Tom,  Rozdzial

2001  I,18|            słychać? ~- Uczy się w Anglii w szkole wojskowej i podobno
2002  I,18|            wojskowej i podobno kocha się w jakiejś aktorce. ~- Zaraz
2003  I,18|              Rzecki wesoło, uderzając go w ramię. - Kiedyżeś przyjechał?... ~-
2004  I,18|                   tak długo nie wytrwali w cnocie, co?... O, wariat
2005  I,18|               zdumiony nagłym przejściem w rozmowie. ~- Któż by, jeżeli
2006  I,18|                  mało że się nie wygadał w tej chwili, iż Wokulski
2007  I,18|              darmo!... Stach wklepał się w grubą awanturę... I z pewnością
2008  I,18|                awanturę... I z pewnością w polityczną awanturę, bo
2009  I,18|                 nędzarz... A teraz rzuca w błoto dziesięć tysięcy rubli,
2010  I,18|           dziesięć tysięcy rubli, pakuje w kamienicę dziewięćdziesiąt
2011  I,18|                   chociaż jeżeli zabrnął w politykę..." ~Na tych medytacjach
2012  I,18|                Zasnął i śniło mu się, że w oknie jakiegoś wielkiego
2013  I,18|              Wokulski wyrywa się i znika w bramie kamienicy. ~"Stachu,
2014  I,18|            Przeciąga się, ziewa, wydłuża w tył jedną nogę, potem drugą
2015  I,18|             chudości."~Rzecki ubiera się w oka mgnieniu i z piorunującą
2016  I,18|              sądu, czy wracać do sklepu? W tej chwili widzi na Krakowskim
2017  I,18|                przejeżdżającą dorożkę, a w niej damę wysoką, chudą
2018  I,18|                 wysoką, chudą i mizerną, w czarnym kostiumie. Dama
2019  I,18|            patrzy na ich sklep, a Rzecki w jej zapadłych oczach i lekko
2020  I,18|                   Awantura!...~Budzą się w nim jednak wątpliwości.
2021  I,18|         przestrzeni do kolumny Zygmunta. W tym miejscu dorożka skręca
2022  I,18|                   który zamiast siedzieć w sklepie, łajdaczy się po
2023  I,18|                 postać olbrzyma z brodą, w żółtym jedwabnym kitlu i
2024  I,18|            zarazem ironicznie patrzącemu w oczy mówi: ~"Powiedz mi
2025  I,18|                  wracać do swoich ksiąg (w taki jednakże sposób, ażeby
2026  I,18|             skrupułach. Olbrzym z brodą, w żółtym jedwabnym kitlu,
2027  I,18|                  mgła. ~Rozejrzawszy się w sytuacji pan Ignacy przede
2028  I,18|           właśnie odbywa się licytacja. ~W tej chwili przed gmach sądu
2029  I,18|             gmach sądu zajeżdża powóz, a w nim pan Łęcki. Pan Ignacy
2030  I,18|           tysięcy, więc powinienem wziąć w tym stosunku ze sto dwadzieścia
2031  I,18|           adwokat i obaj panowie wchodzą w pierwsze drzwi gmachu. "
2032  I,18|           sędziwy Żyd, bystro patrząc mu w oczy. ~- Nie, nie... - odpowiada
2033  I,18|              zimno: obecność Szlangbauma w tym miejscu budzi w nim
2034  I,18|          Szlangbauma w tym miejscu budzi w nim nowe podejrzenie. Aby
2035  I,18|                 mowy. Rzecki poznaje, że w tej chwili toczy się tu
2036  I,18|                 chodzi o grube oszustwo. W sali jest duszno; mowę prokuratora
2037  I,18|               przyszedł. ~Znalazłszy się w przedsionku, pan Ignacy
2038  I,18|             stamtąd baronowa Krzeszowska w towarzystwie mężczyzny,
2039  I,18|                głosem pani Krzeszowska - w takim razie pójdę teraz
2040  I,18|               gdyby pobiegał... ~Mecenas w wytłoczonych spodniach niecierpliwie
2041  I,18|                  już tyle nabiegałem się w sprawie tej licytacji, że
2042  I,18|                 należy mi się spoczynek. W dodatku mam za kilka minut
2043  I,18|                 moim zabójcy... ~I wpada w otwarte drzwi, nakazując
2044  I,18|                  do cukierni i kryje się w tak ciemnym kącie, w którym
2045  I,18|                 się w tak ciemnym kącie, w którym nie mogłaby już poznać
2046  I,18|               podartą gazetą i widzi, że w tym małym pokoiku znajduje
2047  I,18|                 jeszcze ciemniejszy kąt, w którym mieści się pewien
2048  I,18|                 dobrodzieja nikt nie zna w Warszawie, to ja bym panu
2049  I,18|                  I wystoję się z godzinę w dusznej sali! - odmrukuje
2050  I,18|                   ciągnie dalej Żyd - że w naszym wieku ciężko stoić,
2051  I,18|                  Okazały pan uderza ręką w stół marmurowy i chce wychodzić.
2052  I,18|             przez dziurkę gazety poznaje w nim starego Szlangbauma. ~
2053  I,18|                 uszy i pełną głowę. Chce w jakiś sposób przepędzić
2054  I,18|                do niego będąc pewnym, że w świątyni znajdzie spokój,
2055  I,18|               widzi klęczącą na posadzce w czarnym stroju kobietę.
2056  I,18|                zgięta ku ziemi; bije się w piersi i co chwilę podnosi
2057  I,18|           zadartą głową. ~Rzecki poznaje w nim pana Łęckiego i myśli: ~"
2058  I,18|               kościół zastanawiając się, w jaki też sposób dobry Bóg
2059  I,18|            znalazłszy, czego szukał, ani w cukierni, ani w kościele,
2060  I,18|              szukał, ani w cukierni, ani w kościele, pan Ignacy zaczyna
2061  I,18|           przechodzień patrzy mu drwiąco w oczy, jakby mówił: "Nie
2062  I,18|                jak spłoszone stado owiec w ciasnej owczarni. "Aha,
2063  I,18|            Ignacy idąc za nimi na górę. ~W tej chwili czuje, że ktoś
