Tom,  Rozdzial

   1  I,1 |          renomowanej jadłodajni, gdzie na wieczorną przekąskę zbierali
   2  I,1 |              przepowiadali mu ruinę. - Na ruinie bowiem i niewypłacalności -
   3  I,1 |          przyczyny klęsk mających paść na S. Wokulskiego i jego sklep
   4  I,1 |            restauracji, sklep zostawił na Opatrzności boskiej, a sam
   5  I,1 |        odziedziczoną po żonie pojechał na turecką wojnę robić majątek.~-
   6  I,1 |           porządny sklep diabli wezmą. Na dostawach bogacą się tylko
   7  I,1 |              siwych włosów nad czołem, na brodzie i na policzkach,
   8  I,1 |               nad czołem, na brodzie i na policzkach, była w tej chwili
   9  I,1 |         posłudze był, bestia, niemiły; na najniewinniejsze słówko
  10  I,1 |                Rozumie się, używaliśmy na nim, co wlazło, a on najgorzej
  11  I,1 |            Naturalnie, handel cierpiał na tym...~- Wcale nie! Bo kiedy
  12  I,1 |                zaczęły tam przychodzić na śniadanie. Osobliwie roiła
  13  I,1 |           ajent handlowy.~- Nie koniec na tym... W roku 1870 wrócił
  14  I,1 |           zdobył sobie byt i warsztat, na którym mógł spokojnie pracować
  15  I,1 |          tysiącami rubli w gotowiźnie, na którą pracowały dwa pokolenia
  16  I,1 |             ale go nie uszanował. Inny na jego miejscu ożeniłby się
  17  I,1 |                pojechał robić interesa na wojnie. Milionów mu się
  18  I,1 |               ludzi trzeźwo patrzących na rzeczy sklep galanteryjny
  19  I,1 |               jakby co godzinę umierał na suchoty, drugi szatyn z
  20  I,2 |                smutne okno, wychodzące na to samo podwórze, z tą samą
  21  I,2 |             podwórze, z tą samą kratą, na której szczeblach zwieszała
  22  I,2 |                dziś tylko poplamionym. Na nim wielki czarny kałamarz
  23  I,2 |               pokoju, który ze względu na swoją długość i mrok w nim
  24  I,2 |              słuchał, czy idzie leżący na krześle zegarek, i spoglądał
  25  I,2 |           krześle zegarek, i spoglądał na skazówki, które tworzyły
  26  I,2 |           zrywał się nagle, wyskakiwał na środek pokoju i rzuciwszy
  27  I,2 |              środek pokoju i rzuciwszy na łóżko szlafmycę, biegł pod
  28  I,2 |       ręcznikami z upodobaniem patrzył na swoje chude łydki i zarośnięte
  29  I,2 |             zapinaniu mankietów, biegł na podwórze zobaczyć stan pogody,
  30  I,2 |         Obejrzawszy się, czy ma krawat na szyi, a zegarek i portmonetkę
  31  I,2 |                notatnika rozkład zajęć na dzień dzisiejszy.~"Oddać
  32  I,2 |         Właśnie!... Do Wiednia przekaz na tysiąc dwieście guldenów...
  33  I,2 |                teatr, karuzel...Trzeba na jutro postawić w oknie karuzel,
  34  I,2 |                i już jej kupił neseser na rachunek i z rabatem...
  35  I,2 |             przedmiot, pies przysiadał na podłodze i skrobał tylną
  36  I,2 |          subiekt, ze smutnym uśmiechem na posiniałych ustach.~- A
  37  I,2 |                pod oknem. Klejn stanął na zwykłym miejscu przy porcelanie.~-
  38  I,2 |               flota angielska wpłynęła na Dardanele.~-To nic, wojny
  39  I,2 |             ironicznie pan Ignacy. - A na czyjąż korzyść MacMahon
  40  I,2 |        zasadził binokle i podniósł się na swym fotelu, jakby pragnąc
  41  I,2 |         Jeszcze chyba nie ma kwadransa na dziewiątą?..~- Także koncept!...
  42  I,2 |               się, żeś pan był wczoraj na preferansie.~- Ma się wiedzieć.
  43  I,2 |                 Cóż pan myślisz, że mi na całą dobę wystarczy widok
  44  I,2 |              ubrana w salopę i chustkę na głowie, żądająca mosiężnej
  45  I,2 |                zapisał cenę spluwaczki na kartce, podał ją przez ramię
  46  I,2 |            miną bankiera, który złożył na cel dobroczynny kilka tysięcy
  47  I,2 |              słowo honoru... muszę być na mieście przed siódmą, choćbym
  48  I,2 |                pan raczy zająć miejsce na taburecie. Paweł! przynieś
  49  I,2 |           Interesant stał przez chwilę na ulicy, bezmyślnie patrząc
  50  I,2 |              Napoleona, kiedy chorował na kamień - odparł Lisiecki.~
  51  I,2 |              kamień - odparł Lisiecki.~Na ten dowcip pan Ignacy skrzywił
  52  I,2 |       Rzeckiego otrzymał notatkę:~"Był na Hugonotach w ósmym rzędzie
  53  I,2 |         krzeseł z niejaką Matyldą???."~Na pociechę mógłby sobie powiedzieć,
  54  I,2 |             Lisiecki i Mraczewski szli na obiad. O trzeciej znowu
  55  I,2 |            trzeciej znowu wszyscy byli na miejscu.~O ósmej wieczór
  56  I,2 |                 układał plan czynności na jutro i przypominał sobie:
  57  I,2 |         zrobiono wszystko, co wypadało na dziś. Każdą zaniedbaną sprawę
  58  I,2 |     bezsennością i smętnymi marzeniami na temat ruiny sklepu, stanowczego
  59  I,2 |              wzdychał przewracając się na twardej pościeli.~Jeżeli
  60  I,2 |               spod łóżka gitarę i grał na niej Marsza Rakoczego przyśpiewując
  61  I,2 |            posępny humor i skarżył się na ból głowy. ~Do przyjemniejszych
  62  I,2 |       wykonywał plany wystaw okiennych na cały tydzień.~W jego pojęciu
