Tom,  Rozdzial

  1  I,3 |       wiszącym za szybami zabawkom. O ile pamiętam, był tam w oknie
  2  I,3 |      dyscyplin, ty będziesz wiedział, ile sprzedać za dziesięć groszy
  3  I,3 |            Katza, nienawidziło ich. O ile pamiętam, ja tylko byłem
  4  I,4 |         kanapy.~- Pamiętasz - rzekł - ile wziąłem pieniędzy, gdym
  5  I,4 |        gotówkę.~- A jak ci się zdaje: ile przywiozłem ?~- Pięćdzie...
  6  I,4 |                Czy już nie pamiętasz, ile razy na dzień przypominano
  7  I,5 |              Więc każdemu ubogiemu, o ile spotkał ją, kazała dawać
  8  I,5 |           myślała o nim i... kto wie, ile pocałunków ogrzało ręce
  9  I,5 |              tylko tyle było światła, ile go rzucały dwie skąpe latarnie
 10  I,5 |              służby. Wreszcie pomyśl, ile ty, przy twym szlachetnym
 11  I,6 |              pomyśl o następstwach.~O ile cię znam, byłabyś boleśnie
 12  I,6 |            sam ojciec. Czy nie wiesz, ile rzeczy robi ojciec, ażeby
 13  I,7 |            jak ona rozmawiała ze mną. Ile tam było pogardy dla marnego
 14  I,8 |              Stanisławie Piotrowiczu, ile się da - mówił - a uczciwe
 15  I,8 |               darmo i o tyle tylko, o ile było mu to potrzebnym do
 16  I,8 |               rzekła drżącym głosem - ile panu winien jest ten pan,
 17  I,9 |            ruchu. Wreszcie zapytał:~- Ile masz lat?~- Mówi się, że
 18  I,9 |            ich okradłam, i narachują, ile im się podoba.~Wokulski
 19  I,9 |             uczciwa. Nawet żołnierze, ile razy dostali dobry chleb,
 20  I,9 |            dodała:~- Nawet nie wiesz, ile obudziłeś we mnie wspomnień.~
 21  I,10|        podobny do ciągłego grzmotu.~- Ile armat, kamracie? - spytałem
 22  I,10|             małżeństwie, niestety!... Ile to już poważnych osób przychodziło
 23  I,10|             taki Szmeterling, rymarz. Ile razy załatwiamy rachunek,
 24  I,10|             mam na nich zwrócone oko, ile razy przyszli do sklepu,
 25  I,10|         kucharzy i lokajów, a potem : ile butelek szampana, ile węgrzyna
 26  I,10|                 ile butelek szampana, ile węgrzyna i - jaki obiad?
 27  I,11|                   Nie mógł zrachować, ile godzin upłynie od trzeciej
 28  I,11|               Oświadczam jednak, że o ile w miejsce kredytu podstawiłoby
 29  I,11|               tym mojej ciotce, która ile razy bodaj wpina mi jakąś
 30  I,11|             świat, co?... Ciekawym, o ile byłoby lepiej, gdyby władał
 31  I,12|               którą wiele rachował. O ile znam stosunki, Bela byłaby
 32  I,12|         fotelu.- To rzecz tych panów, ile zbiorą gotówki.~- No, zawsze
 33  I,13|       ochronkę, a oprócz tego Bóg wie ile zapłacił Yungowi i Millerowi..."~-
 34  I,14|             zlecenia; on narażał się, ile razy była tego potrzeba.
 35  I,16|              nie kryła swych uczuć, o ile, rozumie się, było to możliwym
 36  I,16|                Westchnęła. - Kto wie, ile razy powtarza sobie te zdania
 37  I,16|      czterdzieści tysięcy rubli... ~- Ile ma pan nadzieję wziąć za
 38  I,16|          dobry humor. ~- Zaręczam, że ile razy będzie pan na nas łaskaw,
 39  I,16|            ażebym mógł służyć pani, o ile mi siły starczą. Zawsze
 40  I,17|        zawołał z ożywieniem furman. - Ile razy będzie wielmożnemu
 41  I,17|           sytuacji nie wyprowadzał... ile daje mi dowodów nieledwie
 42  I,17|           Żebym ja miał tyle tysięcy, ile tu w Warszawie, można wynająć
 43  I,17|           panny Izabeli. ~- Bywam tu, ile razy przepracuję się...
 44  I,18|       wymyślano i wołano policji. ~"O ile się zdaje, zebranie będzie
 45  I,18|          Zauważył przecie inną rzecz: ile razy nie było Rossiego na
 46  I,18|          potrzeby, ale ot, tak sobie: ile też upłynie minut, zanim