2064  I,18|              który od Szlangbauma dostał w cukierni rubla zadatku.
2065  I,18|               łopatki. Nadchodzi chwila, w której pan Ignacy sądzi,
2066  I,18|              puste miejsce, uderza głową w czyjeś wdzięki, nie dosyć
2067  I,18|        zasłonięte połą surduta, i - jest w sali. ~Odetchnął... Za nim
2068  I,18|                  tak puste, że nie widać w nich ani krzesła na podłodze,
2069  I,18|                na podłodze, ani gwoździa w ścianie. Sale te tworzą
2070  I,18|               lepiej odpowiadałyby sali, w której skazują ludzi na
2071  I,18|                tak rozległy, że można by w nim tańcować we czterdzieści
2072  I,18|                   cywilną i licytacyjną. W części cywilnej znajduje
2073  I,18|                 kilka wyplatanych kanap, w części licytacyjnej - estrada,
2074  I,18|       przypatrujący się świętym wizjom. ~W sali pomimo otwartych okien
2075  I,18|                 Wyjąwszy turkot dorożek, w sali jest dosyć cicho. Komornicy
2076  I,18|              Komornicy milczą, zatopieni w swoich aktach, licytanci
2077  I,18|               również milczą, zapatrzeni w komorników; reszta zaś publiczności,
2078  I,18|                zaś publiczności, zebrana w cywilnej połowie izby i
2079  I,18|             nędzny morderca więcej budzi w panu współczucia aniżeli
2080  I,18|                  na kolanach, aniżeli są w istocie. Baronowa chce za
2081  I,18|          Baronowa chce za nim biec, lecz w tej chwili pada w objęcia
2082  I,18|                   lecz w tej chwili pada w objęcia jakiegoś jegomości,
2083  I,18|                     mówi słodko jegomość w szafirowych okularach. -
2084  I,18|                 od niego i wygiąwszy się w tył jak artystka grająca
2085  I,18|                   Szatanie!... ~Jegomość w okularach poznaje, że źle
2086  I,18|                  zadatku? Odchodzą oboje w najdalszy kąt sali i przed
2087  I,18|                 za grupą starozakonnych. W tej grupie znajduje się
2088  I,18|                  niedawno musiał wstąpić w związki małżeńskie. Stary
2089  I,18|              domyśleć. ~Odwraca się więc w drugą stronę sali i spostrzega
2090  I,18|                  że kiedy jak kiedy, ale w tym razie powinien by mi
2091  I,18|           znaczkiem) wywołuje go z sali; w minutę zaś później zbliża
2092  I,18|                do pana Łęckiego jegomość w szafirowych okularach, z
2093  I,18|                  kładzie nawet obie ręce w kieszenie spodni (co jemu
2094  I,18|             tysięcy rubli... ~Zakrystian w szafirowych okularach kłania
2095  I,18|               brodą tak czarną, że wpada w kolor granatowy, drugi łysy,
2096  I,18|                 On ma... on ma - szostre w Krakowie, która, rozumysz
2097  I,18|            brunet. (Pan Ignacy przyznaje w duchu, że tak pięknego mężczyzny
2098  I,18|                Panu Ignacemu pociemniało w oczach. ~"Jezus, Maria! -
2099  I,18|              wszyscy widzowie pchają się w tamtym kierunku. Stary Szlangbaum
2100  I,18|                którym niedawno rozmawiał w cukierni. ~Współcześnie
2101  I,18|               dalibóg! nie mam czasu... ~W kilka zaś minut po adwokacie
2102  I,18|               powoli, kalkuluję ja sobie w głowie, a potem - zachodzę
2103  I,18|                 nabrałem doświadczenia i w tym roku chciałem już co
2104  I,18|               już co kupić, ceny jak raz w niepraktykowany sposób skoczyły,
2105  I,18|                      zawołano od stołu. ~W sali ucichło, a pan Ignacy
2106  I,18|                 piętra, plac, ogród itd. W trakcie tego ważnego aktu
2107  I,18|                nosa kryształowy flakonik w złotej oprawie. ~- Znam
2108  I,18|                wykrzykuje nagle jegomość w szafirowych okularach z
2109  I,18|            łajdacką miną. - Kto jest ten w niebieskich okularach?... ~-
2110  I,18|           Umieram!... - jęczy baronowa. ~W sali robi się ruch. Stary
2111  I,18|                Szlangbaum uderzając ręką w stół. - Dziewięćdziesiąt
2112  I,18|            nieoczekiwany sprzymierzeniec w osobie jegomościa z łajdacką
2113  I,18|                 nie może zorientować się w sytuacji. Nie żegna się
2114  I,18|                 się z adwokatem, nakłada w sali kapelusz i wychodząc
2115  I,18|                  i Rzecki opuszcza salę, w której odbywa się inna licytacja
2116  I,19|              OSTRZEŻENIE~ ~Była pierwsza w południe, kiedy pan Ignacy
2117  I,19|                  zmarnować tyle czasu... w porze największego ruchu
2118  I,19|             ruchu interesantów?... A nuż w dodatku stało się jakie
2119  I,19|       satysfakcja włóczyć się po ulicach w upał, wśród kurzu i zapachu
2120  I,19|              Diabli wezmą budę, jak amen w pacierzu..." ~Ledwie wszedł
2121  I,19|              cięży: serce czy nogi - gdy w tej chwili porwał go Mraczewski.
2122  I,19|               stała kasa. ~Tu osiwiałego w swoim zawodzie subiekta
2123  I,19|                No, bo że pannie siedzisz w sklepie, mniejsza: dziury
2124  I,19|                 zarobić na tym interesie w Paryżu z Suzinem?... Nie
2125  I,19|                 niech pan sam powie, czy w tych warunkach nawet święty
2126  I,19|          podnosząc się z fotelu. ~- Jest w pańskim mieszkaniu i pisze
