Tom,  Rozdzial

1001  I,10|                  pięć ogromnych salonów. W pierwszym pokoju, na lewo,
1002  I,10|                  Drugi pokój zajęty jest w połowie na te same tkaniny,
1003  I,10|            połowie na te same tkaniny, a w połowie na drobiazgi do
1004  I,10|         kołnierzyki, krawaty, parasolki. W salonie frontowym najwykwintniejsza
1005  I,10|             wyroby z drzewa i metalów, a w ostatnim pokoju na prawo
1006  I,10|                 genialny plan, wykona go w ogólnych zarysach, ale -
1007  I,10|                gdzieś znika bez śladu; a w sklepie ukazuje się ledwie
1008  I,10|                 biedy; nawet wolę służyć w ogromnym magazynie, na wzór
1009  I,10|                  wzór paryskich, aniżeli w takim kramie, jakim był
1010  I,10|                 jednak było mego pokoju, w którym dwadzieścia pięć
1011  I,10|                do połowy maja siedziałem w moim pokoiku, przypatrując
1012  I,10|         przypominała mi najmilsze chwile w Zamościu, i starym sprzętom.~"
1013  I,10|                 który wziąłem dla ciebie w tym samym domu.~- Jak to
1014  I,10|            utrechtem, na stołach albumy, w oknie majoliki... Pod ścianą
1015  I,10|                drugi pokój to mój pokój, w którym mieszkałem od lat
1016  I,10|             śmiesznym, ale ja miałem łzy w oczach...~Patrzyłem na jego
1017  I,10|                  sprawunkami, a naprawdę w swaty do Stasia i - wszystko
1018  I,10|                 gdybym ja był Wokulskim, w jednej chwili ożeniłbym
1019  I,10|                 sam oddałbym mu córkę, a w posagu dałbym im rocznie
1020  I,10|              wystawia rączki... Wszystko w tym celu, ażeby złapać Stacha,
1021  I,10|               Stacha, a jego albo nie ma w sklepie, albo jeżeli jest,
1022  I,10|           Wystarczy mi tego na parę lat.~W dusznym i ciemnym jak wędzarnia
1023  I,10|                  on. Gdzie by to dawniej w hrabskim domu przyjmowali
1024  I,10|                   zarobione na dostawach w czasie wojny, z daleka pachną
1025  I,10|                 półgłosem ktoś trzeci.~- W takim razie nie ma milionów -
1026  I,10|               milionów - huknął bas. - A w takim znowu wypadku po co
1027  I,10|              Nieprawda?... Ehe! He!...~- W każdym razie nie dałbym
1028  I,10|                 Ochłonął poczuwszy ruble w kieszeni.~- O!... że też
1029  I,10|                    Za pieniądze z dostaw w Bułgarii!... Dobroczyńca!...~-
1030  I,10|        narodowych i - nic. Ehe! He!...~- W każdym razie ciemna to figura -
1031  I,10|                 dychawiczny. - Rzuca się w prawo i w lewo, sklepu nie
1032  I,10|       dychawiczny. - Rzuca się w prawo i w lewo, sklepu nie pilnuje,
1033  I,10|               Ponieważ chłopiec sklepowy w tej chwili przyniósł im
1034  I,10|            mieście chwalący się cnotami, w które zresztą żaden z nas
1035  I,10|                 mógłby się nimi zajmować w sposób trochę spokojniejszy...~
1036  I,10|                  znajomości...~Pamiętam, w początkach maja wchodzi
1037  I,10|                  powiedzieć. Wpada. raz, w końcu maja:~- Jest pan Wokulski?
1038  I,10|              jutro, około pierwszej, był w Łazienkach...~- W których,
1039  I,10|         pierwszej, był w Łazienkach...~- W których, przepraszam? -
1040  I,10|                     Jesteś pan błazen... W królewskich! - odpowiada
1041  I,10|            stamtąd, powiedział mi, że... w Berlinie zbierze się kongres
1042  I,10|         donoszący... o zamachu Nobilinga w Berlinie!... Ja myślałem,
1043  I,10|                   więc muszę dodać, że i w naszym sklepie panuje jakiś
1044  I,10|              resztę zaś kolegów traktują w sposób nie powiem pogardliwy,
1045  I,10|             pewnością jest to magazyn, a w dodatku pierwszorzędny magazyn!),
1046  I,10|            drugiemu często gęsto wchodzi w drogę (bo w tak krótkim
1047  I,10|                gęsto wchodzi w drogę (bo w tak krótkim czasie nie można
1048  I,10|                 ale co ja mam się wdawać w krytykę czynności pryncypała
1049  I,10|             rozumu aniżeli my wszyscy...~W jednym tylko punkcie godzą
1050  I,10|              wejdzie (Szlangbaum pracuje w wydziale ruskich tkanin),
1051  I,10|        najniższej szufladzie na środku i w tej samej chwili znowu gdzieś
1052  I,10|               honoru daję, że Mraczewski w kąt!... Szkoda tylko, że
1053  I,10|        małżeństwa, że ciągle widuję damy w sklepie. Stwórca świata
1054  I,10|            kupcom.)~Otóż Szlangbaum jest w całym znaczeniu porządnym
1055  I,10|        nieszczęście być starozakonnym...~W ogóle, może od roku, uważam,
1056  I,10|                duchowy, podobny do nocy. W dzień wszystko było ładne,
1057  I,10|              było ładne, wesołe i dobre; w nocy wszystko brudne i niebezpieczne.
1058  I,10|                 na mace i że powinni być w prawach swoich ograniczeni.
1059  I,10|                Katz?...~Taki stan rzeczy w osobliwy sposób oddziaływa
1060  I,10|                  na Szlangbauma. Jeszcze w roku zeszłym człowiek ten
1061  I,10|                 on. Pamiętam, że gdy raz w cukierni zapytano go:~-
1062  I,10|                  u chrześcijan i dopiero w roku bieżącym wymówili mu
1063  I,10|             bieżącym wymówili mu posadę.~W początkach maja pierwszy
