Tom,  Rozdzial

  1  I,2 |             syknął pan Lisiecki. - Moja łysina, jeżeli ją kto dojrzy,
  2  I,3 |            pan Raczek ożenił się z moją ciotką...~...Chcąc, ażebym
  3  I,3 |            ojciec sam pracował nad moją edukacją.~Nauczył mię czytać,
  4  I,3 |            ojciec mrugając okiem w moją stronę.~Pan Domański jeszcze
  5  I,3 |             który już ożenił się z moją ciotką. Nagle dostrzegłem,
  6  I,4 |   rezultatu drugi raz powtórzyłbym moją grę! Wolę obawiać się bankructwa
  7  I,4 |           Wiesz... ja ją wezmę, bo moja już na nic.:.~- Czekaj,
  8  I,5 |           z kanapy.~- Nie nalegam, moja droga, nie jestem swatką,
  9  I,6 |           co za szczęście spotkało moją ochronkę. Będąc wczoraj
 10  I,6 |         bodaj czy nie tego boi się moja siostra i jej koteria. Oni
 11  I,6 |   rozstroić, musisz zgodzić się na moją prośbę.~Grób w naszym kościele
 12  I,8 |     zepsute, a kolega odziedziczył moją praktykę ogłosiwszy, żem
 13  I,8 |              Bardzo przepraszam za moją śmiałość, ale w zaufaniu...~-
 14  I,8 |            pan, jest to, niestety! moja żona... Pan wie, kto jestem...
 15  I,9 |      myślał Wokulski. - Gdyby była moją, zdaje się, że odzyskałbym
 16  I,9 |            kościeIe, wszak prawda, moja pani?~- Pan mnie widział?~-
 17  I,9 |   pogodziłem się z panią Joanną, z moją siostrą... Ale pan zbladłeś?...
 18  I,9 |           się cieszę, że spełniłeś moją prośbę... Jest tu właśnie
 19  I,9 |            to prezesowa Zasławska, moja najlepsza przyjaciółka,
 20  I,9 |              Kupiec... kupiec...~- Moja Belu - odpowiedziała panna
 21  I,10|            pan Raczek ożenił się z moją ciotką) ciągle powtarzał:~-
 22  I,10|         przysiągłem sobie, że noga moja u niego nie postanie...~-
 23  I,10|       sinego z gniewu Jana.~- Noga moja nie postanie u podłego Szwaba! -
 24  I,10|        wchodzi do naszego sklepu z moją wdową!... A jak skakał przy
 25  I,11|           uśmiechem. - Znam dobrze moją płeć i nieraz miałam okazję
 26  I,11|            młody człowiek. - Matka moja była a ż Łęcka - rzekł z
 27  I,11|     Ochocki - zbudziła się we mnie moja idea czy mój obłęd... Zapomniałem
 28  I,11|    człowiek - odparł Ochocki. - To moja żona, to moja kobieta...
 29  I,11|        Ochocki. - To moja żona, to moja kobieta... Bądź pan zdrów,
 30  I,11|         powiedzieć sobie, że muszę moją nicość złożyć na ofiarę
 31  I,12|      zostanie 32 000 rubli... Żona moja nudzić by się nie powinna...
 32  I,12|        strasznie jestem ukarany za moją lekkomyślność..." ~O jedenastej
 33  I,12|            pół roku temu odniosłem moją szaradę do pana Szymanowskiego,
 34  I,12|      wtrącił Wokulski.~- Nie tylko moja - odpowiedział Szlangbaum. -
 35  I,12|         Wokulski, posiada pan całą moją sympatię i szacunek, tek,
 36  I,13|              dokończyć rachunku za moją Sułtankę...~- Postaram się
 37  I,13|               Wyobrażam sobie, jak moja droga małżonka będzie opowiadać,
 38  I,13|              Szanowny Panie! Córka moja koniecznie życzy sobie bliżej
 39  I,14|   ożenienie, ja w zamian daruję ci moją małżonkę, która już mnie
 40  I,16|                rzekł do siebie. ~- Moja droga - odpowiedział pan
 41  I,17|         mówił dalej baron. - Klacz moją ustąpiłem pani Krzeszowskiej (
 42  I,17|           wyobraź pan sobie, że za moją kamienicę już baronowa Krzeszowska
 43  I,17|        ubodzy... Ciągle zyskują... Moja ochrona będzie niedługo
 44  I,19|         jak półgłówek, a tymczasem moja Heloiza romansowała z innymi.
 45  I,19|          robić nie może, ale dba o moją przyjaźń... Bóg mi go zesłał,
 46  I,19|       podniosła się gwałtownie. ~- Moja droga, skądże znowu przychodzi