2127  I,19|           gabinetu uchyliły się i stanął w nich Klejn z listem w ręku. ~-
2128  I,19|             stanął w nich Klejn z listem w ręku. ~- Przyniósł lokaj
2129  I,19|                 Belci - zawołał - jestem w domu!... - I śmiejąc się
2130  I,19|              listem do swego mieszkania. W tej chwili dopiero zauważył,
2131  I,19|                   i poczuł niejaką ulgę. W mieszkaniu pana Ignacego
2132  I,19|              list. Rzecki coś przewracał w swoim biurku, a spostrzegłszy,
2133  I,19|             spytał cicho Rzecki z trwogą w oczach, ale i z uśmiechem
2134  I,19|                 prześliczny i już z góry w imieniu Rossiego dziękuję
2135  I,19|                 ulubieńców nie rzuca się w błoto pięćdziesięciu tysięcy...
2136  I,19|             rzucić dla niej cały majątek w błoto, to co?.. ~Żyły nabrzmiały
2137  I,19|         gorączkowo falował na piersiach. W oczach zapalały mu się i
2138  I,19|                 jakie już widział Rzecki w chwili pojedynku z baronem.~-
2139  I,19|                   nie wiem już który raz w życiu... ~- Na czym? ~-
2140  I,19|               Wokulski uderzając pięścią w stół. - Co ja robiłem dla
2141  I,19|               mój obowiązek... inaczej...w łeb bym sobie palnął, gdybym
2142  I,19|                spojrzeń, które chwytałem w przelocie... W końcu w moich
2143  I,19|                 chwytałem w przelocie... W końcu w moich oczach wymieniano
2144  I,19|         chwytałem w przelocie... W końcu w moich oczach wymieniano
2145  I,19|                 naiwny, jak myślą. Wiele w życiu widziałem i doszedłem
2146  I,19|                 wkładamy zbyt dużo serca w zabawę nazywaną miłością ~-
2147  I,19|           wielkie zwycięstwa, trzeba być w miarę impertynentem i w
2148  I,19|                  w miarę impertynentem i w miarę bezczelnym: dwie zalety,
2149  I,19|                 powtarzam: strzeż się! i w podłej zabawie nie angażuj
2150  I,19|                  angażuj serca, bo ci je w asystencji lada chłystka
2151  I,19|                  lada chłystka oplują. A w tym wypadku, mówię ci, człowiek
2152  I,19|            zaciskał pięści, ale milczał. W tej chwili zapukano do drzwi
2153  I,19|                  źle - mruknął będąc już w sieni. - Alem nie myślał,
2154  I,19|                ciężko dyszał. Woźny stał w progu z zakłopotaną miną
2155  I,19|             półgłosem: - podobasz mi się w tej roli siostry miłosierdzia.
2156  I,19|             Nieumiejętność panny Izabeli w opiekowaniu się chorymi
2157  I,19|                  opiekowaniu się chorymi w przykry sposób uderzyła
2158  I,19|                 Wokuĺski - mogę umieścić w lepszym interesie. Będzie
2159  I,19|                 usadowił go na fotelu, a w tej chwili zapukano do drzwi. ~-
2160  I,19|        Szlangbaum, blady, z błyskawicami w oczach. Stanął przed panem
2161  I,19|                którego pan tyle wymyślał w sklepie przy moich kolegach
2162  I,19|                 Istotnie, wypowiedziałem w sklepie parę gorzkich wyrazów
2163  I,19|            ciągnął pan Tomasz całując go w oba policzki. - No, do widzenia
2164  I,19|                honoru!... ~Konie ruszyły w stronę Alei Ujazdowskiej.
2165  I,19|                stronę Alei Ujazdowskiej. W drodze do domu pan Tomasz
2166  I,19|                 ogólne osłabienie i szum w uszach. Chwilami zdawało
2167  I,19|                  widzi gorzej. Oparł się w rogu powozu chwiejąc się
2168  I,19|                 i uczucia plątały mu się w dziwny sposób. Czasem wyobrażał
2169  I,19|                  nogi, a gdy znalazł się w swym gabinecie, padł na
2170  I,19|                 gabinecie, padł na fotel w kapeluszu i tak siedział
2171  I,19|                Jej ojciec wciąż siedział w kapeluszu na głowie. ~-
2172  I,19|               odcienim niesmaku, patrząc w jego czerwone oczy. ~- Nieszczęście...
2173  I,19|                     Ale widzisz... kiedy w nieszczęściu jedni sprzysięgli
2174  I,19|             znaczy dziesięć; ale. jeżeli w języku kupieckim dziesięć
2175  I,19|                  Niechbym się tylko wdał w doktorów, a z pewnością
2176  I,19|          nalegała dłużej; ucałowała ojca w rękę i w czoło i poszła
2177  I,19|                  ucałowała ojca w rękę i w czoło i poszła do swego
2178  I,19|                No, głupi może sobie być; w ich towarzystwie mądrym
2179  I,19|                  dobry człowiek - rzekła w sobie. - Rossi nie byłby
2180  I,19|               ależ moim opiekunem, nawet w razie nieszczęścia, nie
2181  I,19|            wieczorem panna Izabela będąc w salonie usłyszała dzwonek
2182  I,19|                salonie usłyszała dzwonek w przedpokoju, a potem niecierpliwy
2183  I,19|                  zacinający z żydowska. ~W tej chwili rozległ się w
2184  I,19|                 W tej chwili rozległ się w przedpokoju szelest kobiecej
2185  I,19|            człowiek z czarnym zarostem i w czarnych okularach.- Ja
2186  I,19|               siadła na fotelu i patrząc w okulary Szpigelmanowi zapytała: ~-
2187  I,19|                   że chcą go wyprowadzić w pole. ~- Tak. ~- Przepraszam
2188  I,19|                spytał Żyd delektując się w duszy jej pięknością. ~-