  63  I,2 |             Wydobywał wtedy i ustawiał na stole wszystkie mechaniczne
  64  I,2 |              niedźwiedź wdrapujący się na słup, był piejący kogut,
  65  I,2 |          cyrkowy pajac, który cwałował na koniu, dźwigając drugiego
  66  I,2 |              się sprężyny i pójdziecie na powrót do szafy. Głupstwo,
  67  I,2 |             poważne damy, mające córki na wydaniu, nieraz mówiły:~-
  68  I,2 |              Ignacy wychodził rzadko i na krótko i zwykle kręcił się
  69  I,2 |          zwykle kręcił się po ulicach, na których mieszkali jego koledzy
  70  I,2 |           Wolał przy święcie kłaść się na łóżku i całymi godzinami
  71  I,2 |               jakiejś dalekiej podróży na wieś lub za granicę. Coraz
  72  I,2 |           Wokulskiego, wyjechać gdzieś na całe lato.~- Choć raz przed
  73  I,2 |                raz przed śmiercią, ale na kilka miesięcy - mówił kolegom,
  74  I,3 |                od kilku lat uważam, że na świecie jest coraz mniej
  75  I,3 |            polityki nie należy opierać na szczęśliwych osobach, tylko
  76  I,3 |            szczęśliwych osobach, tylko na wielkich dynastiach. Metternich
  77  I,3 |          nazywają go bankrutem, wpływa na losy Francji przez wierne
  78  I,3 |             był za młodu żołnierzem, a na starość woźnym w Komisji
  79  I,3 |           kolczyk w uchu.~Mieszkaliśmy na Starym Mieście z ciotką,
  80  I,3 |              łatała bieliznę. Mieliśmy na czwartym piętrze dwa pokoiki,
  81  I,3 |       najokazalszym sprzętem był stół, na którym ojciec powróciwszy
  82  I,3 |                pogodne dnie puszczałem na ulicy latawce, a w razie
  83  I,3 |   wydmuchiwałem w izbie bańki mydlane.~Na ścianach u ciotki wisieli
  84  I,3 |          świeckimi obrazami, zawiesiła na ścianie mosiężny krucyfiks,
  85  I,3 |            Skarbu, i pan Raczek, który na Dunaju miał stragan z zieleniną.
  86  I,3 |              Trzeba być zawsze gotowym na pierwszy odgłos! - mówił
  87  I,3 |              trzymając fajkę w ustach, na znak potwierdzenia pluł
  88  I,3 |              komenderując: "Pół obrotu na prawo!" albo "Lewe ramię
  89  I,3 |                 ażeby zrobili porządek na świecie, a dopóty nie będzie
  90  I,3 |                że już za długo czekamy na nowego Napoleona. Ja siwieć
  91  I,3 |                jeszcze bardziej upadał na duchu.~- Świat idzie do
  92  I,3 |      doczekałby się sprawiedliwości!~A na to odpowiedział ojciec:~-
  93  I,3 |         wychodził do biura, a wreszcie na dobre legł w łóżku.~Pan
  94  I,3 |                co dzień, a raz patrząc na jego chude ręce i wyżółkłe
  95  I,3 |               doczekamy się Napoleona!~Na co ojciec spokojnie odparł:~-
  96  I,3 |             dziwnie wzburzony i stojąc na środku izby, zawołał:~-
  97  I,3 |           zerwał się, lecz znowu upadł na poduszki. Tylko wyciągnął
  98  I,3 |             ciotką Zuzanną zebrali się na radę: co ze mną począć?
  99  I,3 |               biur i powoli wypromować na urzędnika; ciotka zalecała
 100  I,3 |               chciał kupca? ~- Do tego na Podwalu, co ma we drzwiach
 101  I,3 |               znamy Mincla.~Pan Raczek na znak zgody plunął aż w komin.~-
 102  I,3 |            ciotka - ten drab już chyba na mnie pluć zacznie, kiedy
 103  I,3 |              spytał pan Raczek patrząc na ciotkę.~- No, oddajcie pierwej
 104  I,3 |               z trudnością trzymał się na nogach, podobno z tego,
 105  I,3 |             pan Raczek i rzucił czapkę na stół.~- Ale z chłopcem co?~-
 106  I,3 |             się w studni, potem umilkł na schodach, lecz znowu doleciał
 107  I,3 |                liście bobkowe szło się na lewo do stołu, za którym
 108  I,3 |        szklanki sprzedawano przy stole na prawo, gdzie były szafy
 109  I,3 |        wypchany krokodylek, długi może na półtora łokcia.~Właścicielem
 110  I,3 |             dnia siedział on pod oknem na fotelu obitym skórą, ubrany
 111  I,3 |             takąż szlafmycę. Przed nim na stole leżała wielka księga,
 112  I,3 |                 przeznaczonych głównie na sprzedaż. Starzec odbierał
 113  I,3 |               nogi doświadczyłem zaraz na trzeci dzień po wejściu
 114  I,3 |                 że jedno ziarno upadło na kontuar (stary miał w tej
 115  I,3 |               między zęby, gdy uczułem na plecach coś jakby mocne
 116  I,3 |              stary zawiesił dyscyplinę na pęku, wpisał rodzynki i
 117  I,3 |                sznurek kozaka. Patrząc na jego półuśmiechniętą twarz
 118  I,3 |         kolorowego papieru i pisywanie na nim listów do panien.~Tylko
 119  I,3 |             stawał za swoim kontuarem, na którym podczas lata łapał
 120  I,3 |             ranka, ażeby stryj patrząc na jego manewry nie wykrzywiał
 121  I,3 |              szelma, latała?~Tymczasem na ulicy budził się szmer i
 122  I,3 |                beczki, bryczki - tam i na powrót... Coraz więcej ludzi,
 123  I,3 |               z szarej bibuły, wbiegał na drabinkę, znowu zwijał,
 124  I,3 |               sukni, w ogromnym czepcu na głowie, z dzbankiem kawy
 125  I,3 |              kawy w rękach. Ustawiwszy na stole swoje naczynie, staruszka