1064  I,10|              razu wziął się do roboty, a w pół godziny później mruknął
1065  I,10|             zalatuje, panie Klejn?..~Zaś w kwadrans później, nie wiem
1066  I,10|         Kpiliście - mówię - że stroi się w cudze pióra, więc wrócił
1067  I,10|                 ustąpi, choćby go piekli w ogniu.~Czym się to wszystko
1068  I,10|                 mi plany, albo wprowadza w błąd świadomie.~Chłopak
1069  I,10|                  u nas dymisję za to, że w obecności Wokulskiego trochę
1070  I,10|                   mieli niby coś oglądać w naszym sklepie, ale robili
1071  I,10|            naszym sklepie, ale robili to w taki sposób, że nikt ich
1072  I,10|                 na siebie uwagę policji. W ciągu dziesięciu dni, nic
1073  I,10|              musi być grubo zaawansowany w stosunkach z nihilistami.~
1074  I,10|        upatrzyłem mu partię. Bywa czasem w naszym magazynie (i bywała
1075  I,10|               naszym magazynie (i bywała w tamtym sklepie) osoba dziwnej
1076  I,10|                  pożytek, bo to i ciałka w miarę, i usteczka jak jagódki...
1077  I,10|                 cały plan i rozmyślałem: w jaki by sposób zapoznać
1078  I,10|                  chyba apopleksji.~Kiedy w parę godzin wrócił do nas,
1079  I,10|                 pan widział, jak wygląda w kaftaniku!...~- Spodziewam
1080  I,10|                odpowiada zacierając ręce w sposób, który wydał mi się
1081  I,10|               panie Rzecki, szczególniej w bardziej poufałych stosunkach...~
1082  I,10|         wrzeszczeć na cały głos, jeszcze w tak wielkim, jakim jest
1083  I,10|                 nasz, magazynie.~Gdy zaś w dodatku wyłożył mi Mraczewski
1084  I,10|               dla takiego Mraczewskiego.~W końcu maja Wokulski postanowił
1085  I,10|              kropidło i organista biegły w łacinie. Po skończonym zaś
1086  I,10|                  co podadzą do stołu?...~W wigilię ceremonii wpadł
1087  I,10|                 objaśnienia.~"No - mówię w duchu - jużci chyba ten
1088  I,10|                 i że będzie nas opisywał w gazetach. Ciepło mi się
1089  I,10|                  na myśl, że mogę ujrzeć w druku moje nazwisko, które
1090  I,10|               które raz tylko figurowało w "Gazecie Policyjnej", gdym
1091  I,10|                  chwili spostrzegłem, że w tym człowieku jest wszystko
1092  I,10|             Nareszcie odezwał się:~- Czy w tych czasach nie było u
1093  I,10|                byłoby, gdyby się tak kto w nim powiesił...~Struchlałem
1094  I,10|               środku magazynu i z rękami w kieszeniach wyszedł jak
1095  I,10|                  czyli obiad, odbyła się w wielkiej sali Hotelu Europejskiego.
1096  I,10|               Europejskiego. Salę ubrano w kwiaty, ustawiono ogromne
1097  I,10|                  ustawiono ogromne stoły w podkowę, sprowadzono muzykę
1098  I,10|                Niech żyje"" - miałem łzy w oczach. Pobiegłem do Wokulskiego
1099  I,10|             sensu) powiedział, nie wiem, w swoim czy w Wokulskiego
1100  I,10|        powiedział, nie wiem, w swoim czy w Wokulskiego imieniu, że...
1101  I,10|              tego zgromadzenia powaga, a w końcu- zrobił się przecie
1102  I,10|          ochrzcić się, gdyż zakochał się w chrześcijance; ale że umarła,
1103  I,10|              powóz... Jest dziwna zmiana w jego charakterze...~- Nie
1104  I,10|            wszystkim - wtrąciłem - widzę w jego postępowaniu wiele
1105  I,10|           przerwał doktór. - Stopiło się w nim dwu ludzi: romantyk
1106  I,10|               patrzących jest sprzeczne, w nim samym jest najzupełniej
1107  I,10|                    A czy nie wplątał się w jakie nowe historie?.. -
1108  I,10|                znowu:~- Cóż z nim jednak w rezultacie będzie?...~Szuman
1109  I,10|              przecie człowieka, który by w życiu wygrywał same dobre
1110  I,10|                Takie straszne zapowiedzi w dzień triumfu...~Eh! stary
1111  I,11|            przeszła twardą szkołę życia, w której nauczyła się nawet
1112  I,11|             Potem czytała dużo romansów, w których powszechnie dowodzono,
1113  I,11|              ludźmi szlachetnymi, którzy w zamian za serce mają zwyczaj
1114  I,11|       podstarzałego guwernera, Melitona, w tym jedynie celu, ażeby
1115  I,11|                 chorobę.~Pół roku leżała w szpitalu, w osobnym gabinecie,
1116  I,11|                  roku leżała w szpitalu, w osobnym gabinecie, samotna
1117  I,11|                 pieniędzy i z nich żyła.~W początkach nowej kariery
1118  I,11|                 stała się powściągliwszą w mowie, a niekiedy nawet
1119  I,11|            kupiec galanteryjny zakochany w pannie Łęckiej? Gdyby upodobał
1120  I,11|           Meliton odwiedziła Wokulskiego w jego prywatnym mieszkaniu,
1121  I,11|                otworzył biurko, poszukał w nim i za chwilę wydobył
1122  I,11|      westchnieniem.~Wokulski ujął paczkę w obie ręce i rozdarł ją.~-
1123  I,11|          potrzebny? - spytała patrząc mu w oczy.~- Łaskawa pani - odparł
1124  I,11|                  trzeba na nie pracować.~W maju i czerwcu wizyty pani
1125  I,11|              Zawiadamiała go mianowicie: w których dniach hrabina wybiera
1126  I,11|      siostrzenicą na spacer do Łazienek.~W takich wypadkach pani Meliton