2189  I,19|                  Stary Mikołaj znowu był w przedpokoju i z taką gracją
2190  I,19|            Paryża... ~Właśnie pan Tomasz w pantoflach i bez surduta
2191  I,19|               cię, Belu, że mnie widzisz w takim negliżu... Cóż się
2192  I,19|              Dokuczliwa bestia jak komar w lesie!... - zawołał pan
2193  I,19|                mówiła ciotka, że je ktoś w marcu wykupił?.. ~Pan Łęcki
2194  I,19|                 i trochę z handlu bydłem w czasie wojny sewastopolskiej... ~-
2195  I,19|                  i pięściami uderzył się w piersi. - Ja obawiam się
2196  I,19|              człowiek, jakiego spotkałem w życiu... On nie dba o pieniądze,
2197  I,19|                  mi go zesłał, i jeszcze w chwili, w której... w której
2198  I,19|              zesłał, i jeszcze w chwili, w której... w której zaczynam
2199  I,19|            jeszcze w chwili, w której... w której zaczynam czuć starość,
2200  I,19|           będziesz jak dawniej królowała w twoim salonie... Boże, jaki
2201  I,19|               może mi samo przejdzie... ~W tej chwili rozległo się
2202  I,19|            ciotki już oczekującej na nią w salonie. ~Zobaczywszy pannę
2203  I,19|            Izabelę hrabina pochwyciła ją w objęcia. ~- Jakiż Bóg dobry -
2204  I,19|                   odda mu majątek. ~- To w sąsiedztwie cioci? - Właśnie
2205  I,19|           Starski jest trochę zadłużony. W każdym razie to, co mu zostanie
2206  I,19|            doznają biedy. ~Panna Izabela w milczeniu ucałowała ręce
2207  I,19|         milczeniu ucałowała ręce ciotki. W tej chwili była tak piękna,
2208  I,19|                że hrabina schwyciwszy ją w objęcia pociągnęła do lustra
2209  I,19|           wyglądaj, a przekonasz się, że w sercu Kazia odnowią się
2210  I,19|                  widywać się co dzień, a w takich warunkach najłatwiej
2211  I,19|                 tylko nie baw się ze mną w dyplomatkę. Panna w twoim
2212  I,19|                  mną w dyplomatkę. Panna w twoim wieku już powinna
2213  I,19|              tego Żyda... ~- On wiecznie w złudzeniach! - odparła hrabina
2214  I,19|                  Floro - rzekła siadając w półleżącej pozycji na szezlongu -
2215  I,19|             sobie, coś mi mówiła jeszcze w kwietniu... że ten człowiek
2216  I,19|                był łaskaw przyjść do nas w południe i uregulować rachunki
2217  I,19|                wypada. Napisz ty, Floro, w imieniu ojca... O, tu jest
2218  I,19|                tego człowieka?... mówiła w duszy. - No, jeżeli ma nasze
2219  I,19|                  my - szepnęła Flora. ~- W każdym razie byłoby to okropne.
2220  I,19|             posłaniec zastał Wokulskiego w domu i ażeby Starski nie
2221  I,19|          wysłuchała próśb panny Izabeli; w godzinę bowiem, przy śniadaniu,
2222  I,19|             ciotki hrabiny. Zawiadamiała w nim, że dziś między drugą
2223  I,19|        przyjechać. Ja już urządziłam się w ten sposób, że ani w Warszawie
2224  I,19|                 się w ten sposób, że ani w Warszawie nie widział żadnej
2225  I,19|                  podoba mi się to!... ~I w jej duszy nieco przyćmił
2226  I,19|             łaski Nieba nad Wami, choćby w zesłaniu Wam tego Wokulskiego?
2227  I,19|                 dość bowiem, że ranił mi w pojedynku męża (któremu
2228  I,19|                 jeszcze nabył kamienicę, w której zgasło moje ukochane
2229  I,19|                niż była warta kamienica.~W zamian za moją skruchę,
2230  I,19|               zamiarem rzucenia go komuś w oczy. Nagle, zdjęta strachem,
2231  I,19|                  czy kogoś zawołać; lecz w tej chwili opamiętała się
2232  I,19|               poszła do ojca. ~Pan Łęcki w pantoflach i płóciennym
2233  I,19|                rzekł: ~- Czy światło złe w tym pokoju, czy mi się zdaje,
2234  I,19|              zdaje, że panienka jest nie w humorze?... ~- Jestem trochę
2235  I,19|                     Więc papo nie uznaje w tym żadnego dobrodziejstwa
2236  I,19|           wczoraj mówił papo o Wokulskim w taki sposób, jakby czuł,
2237  I,19|                coś...coś... zaświtało mi w głowie... Ale dzisiaj...
2238  I,19|           dowodzi, że ten pan bawiąc się w przyjaźń robi interesa... ~-
2239  I,19|             zawsze kupiec... kupiec!... ~W przedpokoju rozległo się
2240  I,19|            Opuściła sypialnię ojca, lecz w przedpokoju, zamiast Wokulskiego,
2241  I,19|          dlaczego on nie przychodzi..." ~W sercu jej kipiała burza
2242  I,19|                  on śmiał..." ~Tymczasem w przedpokoju Żydzi rozpoczęli
2243  I,19|                 co znaczy? - odezwał się w tej chwili nowy głos. ~Żydzi
2244  I,19|                 załatwię z wami rachunki w moim kantorze. ~- Nic nagłego...
2245  I,19|               panie!... A nasz pan czeka w pokoju sypialnym - odparł
2246  I,19|                 to cała awantura!), ktoś w marcu wykupił moje dawniejsze
2247  I,19|                  spłaca długi - odparł - w miarę zgłaszania się wierzycieli.
2248  I,19|                 za fatalność, że właśnie w chwili, kiedy mamy z Belcią
2249  I,19|               pan Tomasz rzucając mu się w objęcia. Bo widzisz, mój
2250  I,19|             Wokulski idąc do Mikołajem. ~W przedpokoju spotkał lekarzy,
