Tom,  Rozdzial

  1  I,2 |    Wreszcie machnął ręką i poszedł dalej, może myśląc, że w innym
  2  I,3 |         August Katz zmrużył oczy i dalej krajał mydło.~Osłupiałem
  3  I,6 |           nie spiskujesz - ciągnie dalej panna Izabela - ale coś
  4  I,7 |        Przemogła się więc i poszła dalej; lecz po paru minutach wróciła.
  5  I,7 |      wrócił jej na twarz. Ciągnęła dalej:~- Zapewne pan sprzeda te
  6  I,7 |        Warszawie mieszka? - pytała dalej.~- Rzeczy tych nie sprzedam
  7  I,7 |              Skąd ona wie - myślał dalej - że ja kupiłem serwis i
  8  I,8 |       bułgarskich, tureckich i tak dalej, od obu płci. Tylko pamiętaj:
  9  I,8 |           a o kilkadziesiąt kroków dalej leżały zbiorniki wody, którą
 10  I,8 |         pod bramą, a o parę kroków dalej wyprzężonego konia.~- Co
 11  I,8 |            pomyślał.~" Tak, ale co dalej?..."~Dotychczas bowiem miał
 12  I,8 |            się.~- Panie - ciągnęła dalej rozdrażniona dama - jestem
 13  I,8 |       Zresztą, powiem ci - ciągnął dalej pan Ignacy - szkoda takiego
 14  I,9 |          Poszłam na groby - mówiła dalej dziewczyna - myślałam, że
 15  I,9 |             Bankier... - objaśniał dalej pan Tomasz. Ale nim powiedział
 16  I,9 |    przesądu co do kupców - ciągnął dalej hrabia - ale ten Wokulski,
 17  I,9 |             Otarła oczy i ciągnęła dalej:~- Bardzo... bardzo lubiłam
 18  I,9 |             wieszże jaki? - mówiła dalej. - Kiedyśmy się rozłączali,
 19  I,9 |    roztoczy,~Tak pamięć o mnie: im dalej ucieka,~Tym grubszym kirem
 20  I,9 |       panny Izabeli.~"- Chyba jest dalej" - szepnął, z trwogą idąc
 21  I,9 |            dwaj subiekci bławatni, dalej krawiec męski, mularz, jubiler,
 22  I,9 |         nie ona."~O paręset kroków dalej spostrzegł jakąś piękną
 23  I,10|        razem odezwało się bliżej i dalej kilkanaście armat; każdy
 24  I,10|           zaś kolumna posunęła się dalej, zobaczyliśmy dwu ludzi:
 25  I,10|             A nasz stryj - ciągnął dalej - było przecie takie zakute
 26  I,10|          krew wyciekła. A on prawi dalej :~- Chodźże ze mną, pokażę
 27  I,10|       jeździł za zarobkiem jeszcze dalej - odezwał się półgłos.~-
 28  I,10|           ludzi dziesięcinę. Mówił dalej, że jak zrobią rewolucję (
 29  I,10|         czując, że gdyby tak mówił dalej, musiałbym pogardzić tym
 30  I,10|     wynoszono pustych butelek, tym dalej uciekała z tego zgromadzenia
 31  I,11|         panie się odkłoniły. Idzie dalej nie odwracając głowy, ażeby
 32  I,11|            jednak ochłonął i mówił dalej :~- Chodzi o inte... to
 33  I,11|       sprawy przed nikim - ciągnął dalej Wokulski. - Wskazuję panom
 34  I,11|         Ale, panowie!... - ciągnął dalej płaczliwym głosem - m y
 35  I,11|             W tej chwili - ciągnął dalej Ochocki - zbudziła się we
 36  I,11|                Naturalnie - prawił dalej Ochocki - ani słówka nie
 37  I,11|            przeszkód, więc - zajdę dalej od niego...~Wokulski słuchając
 38  I,11|            na lewo zobaczył mur, a dalej budynek.~"Aha, Pomarańczarnia...~
 39  I,11|          arystokrację, a co będzie dalej - zobaczymy..."~Gdy wszedł
 40  I,12|             siodłami, derami i tam dalej?...~- Naturalnie.~- W takim
 41  I,13|        panny Izabeli, która mówiła dalej:~- Naprawdę to przyjechałyśmy
 42  I,13|           przymknąwszy oczy marzył dalej:~"Co ja jednak wyrabiam?...
 43  I,13|           i mruczał; adwokat mówił dalej:~- Panie drogi - jednym
 44  I,13|         sprawy, więc już nie brnij dalej. A nade wszystko nie kupuj
 45  I,14|        punktualność - mówiła sobie dalej - jest grzecznością królów,
 46  I,14|         Fatalna historia - ciągnął dalej. - Między naszymi wspólnikami