 126  I,3 |             Jan Mincel, August Katz, a na końcu ja. Każdy całował
 127  I,3 |          dobrze ubrani, rozsiadali się na krzesłach i kazali sobie
 128  I,3 |               mi przychodzić do siebie na pewien rodzaj lekcji.~Sag
 129  I,3 |             mieszka taki drzewo. Patrz na globus - tu leży Indii.
 130  I,3 |                wszyscy zbieraliśmy się na górze i zasiadaliśmy do
 131  I,3 |         zasiadaliśmy do jednego stołu. Na każdą Wigilię Bożego Narodzenia
 132  I,3 |              się z fotelu, nie patrzył na petentów, tylko wskazując
 133  I,3 |                nim nie wspominał, lecz na dźwięk nazwiska Bonapartego
 134  I,3 |              ataku wścieklizny; siniał na twarzy, pluł i wrzeszczał:
 135  I,3 |            często i za głośno wymyślał na Ludwika Napoleona. Ludzie
 136  I,3 |        tygodniu jednakże sztuczny ruch na nowo osłabnął i znowu były
 137  I,3 |       Przestraszeni Minclowie pobiegli na górę i szukali stryja, Katz
 138  I,3 |          szukali stryja, Katz poleciał na ulicę szukać sprawcy zniszczenia,
 139  I,3 |                zapewne i poprzednio...~Na próżno staruszek wypierał
 140  I,3 |             Pewnego zaś dnia usiadłszy na swym fotelu pod oknem już
 141  I,3 |              niego. Umarł oparty brodą na księdze handlowej, trzymając
 142  I,3 |              prowadzili wspólnie sklep na Podwalu i dopiero około
 143  I,3 |                sposób, że Franc został na miejscu z towarami kolonialnymi,
 144  I,3 |      galanterią i mydłem przeniósł się na Krakowskie, do lokalu, który
 145  I,3 |                  Tylko głos jej z roku na rok przyciszał się, dopóki
 146  I,3 |           dopóki wreszcie nie umilknął na wieki.~Za moich czasów pryncypał
 147  I,3 |      sześćdziesięciu milionów guldenów na nieprzewidziane wydatki.
 148  I,4 |             wybornie, wystawa w oknach na przyszły tydzień już ułożona,
 149  I,4 |                miesiące wyjedzie sobie na wakacje. Po dwudziestu pięciu
 150  I,4 |             reumatyczne, które zresztą na wsi ustąpią...~Więc choć
 151  I,4 |              te dźwięki budzą śpiącego na kanapie pudla, który poczyna
 152  I,4 |            robią więcej, gdyż wywołują na podwórzu jakiś ogromny cień,
 153  I,4 |              wnętrza izby, czym zwraca na siebie uwagę pana Ignacego.~"
 154  I,4 |        nareszcie otwierają się drzwi i na progu staje ktoś odziany
 155  I,4 |                  pyta się pan Ignacy i na twarz występują mu silne
 156  I,4 |                coraz bardziej. Zasadza na nos binokle, które mu spadają,
 157  I,4 |          pudełko wraz z gitarą kładzie na swoim łóżku.~Tymczasem gość
 158  I,4 |             rękę, a nareszcie oparłszy na jego ostrzyżonej głowie
 159  I,4 |             odpowiedział gość siadając na kanapie, na której wnet
 160  I,4 |              gość siadając na kanapie, na której wnet umieścił się
 161  I,4 |                się Ir i oparł mu głowę na kolanach.~Pan Ignacy przysunął
 162  I,4 |              Wydobył wino i schował je na powrót, potem rozłożył na
 163  I,4 |              na powrót, potem rozłożył na stole szynkę i kilka bułek.
 164  I,4 |                uspokoił, że zgromadził na jeden punkt poprzednio wyliczone
 165  I,4 |           także dostanie kompensatę.~- Na koszt Turcji?~- Rozumie
 166  I,4 |               ty to mówisz, Stasiu?... Na serio, bez żartów ?~Wokulski
 167  I,4 |              żartów ?~Wokulski zwrócił na niego spokojne wejrzenie.~-
 168  I,4 |              Rzecki, niepewnie patrząc na niego.~Wokulski nalał szklankę
 169  I,4 |             ciężko. Cały sekret polega na tym, żem miał bogatego wspólnika
 170  I,4 |              Wokulski drwiąco spojrzał na niego.~- Czy chciałeś, ażebym
 171  I,4 |                nie pamiętasz, ile razy na dzień przypominano mi dwa
 172  I,4 |               Minclów przez pół wieku. Na zdobycie tego, com ja zdobył
 173  I,4 |           Wokulski ochłonął. Oparł się na ramieniu Ignacego i zaglądając
 174  I,4 |            Bagatela!~Wokulski spojrzał na niego z boku i uśmiechnął
 175  I,4 |              nas?...~- Częściej bierze na rachunek.~- Więc bierze... -
 176  I,4 |                Rzecki uważnie spojrzał na niego i pomyślał, że wino
 177  I,4 |           Wokulskiemu.~Wokulski usiadł na kanapie i oparłszy głowę
 178  I,4 |                Pan Ignacy poruszył się na krześle z zamiarem protestu.~-
 179  I,4 |           bardzo często ginął "Kurier" na poczcie, robiły się luki
 180  I,4 |               występował ?...~- No, ja na takie głupstwa nie chodzę.~-
 181  I,4 |                 Pierwszy raz spadło to na mnie w czasie przeprawy
 182  I,4 |               z oczu brzegi. Byłem sam na ogromnej smudze wody, w
 183  I,4 |           gwiazdy.~Wówczas przyszło mi na myśl, że tak daleko jestem
 184  I,4 |               was może nikt nie patrzy na nie, nikt o mnie nie pamięta,
 185  I,4 |                interesów, a nawet gdym na chwilę złożył pióro, czułem
 186  I,4 |           pustej, gdzie bym mógł upaść na ziemię i nie podsłuchany
 187  I,4 |            Wokulski po namyśle.~- Bo i na co trzysta tysięcy rubli
 188  I,4 |             któremu wystarczało tysiąc na rok ?...~- To prawda.~Rzecki