2251  I,19|                 pana Tomasza ich opiece. W salonie czekała go panna
2252  I,19|                 widziała go pierwszy raz w życiu. ~Przez chwilę oboje
2253  I,19|          Wokulski tak był zaskoczony, że w pierwszej chwili stracił
2254  I,19|                 mowę. Zdawało mu się, że w nim nagle zatrzymał się
2255  I,19|                  sprawami. Zdaje się, że w kwietniu... tak, w kwietniu
2256  I,19|               się, że w kwietniu... tak, w kwietniu nabył pan nasz
2257  I,19|                      Serwis państwa jest w każdej chwili do odebrania. ~
2258  I,19|               drogi każdą przeszkodę... ~W tej chwili zadzwoniono.
2259  I,19|             przywitać!... ~Panna Izabela w milczeniu podała mu rękę;
2260  I,19|             rumieniec oblał jej twarz, a w oczach zamigotało rozmarzenie.
2261  I,19|           Wokulskiego było zaakcentowane w taki sposób, że Starski
2262  I,19|                 kroków, zwrócony bokiem. W odpowiedzi Wokulski usiadł
2263  I,19|                  ciągle myślę, że jestem w okręcie - odpowiedział Starski,
2264  I,19|                 tym razem kuzynek zabawi w kraju dłużej? ~- To zależy -
2265  I,19|       komplimenta dyskredytują mężczyznę w oczach kobiet. - W Chinach
2266  I,19|             mężczyznę w oczach kobiet. - W Chinach zrobił kuzyn to
2267  I,19|              zrobił kuzyn to odkrycie? - W Chinach, w Japonii, a nade
2268  I,19|                to odkrycie? - W Chinach, w Japonii, a nade wszystko
2269  I,19|                 Japonii, a nade wszystko w Europie. ~- I myśli kuzyn
2270  I,19|                 kuzyn stosować tę zasadę w Polsce?~- Spróbuję i jeżeli
2271  I,19|               jeżeli pozwolisz, kuzynko, w twoim towarzystwie. Gdyż
2272  I,19|                  kuzyn nic stracił czasu w podróży. ~- Wolałbym go
2273  I,19|                 znacząco spoglądając jej w oczy. ~- To będzie zależało
2274  I,19|                    rzekł do Mikołaja już w drugim pokoju Wokulski. ~
2275  I,19|                do sypialni pana Tomasza. W przedpokoju usłyszał, że
2276  I,19|              połowę procentu otrzyma pan w połowie stycznia - odparł
2277  I,19|                  na siedem... ~- Dobrze. W takim razie nie pozbawiaj
2278  I,19|              swój kapitał może pan nawet w połowie stycznia roku przyszłego. ~-
2279  I,19|                 zdumienia.- Co też mówią w mieście: że to ty, panie
2280  I,19|                  Dlaczegóż to?... - Dziś w nocy jadę do Paryża - odpowiedział
2281  I,19|                  i powiedział, że - dziś w nocy wyjeżdża do Paryża. ~-
2282 II,1 |                naczelnik firmy, która ma w obrocie ze cztery miliony
2283 II,1 |               nawet po wariacku, ale nie w takich czasach. Tu, panie,
2284 II,1 |                     Tu już słyszę, panie w Bośni krew leje się potokami
2285 II,1 |              buchnie przed zimą jak amen w pacierzu... A on tymczasem
2286 II,1 |                 obchodzi wystawa. A może w tym interesie, który miał
2287 II,1 |                Napoleonek niby to siedzi w Anglii; ale przecież z Londynu
2288 II,1 |            śpiesz się ty z sądami o panu W. (w takich razach lepiej
2289 II,1 |               się ty z sądami o panu W. (w takich razach lepiej nie
2290 II,1 |            popełniałby tylu szaleństw... W tym jest coś z p... (w takich
2291 II,1 |                   W tym jest coś z p... (w takich razach najwłaściwiej
2292 II,1 |        najwłaściwiej mówić skróceniami). W tym jest jakieś duże P. ~
2293 II,1 |             poszedłem do Stacha. Patrzę, w bramie jego lokaj kokietuje
2294 II,1 |               Wyrazy te zastanowiły mnie w przykry sposób. Spojrzałem
2295 II,1 |                człowiek niby to zdrów, a w każdym razie nie raniony,
2296 II,1 |            raniony, mógł zmienić się tak w przeciągu kilku godzin.
2297 II,1 |               krzesła patrząc bezmyślnie w okno. ~- Stachu... ~Ocknął
2298 II,1 |            dentysta źle wyrwał mi ząb, i w dodatku zdrowy... ~- Dziwnie
2299 II,1 |                  to twoje wybieranie się w drogę - rzekłem. - Może
2300 II,1 |            Powiedzieć?... Ach, prawda... W banku mamy około stu dwudziestu
2301 II,1 |                  to dzieje!), siedziałem w jednej izbie z jakimś frantem,
2302 II,1 |                     Jak to - zawołałem - w taki sposób traktujesz zwierzenie
2303 II,1 |              ponieważ Stach mówił mi, że w Bułgarii często patrzył
2304 II,1 |                pory co wieczór spoglądać w niebo. (A może istotnie
2305 II,1 |              swej lasce zaczął się śmiać w sposób, który aż zwracał
2306 II,1 |                Ale ja lubię być ostrożny w przypuszczeniach, panie
2307 II,1 |                 nam porobiono udogodnień w naszych zamiarach, tak czule
2308 II,1 |              czule zaopiekowano się nami w imię religii, moralności,
2309 II,1 |               podłych bydląt jak ludzie. W całej naturze samiec należy
2310 II,1 |                wilgotny i dął nam prosto w oczy; na zachodzie poczęły
2311 II,1 |                rzadziej. Kiedy nie-kiedy w Alei zaturkotał wóz obsypując
2312 II,1 |          politykę, ponieważ cały zatonął w fałdach sukienki tej panny.
2313 II,1 |                  wielka machina; ale gdy w niej zardzewieją kółka,