1127  I,11|       zrealizowawszy sobie wynagrodzenie w formie kilku lub kilkunastorublowego
1128  I,11|                 się, że jutro będą panie w Łazienkach, już dziś tracił
1129  I,11|             zdawało mu się, że czas stoi w miejscu i że owe jutro nie
1130  I,11|                 dzikich marzeń; niekiedy w półśnie, półjawie szeptał:~"
1131  I,11|           półjawie szeptał:~"Cóż to jest w rezultacie?... nic!... Ach,
1132  I,11|                  ranek, bał się spojrzeć w okno, ażeby nie zobaczyć
1133  I,11|                 rozciągał mu się tak, że w jego ramach mógł był pomieścić
1134  I,11|         desperacją.~Rozgorączkowany, już w południe kazał zaprzęgać
1135  I,11|               zbyt wolno.~Znalazłszy się w Łazienkach wyskakiwał z
1136  I,11|             ruchu, z oczyma skierowanymi w stronę pałacu, zapominając
1137  I,11|                  i myśli:~"No i cóż jest w niej nadzwyczajnego?...
1138  I,11|                Nie, nie wypada!"~I czuje w tej chwili, że połyskująca
1139  I,11|                 jeżeli nie jest?... Nie, w naturze nie ma miłosierdzia...
1140  I,11|            miłosierdzia... Czy godzi się w nędzne ludzkie serce wlać
1141  I,11|            śmierć jest nicością?"~Prawie w tym samym czasie hrabina
1142  I,11|                 stąd?... Już nie pracuje w sklepie, ale nudzi się w
1143  I,11|                 w sklepie, ale nudzi się w Łazienkach. Uważałaś, jaką
1144  I,11|               nie pomogło.~Pewnego dnia, w pierwszej połowie czerwca,
1145  I,11|               znać Wokulskiemu, że jutro w południe panna Izabela będzie
1146  I,11|                się o nagrobek dla niego. W toku tej wymiany myśli,
1147  I,11|                do oczu i wpatrzywszy się w Wokulskiego spytała :~-
1148  I,11|                 jej... Mówiłem z nią raz w życiu... - tłumaczył się
1149  I,11|               Wokulski.~Prezesowa wpadła w zamyślenie i kiwając głową,
1150  I,11|                 ale owe "ha!" utkwiło mu w pamięci. W każdym razie
1151  I,11|                    utkwiło mu w pamięci. W każdym razie był pewny,
1152  I,11|               każdym razie był pewny, że w prezesowej nie ma nieprzyjaciółki.
1153  I,11|                  nieprzyjaciółki. I otóż w niecały tydzień po tej rozmowie
1154  I,11|                 od trzeciej do pierwszej w południe. Ogarnął go niepokój ;
1155  I,11|                 większym rozmachem padnę w objęcia innej..."~Wieczorem
1156  I,11|                  Wokulskiemu pociemniało w oczach.~- Proś.~Książę wszedł.~-
1157  I,11|      prześladowałem, aż obiecali przyjść w kilku do mnie i wysłuchać
1158  I,11|                 chce żadnych spółek. Ale w tym samym momencie przebiegła
1159  I,11|           podawać rękę nowym ludziom..."~W swoim towarzystwie książę
1160  I,11|           Francji przyjaciela, hrabiego (w najwyższym stopniu dotkniętego
1161  I,11|                  takich panów znamy, nic w nich nadzwyczajnego... Jedzą,
1162  I,11|     nadzwyczajnego... Jedzą, piją, grają w karty, umizgają się do kobiet,
1163  I,11|               naszych przodków?...~- Cóż w tym dziwnego - śmiał się
1164  I,11|             księcia, a z innego parobka. W rzeczywistości jeden i drugi
1165  I,11|          splecionymi pod głową i patrząc w sufit widział przesuwające
1166  I,11|                 się ich. Czyżby istniała w nim jaka przymieszka krwi?...~
1167  I,11|                nosa zasmolonemu dziecku.~W czerwcu fizjognomia Warszawy
1168  I,11|            posłańcy biegają. Na ulicach, w ogrodach, teatrach, w restauracjach,
1169  I,11|           ulicach, w ogrodach, teatrach, w restauracjach, na wystawach,
1170  I,11|             restauracjach, na wystawach, w sklepach i magazynach strojów
1171  I,11|               widać figury nie spotykane w zwykłym czasie. Są nimi
1172  I,11|                tędzy i opaleni mężczyźni w granatowych czapkach z daszkami,
1173  I,11|         granatowych czapkach z daszkami, w zbyt obszernych butach,
1174  I,11|                  zbyt obszernych butach, w ciasnych rękawiczkach, w
1175  I,11|                 w ciasnych rękawiczkach, w garniturach pomysłu prowincjonalnego
1176  I,11|                tamci dla odświeżenia się w stolicy mętnej wody i pyłu,
1177  I,11|            Zdarzało się to po kilka razy w roku. Ostatnia nawet sesja
1178  I,11|                   mieszczańskie, uznając w zasadzie piękność projektu,
1179  I,11|               przyjechali o pierwszej, a w kwadrans po nich zaczęli
1180  I,11|                   Zobaczymy, jaki będzie w interesach - dorzucił nieco
1181  I,11|                 koniach na smyczy zdusił w bruździe szaraka!...~To
1182  I,11|                 uderzył olbrzymią dłonią w udo, z którego mógł był
1183  I,11|               fatygować szanownych panów w pewnym... nader ważnym interesie
1184  I,11|          marszałek.- Powiedziałem: rzucę w Warszawie pięćdziesiąt tysięcy
1185  I,11|               wybuchnął:~- Proszę o głos w kwestii : czy należy lekceważyć
1186  I,11|                 wołał pukając paznokciem w poręcz fotelu.~- Hrabio -
1187  I,11|        zrozumieli wszyscy - mruknął ktoś w kącie zajętym przez szlachtę,
1188  I,11|            handel...~- Nie znajdował się w ręku Żydów - wtrącił półgłosem