 189  I,4 |               wino, a kieliszek rzucił na ziemię. Szkło rozbiło się
 190  I,4 |               i wyszli. W sieni wionął na nich mokry śnieg. Rzecki
 191  I,4 |               usiadł i rzuciwszy okiem na listę, wyszukał w niej jedno
 192  I,4 |               ja ją wezmę, bo moja już na nic.:.~- Czekaj, znajdę
 193  I,5 |              srebra; łóżko przywodziło na myśl bezpieczny spoczynek
 194  I,5 |              stół można było obciążyć, na krześle usiąść bez obawy
 195  I,5 |               bez obawy załamania się, na fotelu marzyć.~Kto tu wszedł,
 196  I,5 |               on coś zepsuje. Czekając na gospodarza nie nudził się,
 197  I,5 |               pokoleniom, nastrajał go na jakiś ton uroczysty.~Na
 198  I,5 |                na jakiś ton uroczysty.~Na tym poważnym tle dobrze
 199  I,5 |           wyprostowaną, chodził ostro. Na ulicy ustępowano mu z drogi -
 200  I,5 |               bowiem przed rokiem 1870 na dworze francuskim, następnie
 201  I,5 |           dworze francuskim, następnie na wiedeńskim i włoskim. Wiktor
 202  I,5 |               przez dwa miesiące nosił na kapeluszu krepę.~Od paru
 203  I,5 |             pieniędzy, ażeby błyszczeć na dworach. Za to jego mieszkanie
 204  I,5 |                się tłum wielbicieli, a na stoliku w jej salonie stosy
 205  I,5 |                drżącym uściskiem ręki, na co panna odpowiadała lodowatą,
 206  I,5 |                rękoma i oprze mu głowę na ramieniu; lecz gdy szczęśliwy
 207  I,5 |              jedwabie i hafty, siadała na rzeźbionych i wyściełanych
 208  I,5 |              talerze podawano, ją samą na ulicy wieziono, na schody
 209  I,5 |                samą na ulicy wieziono, na schody wprowadzano, na góry
 210  I,5 |                 na schody wprowadzano, na góry wnoszono.~Woalka chroniła
 211  I,5 |              słońca. I tak żyła z dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc,
 212  I,5 |              dnia na dzień, z miesiąca na miesiąc, z roku na rok,
 213  I,5 |            miesiąca na miesiąc, z roku na rok, wyższa nad ludzi, a
 214  I,5 |           burza, raz w Alpach, drugi - na Morzu Śródziemnym. Truchleli
 215  I,5 |              panowie, którzy zasiadali na pierwszych miejscach przy
 216  I,5 |                biskupi, wizerunki Boga na ziemi, wysocy urzędnicy,
 217  I,5 |              zwykły śmiertelnik, który na skrzydłach reputacji potrafił
 218  I,5 |           świata, rozbił się z okrętem na bezludnej wyspie i bodaj
 219  I,5 |      oddzielnych tomikach, drukowanych na welinowym papierze.~Cała
 220  I,5 |                obiedzie. Potem jechano na koncert lub do teatru, ażeby
 221  I,5 |             przez męża w piątym akcie, na drugi dzień zmartwychwstaje
 222  I,5 |               inżynierom swoje poglądy na inżynierią, a damy w średnim
 223  I,5 |           starca, który tłukł kamienie na szosie - posłańców idących
 224  I,5 |                fastrygowały i układały na formach fałdy ubrań. Była
 225  I,5 |  zainteresowane tym, ażeby strój leżał na niej dobrze.~I jeszcze wiedziała
 226  I,5 |            wiedziała panna Izabela, że na tamtym, zwyczajnym świecie
 227  I,5 |             życzliwe. Przychodziły jej na myśl słowa Pisma Świętego: "
 228  I,5 |              grzech, skoro skazano ich na pracę; ależ tacy jak ona
 229  I,5 |              tylko niższy świat zrobił na niej potężne wrażenie.~Pewnego
 230  I,5 |                sam Olimp. Przyszły jej na myśl legendy o zbuntowanych
 231  I,5 |            pannę Izabelę ogarnął wstyd na myśl, że troszczyła się
 232  I,5 |            często marzyła o zmroku, że na górze kąpiącej się w słońcu,
 233  I,5 |                z uśmiechem albo skacze na środku jeziora w wodę za
 234  I,5 |       rozmyślań przybył pannie Izabeli na twarz nowy wyraz łagodnego
 235  I,5 |                wzbić się można i stale na nich przebywać tylko za
 236  I,5 |         pomnaża ich dochody i zsyła im na wychowanie aniołka, który
 237  I,5 |        oględnego zawierania małżeństw, na czym najlepiej znają się
 238  I,5 |              za domem wydaje pieniądze na ekwipaże dla aktorek - to
 239  I,5 |            tylko temu, kogo pokocha, a na co się jeszcze nie zanosi,
 240  I,5 |            śmiechu.~Takie postępowanie na kilka lat wytworzyło dokoła
 241  I,5 |          bowiem nie chciał narażać się na szyderczą odmowę.~Po przejściu
 242  I,5 |                 majętni i utytułowani; na nieszczęście jednak, żaden
 243  I,5 |               stanowczą decyzję z dnia na dzień. Tymczasem pan Tomasz
 244  I,5 |           doczekać odpowiedzi wyjechał na wieś, strapiony baron za
 245  I,5 |       wiedziała, że każdy z nich wróci na pierwsze zawołanie, ale -
 246  I,5 |            rzeźb posąg Apollina, który na niej zrobił tak silne wrażenie,
 247  I,5 |              do niej w laurowym wieńcu na głowie, jaśniejący mistycznym
 248  I,5 |             mistycznym blaskiem.~Siadł na krawędzi jej łóżka, długo
 249  I,5 |               jej łóżka, długo patrzył na nią oczyma, z których przeglądała
 250  I,5 |            którzy kiedykolwiek zrobili na niej wrażenie.~Raz był podobnym