2314 II,1 |               nawet niebezpiecznym. Otóż w Wokulskim jest podobne kółko,
2315 II,1 |                 centnarów śniegu zbitych w jedną lawinę burzy chałupy
2316 II,1 |              przez całe życie co tydzień w innej, wyglądałby jak pączek,
2317 II,1 |                      Trzeba przyznać, że w tym razie najbardziej zacofane
2318 II,1 |                panie Ignacy, jak zgodnie w kierunku ogłupienia ludzi
2319 II,1 |              warunki. A co z tego wynika w rezultacie?... Że mężczyzna,
2320 II,1 |                 zwykle mniej wytresowany w tych rzeczach, staje się
2321 II,1 |               łupem kobiety, którą tylko w tym kierunku tresują. I
2322 II,1 |                rządzą kobiety!... ~- Czy w tym jest co złego? - spytałem. ~-
2323 II,1 |                 ideałach. Nasza miękkość w życiu, nasza niepraktyczność,
2324 II,1 |                  i zdrowego rozsądku... ~W głowie mi szumiało od wywodów
2325 II,1 |              nagle ochłonął i skoczywszy w jakąś dorożkę kazał odwieźć
2326 II,1 |             głową, a drugą, może gorszą, w sercu? ~Phi! co za ulewa,
2327 II,1 |            kanonada piorunów... Zwinięty w kłębek Ir odszczekuje im
2328 II,1 |                 opiekuj się tymi, którzy w podobną noc uciekają aż
2329 II,1 |                grzechy, pokazały się nam w nowym zupełnie oświetleniu. ~
2330 II,1 |             staromiejskich (i to jeszcze w "Tygodniku Ilustrowanym",
2331 II,1 |                słyszę, że i syn wstępuje w jego ślady i już wynalazł
2332 II,1 |                samego Stacha przedstawił w innym świetle. Och, on nie
2333 II,1 |          krzywdzi... Gdyby raz przestano w to wierzyć, Bóg wie, jakie
2334 II,1 |                   łeb siwy. Wącham, czuć w pokoju jakby wino i stęchliznę. ~"
2335 II,1 |                 na Węgrzech, później tu, w Warszawie; ale od piętnastu
2336 II,1 |         widzieliśmy się; gdyż on mieszka w Galicji i ciągle jest kiprem. ~
2337 II,1 |               tańcujący aniżeli siedzieć w piwnicy. I nawet do piwnicy
2338 II,1 |            przesiedzieliśmy do pierwszej w nocy. Machalski przenocował
2339 II,1 |      ciebie-odpowiedział. ~Był z tydzień w Warszawie. Nocował u mnie,
2340 II,1 |           Nocował u mnie, a dnie spędzał w piwnicach. ~- Powiesiłbym
2341 II,1 |                 Jan? - pytam chłopca. ~- W piwnicy. ~Zaszedłem do piwnicy.
2342 II,1 |                 dwa cienie: siwy starzec w piaskowym surducie, z pliką
2343 II,1 |         ściąganiu wina), a siwy człowiek w piaskowym surducie prawił
2344 II,1 |                wydobędą cię z upodlenia, w jakim teraz jesteś, tylko
2345 II,1 |                  znajdzie się familia... W zeszłym miesiącu wydałeś
2346 II,1 |                 jak Salomon, póki jesteś w sklepie, będą tobą pomiatali,
2347 II,1 |           dziecko, zawinął swoje papiery w czerwoną chustkę i wyszedł
2348 II,1 |                końca świata; ale coś się w niej skrzywiło, więc ruszała
2349 II,1 |            kwadrans. Stała tam na górze, w pokoju jadalnym, i Hopferowi
2350 II,1 |               gości; ale od pół roku coś w niej pękło. ~- Otóż jaki!... -
2351 II,1 |                tej pory mamy sądny dzień w sklepie. Wokulski zhardział,
2352 II,1 |            zhardział, gościom odmrukuje, w dzień wygląda, jakby drzemał,
2353 II,1 |                 przeszkadzam; kiedy jest w piwnicy, nie napędzamy go
2354 II,1 |                  zakładając nową łojówkę w żelazny lichtarz z rączką. -
2355 II,1 |              Hopferówna durzy się trochę w Wokulskim, a może chłopak
2356 II,1 |            dziadku?... ~- I on durzy się w Kasi? - spytałem. ~- Ani
2357 II,1 |               jakby był moim pomocnikiem w politycznej edukacji Wokulskiego:
2358 II,1 |              wiara może zatrzymać słońce w biegu, a nie dopiero polepszyć
2359 II,1 |              jeszcze dziś znalazłbyś się w uniwersytecie... ~- Albo
2360 II,1 |              trząść rękoma. ~- Co za lód w tych sercach!... co za chłód!...
2361 II,1 |         przypomnij sobie; coś już zrobił w tak krótkim czasie: tyle
2362 II,1 |             wiesz, co możemy zrobić?... ~W tym miejscu załamał mu się
2363 II,1 |                wami nie ma ducha... Duch w was gnije... Posłuchaj zaś,
2364 II,1 |                wrót...Ty, ludu, nim wróg w pętach cię powlecze, ojców
2365 II,1 |                  na progach domów złam i w przepaść rzuć... Niech nie
2366 II,1 |                  pan Leon. ~Już to Stach w przyjmowaniu teorii pana
2367 II,1 |                tym doskonalszym świecie, w którym zginie głupstwo,
2368 II,1 |                jakie Stachowi wyrządzano w sklepie, przeszkody, jakie
2369 II,1 |            przeszkody, jakie stawiano mu w pracy nad nauką, i zakończył
2370 II,1 |             pracy nad nauką, i zakończył w ten sposób: ~- Abyś zaś
2371 II,1 |                ja... klękam przed tobą i w imieniu ludzkości błagam
2372 II,1 |             przed Stachem i pocałował go w rękę. Zebrani rozczulili
2373 II,1 |              jeszcze bardziej, podnieśli w górę Stacha i Leona i przysięgli,
2374 II,1 |                 entuzjasty jak pan Leon. W początkach roku 1861 Stach
2375 II,1 |              miejsce. Zamieszkał u mnie (w tym pokoiku z zakratowanym