 47  I,18|               Ignacy rumieniąc się, o ile to było możliwe w jego wieku. ~"
 48  I,18|            Niech was pioruny!....Więc ile chcesz?... ~- Jeden procencik
 49  I,19|   dowiedziałem się prawdy... Pan wie, ile stary mógłby zarobić na
 50  I,19|    romansowała z innymi. Boże mój!... ile mnie kosztowała każda wymiana
 51  I,19|           uspokoi - rzekł Wokulski. - Ile mi pan da gotówką? ~- Prosiłem
 52  I,19|             gabinetu o tyle szybko, o ile można to było pogodzić z
 53  I,19|          odebrać moje pieniądze... ~- Ile? ~- Zbierze się może z osiemset
 54  I,19|             on kupiec, żeby wiedział, ile i za co płaci. Straci na
 55  I,19|             wielkopańskim tonem: ~- I ile byś też chciał odstępnego,
 56 II,1 |              studenci; bierz od nich, ile dadzą, byle płacili regularnie. ~
 57 II,1 |            jarmark przynoszą serca... Ile on pochłania czasu, pracy,
 58 II,1 |         tydzień mizerniało biedactwo. Ile razy przyszła do nas po
 59 II,1 |               nie będę. ~Od tej pory, ile razy Jaś Mincel poszedł
 60 II,1 |             się? -mówiła. - Ma pan, o ile wiem, ze dwadzieścia osiem
 61 II,1 |               górę, do swojej żony. O ile pamiętam, za całą garderobę
 62 II,2 |       wzrokiem o tyle podejrzliwym, o ile smutnym. Nigdy bym doprawdy
 63 II,2 |          spacerował wielkimi krokami. Ile razy zaś stanął do nas tyłem,
 64 II,2 |           Także dobra kobiecina. ~- A ile płacą za lokal? ~- Trzysta
 65 II,2 |              aż drgnęła na fotelu. ~- Ile panie płacą? - Dwadzieścia
 66 II,2 |        Lucyper i nabrawszy tyle tchu, ile było powietrza w mieszkaniu,
 67 II,2 |           jednak, ażebym nie tyle ja, ile pan Wokulski użył swoich
 68 II,3 |               troszcząc się ani o to, ile dał, ani o to, czy depesza
 69 II,3 |         zasnąć. Może nie tyle zasnąć, ile odpędzić od siebie jakąś
 70 II,3 |                     pomyślał. ~Odtąd, ile razy przypomniała mu się
 71 II,3 |     przypomniała mu się Warszawa albo ile razy spotkał kobietę mającą
 72 II,4 |               jednego siwego włosa. ~"Ile on może mieć lat?..." -
 73 II,4 |           zdziwiony nie tyle słowami; ile spojrzeniem Geista. ~- Onegdaj
 74 II,4 |              30,7,... Oni tak zawsze. Ile razy uda im się wynaleźć
 75 II,4 |          wszystkiego. Prawa natury, o ile je znamy, nawet przy moich
 76 II,4 |              ze stali; weź go w rękę, ile waży? ~- Z osiem kilogramów... ~
 77 II,4 |            stalowy, pytając: ~- A ten ile waży? ~- No, ten waży z
 78 II,4 |             klatka ze stalowego drutu ile waży? - spytał Geist podając
 79 II,4 |        niedawno kupiony Mickiewicz. ~"Ile ja to razy czytałem!..." -
 80 II,5 |          papierów. ~Na ulicy także, o ile miał czas zwracać uwagę,
 81 II,5 |           panie... nie tyle mieszkam, ile ciągle dojeżdżam. To od
 82 II,5 |               dała mi tyle szczęścia, ile to dziecko w ciągu kilku
 83 II,6 |             wybuchu czułości, który o ile był krótkim dla niego, o
 84 II,6 |             ma akurat tyle pieniędzy, ile ich potrzeba dla pofolgowania
 85 II,6 |             zapomniał o pani. Otóż, o ile ja znam ludzką naturę, jest
 86 II,7 |                Z największą chęcią, o ile żołnierz ma prawo siadać
 87 II,7 |               mieliśmy być razem.~- O ile wiem, umie pan jednak bawić
 88 II,8 |              wszystko?... ~- Widzę, o ile mi pani pokazuje - odpowiedział
 89 II,8 |               prowadził mnie do pani! Ile klęsk musiało spaść na ogół,
 90 II,8 |           kochają się tylko o tyle, o ile robi im to przyjemność.
 91 II,9 |        sprowadzicie morową zarazę." A ile się to odbiera anonimów
 92 II,9 |               nawet może nie tyle on, ile ja... Ja go do niej gwałtem