 251  I,5 |             wyżyn swego siodła patrzył na śmierć kilku tysięcy walecznych.
 252  I,5 |       wydobycie trzech osób z płomieni na piątym piętrze dostał legię
 253  I,5 |            jeszcze jej popielate włosy na czole ułożyły się tak dziwnie,
 254  I,5 |                zerwał z towarzystwem i na znak swoich rewolucyjnych
 255  I,5 |                grywał w wista, głosząc na prawo i na lewo, że arystokracja
 256  I,5 |              wista, głosząc na prawo i na lewo, że arystokracja nie
 257  I,5 |             zatkawszy sobie uszy watą, na dobre spała, a do pokoju
 258  I,5 |                tu i szeroko zasiadłszy na kanapie, prawiła wśród westchnień :~-
 259  I,5 |            zresztą bardzo zadłużonego. Na takie stosunki trzeba mieć
 260  I,5 |                twego posagu ?~- Cóż ja na to poradzę ?~- A jednak
 261  I,5 |              Boże, któż nam broni mieć na dnie duszy jakiś ideał,
 262  I,5 |            osładza najcięższe chwile ? Na koniec, mogę cię zapewnić,
 263  I,5 |               Nie masz lat szesnastu i na życie musisz patrzeć serio.
 264  I,5 |               różuje i ma jakieś plamy na rękach.~Hrabina podniosła
 265  I,5 |                  Ale mniejsza o nią... Na pokrycie paru tysięcy rubli
 266  I,5 |               siebie i serwisu ?... Bo na to, ażeby zabierano nam
 267  I,5 |              kochane dziecię, adieu...~Na tym skończyła się rozmowa
 268  I,6 |                szare, że złotawe żyłki na nim są tak wąskie... Dręczy
 269  I,6 |       oczekiwanie, ale nie jest pewna, na co czeka: czy na to, ażeby
 270  I,6 |                pewna, na co czeka: czy na to, ażeby chmury się rozdarły,
 271  I,6 |               chmury się rozdarły, czy na to, ażeby wszedł lokaj i
 272  I,6 |          wręczył jej list zapraszający na wielkotygodniową kwestę?
 273  I,6 |               w tej chwili ukazały się na niebie gwiazdy, zamiast
 274  I,6 |              zaczyna gorliwie wyszywać na nim róże i krzyże. Pod wpływem
 275  I,6 |               haftu, ręka spada z góry na dół, wznosi się z dołu do
 276  I,6 |            pytanie, dotyczące kostiumu na groby i toalety na Wielkanoc.
 277  I,6 |            kostiumu na groby i toalety na Wielkanoc. Pytanie to wkrótce
 278  I,6 |            lecz doznaje niejakiej ulgi na myśl o kweście i nowej toalecie.
 279  I,6 |          Odsuwa tamburek i ze stolika, na którym leżą Szekspir, Dante,
 280  I,6 |          odrzuca monitora mody i siada na szezlongu w postaci półleżącej.
 281  I,6 |       splecione jak do modlitwy opiera na poręczy, głowę na rękach
 282  I,6 |               opiera na poręczy, głowę na rękach i patrzy w niebo
 283  I,6 | wielkotygodniowa, nowa toaleta, chmury na niebie - wszystko miesza
 284  I,6 |             miesza się w jej wyobraźni na tle żalu za serwisem i lekkiego
 285  I,6 |               chmury rozdarły się choć na chwilę. Ale chmury zgęszczają
 286  I,6 |          niepokój. Spojrzenie jej pada na stolik stojący tuż obok
 287  I,6 |           stojący tuż obok szezlonga i na książkę do nabożeństwa oprawną
 288  I,6 |             Florentyna siada nieśmiało na fotelu, delikatnie bierze
 289  I,6 |              przecina kopertę. Kładzie na biurku nożyk, potem kopertę,
 290  I,6 |            trzy tysiące rubli pożyczki na zastaw wspomnianego serwisu
 291  I,6 |             datek dla sierot. Liczyłam na jakie kilkanaście rubli,
 292  I,6 |               i jeszcze powiedział, że na moje ręce nie śmiałby złożyć
 293  I,6 |                Wokulskich, a czuję, że na starość zostałabym demokratką."~ ~
 294  I,6 |                panna Izabela siedziała na szezlongu blada, z zaciśniętymi
 295  I,6 |          zaciśniętymi rękami.~- Cóż ty na to, Florciu? - spytała po
 296  I,6 |            zapytana - że pani Karolowa na początku listu najtrafniej
 297  I,6 |               komuś trzy tysiące rubli na zastaw sreber, i to wówczas,
 298  I,6 |            uważasz mnie tylko za pannę na wydaniu, która nic nie widzi
 299  I,6 |             już miesiąc, jak pieniądze na utrzymanie domu pożyczasz
 300  I,6 |              cóż w takim razie zezwala na sprzedaż sreber? - pytała
 301  I,6 |         Krzeszowska - rzekła - to wiem na pewno. - Więc - albo ciotka
 302  I,6 |          Izabela znowu poczęła patrzeć na swój pokój, który wydał
 303  I,6 |              wydał jej się popielatym, na czarne gałązki, które chwiały
 304  I,6 |            które chwiały się za oknem, na parę wróbli świergoczących
 305  I,6 |                może o budowie gniazda, na niebo, które stało się jednolicie
 306  I,6 |             dawniej, dlaczego pozwolił na zaciąganie długów u Mikołaja?...
 307  I,6 |           przycichło, jakby ktoś szedł na palcach.~- Proszę, papo -
 308  I,6 |                ale ojciec nie pozwolił na to. Objął ją w ramiona,
 309  I,6 |             rzucił okiem w duże lustro na ścianie. Zobaczył tam swoją
 310  I,6 |             Zapewne tonem osoby chorej na nerwy. Za to nie możesz
 311  I,6 |              mogą naprawdę znaleźć się na jakim bankierskim stole.~
 312  I,6 |          spojrzał niechcący w lusterko na stoliku i przyznał w duchu,