 47  I,14|      zastrzelił się o kilka grobów dalej.~Wejście ojca przerwało
 48  I,15|     Przypuśćmy..."~"Dobrze - mówił dalej głos, który Wokulskiemu
 49  I,15|       podeptanym?... Czy warto żyć dalej w podobnych warunkach?"~
 50  I,15|          szybkością piorunu, mówił dalej:~- W mieście, panie, cicho
 51  I,15|         koszuli delikwentów, mówił dalej:~- Że też nigdy u pana dobrodzieja
 52  I,16|            To, o co proszę - mówił dalej Wokulski - nie przechodzi
 53  I,17|    mieszkać młoda szwaczka - mówił dalej Wokulski. - Niech stołuje
 54  I,17|           Sam hrabia osądź - mówił dalej baron. - Klacz moją ustąpiłem
 55  I,17|        zdumienie Rossiego - mówiła dalej panna Izabela - jeżeli spotkają
 56  I,18|        świecie skarby nie pojedzie dalej, chyba że kupiec da mu czterdzieści
 57  I,18|        tych głupstwach!... - i tak dalej. ~Tymczasem Wokulski, zamiast
 58  I,18|             Doskonałe. Ale ja wolę dalej... Gorąco mi... ~- Tam tak
 59  I,18|          adres Wokulskiego. Czytał dalej: ~"Jaki zły los postawił
 60  I,18|        książęce życie, bo Suzin im dalej od żony, tym szerzej rozpuszcza
 61  I,18|          dobry!", i szybko ucieka, dalej mrucząc: ~"Co on sobie pomyśli
 62  I,18|      jegomość. ~- Prawda - ciągnie dalej Żyd - że w naszym wieku
 63  I,19|            milczała, ojciec prawił dalej: ~- Prawda, że chłopak trochę
 64 II,1 |     pieniędzy wam nie zabraknie... Dalej... Cóż dalej?.. - pytał
 65 II,1 |          zabraknie... Dalej... Cóż dalej?.. - pytał sam siebie. -
 66 II,1 |             Znam to dobrze - mówił dalej, zadyszany z gniewu - bo
 67 II,2 |           miłosierny... ~- Mów pan dalej, panie szlachcicu - rzekłem
 68 II,2 |         Czy ja znam!... - Jedź pan dalej, panie Wioski... ~- Niech
 69 II,2 |           młody człowiek zaś mówił dalej:~- Możecie nas wypędzić,
 70 II,2 |       młody on czy stary? - badała dalej, przypatrując mi się jak
 71 II,2 |        Wirski jak hrabia, i mówiła dalej, pokazując babce druty,
 72 II,3 |           innego pociągu i ruszyli dalej. Nowa stacja, nowa zmiana
 73 II,3 |            zwitek banknotów i jadą dalej;. Wokulski spostrzega, że
 74 II,3 |            mnie mniejsza - ciągnie dalej Suzin. - Takeś zhardział
 75 II,3 |      Suzina i o kilkanaście kroków dalej weszli do podobnego zupełnie
 76 II,3 |      odebrawszy odpowiedzi poszedł dalej. ~"Nie znajdzie mnie!...
 77 II,3 |          koni. Dach bliżej płaski, dalej kopuła zakończona koroną,
 78 II,3 |       zakończona koroną, a jeszcze dalej - dach trójkątny, również
 79 II,3 |        miasta, rumieni się i idzie dalej. Czuje, że Paryż na pierwszym
 80 II,3 |     półuśmieszków. ~Wokulski idzie dalej i z największą uwagą przypatruje
 81 II,3 |             O kilkadziesiąt kroków dalej widzi: Rue Poissonniere,
 82 II,3 |      balustradą. ~O paręset kroków dalej druga podobna brama, a między
 83 II,3 |          więcej pomocy w studiach. Dalej, nie pracowałby nad perpetuum
 84 II,4 |        Kończę, panie Siuzę - mówił dalej. - Porobiłem wielkie odkrycia
 85 II,4 |      stopniowo ginąć. Ja - ciągnął dalej Geist - nie chcę powtarzać
 86 II,4 |          znowu westchnął i ciągnął dalej: ~- I z czarownikami naradzasz
 87 II,5 |          ale że pociąg zaraz idzie dalej... ~Wokulski szybko wysiadł.
 88 II,5 |          bawi tam moja narzeczona. Dalej - jest pani Wąsowska, milutka
 89 II,5 |         Dystyngowana osoba - mówił dalej baron - pełna rzadkich przymiotów.
 90 II,6 |         się o kilkadziesiąt kroków dalej. Widocznie naradzano się
 91 II,6 |          wysiadło, a brek pojechał dalej. ~- Dzień dobry, panie Wokulski -
 92 II,6 |        zabiegły. Odpocząwszy mówił dalej:~- Ja nieczęsto kaszlę,