2376 II,1 |                minut. Siedząc na krześle w jadalnym pokoju słyszałem
2377 II,1 |                  prowadzący do lochu był w tej samej izbie) widzę,
2378 II,1 |                  drugi. Goście i chłopcy w śmiech. ~- Aha! - zawołał
2379 II,1 |              podłogę i po chwili był już w pokoju. Nie rozgniewał się,
2380 II,1 |        wydzieraniu się ze sklepu Hopfera w szerszy świat. ~Proroczy
2381 II,1 |                  a swoje papiery obwijał w chustkę niebieską. Zresztą
2382 II,1 |             balonami. Wziął dużą butlę i w niej za pomocą witriolu
2383 II,1 |               przez uderzenie o ścianę. ~W takim razie Stach znowu
2384 II,1 |           sprawunek biegła wiorstę drogi w deszcz czy pogodę, a kupując
2385 II,1 |             groszy szpilek przesiadywała w sklepie po pół godziny i
2386 II,1 |              masz chodzić, że Kasia jest w tobie zakochana - rzekłem. ~-
2387 II,1 |              dziecko!... - wtrąciłem. ~- W tym całe nieszczęście, bo
2388 II,1 |                  spotkał. ~(Spotkał taką w szesnaście lat później i
2389 II,1 |             Powoli Kasia przestała bywać w sklepie, a natomiast stary
2390 II,1 |                  Małgorzata ucałowała go w spoconą twarz, jakby to
2391 II,1 |            Koniecznie chcą ludzi wciągać w nieszczęście. Swataj sobie,
2392 II,1 |            Janowę; potem wsadziwszy ręce w kieszenie myślał zapewne
2393 II,1 |            wdzięku). Nosek wprawdzie nie w moim guście, a usta trochę
2394 II,1 |                     Ja sama, kiedy byłam w wieku Kasi, byłam głupiutka
2395 II,1 |               kanarek... . ~Kochałam się w moim dzisiejszym mężu!... ~
2396 II,1 |                  Małgorzata przyjęła nas w szlafroczku (był to bardzo
2397 II,1 |             Hopferze, chce zmarnować się w uniwersytecie. Tfy!...~Utwierdzona
2398 II,1 |       uniwersytecie. Tfy!...~Utwierdzona w dobrych postanowieniach,
2399 II,1 |               pani Jasiowa już nie tylko w wieczór zapraszała Wokulskiego
2400 II,1 |             wywiązały się takie awantury w domu, że Jaś Mincel schudł,
2401 II,1 |                  jego ulubionej piwnicy, w której przy migotaniu trzech
2402 II,1 |               beczek albo rozpływały się w ciemności. ~Ponieważ gościnny
2403 II,1 |             wcale dobrego), a mnie wziął w szczególną opiekę, muszę
2404 II,1 |                 że od razu zaszumiało mi w głowie, a w kilka minut
2405 II,1 |                zaszumiało mi w głowie, a w kilka minut później byłem
2406 II,1 |           Usiadłem więc z dala od uczty, w głębokiej framudze, i odurzony,
2407 II,1 |          głębokiej framudze, i odurzony, w półśnie, półjawie, współbiesiadnikom. ~
2408 II,1 |              załamując ręce. ~Milczenie. W piwnicy zrobiło się pusto. ~-
2409 II,1 |          Machalskiego było tak mocne, że w tej chwili straciłem przytomność. ~
2410 II,1 |                  przytomność. ~Po uczcie w piwnicy Stach przez kilka
2411 II,1 |                kilka dni nie pokazał się w mieszkaniu. Nareszcie przyszedł -
2412 II,1 |        mieszkaniu. Nareszcie przyszedł - w cudzej odzieży, zmizerowany,
2413 II,1 |                  pierwszy raz usłyszałem w jego głosie jakiś twardy
2414 II,1 |                balon z wiatrakiem rzucił w kąt, gdzie go niebawem zasnuła
2415 II,1 |           Niekiedy po parę dni nie bywał w domu, nawet na nocleg; to
2416 II,1 |                znowu wpadał z wieczora i w odzieniu rzucał się na nie
2417 II,1 |               mówiąc: jak się nazywają i w jakiej branży pracują. A
2418 II,1 |                 się sam Stach i siedział w pokoju parę dni bez zajęcia,
2419 II,1 |              niej jakaś sesja dam, które w oczekiwaniu doniosłych wypadków
2420 II,1 |          dziwnego, że przy takim chaosie w domu i mnie w końcu zaczęły
2421 II,1 |              takim chaosie w domu i mnie w końcu zaczęły się mieszać
2422 II,1 |               klepki. Zdawało mi się, że w Warszawie jest ciaśniej
2423 II,1 |           Tymczasem Jaś Mincel, dręczony w domu przez żonę, od samego
2424 II,1 |                mu przysłał jego książki. W jesieni, w roku 1870 (właśnie
2425 II,1 |                 jego książki. W jesieni, w roku 1870 (właśnie wróciłem
2426 II,1 |                  Mincla, który już leżał w łóżku), siedzę sobie w moim
2427 II,1 |             leżał w łóżku), siedzę sobie w moim pokoju po wieczornej
2428 II,1 |              progu jakaś brodata bestia, w paltocie z foczej skóry,
2429 II,1 |                 sam - odpowiada jegomość w foczej skórze. ~- W imię
2430 II,1 |             jegomość w foczej skórze. ~- W imię Ojca i Syna!... - mówię. -
2431 II,1 |                 odparł uderzając pięścią w stół. - Chyba nie wiesz -
2432 II,1 |            szepnął: ~- Oszukano mnie... ~W tym czasie umarł Jaś Mincel.
2433 II,1 |               nie był aniołem, osobliwie w ostatnich czasach, ale zawsze
2434 II,1 |                  Rzecki! Iluż nieszczęść w małżeństwie jest źródłem
2435 II,1 |                      Nie wiem nawet, czy w ogóle jada. A gdzie mieszka?...
2436 II,1 |                 to pani Małgorzata znowu w płacz. Z rozpaczy po śmierci
2437 II,1 |                śmierci męża wpadła nawet w taki gniew zapalczywy, że
2438 II,1 |                się z naszą pryncypałową. W pół roku zaś później Stach