 313  I,6 |          dobrze odbijała obawa rozlana na twarzy córki od jego spokoju.
 314  I,6 |            naszych przodków bywały już na stołach Tatarów, Kozaków,
 315  I,6 |                 Kto walczy, naraża się na straty.~- Tracili przez
 316  I,6 |                  Tracili przez wojnę i na wojnie - wtrąciła panna
 317  I,6 |              majątek, albo rozbierając na wybudowanie spichlerza ruiny
 318  I,6 |               sfery. Myśleli, że zejdę na drugi plan, a widzą, że
 319  I,6 |             widzą, że mogę wysunąć się na pierwszy.~-Ty, papo?~- Ja.
 320  I,6 |         Izabela, ze zdumieniem patrząc na ojca.~- Niejaki Wokulski,
 321  I,6 |          subiekt, który wygląda trochę na dziwaka, ale nadzwyczajnie
 322  I,6 |               i właściciela... Wygląda na gbura... ~- Wokulski gbur?... -
 323  I,6 |             było widzieć, jak spojrzał na mnie!... Nie odpowiedział
 324  I,6 |           panna Florentyna zapraszając na obiad. Pan Tomasz podał
 325  I,6 |              Floro, że Wokulski zrobił na niej wrażenie gbura. Czy
 326  I,6 |           panna Izabela.~- Odmroził je na Syberii - wtrąciła panna
 327  I,6 |              dobry wybór przyjmując go na wspólnika. Chociaż...~-
 328  I,6 |               ojciec.~- Co powie świat na tę spółkę?~- Kto ma siłę
 329  I,6 |              po chwili wrócił z listem na srebrnej, a może platerowanej
 330  I,6 |          rozstroić, musisz zgodzić się na moją prośbę.~Grób w naszym
 331  I,6 |           amatorowie urządzają koncert na organ, skrzypce, wiolonczelę
 332  I,6 |             Pójdź do niej, Florciu. Ja na chwilę wyjdę do miasta,
 333  I,6 |             prośby nie może być dobrze na świecie.~- Zaraz do niej
 334  I,6 |                swoim gabinecie; upadła na szezlong i obu rękami zasłoniła
 335  I,6 |         kaskady tkanin spływających aż na podłogę wysunął się jej
 336  I,6 |           pełnego salonu ujrzała nagle na swym nowym kostiumie ogromną
 337  I,6 |                suknię wytarzano gdzieś na kuchennych schodach. Myśl
 338  I,6 |              dziesięciu dni jej ojciec na swoje drobne wydatki wygrywa
 339  I,6 |             wygrywają tysiące, ale nie na opędzenie pierwszych potrzeb,
 340  I,6 |           ofiarował parę tysięcy rubli na dobroczynność, ale nie była
 341  I,6 |            kupiec, który dał pieniądze na dobroczynność, i ten, który
 342  I,6 |               się jej posępnie. Jak on na nią patrzył...~Jednego dnia
 343  I,6 |              weszła z panną Florentyną na czekoladę do cukierni, przez
 344  I,6 |              dzieci. Dzieci spoglądały na nią, na czekoladę i na ciastka
 345  I,6 |              Dzieci spoglądały na nią, na czekoladę i na ciastka z
 346  I,6 |      spoglądały na nią, na czekoladę i na ciastka z ciekawością i
 347  I,6 |                a ten kupiec - tak samo na nią patrzył.~Lekki dreszcz
 348  I,6 |              mieszczaństwa wysunąć się na czoło arystokracji; chce
 349  I,6 |           potrzebuje głośnego nazwiska na szyld do swoich przedsiębiorstw.
 350  I,6 |               się już zupełnie ciemno; na ulicy zapalono latarnie,
 351  I,6 |         gabinetu panny Izabeli malując na suficie ramę okna i zwoje
 352  I,6 |                 Wyglądało to jak krzyż na tle jasności, którą powoli
 353  I,6 |               a jej powóz znajduje się na krawędzi pierścienia i zjeżdża
 354  I,6 |         krawędzi pierścienia i zjeżdża na dół. Czy on zjeżdża? bo
 355  I,6 |            turkot... To turkot dorożki na ulicy?... Nie, to turkoczą
 356  I,6 |                lasów. Widać tam nawet, na dole, jakby jezioro czarnych
 357  I,6 |                do czasu rzucając okiem na krajobraz. Powóz ciągle
 358  I,6 |           krajobraz. Powóz ciągle stoi na krawędzi pierścienia niby
 359  I,6 |        paznogcie i czasami rzuca okiem na okolicę...~Wtem (powóz ciągle
 360  I,6 |                tym celu, aby ją rzucić na przód siedzenia powozu.
 361  I,6 |              człowiek w koszuli patrzy na nią jakimś szczególnym wzrokiem,
 362  I,6 |            rubli, które dał jej ciotce na ochronę, a może to jest
 363  I,6 |           ochronę, a może to jest kwit na fontannę, ptaszki i dywany
 364  I,6 |          gabinetu. Panna Izabela siada na szezlongu, zasłania ręką
 365  I,6 |                Panna Florentyna patrzy na nią z najwyższym zdumieniem,
 366  I,6 |              kuzynki, przechodzi tam i na powrót swój gabinet, wreszcie
 367  I,6 |                gabinet, wreszcie siada na foteliku naprzeciw panny
 368  I,6 |               kupujemy, zrobił majątek na wojnie...~- A o tym, że
 369  I,6 |        rozgłosu ofiarował tysiąc rubli na ochronę?~- Z pewnością.
 370  I,6 |              Dał przecie dwa razy tyle na dobroczynność.~- A dlaczego
 371  I,6 |                było koncertu, odczytu, na których bym go nie spotykała,
 372  I,6 |              która zastępuje nam drogę na ulicach, dzwoni do mieszkań
 373  I,6 |               Izabela mówiąc to drżała na całym ciele. Oczy jej błyszczały,
 374  I,6 |            ciele. Oczy jej błyszczały, na twarzy miała wypieki.~-
 375  I,6 |                Panna Florentyna patrzy na nią z zachwytem...~- Doprawdy,