1189  I,11|               kapitałów chrześcijańskich w miejsce kapitału starozakonnych...~-
1190  I,11|              poczęli szeptać między sobą w sposób mało życzliwy dla
1191  I,11|              potrzebę wyręczenia się nim w kłopotliwej nieco sytuacji.~-
1192  I,11|            natychmiast wyliczyć fabryki, w których cała administracja
1193  I,11|               rada zarządzająca rezyduje w Niemczech; gdzie nareszcie
1194  I,11|            możności ukształcić się wyżej w swoim fachu, ale jest parobkiem
1195  I,11|                  i przemysłowców złożyła w tej chwili dowód rzadkiej
1196  I,11|          gabinetu, ale jeszcze nie wpadł w tok rozpraw.~- To wiele
1197  I,11|                  co najmniej...~- Kropla w morzu - mruknął jeden z
1198  I,11|              Oświadczam jednak, że o ile w miejsce kredytu podstawiłoby
1199  I,11|               którzy składacie pieniądze w bankach na niski procent.
1200  I,11|            głosem - m y mamy za to zboże w spichlerzach, m y mamy okowitę
1201  I,11|           spichlerzach, m y mamy okowitę w składach, na której wyzyskują
1202  I,11|                 wyzyskują nas pośrednicy w sposób - że nie powiem -
1203  I,11|                 twarz księcia zajaśniała w tej chwili blaskiem prawdziwego
1204  I,11|                 następujące sesje: jedną w sprawie handlu zbożem, drugą
1205  I,11|             sprawie handlu zbożem, drugą w sprawie handlu okowitą...~-
1206  I,11|      nieprzejednanej szlachty.~- Trzecią w sprawie kredytu dla rolników -
1207  I,11|         dokończył książę prawie ze łzami w oczach.~- Panowie!... -
1208  I,11|               przedwczesnego zniszczenia w całej postaci. Wokulski
1209  I,11|            prezentuję się tak obcesowo i w dodatku przy pierwszej znajomości
1210  I,11|                mówił - szanowni panowie, w zasadzie przystępujemy do
1211  I,11|        szanownego pana Wokulskiego, żeby w innych naszych naradach
1212  I,11|                 ze zbożem i okowitą, ale w wyjątkowych warunkach. Chodziło
1213  I,11|                  poczęli się rozchodzić. W tej chwili Wokulski spostrzegł,
1214  I,11|            zbliża się do niego pan Łęcki w towarzystwie młodzieńca,
1215  I,11|           ściskając go za rękę.~Wokulski w milczeniu przypatrywał się.
1216  I,11|                obłokiem marzycielstwa.~- W którą stronę pan idzie? -
1217  I,11|              głośno rzekł:- Możemy pójść w stronę Łazienek...~- Owszem -
1218  I,11|               Książę formalnie zakochany w panu, obaj hrabiowie i baron
1219  I,11|           Wokulski, muszą być narzędziem w ręku ludzi nowych i ambitnych...
1220  I,11|         przebiegłego dyplomatę i żałował w duszy, że sam był zanadto
1221  I,11|             posądza?..." - zapytywał się w duchu Wokulski.~Pożegnał
1222  I,11|                     Zdaje się, że zrobię w życiu jedno kapitalne głupstwo,
1223  I,11|               niego; szkoda chłopaka..."~W bramie rozległo się pośpieszne
1224  I,11|                siedzieć z nią cały dzień w salonie ani ona ze mną w
1225  I,11|                 w salonie ani ona ze mną w laboratorium...~Wokulski
1226  I,11|          skończyłem wydział przyrodniczy w uniwersytecie i mechaniczny
1227  I,11|              uniwersytecie i mechaniczny w politechnice... Zajmuję
1228  I,11|             Razem nic. Kiedy pomyślę, że w dwudziestym ósmym roku tylko
1229  I,11|              swoje laboratorium i utonąć w życiu salonowym, do którego
1230  I,11|            ciągną, albo - trzasnąć sobie w łeb... Ogniwo Ochockiego
1231  I,11|               człowiek umilkł, a że byli w Ogrodzie Botanicznym, więc
1232  I,11|           niedbalstwo, przejawiające się w dziwnie szlachetnych formach,
1233  I,11|          Spojrzyj pan na tę ławkę... Tu, w początkach czerwca, około
1234  I,11|                 jak ostryga do skały..." W tej chwili - ciągnął dalej
1235  I,11|                 do studni, urodzi mi się w głowie przynajmniej ogólny
1236  I,11|           Wokulski i poczuł straszny ból w sercu. - Panna Izabela już
1237  I,11|              Panna Izabela już kocha się w Ochockim, a jeżeli się nie
1238  I,11|             bodaj wpina mi jakąś szpilkę w odzienie, ma zwyczaj powtarzać: "
1239  I,11|                brodę na kolanach i wpadł w zadumę, Wokulski przypatrywał
1240  I,11|          przypatrywał mu się z uczuciem, w którym podziw mieszał się
1241  I,11|                 miał pewność, że już nic w nauce nie zrobię...~W sercu
1242  I,11|                nic w nauce nie zrobię...~W sercu Wokulskiego obok nienawiści
1243  I,11|                 podziwu błysnęła radość. W tej chwili Ochocki przetarł
1244  I,11|            pomyślał Wokulski podziwiając w duszy mądre spojrzenie swego
1245  I,11|                tak strasznych wrażeń jak w tej chwili. Był pewny, że
1246  I,11|              chodzi o pannę Izabelę i że w tym samym miejscu zdecydują
1247  I,11|               spytał Ochocki.~- Tak.~- I w dodatku przyrodnikiem entuzjastą.
1248  I,11|            przyrodnikiem entuzjastą i... w rezultacie rzuciłeś pan
1249  I,11|                 nauki przyrodnicze. Otóż w którym roku życia osłabnął
1250  I,11|              życia osłabnął pański zapał w tym kierunku?...~Wokulski
