Tom,  Rozdzial

  1  I,2 |            Rozumie się...Byle nie zaczął kupować bez rabatu i bez
  2  I,2 |      puszczał w ruch. A gdy kogut zaczął piać łopocząc sztywnymi
  3  I,3 |            Około roku 1840 ojciec zaczął niedomagać. Czasami po parę
  4  I,3 |        pan Raczek, a pan Domański zaczął śpiewać:~Przechodniu, gdy
  5  I,4 |           odparł gość.~Pan Ignacy zaczął dreptać po pokoju, kolejno
  6  I,4 |         pochylił się nad kanapą i zaczął bawić się z Irem.~- Proszę
  7  I,4 |           mi wina, Ignacy.~Wypił, zaczął znowu chodzić po pokoju
  8  I,6 |           pigułki.~Otworzył list, zaczął go czytać i ze śmiechem
  9  I,8 |     człowiek dotknąwszy pieniędzy zaczął się trząść. Uważnie słuchał
 10  I,9 |          Widzisz pan: hrabia... - zaczął pan Tomasz.~- Znam - odparł
 11  I,9 |       Wokulskiego.~- Jenerał... - zaczął.~Jenerał ujrzawszy Wokulskiego
 12  I,10|          się w tych czasach. Ktoś zaczął gwizdać, inny nucił półgłosem ;
 13  I,10|      Jasia. Zobaczywszy mnie (już zaczął tyć chłopak) ciężko uniósł
 14  I,10|  kieliszka wina, ażeby Jan Mincel zaczął bić pięściami w stół albo
 15  I,10|          Gdzie moi przyjaciele? - zaczął wrzeszczeć.~Naturalnie,
 16  I,11|       magnatów.~- Wiadomo panom - zaczął Wokulski - że Warszawa jest
 17  I,11|     krzyczała najgłośniej.~Książę zaczął ściskać swoich gości nie
 18  I,11|    wpadając znowu w zamyślenie.~I zaczął mówić jakby do siebie.~-
 19  I,12|        posag..."~Północ. Wokulski zaczął się rozbierać. Pod wpływem
 20  I,12|         to uwagę służącego, który zaczął kręcić się po pokoju.~-
 21  I,12|     Szybko wziął papier i pióro i zaczął pisać. Wokulski zauważył,
 22  I,12|        była to kamienica Łęckich,~Zaczął się przypatrywać. Dom był
 23  I,12|      Adwokat umilkł i pośpiesznie zaczął ssać dym z piórka.~- Mam
 24  I,12|            Panie... Stanisławie - zaczął adwokat. - Pan wie, co to
 25  I,13|     wrócił do swego powozu.~Teraz zaczął szukać panny Izabeli.~Obszedł
 26  I,13|           upadł na kanapę, doktór zaczął:~- Co to za profany z tych
 27  I,13| Wokulskiemu jedną i drugą powiekę zaczął mu pilnie badać oczy.~-
 28  I,13|     marionetki, a egiptolog znowu zaczął obserwować obłoki. W drugiej
 29  I,13|    miejsca w przestrzeni) Mimo to zaczął, niekiedy zacinając się:~-
 30  I,14|    stanowisko...~Zarumienił się i zaczął sapać; lecz nie chcąc gniewać
 31  I,15|         rąk grzebień i szczotkę i zaczął czesać. ~- Przychodzę w
 32  I,16|           groszy róża..."~Mikołaj zaczął podawać potrawy. Wokulski
 33  I,16|         litością, a pan Tomasz... zaczął także jeść sandacza nożem
 34  I,17|  polsko-angielskimi ćwiczeniami i zaczął pisać zdania wymawiając
 35  I,17|       Wokulski pożegnał furmana i zaczął się ubierać. "Chciałbym
 36  I,17|            wciąż stojąc na progu, zaczął z politowaniem kiwać głową,
 37  I,17|        zabawić Wokulskiego, znowu zaczął mówić mu o swej kamienicy,
 38  I,18|     wydobył nawet małą lornetkę i zaczął przypatrywać się fizjognomiom;
 39  I,18|           do Wokulskiego; owszem, zaczął nawet podejrzewać, że kochany
 40  I,18|     talerz dwie czterdziestówki i zaczął śpiewać pod nosem. A potem
 41  I,18|           się w kwitnącym stanie) zaczął rachować gwiazdy na niebie. ~-
 42  I,18|           umaczał pióro i niby to zaczął rachować. Był przekonany,
 43  I,18|           że ich nikt nie śledzi, zaczął szeptać: ~- Bo to, uważa
 44  I,18|        wpadł do sklepu Wokulski i zaczął rozmawiać z Rzeckim wypytując
 45  I,18|  spostrzegłszy, że są nie zajęci, zaczął rozmawiać z nimi, a pan
 46  I,19|         pokoju, przeciągnął się i zaczął: ~- A... nie masz pojęcia,
 47  I,19|        arystokrata... ~Głos znowu zaczął mu się stłumiać i znowu