 47  I,19|         obszyciem swego stanika. - Moja droga, dajże spokój! - oburzyła
 48  I,19|       warta kamienica.~W zamian za moją skruchę, droga Pani, racz
 49  I,19|            żądaniami z domu, gdzie moja jedyna córka skończyła życie.
 50  I,19|      dwadzieścia tysięcy rubli nad moją sumę, sprowadził do sądu
 51  I,19|   Wokulskiego panience. ~"Oto jest moja nagroda... Moje życie!..." -
 52 II,1 |           podobało się jej u nas - moja broda czy tusza Jana Mincla?
 53 II,2 |           wieczorem śmieją się nad moją głową u tych... studentów...
 54 II,2 |            mnie wygnać stąd, gdzie moja dziecina wydała ostatnie
 55 II,2 |   Wygnajcież stąd pierwej mój ból, moją tęsknotę, moją rozpacz... ~
 56 II,2 |            mój ból, moją tęsknotę, moją rozpacz... ~Zasłoniła twarz
 57 II,2 |         szeptem: ~- Helenka, córka moja, panie... ~- Rzecki - odezwał
 58 II,2 |       odezwał się rządca. ~- Córka moja, panie Rzecki, rujnuje się...
 59 II,2 | eks-obywatelowi. - Jest tedy córka moja niebrzydka i młoda, już
 60 II,2 |            babci, nadejdzie zima i moja lalka nie będzie miała w
 61 II,2 |         zaglądał... Czy uda mi się moja kombinacja ze Stachem? Bóg
 62 II,3 |      poznawszy ją dokładniej. Cała moja energia, nauka, zdolności
 63 II,4 |   wynalazki Geista i jego mądrość, moja szalona miłość i nawet ona...
 64 II,4 |          łatwiej mógłbym przekazać moją władzę jakiejś kobiecie.
 65 II,5 |           zamiaru... Ale sądzę, że moja przyjaźń dla czcigodnej
 66 II,5 |           umarł przed ślubem. Cała moja rodzina przez całe życie
 67 II,5 |          przede wszystkim bawi tam moja narzeczona. Dalej - jest
 68 II,5 |          Za dwie godziny pozna pan moją narzeczoną.~
 69 II,6 |     Wąsowska. Ciekawym, czy jest i moja narzeczona?...dodał ciszej. ~-
 70 II,6 |   stangretowi? - rzekła wdówka. ~- Moja pani, cóż mi pani wiecznie
 71 II,6 |           zdarzają się wypadki. ~- Moja Felciu - odparła wdówka -
 72 II,6 |   towarzystwie pani Wąsowskiej. ~- Moja panno Felicjo! - zawołał
 73 II,6 |           ma co mówić... Tymczasem moja czcigodna babka, tu obecna,
 74 II,6 |             bez żadnych dysponowań moją osobą - zaprotestował Ochocki. ~-
 75 II,7 |           jej weszła prezesowa. ~- Moja Belu - rzekła staruszka
 76 II,7 |          co się tyczy kupiectwa... Moja Belu, Wokulski nie sprzedawał
 77 II,7 |        pana w lipowej alei... Jest moja babka, pani Wąsowska...
 78 II,7 |           mnie pan... zostawił pan moją narzeczoną samą w parku...
 79 II,8 |           leśniczanki, to wszystko moja robota. On tyle, że kupował
 80 II,8 |          rękę. ~- Obudzisz się, ty moja królewno... - rzekł. ~-
 81 II,8 |    wielkością cierpień, takiej jak moja może jeszcze nie było na
 82 II,8 |         własnego doświadczenia, bo moja narzeczona jest najszlachetniejszą
 83 II,8 |         nadeszło, przypomnij sobie moją radę: nie działaj pod wpływem
 84 II,9 |       jesteś, zbaw pomimo to duszę moją, jeżeli ją mam - jak mówił
 85 II,9 |           ubogą rodzinę, której na moją rekomendację panowie zechcecie
 86 II,9 |          bufecie i wyszedłem. Noga moja więcej nie postanie w tej
 87 II,10|       Misiewiczowa~- Co tam droga, moja mamo. Kto wie, czy kiedykolwiek
 88 II,10|        piękniem trafił... Gdyż jak moja staruszka nie wrzaśnie:~-
 89 II,10|              Pan będziesz zdrów za moją krzywdę... - odparła z gniewem
 90 II,10|           á vis niego) ma u siebie moją lalkę i dla niepoznaki przebiera
 91 II,10|      zobaczyłam przez lornetkę, że moja lalka jest rzeczywiście
 92 II,10|     właśnie była pora wypowiedzieć moją mowę. Jakoż zacząłem:~-
 93 II,10|         głowę, a wewnątrz znajdzie moją firmę.~Pani baronowa zaczęła