 376  I,6 |          cierpliwie czekać...~- Mówisz na podstawie czytanych romansów.~-
 377  I,6 |            czytanych romansów.~- Mówiç na mocy moich przeczuć, które
 378  I,6 |             ten człowiek po to jeździł na wojnę, ażeby mnie zdobyć.
 379  I,6 |             upadek, to hańba...~Siadła na szezlongu i utuliwszy głowę
 380  I,7 |        ROZDZIAŁ SIÓDMY:~GOŁĄB WYCHODZI NA SPOTKANIE WĘŻA~ ~Serwis
 381  I,7 |            dowodem niesłychanej łaski) na całą Wielką Środę ofiarowała
 382  I,7 |                poprzedza pękanie liści na drzewach i ukazanie się
 383  I,7 |       westchnęła panna Izabela patrząc na niebo, gdzieniegdzie poplamione
 384  I,7 |           panna Izabela.~Lokaj skoczył na kozioł i spasione gniade
 385  I,7 |                jedno ucho wysunęło się na zewnątrz.~Widząc to panna
 386  I,7 |               się o czym innym myśleć. Na próżno. Wróciła się i choć
 387  I,7 |         Wokulskim, serce jej zamierało na samo przypuszczenie, że
 388  I,7 |             niego. Strach ją zdejmował na myśl spotkania, lecz niewytłumaczony
 389  I,7 |     niewytłumaczony instynkt popychał.~Na Krakowskim już z daleka
 390  I,7 |            weszła.~Pan Rzecki już stał na środku sklepu i zacierając
 391  I,7 |         jakiejś damie, która siedziała na krześle. Mizerny Klejn wybierał
 392  I,7 |              laski młodzieńcowi, który na widok panny Izabeli szybko
 393  I,7 |              oglądały toaletowe cacka.~Na prawo ode drzwi, za kantorkiem,
 394  I,7 |              laski poprawił kołnierzyk na szyi, dwie panienki spojrzały
 395  I,7 |                dwie panienki spojrzały na siebie, pan Lisiecki urwał
 396  I,7 |           wykładu ciężko odwróciła się na krześle. Przez chwilę sklep
 397  I,7 |            szepnął pan Ignacy mrugając na Lisieckiego, który pogardliwie
 398  I,7 |           ruszył ustami.~Dama siedząca na krześle zwróciła się do
 399  I,7 |        Mraczewski zeskakiwał i wbiegał na drabinkę, wysuwał szuflady
 400  I,7 |             tak, że żyły nabrzmiały mu na czole i - wciąż rachował
 401  I,7 |             przykuty do panny Izabeli, na co ona w sposób demonstracyjny
 402  I,7 |         Głupstwo! Przez rok cierpiałem na jakąś chorobę mózgową, a
 403  I,7 |             obojętną... Jak ona patrzy na tego osła... No, jest to
 404  I,7 |           widok tego człowieka wywiera na nią wpływ magnetyczny.~-
 405  I,7 |             słaby rumieniec wrócił jej na twarz. Ciągnęła dalej:~-
 406  I,7 |               że handel opiera się nie na zyskach spodziewanych, ale
 407  I,7 |             zyskach spodziewanych, ale na ciągłym obrocie gotówki.~-
 408  I,7 |          chcesz, ażebym rozpłakała się na ulicy...~A po chwili dodała
 409  I,7 |            marszałkiem albo z baronem? Na to zawsze będzie czas; dziś
 410  I,7 |              albo z dusznego więzienia na chłodne obszerne pole, nie
 411  I,7 |              będę żył?... Chyba pojadę na wystawę do Paryża, a potem
 412  I,7 |            chwili zbliżył się do niego na palcach Rzecki i szepnął:~-
 413  I,7 |           zadumę. Nieznacznie spojrzał na Mraczewskiego i dopiero
 414  I,7 |        Mraczewskiego.~- Ale bo jak ona na mnie patrzyła, to ach!... -
 415  I,7 |          Mraczewski, jedną rękę kładąc na piersi, drugą podkręcając
 416  I,7 |              kuflem piwa.~- Matyldy są na co dzień, damy na święta.
 417  I,7 |           Matyldy są na co dzień, damy na święta. Ale Iza będzie największym
 418  I,7 |             nie znam kobiety, która by na mnie tak piekielne robiła
 419  I,7 |         Doświadczał wrażenia, jakby mu na głowę i na piersi spadały
 420  I,7 |          wrażenia, jakby mu na głowę i na piersi spadały ciężary.~-
 421  I,7 |         sięgnąwszy po kapelusz stojący na kantorku skierował się ku
 422  I,8 |              MEDYTACJE ~Znalazłszy się na ulicy Wokulski stanął na
 423  I,8 |               na ulicy Wokulski stanął na chodniku, jakby namyślając
 424  I,8 |          przypadkiem spojrzał w prawo, na swój nowo wykończony sklep,
 425  I,8 |                z drogi; przeszedł więc na drugą stronę ulicy, gdzie
 426  I,8 |               w duszy dziwną pustkę, a na samym jej dnie coś jakby
 427  I,8 |          pogoda wywabiły mnóstwo ludzi na bruk miejski. Sznur powozów
 428  I,8 |               w górze i każdy człowiek na ziemi wyobraża sobie, że
 429  I,8 |                 I dopiero ktoś stojący na boku widzi, że wszystkich
 430  I,8 |             mgnienie oka, aby zagasnąć na całą wieczność, i to nazywa
 431  I,8 |             szepnął Wokulski i skręcił na ulicę Karową.~Przy bramie
 432  I,8 |             potworne nieporozumienie!"~Na Karowej odetchnął. Zdawało
 433  I,8 |             powoli spływa sobie gdzieś na dół tym rynsztokiem zaciśniętym
 434  I,8 |              wielką pracą, mieli także na celu zdrowie, bezpieczeństwo,
 435  I,8 |                połowie drogi i patrzył na ciągnącą się u jego stóp
 436  I,8 |               dniem i nocą zamkniętymi na sztaby, drzwi zabite gwoździami,
 437  I,8 |                szaf bez drzwi, krzeseł na trzech nogach, kanap z wydartym
 438  I,8 |                Szedł i cicho śmiał się na widok wyrobników wiecznie