 93 II,6 |         jeszcze sytuacji - ciągnął dalej - ale najprawdopodobniej
 94 II,6 |          zabrałam im spokój, i tam dalej... A ten odpowiada krótko:
 95 II,6 |         tak?... ~- Niech pani mówi dalej. ~- Nie będę nic mówić,
 96 II,7 |         Izabelą, za nimi Wokulski, dalej baron z narzeczoną, a na
 97 II,7 |           wołał baron już znacznie dalej. ~" Słowik wabi samiczkę -
 98 II,7 |            spostrzegła to i mówiła dalej~- Nareszcie to, co pan nazywa
 99 II,7 |           się i odpocząwszy prawił dalej zniżonym głosem: ~- Niech
100 II,7 |      Izabelę... ~Zresztą - ciągnął dalej w myśli - co mnie obchodzi,
101 II,8 |            tych majątkach - prawił dalej Węgiełek - wiedzieli ludzie
102 II,8 |      Wokulski, a ona prędko mówiła dalej: ~- Muszę już jechać. Ciocia
103 II,8 |       patrząc na nią mówił: ~- Nie dalej jak teraz, kiedy byłem w
104 II,9 |       nieporozumień z Anglią i tak dalej, ten, panie Rzecki, nie
105 II,9 |               Zobaczymy, co będzie dalej.~W październiku, jakoś w
106 II,9 |           tej kamienicy, to jedno. Dalej, musiałem donieść pani Stawskiej,
107 II,9 |     sprawie odnalezienia jej męża. Dalej, wypadło mi być u niej z
108 II,9 |           pan Maruszewicz? - mówił dalej Wokulski, jakby nie myśląc
109 II,10|       Otarła oczy chustką i mówiła dalej :~- O, Ludwiczek źle zrobił,
110 II,10|          Robi się czerwona i prawi dalej:~- Dziś ta flądra przysyła
111 II,10|            pana Wokulskiego, i tak dalej, że... pożegnałam ją i już
112 II,10|           było przyznać się.~- Cóż dalej? - rzekł sędzia.~- Ale najgorsze
113 II,11|       Stasiu" - pomyślałem i pytam dalej:)~- Więc te wielkie damy
114 II,11|        psychiatrą.~- Zatem - mówię dalej - nieodwołalnie postanowiłem
115 II,11|       książki, trupie główki i tam dalej. Niedługo poczekawszy zjeżdża
116 II,12|            czerwcu.~- Pysznie. Cóż dalej?~- Następnie mam kłopot
117 II,12|         rozumiała?~- Owszem. I cóż dalej? - badała pani Wąsowska
118 II,13|        spuścił głowę. Szuman mówił dalej:~- Weź pan księcia, co on
119 II,13|         wykupił i wyratował.~- Mów dalej, mów - odezwał się Wokulski
120 II,13|    Wąsowskiej. Ukłonił się i szedł dalej bez celu; wtem dopędził
121 II,13|        panią... Już nie chcę mówić dalej... Czuję tylko, że ma pani
122 II,14|   nieuczciwym kupnie klaczy, i tak dalej.~Akurat we dwadzieścia cztery
123 II,14|          Honor...~Odpoczął i mówił dalej wzburzony:~- Mógłbym wprawdzie
124 II,15|       Zresztą zobaczymy, co będzie dalej!..."~Przez kilka chwil słyszał
125 II,17|   partykularyści, którzy nie widzą dalej poza swoją synagogę i gminę.
126 II,17|            zacznij nowe życie. Rób dalej majątek czy cudowne wynalazki,
127 II,17|           było nikogo, kto by mógł dalej rozwijać jego pomysły; nikogo,
128 II,17|           góry wiedząc, co nastąpi dalej.~Adwokat zabrał znowu głos
129 II,17|           kogo innego.~"No, ale co dalej?... - mówił do siebie. -
130 II,17|               nic nie robię... cóż dalej?..."~Przypomniał sobie,
131 II,17|      rzetelny pan i hojny...~- Cóż dalej?~- Więc mówię wielmożnemu
132 II,17|          to on! Odpoczął i ciągnął dalej:~- Wzięli się z panią baronową
133 II,17|       przed sobą nic, no - nic. Co dalej pocznie?... Czy ma czytać
134 II,17|        wyjechać na wieś - ciągnęła dalej. - Kto słyszał siedzieć
135 II,17|      majątku, ale z nędzy...~- Cóż dalej?~- Ale żona moja przede
136 II,17| zaniepokoiło. Pani Wąsowska mówiła dalej:~- Śmiejesz się pan?...
137 II,17|         czole... Odpoczął i czytał dalej:~"Papo coraz słabszy. Płacze
138 II,19|           nietęgo trafił...~- A co dalej?...~- Czy ja wiem?.. - szepnął
139 II,19|         się w rozwoju.~- Co będzie dalej - mówił do Szlangbauma -