1251  I,11|                  jakby uderzenie toporem w głowę. Pytanie było tak
1252  I,11|                się swemu towarzyszowi.~- W którym roku?... - rzekł
1253  I,11|                        rzekł Wokulski. - W zeszłym roku... Dziś mam
1254  I,11|                 ale - nie obraź się pan. W którym roku życia zaczynają
1255  I,11|                  człowiek wpadając znowu w zamyślenie.~I zaczął mówić
1256  I,11|                  ich mózg nawet nie jest w stanie nas pojąć... No,
1257  I,11|                 Wokulskiego i patrząc mu w oczy jakimś rozstrzelonym
1258  I,11|                 jaki nastąpiłby przewrót w świecie po podobnym wynalazku?...
1259  I,11|               Znikają narody, lecz za to w nadziemskich budowlach przychodzą
1260  I,11|                      To idea leżąca dziś w duchu czasu... Inni już
1261  I,11|            Wokulski, czując, że sam jest w najwyższym stopniu rozstrojony. -
1262  I,11|             geniusz?..."~Wstał i poszedł w głąb ogrodu, między spacerujących
1263  I,11|                  się jakaś święta groza.~W Ogrodzie Botanicznym było
1264  I,11|              wesoło. Im więcej ciemniało w naturze, tym gęściej i hałaśliwiej
1265  I,11|               cicho przemknął nietoperz; w głębi parku kwilił żałośnie
1266  I,11|                  mu z drogi i ukryli się w cieniu drzew. Opanował go
1267  I,11|               drogę jaki bandyta i zabił w tym kącie?..."~I wyobrażał
1268  I,11|              musi być chłód noża wbitego w rozgorączkowane serce.~"
1269  I,11|                   Stopniowo pogrążał się w jakimś uroczystym nastroju;
1270  I,11|                się, że nadchodzi moment, w którym powinien zrobić rachunek
1271  I,11|                lat!...) i taki piękny... W dwudziestym ósmym roku życia
1272  I,11|               skończył dwa fakultety (ja w tym wieku ledwie zaczynałem
1273  I,11|                 wszystko jest naczyniem, w którym wylęga się wielka
1274  I,11|            zbudować machiny latającej? A w takim razie będzie większym
1275  I,11|               Gdy Wokulski był subiektem w sklepie kolonialnym, marzył
1276  I,11|               się po fałszywych drogach, w Ochockim przybrało już formę
1277  I,11|          wcześniej, drugi później; jeden w nędzy, drugi w dostatku;
1278  I,11|            później; jeden w nędzy, drugi w dostatku; jeden nie mógł
1279  I,11|                czy jako wygnaniec, który w śniegiem zasypanej lepiance
1280  I,11|                  nad nauką - zawsze miał w duszy ideę sięgającą poza
1281  I,11|                jej są jak ryby zaplątane w odmęt morskiego cyklonu.
1282  I,11|                zniknęła jedna kobieta, a w tobie pamięć o niej, czymże
1283  I,11|         kapitalistą, który z nudów grywa w karty w resursie. A tymczasem
1284  I,11|              który z nudów grywa w karty w resursie. A tymczasem Ochocki
1285  I,11|                  się. Zdawało mu się, że w końcu drogi nazwanej rokiem
1286  I,11|                 wszystko, ale nie mieści w sobie nic...~"Więc nic?...
1287  I,11|         Instynktownie rozejrzał się. Był w głębi Łazienkowskiego parku,
1288  I,11|                Gdzie ja jestem?...Jużci, w Łazienkach, ale w którym
1289  I,11|                 Jużci, w Łazienkach, ale w którym miejscu?...Trzeba
1290  I,11|             którym miejscu?...Trzeba iść w drugą stronę"~Obrócił się
1291  I,11|          wystąpił na czoło, pierwszy raz w życiu uczuł obawę nocy i
1292  I,11|                 dzikie myśli wirowały mu w głowie. Wreszcie na lewo
1293  I,11|                 We dwadzieścia minut był w Alejach Ujazdowskich i siadł
1294  I,11|             Alejach Ujazdowskich i siadł w przejeżdżającą dorożkę;
1295  I,11|                  przejeżdżającą dorożkę; w kwadrans później znalazł
1296  I,12|              wypadki. Zdawało się mu, że w nieoświetlonej części gabinetu
1297  I,12|           sześćdziesiąt tysięcy rubli; a w takim razie resztka posagu
1298  I,12|            resztka posagu panny Izabeli, w kwocie trzydziestu tysięcy
1299  I,12|                 Łęckiego, które podarłeś w moich oczach. Pamiętaj Pan:
1300  I,12|              swoją ulubioną klacz, która w tych dniach ma się ścigać
1301  I,12|                 nie posiadali tej klaczy w dniu wyścigów. Baron byłby
1302  I,12|               czy okoliczności to leżało w naturze Wokulskiego; wszystko
1303  I,12|                pytał się: kiedy pan jest w domu? A .ja powiedziałem:
1304  I,12|              latające maszyny zmalały mu w oczach. Miał znowu energię
1305  I,12|               ona nigdy nie znajdzie się w tym położeniu... A wydźwignie
1306  I,12|                  maszyny, ale on... Czuł w sobie taką siłę, iż gdyby
1307  I,12|                sobie taką siłę, iż gdyby w tej chwili sufit z dwoma
1308  I,12|            trzecia część mego majątku... W każdym razie za dom wróci
1309  I,12|             nudzić by się nie powinna... W ciągu roku wycofam się z
1310  I,12|                   Czuł, że jego pan jest w wyjątkowo dobrym usposobieniu.~
1311  I,12|                  rubli i drugą do ajenta w Wiedniu, ażeby wstrzymał
1312  I,12|                  gdyż biegają prócz niej w wyścigu tylko dwa konie,
1313  I,12|                jej mąż przyjmował udział w wyścigach. Więc kupiła klacz,
