Siedli w dorożkę i pędem zajechali
4899 II,19|               pędem zajechali przed dom, w którym mieszkał Rzecki.~
4900 II,19|                  którym mieszkał Rzecki.~W bramie zastąpił im drogę
4901 II,19|               sobie!...~Doktór i Ochocki w towarzystwie Maruszewicza
4902 II,19|                 do mieszkania Rzeckiego. W pierwszym pokoju był już
4903 II,19|     nieodwołalnie chce odebrać pieniądze w tym tygodniu?...~- Tak.~-
4904 II,19|                wy wyjeżdżacie... Któż tu w końcu zostanie?...~- My!... -
4905 II,19|               coś szepnąć do ucha. Nagle w bocznej kieszeni zmarłego