 48  I,19| odpowiedział Wokulski. Pan Tomasz zaczął zapinać na sobie odzież
 49  I,19|          że to coś nadludzkiego. ~Zaczął płakać. ~- Papo, co tobie?...
 50  I,19|       powiedziawszy to pan Tomasz zaczął mrugać powiekami, z których
 51  I,19|     Wyjdźże, Belu... Mikołaj!... ~Zaczął kręcić się po sypialni szukając
 52  I,19|         raz już niewiadomo który, zaczął mrugać powiekami i znowu
 53  I,19|        małym stoliku pod ścianą i zaczął oglądać album. ~- Kuzynek
 54 II,1 |           usiadłszy na swej lasce zaczął się śmiać w sposób, który
 55 II,1 |   jednakże osłabnął, gdy pan Leon zaczął tłomaczyć, że należałoby
 56 II,2 |        się i gniewając. Nareszcie zaczął świstać i wyglądać przez
 57 II,2 |          nawet: zarumienił się, i zaczął bełkotać: ~- Pozwoli pani
 58 II,3 |    przebrać się, i tamten również zaczął przebierać się, widocznie
 59 II,3 |    wszystkim dogodzić." ~Wokulski zaczął przeglądać listy. Po większej
 60 II,3 |       Wokulski usiadł na fotelu i zaczął przeglądać papiery, wszedł
 61 II,3 |   przysunąwszy się do Wokulskiego zaczął przyciszonym głosem: ~-
 62 II,3 |        tyle..." ~Lecz gdy pilniej zaczął rozglądać się w planie Paryża,
 63 II,4 |         sztukę z chustką Palmieri zaczął swoje praktyki; wpatrywał
 64 II,4 |          wydobył papier i pióro i zaczął pisać: ~"Mój Ignacy! Chcę
 65 II,4 |         Znowu usiadł przy stole i zaczął list do Geista. Nagle przerwał: ~"
 66 II,4 |       Wszystko jedno!" -mruknął i zaczął: ~"Mój kochany panie Stanisławie!
 67 II,5 |    ustawił je na ławce i po kolei zaczął otwierać. ~- Oto bransoleta -
 68 II,5 |          się z siedzenia i prędko zaczął chować pudełka. ~- Co za
 69 II,7 |        głośniej.~Ale, widzi pan - zaczął po chwili - ten Starski
 70 II,8 |          i... czy pan uwierzy?... zaczął czyścić swoją fajkę jej
 71 II,8 |          owszem, uśmiechnął się i zaczął: ~- W dawnych czasach, kiedy
 72 II,8 |       kiedy kowal ciapnął go, wąż zaczął płakać ludzkim głosem. Były
 73 II,8 |      mruknął Wokulski. Cały świat zaczął przed nim krążyć i nabiegać
 74 II,9 |      zakończył się źle, to już on zaczął się jeszcze gorzej.~Anglia,
 75 II,9 |    Stachowi.~Rok 1879 dopiero się zaczął, ale niechaj go kaczki zdepczą !...
 76 II,9 |          mdło mi od tej słodyczy) zaczął szeptać:~- Mogę panom oddać
 77 II,9 |        rzucić okiem na kamienicę, zaczął mięknąć.~- Mało dbam o tę
 78 II,9 |        Wokulski wstał z krzesła i zaczął żegnać damy. ~- Tak prędko
 79 II,9 |      zarobić...~- Hę! Hę! hę... - zaczął śmiać się adwokat. - Któż
 80 II,9 |          wtrącił adwokat i szybko zaczął się ubierać.~- No, żegnam
 81 II,9 |     honoru! - zawołałem.~Teraz on zaczął bić w stół.~- Kto bez honoru?...
 82 II,10|        Ale Wirski tak zamaszyście zaczął podawać im salopy, że zakłopotane
 83 II,10|      chustką od nosa!...~Rok 1879 zaczął się zwycięstwem Anglików
 84 II,10|        większej wagi słowom mówcy zaczął poruszać uchem i skórą na
 85 II,10|       niej podobne...~Maruszewicz zaczął mienić się, potnieć i nawet
 86 II,10|     piersi jak męczennica.~Sędzia zaczął pisać. Siedzący w drugiej
 87 II,11|  przywitał się z naszymi panami i zaczął przewracać w biurku.~- Szukasz
 88 II,11|       wsadziwszy ręce w kieszenie zaczął chodzić po pokoju.~- A komuż
 89 II,11|     niezwykłego wzruszenia. Potem zaczął mówić o interesach sklepowych
 90 II,11|     zamiast w oczy pani Stawskiej zaczął patrzeć w talerz. Wziąwszy
 91 II,11|           z panią Stawską.~Szuman zaczął bić się po głowie.~- Szpital
 92 II,12| Wąsowskiej i spoglądając na ulicç zaczął:~- Żeby ta Bela raz już
 93 II,12|       nogę, po czym pan Rydzewski zaczął pracować nad utrzymaniem
 94 II,12|     pionowym, a pan Pieczarkowski zaczął mówić bez wytchnienia.~Mówił