1314  I,12|               oczy.~- Gdzie jest koń?.~- W maneżu Millera.~- A dokumenta?~-
1315  I,12|           sturublówek i schował papiery. W chwilę później młody człowiek,
1316  I,12|                 wjechał drugiemu dyszlem w otwarty powóz, trzeci zaś
1317  I,12|               policjantów, zbiegowisko i w rezultacie - dwaj najgorętsi
1318  I,12|             Wokulski i nagle uderzył się w czoło.- Pyszny interes! -
1319  I,12|             powrót do swego mieszkania i w kapeluszu na głowie, z laską
1320  I,12|              Łęckich znajduje się gdzieś w okolicach Alei Jerozolimskiej;
1321  I,12|                   a drugiego kupuję kota w worku. Naturalnie, że od
1322  I,12|                  pannę Izabelę."~Skoczył w przejeżdżającą dorożkę i
1323  I,12|               wysiadł i poszedł piechotą w jedną z poprzecznych ulic.~
1324  I,12|               bramą ziewał stróż odziany w niebieską bluzę; kilka psów
1325  I,12|          pociemnieć jasnozielone liście.~W ogóle ulica przedstawiała
1326  I,12|           Wokulski na lewo, mniej więcej w połowie ulicy, dom niezwykle
1327  I,12|                 i każde piętro zbudowane w innym stylu. Za to w architekturze
1328  I,12|           zbudowane w innym stylu. Za to w architekturze bramy panował
1329  I,12|                ogromne prostokąty, które w rogach również ozdobiono
1330  I,12|      upiększeniem bramy były umieszczone w pośrodku jej skrzydeł dwie
1331  I,12|           napełnionej wonnym powietrzem. W każdym rogu były drzwi,
1332  I,12|                każdym rogu były drzwi, a w jednym aż dwoje drzwi; pod
1333  I,12|             Wokulski mimochodem spojrzał w klatkę głównych schodów,
1334  I,12|                  znajdowała się nisza, a w niej - nimfa z dzbankiem
1335  I,12|                 zbyt wielkiego zachwytu.~W tej chwili z prawej oficyny
1336  I,12|                    myślał - widziałem ją w kwietniu na grobach, a później
1337  I,12|           kwietniu na grobach, a później w sklepie. Nawet Rzecki zwracał
1338  I,12|                 ładne."~Cofnął się znowu w bramę i począł czytać spis
1339  I,12|                 Co?... co?.. Maruszewicz w lewej oficynie na pierwszym?...
1340  I,12|             wszystkie okna były otwarte. W tylnej oficynie na dole
1341  I,12|         Krzeszowska" - szepnął Wokulski.~W tej chwili usłyszał charakterystyczny
1342  I,12|             Krzeszowska odwracając twarz w górę.-Socjaliści!... nihil...~
1343  I,12|           piętrze szewc kuł, a na drugim w tylnej oficynie dźwięczał
1344  I,12|               miał zostać panem, skręcił w Aleję Jerozolimską. Tu wziął
1345  I,12|                  i pojechał do adwokata.~W przedpokoju adwokata zastał
1346  I,12|         obdartych Żydków i starą kobietę w chustce na głowie. Przez
1347  I,12|                podał bilet i został sam. W sali były sprzęty kryte
1348  I,12|                amarantowym utrechtem jak w wagonach pierwszej klasy -
1349  I,12|             zdaje się, oglądali wszyscy. W jednym rogu sali stał gipsowy
1350  I,12|             sprzęty kryte brązową skórą, w oknach brązowego koloru
1351  I,12|                Sam gospodarz odziany był w brązowy surdut i trzymał
1352  I,12|                 brązowy surdut i trzymał w ręku bardzo długi cybuch,
1353  I,12|           trzysta tysięcy rubli udziałów w naszej spółce. A że do rejenta
1354  I,12|                 ściągniemy co do grosza, w tym może pan rachować na
1355  I,12|                 Wokulski.~Adwokat utopił w nim spojrzenie, pragnąc
1356  I,12|                swoim zaufaniem?~- Ma być w tych dniach licytowany dom
1357  I,12|            należałoby stopniowo zmienić, w rezerwie ogród... Licytuje
1358  I,12|                 hrabiny, na tę sprawę... W chwili gdy pan Łęcki zostanie
1359  I,12|                   Nagle uderzył się ręką w czoło.~- Szanowny pan -
1360  I,12|                 na fotelu i trzęsąc ręką w stronę Wokulskiego mówił:~-
1361  I,12|            interesa twoje są czyste. Ale w tej chwili, wierz mi, masz
1362  I,12|            trzydziestoma tysiącami rubli w kieszeni!...~- Panie mecenasie -
1363  I,12|                Wokulski - czy zechce pan w moim imieniu stanąć do licytacji
1364  I,12|               się trzeci licytant?~- Ha! w takim razie i jego zdystansuję,
1365  I,12|                domu adwokata i wsiadłszy w dorożkę kazał się wieźć
1366  I,12|                  dorożkę kazał się wieźć w stronę ulicy Elektoralnej.
1367  I,12|                mój Henryk poubierali się w surduty i nie zachowują
1368  I,12|               spytał Żyd. - Ma pan dowód w ten "Kurieru". Ja onegdaj
1369  I,12|            Odpowiedzie od redakcje. Panu W. W. Encyklopedie większe
1370  I,12|         Odpowiedzie od redakcje. Panu W. W. Encyklopedie większe Orgelbranda..."
1371  I,12|                 wojskowość.~- Ale gdzież w tym prześladowanie Żydów,? -
1372  I,12|                 a oni mnie dzisiaj piszą w "Kurierku", że to niepolitycznie
1373  I,12|              inaczej. A co teraz drukują w gazety na Żydków!...~Wokulski
1374  I,12|             loteryjna, i bębniąc palcami w kontuar. Ale myślał o czym
1375  I,12|                  słucha, jaki on do mnie w tamten tydzień list napisał. "