 93 II,9 |               rękę jeszcze mocniej, o ile taki zdechlak może coś mocno
 94 II,9 |             wprost na pańskie ręce, o ile naturalnie interes dojdzie
 95 II,9 |             zacna matka pani Heleny), ile razy przyszedłem, witała
 96 II,9 | niespodzianych pieszczot. Ponieważ, o ile wiem, jeszcze nigdy nie
 97 II,9 |            dać... Zgadnijcie panowie: ile?... Osiemdziesiąt tysięcy
 98 II,9 |               pójść nie tyle na piwo, ile ażeby pogodzić się z niesłusznie
 99 II,10|             nie żałował.~Od tej pory, ile razy przyszedłem do moich
100 II,10|           kobietą, niemniej jednak, o ile mogłem wymiarkować z jej
101 II,10|             moje pustelnicze życie. O ile zaś mogę wnosić ze snów
102 II,10|           sprawić jej tyle szczęścia, ile dziś jedną lalką - odpowiedziała
103 II,10|              Nie zliczyłbym, dalibóg, ile tych bab ugania się za Wokulskim (
104 II,10|               pana Wokulskiego...~- A ile pani dała za nią?... - syknęła
105 II,11|       sprawiedliwości, tylko walka. O ile w tej walce zwyciężają dobrzy,
106 II,11|     zwyciężają dobrzy, jest dobrze, o ile źli; jest źle; ale ażeby
107 II,11|            niej Wokulski tyle wart, o ile ma pieniądze i znaczenie:
108 II,11|          zalewa, kiedy od nich wraca. Ile się trzeba naczekać z przymierzeniem
109 II,11|             Misiewiczowa.~"...Owszem, ile tylko razy pan zechce..." -
110 II,11|            dziedzińcu awantura. Baby (ile, że niejedna mocno interesowała
111 II,12|               pannie Izabeli, albo, o ile nie były zbyt dojrzałymi,
112 II,12|             choć przystał do kupców! ~Ile razy zaś chodziło o przeciwstawienie
113 II,12|               niej uczciwą kobietę, o ile (mówiły siostry) taka osoba
114 II,12|             się!... Oświadcza mi się, ile razy mnie widzi: patrząc
115 II,12|         zawsze i zawsze nikczemny!.."~Ile razy po wizycie u panny
116 II,12|             mogła ukryć zakłopotania, ile razy wymawiano przy niej
117 II,12|             mówił w duchu. - Ojej!... ile to dam bardzo renomowanych
118 II,13|             wydać dla niego raut.~- O ile mi się zdaje, jest to dosyć
119 II,13|            ochronę; pojmuje więc pan, ile mi na tym zależy."~W pierwszej
120 II,13|             się.~- Podobno - rzekła - ile razy mężczyzna patrzy na
121 II,15|          uśmiechem Starski.~- A baron ile razy uwalniał go? - spytała
122 II,15|               nie tyle niebezpieczna, ile nie cierpiąca zwłoki...
123 II,15|              W panu jest tyle demona, ile trucizny w zapałce... I
124 II,16|               mieście na Żydów krzyk. Ile razy wstąpię na piwo, zawsze
125 II,16|         zmężniał, opalił się, utył. A ile on świata obleciał przez
126 II,17|         Wokulski.~- Nie tyle interes, ile propozycję... Właśnie kiedy
127 II,17|            prawidłowo - mówił - no, o ile nie przeszkadzają mi wspomnienia...
128 II,17|            które go zaczęły spotykać, ile przed wierzycielami. Panie!
129 II,17|             ufundować pracownię?... A ile by kosztowała i czy ja podjąłbym
130 II,17|           spisali jakiś akt, który, o ile mogę wnosić z półsłówek,
131 II,17|            przygryzła usta.~- A baron ile miał takich feblików?...~-
132 II,17|       feblików?...~- Zapewne tyle, na ile mu starczyło ochoty i okazji -
133 II,17|          otwierając oczy.~- Tak, bo o ile wiem, ona panu gotowa przebaczyć.~-
134 II,17|           jest... zamek zasławski!... Ile razy siadała na tym wielkim
135 II,17|           wielkim kamieniu z napisem, ile razy widziałam łzy w jej
136 II,17|              twego wyjazdu.~Już wiem, ile mi zapisała ciotka Hortensja:
137 II,19|           zgubić ta kobieta?... Bo, o ile wiem, a zapewne i dla pana
138 II,19|           został Szlangbaum.~"Strach, ile się u nas marnuje uczciwych