 94 II,11|            z wami połączę; jeszcze moja pięść coś zaważy... Ale
 95 II,11|          ludzi straci ją?~- To nie moja wina - odparł zirytowany
 96 II,11|         zirytowany Wokulski. - Nie moja wina, że ci, z którymi łączą
 97 II,11|        żony takiej:..~- Takiej jak moja Helenka... - wtrąciła spiesznie
 98 II,11|          basta!... - przerwałem. - Moja głowa w tym, ażeby Wokulski
 99 II,12|         całą przyszłość świata, za moją własną wieczność... nie
100 II,12|         Wąsowska.~- Bardzo proszę, moja pani - odparł z oburzeniem. -
101 II,12|           nie wolno kochać... Ach, moja mamo, jeżeli ja nie mam
102 II,13|       pieniędzy!...~- Dlaczego nie moja? Nie każdy może być poetą
103 II,13|           górze.~"Chce się żenić z moją magdalenką?" - pomyślał
104 II,13|        pani Wąsowska z Ochockim.~- Moja kuzynka zaczyna mi się coraz
105 II,13|  niewdzięczniku?~- Alboż pani jest moją kochanką?... Nie jestem
106 II,13|         Belę (a jak on ją kocha!), moja kuzynka robi na mnie dziwne
107 II,13|            którzy je lekceważą, to moja kuzynka bardzo prędko będzie
108 II,13|            choć obiecał poprawę?~- Moją będzie rzeczą, ażeby nie
109 II,13|        Izabela zmarszczyła brwi.~- Moja Kaziu - rzekła - wiem, o
110 II,13|           Oddając go pani, składam moją przyszłość...~- Więc to
111 II,14|     spokojnym głosem:~- Trzeba by, moja Marysiu, założyć świeże
112 II,14|               Zatem pani odrzucasz moją opiekę, którą ofiaruję jej
113 II,14|          stawkę jak szuler, a cała moja zasługa polega na tym, że
114 II,14|            mi życie... Wdzięczność moja...~-.Nie bądź pan śmieszny -
115 II,15|      Izabela.~- To właśnie stanowi moją siłę -- odparł Starski.~-
116 II,15| wyskrzypiały jakiś wyraz.~"Zgubili moją blaszkę szukając medalionu!... -
117 II,16|       Kiedy Klejnowi opowiedziałem moją rozmowę z Szumanem, nasz
118 II,16|           nadzieję, że ani ja, ani moja żona, a nade wszystko moja
119 II,16|         moja żona, a nade wszystko moja żona nie będzie miała powodu
120 II,16|          których właśnie wypędziła moja żona...~- Wszystko jedno! . -
121 II,17|         rasą w świecie, a przy tym moją rasą, więc ich podziwiam
122 II,17|         chcą mnie żenić... Mnie, z moją żydowską mordą i łysiną!...~-
123 II,17|           się widząc jej konkury o moją rękę i serce. Bawiłbym się
124 II,17|            nawet Starskiego... Oto moja recepta, pojmujesz?... A
125 II,17|    Starszczak ogląda się. Zobaczył moją żonę i roześmiał się do
126 II,17|            no i drugą wspólniczkę: moją głupotę. Jak można było
127 II,17|              Cóż dalej?~- Ale żona moja przede wszystkim z góry
128 II,17|        pani. Tak gorzko odczuwałem moją niewolę, żem po prostu nie
129 II,17|         uśmiechem.~Zaczął czytać.~"Moja droga Kaziu! Jestem tak
130 II,17|      niekiedy pozwalam mu ucałować moją rączkę..."~Wokulskiemu żyły
131 II,17|      najformalniej oświadcza się o moją rękę. Całą noc płakałam,
132 II,17|         się jej ofiarą, druga jest moją ofiarą, trzecia chciała
133 II,17|             trzecia chciała zostać moją ofiarą, a jeszcze znalazłby
134 II,18|           gorączce, czyli też cała moja młodość była snem?..~Ale
135 II,19|             Szprot rozstrzygnął na moją stronę i jesteśmy u ciebie...~
136 II,19|            ręki, dziękujemy: matka moja, żona moja i ja... Po drugie
137 II,19|       dziękujemy: matka moja, żona moja i ja... Po drugie zaś wszyscy
138 II,19|       wspaniałego daru. Tylko żona moja jest bardzo o wielmożnego
139 II,19|          pan idąc na zamek spotkał moją matkę przy kartoflach, trafiło
140 II,19|       nieszczęścia się ocalił. Ale moja żona, kobiecym obyczajem,