1376  I,12|                 Jakaś otucha wstąpiła mu w serce, przestał wahać się
1377  I,12|                   Nie tylko pan zakopuje w mury gotówkę i traci na
1378  I,12|       Wokulskiemu było trochę przykro.~- W każdym razie sprawa zostaje
1379  I,12|                  tworzących jedną całość w formie szlify. W części
1380  I,12|                  całość w formie szlify. W części okrągłej mieścił
1381  I,12|              okrągłej mieścił się maneż, w prostokątnej stajnie.~W
1382  I,12|                  w prostokątnej stajnie.~W chwili gdy Wokulski z Maruszewiczem
1383  I,12|               mężczyzna z miną wojskową, w granatowej kurtce, białych
1384  I,12|                jeźdźcami pomagając sobie w tej czynności długim batem,
1385  I,12|               czwarty wygląda tak, jakby w każdej chwili usiłował zsiąść
1386  I,12|              końca życia nie ćwiczyć się w ekwitacji. Tylko dama w
1387  I,12|                  w ekwitacji. Tylko dama w amazonce jeździła śmiało
1388  I,12|                 blondyn, odziany również w granatową kurtkę, lecz jeszcze
1389  I,12|                dalej?...~- Naturalnie.~- W takim razie mam u pana sześćdziesiąt
1390  I,12|                stu par diabłów!... Czy i w pańskiej sypialni konserwują
1391  I,12|              siły, gdzie gniew dyrektora w tak szczególny sposób zawędrował
1392  I,12|               dowcip i rzewność. Klaczka w przechodzie zwróciła się
1393  I,12|            wąchając go i chrapiąc, jakby w nim odgadła pana.~- Już
1394  I,12|              opowiadał, że ja sprzedałem w Lubelskie konia, co miał
1395  I,12|             Krzeszowski miałby dziś kulę w udzie... Ja sprzedałem konia,
1396  I,12|         Maruszewicz trzęsąc głową i ręką w taki sposób, że o tajemnicy
1397  I,12|                  o tajemnicy pogrzebanej w jego piersiach nic można
1398  I,12|               pan Szulc trzaskając batem w kierunku drugiego pana.~
1399  I,12|                  z Maruszewiczem, siadał w dorożkę, przyszła mu szczególna
1400  I,12|            Szczepan, z włosami ułożonymi w taki wicherek, jakby mu
1401  I,12|              pieścił się z nią. Czuł, że w jego realnym umyśle zaczyna
1402  I,12|            pokocha."~Niekiedy budził się w nim rozsądek; wówczas opanowywał
1403  I,12|               się, coraz głębiej zapadał w opętanie. Zdawało mu się
1404  I,12|                 opętanie. Zdawało mu się w chwilach świadomości, że
1405  I,12|                  Chwilami znowu zabierał w nim głos przyrodnik i psycholog:~"
1406  I,12|                  Oto - szeptał mu gdzieś w głębi mózgu - oto jak mści
1407  I,12|                 Dobrze to - myślał - ale w takim razie powinienem zostać
1408  I,12|                przed wyścigami złożył mu w mieszkaniu wizytę hrabia-Anglik,
1409  I,12|                  panie hrabio? odparł.~- W takim razie pan ma słuszne
1410  I,12|             Szlachcic, choćby się odział w skórę przemysłowca, musi
1411  I,12|              wszystkim szlachcicem, i to w angielskiej edycji, jakim
1412  I,12|             wyszedł. Wokulski przyznawał w duszy, że ten oryginał,
1413  I,12|                  Zresztą za często bywam w maneżu, wie o mnie cała
1414  I,13|                 się trącając Wokulskiego w ramię. - Palisz się pan,
1415  I,13|               się pan, co?... Ocknął się w panu sportsmen!... My, panie,
1416  I,13|              cały czas wyścigów jesteśmy w gorączce. Nasz zakładzik
1417  I,13|              stoi, co?... Jakbym je miął w kieszeni; mógłbyś je pan
1418  I,13|               domu dopiero około piątej.~W Alejach Ujazdowskich był
1419  I,13|                 sznur ludzi uszykowanych w półkole, które ciągle zwiększało
1420  I,13|                  z kupca, który bawi się w wyścigi.~Nareszcie powóz
1421  I,13|                dżokeja z wielkim cygarem w ustach, w czapce żółtej
1422  I,13|                wielkim cygarem w ustach, w czapce żółtej z niebieskim
1423  I,13|             czapce żółtej z niebieskim i w paltocie narzuconym na ramiona.
1424  I,13|                 pan Yung, najznakomitszy w kraju dżokej - pan Wokulski.~
1425  I,13|                  zęby.~Wokulski przyznał w duchu, że tak chudego i
1426  I,13|                 małego człowieka jeszcze w życiu nie widział. Zauważył
1427  I,13|                  długość konia i poszedł w stronę trybuny, a Wokulski,
1428  I,13|            uśmiechem Wokulski - ponieważ w duchu mówię sobie to samo.
1429  I,13|         wyścigach pierwszy i ostatni raz w życiu.~Podali sobie ręce
1430  I,13|                  jakby wstydu czytał, że w trzeciej gonitwie biega
1431  I,13|             jeżdżona przez dżokeja Yunga w żółtej kurtce z niebieskimi
1432  I,13|                   mruknął Wokulski dążąc w stronę galerii. Myślał,
1433  I,13|                 Zdawało mu się, że nawet w tej chwili widzi przed sobą
1434  I,13|                 się tak piękną jak teraz w wybuchu niecierpliwości.
1435  I,13|                 galerie, powozy; kobiety w barwnych strojach były piękne
1436  I,13|            ziemia, a Wokulski poczuł się w tak dziwnym nastroju, że
1437  I,13|             wszystko i wszystkich porwać w objęcia.~Odbył się drugi
1438  I,13|        spotkawszy Yunga, który z siodłem w ręku powracał w tej chwili