2439 II,1 |           awanturował się i... kłap!... ~W liczbie zaś najsurowszych
2440 II,1 |                wziął się do roboty. Może w tydzień po ślubie przyszedł
2441 II,1 |              Zrobił nawet więcej, bo już w drugim roku wszedł w stosunki
2442 II,1 |                 już w drugim roku wszedł w stosunki z moskiewskimi
2443 II,1 |               przekonawszy się, że Stach w sklepie więcej pracuje niż
2444 II,1 |                więcej pracuje niż oni, i w dodatku - ma jeszcze niemałe
2445 II,1 |              odpoczywaliśmy przynajmniej w święta; podczas gdy on,
2446 II,1 |                gdy on, nieborak, właśnie w święto od rana musiał brać
2447 II,1 |                teatru. ~Przy młodym mężu w panią Małgorzatę jakby nowy
2448 II,1 |                 jak mówiła - "nie budził w Stasieczku zazdrości". Godziny
2449 II,1 |            przesiadywała po kilka godzin w sklepie, tylko wpatrując
2450 II,1 |             sklepie, tylko wpatrując się w Stasiulka. Dostrzegłszy
2451 II,1 |              kazała mu zrobić tam budkę, w której, siedząc jak dzikie
2452 II,1 |           sklepowe. ~Pewnego dnia słyszę w owej budce straszny łoskot...
2453 II,1 |                   na pociechę topiąc się w rachunkach i korespondencjach
2454 II,1 |               już trzeciego dnia jechała w pogoń za swym kochanym zbiegiem,
2455 II,1 |             chodziła za nim po gąszczu i w rezultacie - przywoziła
2456 II,1 |                 rygoru Wokulski milczał. W trzecim roku począł co wieczór
2457 II,1 |                człowiek zaczyna się giąć w aksamitnych objęciach jejmości.
2458 II,1 |          pobierający emeryturę i grający w wista. ~Stach jeszcze z
2459 II,1 |                 czterdzieści trzy lat... W tym wieku Bismarck dopiero
2460 II,1 |                 z kredensu, nalewał wino w osiem kieliszków i obchodził
2461 II,1 |      przypatrując się, jak panowie grają w wista. ~W ten sposób powoli
2462 II,1 |                  panowie grają w wista. ~W ten sposób powoli i stopniowo
2463 II,1 |                  wołu. Kiedym go widział w tureckim szlafroku, w haftowanych
2464 II,1 |            widział w tureckim szlafroku, w haftowanych paciorkami pantoflach
2465 II,1 |                  paciorkami pantoflach i w czapeczce z jedwabnym kutasem,
2466 II,1 |                  przed czternastoma laty w piwnicy Machalskiego zawołał: ~-
2467 II,1 |                męskiego rodu! ~Tymczasem w piątym roku pożycia pani
2468 II,1 |             jakimś likworze, który damom w wieku miał przywracać świeżość
2469 II,1 |                znajomymi i zagrzebał się w naukowych książkach. ~Nieraz
2470 II,1 |               wszystko... ~Pewnego dnia (w pół roku po śmierci pani
2471 II,1 |        Małgorzaty) widząc, że mi chłopak w oczach dziadzieje, podsunąłem
2472 II,1 |              dzień nie mogłem go poznać: w starcu ocknął się mój Stach
2473 II,1 |                 swój olbrzymi majątek, a w parę miesięcy po jego powrocie
2474 II,2 |              francuska, rozpoczynały się w lecie. Nie rozumiem zaś,
2475 II,2 |            przeciw kampaniom zimowym?... W zimie stodoły są pełne,
2476 II,2 |          przejedzie bateria i możesz się w tym miejscu kąpać. Lecz
2477 II,2 |                  diabła warci. Kiedy ich w roku dusił szwarcgelber,
2478 II,2 |             rozprawiam o polityce, skoro w moim własnym życiu zaszła
2479 II,2 |             Szlangbaumowi, a sam - jazda w Aleje Jerozolimskie na zwiady. ~
2480 II,2 |              pytam Klejna, który mieszka w Stachowej kamienicy, aby
2481 II,2 |                młody, łatwo mógłby wpaść w zarozumiałość pomiarkowawszy,
2482 II,2 |             spostrzegłem, że na parterze w dziedzińcu znajduje się "
2483 II,2 |           podobna ilość brudu mieści się w sąsiedztwie pralni, i do
2484 II,2 |           odwarknęła baba. ~- Przychodzę w imieniu właściciela domu. ~-
2485 II,2 |        właściciela domu. ~- Stróż siedzi w kozie - mówi baba. ~- Za
2486 II,2 |                we drzwiach jakaś jejmość w nieco białym kaftaniku wali
2487 II,2 |                  dzieci rozpierzchły się w głąb mieszkania, a jejmość
2488 II,2 |               głąb mieszkania, a jejmość w kaftaniku chowając za siebie
2489 II,2 |             gospodarz, ale... przychodzę w jego imieniu do szanownego
2490 II,2 |                 nie mielibyśmy co włożyć w usta. Oto nasze mieszkanie,
2491 II,2 |            niepokojące syczenie. Jejmość w kaftaniku wybiegła szepcząc
2492 II,2 |              dziewczynka bardzo mizerna, w brązowej sukience i brudnych
2493 II,2 |                  i łoskot na schodach i, w tej chwili wbiegł z sieni
2494 II,2 |                ukazał się sam pan rządca w poplamionym surducie i w
2495 II,2 |                 w poplamionym surducie i w spodniach u dołu oberwanych.
2496 II,2 |                przyjemność zauważyć pana w sklepie... Piękny sklep! -
2497 II,2 |               jak ja już dawno nie byłem w cudzym mieszkaniu...) Tym
2498 II,2 |                  tej dziwnej kamienicy. ~W roku 1849 bywało goręcej,
2499 II,2 |              Włosi przyjmowali Francuzów w wigilię bitwy pod Magentą... ~-
2500 II,2 |            Magentą... ~- Pod Magentą?... W roku 1859?... - spytałem. ~-