 439  I,8 |        wyrobników wiecznie czekających na robotę, rzemieślników, którzy
 440  I,8 |               kosz zeschłych ciastek - na widok obdartych mężczyzn,
 441  I,8 |          ubóstwo nie mogące zdobyć się na sprzęty otacza się wiecznie
 442  I,8 |         wielkich konturach przyszła mu na myśl jego własna historia.
 443  I,8 |              od kuchcików, skończywszy na upijającej się w sklepie
 444  I,8 |             gościom.~Odetchnął dopiero na Syberii. Tam mógł pracować,
 445  I,8 |                 że się sprzedał i żyje na łasce żony, z pracy Minclów.~
 446  I,8 |          galanteryjnego kupca zostałby na dobre uczonym przyrodnikiem,
 447  I,8 |             białą suknię. Nie patrzyła na scenę, która w tej chwili
 448  I,8 |            siebie, nie wiadomo gdzie i na co. Może myślała o Apollinie?...~
 449  I,8 |             się jej cały czas.~Zrobiła na nim szczególne wrażenie.
 450  I,8 |            Dopiero później przyszło mu na myśl, że on nigdzie i nigdy
 451  I,8 |                że jest tak coś - jakby na nią od dawna czekał.~" Tyżeś
 452  I,8 |               panny Izabeli w teatrze, na koncertach lub na odczytach.
 453  I,8 |             teatrze, na koncertach lub na odczytach. Uczuć swoich
 454  I,8 |               dwie fazy. Kiedy patrzył na pannę Izabelę, czuł się
 455  I,8 |           nawet bardzo pospolitą panną na wydaniu. A wówczas przychodził
 456  I,8 |            zapytam: czy ty jesteś tym, na co przez całe życie czekałem?...
 457  I,8 |               a czym nie jest, odłożył na bok, a postanowił, bądź
 458  I,8 |           trzymała nietykalną w banku.~Na kilka dni przed wyjazdem
 459  I,8 |             przyjaciołom zaś swoim raz na zawsze dał jedną receptę:~"
 460  I,8 |                ci z tego pomoże, nawet na - nosaciznę."~Gdy Wokulski
 461  I,8 |             jeżeli chcesz, i kładź się na kanapie, jeżeli się zmieścisz.~
 462  I,8 |           rzekł Wokulski podnosząc się na kanapie. - A gdzież piąte?~-
 463  I,8 |             Żeń się; jedyny to ratunek na twoją chorobę.~- Dlaczegożeś
 464  I,8 |    odpowiedział doktór pochyliwszy się na tył fotelu i patrząc w sufit. -
 465  I,8 |              się chloroformem. Było to na prowincji. Ale Bóg zesłał
 466  I,8 |               roboty.~Już Wokulski był na schodach, gdy doktór wybiegł
 467  I,8 |             ulica Radna, tam Browarna. Na górze spoza nagich drzew
 468  I,8 |           żółte gmachy uniwersyteckie; na dole parterowe domki, puste
 469  I,8 |        odpowiedział człowiek wskazując na niską lepiankę.~- Dlaczego
 470  I,8 |         przyjadę, panie, kiedy jeszcze na Nowy Rok koń mi padł.~-
 471  I,8 |              brata, co jest dróżnikiem na Wiedeńskiej Kolei. Ale i
 472  I,8 |               za dusze zmarłe, jutro - na pamiątkę, że Chrystus Pan
 473  I,8 |             Pan nic nie jadł, pojutrze na intencję, ażeby Bóg złe
 474  I,8 |                i dzieciom wytłumaczyć, na jaką intencję nie jedzą...~
 475  I,8 |            odszedł, wóz u Żyda, kubrak na mnie jak na dziadzie...
 476  I,8 |               Żyda, kubrak na mnie jak na dziadzie... Z czymże było
 477  I,8 |                 rzekł - dziesięć rubli na święta. Jutro w południe
 478  I,8 |             sklepu i dostaniesz kartkę na Pragę. Tam u handlarza wybierzesz
 479  I,8 |            mnie zarobisz ze trzy ruble na dzień, więc dług spłacisz
 480  I,8 |              ladaco, i dała nam kartkę na pud węgla z Żelaznej ulicy.
 481  I,8 |               Odszedł, lecz przystawał na drodze; widocznie rozmyślał
 482  I,8 |           zawołał. - A twemu bratu jak na imię?~- Kasper - odpowiedział
 483  I,8 |            pieniędzy?...~- Powiedz, że na rachunek wziąłeś ode mnie.~-
 484  I,8 |            brzegu Wisły i zdumiał się. Na kilkumorgowej przestrzeni
 485  I,8 |           wypije; później przenosi się na Powązki i z drugiej znowu
 486  I,8 |                 kanały i woda źródlana na górze i - można by ocalić
 487  I,8 |              natura umie wynagradzać."~Na stoku i w szczelinach obmierzłego
 488  I,8 |              Było tu kilku drzemiących na słońcu pijaków czy złodziei,
 489  I,8 |             Gdybm tu przyszedł w nocy, na pewno wyleczyliby mnie z
 490  I,8 |        wygodnym grobem jak każdy inny. Na górze zrobiłby się wrzask,
 491  I,8 |            Mohikanów; przenieśliby się na Pragę albo za Pragę, uprawialiby
 492  I,8 |        potomstwo, urodzone i wychowane na tym śmietniku, z matki okrytej
 493  I,8 |             myśli, że ja oszukałem ich na kupnie srebra?... To byłoby
 494  I,8 |             domy z czerwonymi dachami; na środku rzeki stała nieruchoma
 495  I,8 |         zeszłego lata widział Wokulski na Morzu Czarnym, unieruchomiony
 496  I,8 |          nurtuj ziemię i przerabiaj ją na grunt zdolny do siewu. Oni
 497  I,8 |               doskonali się i wstępuje na wyższe szczeble. Owszem,
 498  I,8 |             warstwa zakrzepła jak woda na mrozie i nie tylko wytworzyła
 499  I,8 |              moi - ci, którzy leżą tam na śmietniku, i może dlatego
 500  I,8 |      trzydzieści tysięcy rubli rocznie na zabawę w motyla. Głupi handlarzu,