1439  I,13|                  siodłem w ręku powracał w tej chwili od wagi, szepnął
1440  I,13|          licytacji domu. A teraz - dodał w duchu, patrząc na pannę
1441  I,13|                Sekundy rozciągały mu się w godziny; zdawało mu się,
1442  I,13|                 idzie...~- Pąsowa kurtka w tyle...~- Trzeci zakręt...
1443  I,13|                  panna Izabela milczała.~W tej chwili przybiegł wysoki
1444  I,13|             panna Izabela zbladła. Baron w impertynencki sposób osadził
1445  I,13|               spytał baron.~- Właśnie.~- W takim razie służę - rzekł
1446  I,13|               podał mu bilet i notatnik, w którym baron zapisał adres
1447  I,13|            siedział przy otwartym oknie, w watowanym obdartym szlafroku,
1448  I,13|                ta rozejdzie się najwyżej w kilkunastu egzemplarzach,
1449  I,13|                iż nikogo nie interesuje, w głębi duszy Szuman wierzył,
1450  I,13|                 duszy Szuman wierzył, że w świecie ucywilizowanym nie
1451  I,13|                 ma człowieka, którego by w najwyższym stopniu nie interesowała
1452  I,13|                  długości ich średnic. I w tej właśnie chwili zastanawiał
1453  I,13|                mnie diabli porwą, jeżeli w Polsce byłoby możliwym nie
1454  I,13|                myślisz, że pojadę z tobą w roli lekarza?... - Będę
1455  I,13|                 Szuman -uderzył się ręką w tył głowy i nagle rozsunąwszy
1456  I,13|         przyjaciele Wokulskiego milczeli w drodze; raz tylko odezwał
1457  I,13|             Hrabia-Anglik czekał na nich w towarzystwie innego dżentelmena,
1458  I,13|             kilka minut poruszał krtanią w taki sposób, jakby coś przełykał
1459  I,13|                Miał minę nieprzytomnego; w rzeczywistości był niepospolitym
1460  I,13|                 egipskich starożytności.~W gabinecie hrabiego-Anglika
1461  I,13|                jest roztargniony, człek. W konsekwencji zaś, na nasze
1462  I,13|             pojednawczych odparł Rzecki, w którym ocknął się były oficer
1463  I,13|              hrabiego mignęło zdumienie; w tej chwili jednak opanował
1464  I,13|              tonem suchej grzeczności:~- W takim razie słuchamy warunków...~-
1465  I,13|            hrabia.~Rzecki odchrząknął.~- W takim razie ośmielę się
1466  I,13|                 poświadczono i niespełna w trzy kwadranse interes był
1467  I,13|                  który znowu zatopił się w rozpatrywaniu obłoków.~Gdy
1468  I,13|            posiedział jeszcze z kwadrans w milczeniu. Herbata nie smakowała
1469  I,13|                 oblaną rumieńcem wstydu.~W sercu gotowała mu się głucha
1470  I,13|           zresztą innej nocy, baron grał w karty. Maruszewicz, który
1471  I,13|           Maruszewicz, który również był w klubie, przypominał mu o
1472  I,13|              kamerdynerem. Kamasz trafił w ścianę i o mało nie zwalił
1473  I,13|                  osła przeprosić, choćby w kancelarii rejenta, ubrawszy
1474  I,13|           Konstanty i Maruszewicz. Baron w żaden sposób nie chciał
1475  I,13|                zwymyślał Maruszewicza, a w duchu przysiągł, że Wokulskiego
1476  I,13|         nienawiść do Wokulskiego osłabła w nim i postanowił tylko przestrzelić
1477  I,13|               śmiertelną ranę otrzymałem w pojedynku z baronem Krzeszowskim!...
1478  I,13|             kiedy idę na spacer, ale nie w pojedynku... Straszne położenie!...
1479  I,13|        pistoletami i chirurgiem. Ruszyli w stronę Bielan, a w parę
1480  I,13|               Ruszyli w stronę Bielan, a w parę minut popędził za nimi
1481  I,13|                 lokaj barona, Konstanty, w dorożce. Wierny sługa klął
1482  I,13|               świat stoi i obiecywał, że w dwójnasób policzy swemu
1483  I,13|                  Był jednak niespokojny.~W lasku bielańskim baron i
1484  I,13|                  dwoma grupami udali się w gęstwinę tuż nad brzegiem
1485  I,13|              odbijało szczękanie stempli w pistoletach i trzask odwodzonych
1486  I,13|               trzask odwodzonych kurków. W Wokulskim obudziło się drapieżne
1487  I,13|               Baron zmierzył Wokulskiemu w prawy obojczyk i zniżając
1488  I,13|           delikatnie przycisnął cyngiel. W ostatniej chwili pochyliły
1489  I,13|                Nie trafi osioł... Mierzy w głowę..."~Nagle uczuł mocne
1490  I,13|              Nagle uczuł mocne uderzenie w skroń; zaszumiało mu w uszach,
1491  I,13|         uderzenie w skroń; zaszumiało mu w uszach, czarne płatki przeleciały
1492  I,13|                  z ręki i przyklęknął.~- W głowę!... - krzyknął ktoś.~
1493  I,13|           Szczególny wypadek! Mam dziurę w twarzy, ząb wybity, a kuli
1494  I,13|               zawołał - to jasne... Kula w pistolet, a zamek w szczękę...
1495  I,13|                 Kula w pistolet, a zamek w szczękę... Pistolet zdezelowany;
1496  I,13|               odeszli kilkanaście kroków w las.~- Jestem oszpecony -
1497  I,13|         potrącenie... - dodał patrząc mu w oczy.~- Obraziłeś pan kobietę... -
1498  I,13|           doktorze?... proszę zawińąć go w papierek... A co do zęba,
1499  I,13|                zaczął obserwować obłoki. W drugiej zaś partii - Wokulski
1500  I,13|                  sprowadziłem policji...~W trzy dni po dziwnym pojedynku