 95 II,12|        naiwną prostotą, że powoli zaczął odgadywać w niej najlepszą
 96 II,13|        pomocnika na górę, sam zaś zaczął bawić Wokulskiego rozmową:~-
 97 II,13|         za ich krzesłami, koncert zaczął się.~Teraz Wokulski spojrzał
 98 II,13|    bluźnij pan.~Ponieważ Molinari zaczął rozmawiać z panią Wywrotnicką,
 99 II,13|        położył się na szezlongu i zaczął myśleć o teorii Darwina.~"
100 II,13|        wieczorem i co ważniejsza, zaczął bywać każdego wieczora.
101 II,13|           panią Stawską.~Wokulski zaczął chodzić.~- Masz rację. Ale
102 II,14|      przybiegła z kuchni, i - sam zaczął podsłuchiwać.~Pani baronowa,
103 II,14|  Przychodzę do pana z pretensją - zaczął stary subiekt. - Onegdaj
104 II,15|          panny Izabeli. Natomiast zaczął goręcej zajmować się spółką
105 II,15|           stronie panny Izabeli i zaczął z nią rozmawiać w połowie
106 II,15|     rozmowę z Wokulskim i szeroko zaczął mu opowiadać o siostrze
107 II,15|     jednostajny głos pana Tomasza zaczął go męczyć. Za to coraz wyraźniej
108 II,15|           mu się, że coś rozumie. zaczął przypuszczać, że ma przed
109 II,15|   Wokulski podniósł się z ziemi i zaczął iść do stacji. Nagle zwrócił
110 II,16|        jest trochę wścibski, więc zaczął śledztwo na własną rękę
111 II,17|       trzy, a z nim cztery. Potem zaczął rozmyślać: dlaczego trzy
112 II,17|           na wysokim katafalku, i zaczął myśleć o śmierci. Zdawało
113 II,17|    zniknął na kilka chwil i znowu zaczął ukazywać się kolejno we
114 II,17|       siebie.~Ażeby sprawdzić to, zaczął przypominać sobie tabliczkę
115 II,17|              pomyślał z radością.~Zaczął wyobrażać sobie rozkład
116 II,17|        objęciach mężczyzny...~Już zaczął spacerować po mieszkaniu
117 II,17|      myślał. - Dopiero nad grobem zaczął budzić się ze swych złudzeń...
118 II,17|       Wtedy odrzucił ilustracje i zaczął czytać książki znane mu
119 II,17|          niemało do zrobienia..."~Zaczął znowu czytać historię z
120 II,17|           absorbuje go. Dawny ból zaczął nurtować serce, a przed
121 II,17|     odwiedzałem cię do tej pory - zaczął - bo wiem, żeś był niezdrów
122 II,17|      wpadały w oczy lub pod rękę, zaczął doświadczać wyrzutów sumienia.~"
123 II,17|       Taki stan ducha jego samego zaczął dziwić.~"Myślę przecież
124 II,17|          mnie to nudzi i nuży..."~Zaczął marzyć, i znowu zobaczył
125 II,17|       zawsze blichtr!...~Wokulski zaczął chodzić. po pokoju.~- Szuman
126 II,17|             Choć już pora, ażebyś zaczął ukazywać się między ludźmi.
127 II,17|        dzisiaj przy nim Szuman...~Zaczął marzyć i obok wizerunku
128 II,17|        nieprawdopodobne rzeczy! - zaczął książę ściskając go za rękę. -
129 II,17|     rozmyślał.~Nagle ocknął się i zaczął mówić jakby do siebie:~-
130 II,17|         nim obawa ludzi i ulic, i zaczął coraz częściej wychodzić
131 II,17|              szepnął z uśmiechem.~Zaczął czytać.~"Moja droga Kaziu!
132 II,19|         cóż się z panem dzieje? - zaczął znowu radca rozkładając
133 II,19|           wszedł do uniwersytetu, zaczął bawić się polityką. Później,
134 II,19|      umarłby z głodu... Nareszcie zaczął robić majątek, ale - nie
135 II,19|     wizyty doktora pan Ignacy sam zaczął zeznawać, że jest z nim
136 II,19|    Tymczasem, pomimo że marszałek zaczął uważać się za konkurenta,
137 II,19|              Rozmowa urwała się - zaczął ją Ochocki pytając:~- Kiedyż
138 II,19|          i oparłszy się o futrynę zaczął szlochać.~- Taki jestem
139 II,19|          przy jej akompaniamencie zaczął nucić:~Wiosna się budzi
140 II,19|           Gutmorgena, a następnie zaczął kołatać do jego drzwi. Nie
141 II,19|           się, wybiegł do sieni i zaczął pukać do tylnych drzwi sklepu,