Tom,  Rozdzial

  1  I,12|      Misiewicz, emerytka, i Helena Stawska z córeczką. Z pewnością
  2  I,18|          Pyszna kobieta, co?... ~- Stawska?... Stawska?... - przypominał
  3  I,18|     kobieta, co?... ~- Stawska?... Stawska?... - przypominał sobie
  4 II,2 |           wodę...Ta nareszcie pani Stawska, o której nie wiem, czym
  5 II,2 |       gorszą od nich jest ta... ta Stawska!... ~Zdziwiłem się zobaczywszy
  6 II,2 |   baronowej przy wymówieniu nazwy: Stawska. ~- Pani Stawska tu mieszka? -
  7 II,2 |            nazwy: Stawska. ~- Pani Stawska tu mieszka? - spytałem mimo
  8 II,2 |         stała mi przed oczyma pani Stawska i Wokulski... Mój Boże!
  9 II,2 |       chwili weszła do salonu pani Stawska... Muszę sobie przyznać,
 10 II,2 |    przyjemnie - odpowiedziała pani Stawska kłaniając mi się ze spuszczonymi
 11 II,2 |       czego lękać."~Tymczasem pani Stawska usiadłszy na krześle była
 12 II,2 |            lat... - odpowiada pani Stawska rumieniąc się jeszcze mocniej.
 13 II,2 |     Staruszka złożyła ręce, a pani Stawska patrzyła na mnie wielkimi
 14 II,2 |      czwartej - odpowiedziała pani Stawska również zmieszana. Gdy dziewczynka
 15 II,2 |         Mateczko! - przerwała pani Stawska, błagalnie patrząc na nią.~(
 16 II,2 |         niej łatwo - wtrąciła pani Stawska. ~- Wolimy dawnych, znanych
 17 II,2 |          Mateczko! - wtrąciła pani Stawska. ~- Heluniu - rzekła babcia
 18 II,2 |         zawołała z desperacją pani Stawska. ~- Ja obcy?... - spytał
 19 II,2 |          się jego powrotu... ~Pani Stawska zasłoniła twarz chustką
 20 II,2 |          dopytując się już o panią Stawską. ~- A niechże pan zagląda
 21 II,4 |   przebywał opuściwszy Warszawę. ~"Stawska?... Stawska?... - myślał
 22 II,4 |            Warszawę. ~"Stawska?... Stawska?... - myślał Wokulski. -
 23 II,5 |       życia, inny donosił, że pani Stawska jest kokietką i awanturnicą,
 24 II,9 |            go nie wyswatam z panią Stawską. Wyswatam, odprowadzę ich
 25 II,9 |           doskonałą kobietą, panią Stawską: Gdybym go nie napisał,
 26 II,9 |          mi na kolana, a sama pani Stawska ożywiała się na mój widok
 27 II,9 |             Niechby się nawet pani Stawska ubierała przy mnie. Cóż
 28 II,9 |        chwili wyszła do nas i pani Stawska.~Widząc obie damy odezwałem
 29 II,9 |   Misiewiczowa. - Czy żyje?..~Pani Stawska pobladła, a potem równie
 30 II,9 |          do pomocy chustki... Pani Stawska była spokojniejsza, tylko
 31 II,9 |             bardzo - wtrąciła pani Stawska. Przy tym spojrzała na WokuIskiego
 32 II,9 |           kobieta - przerwała pani Stawska. - Straciła córkę.~Mówiąc
 33 II,9 |         się kokardka - rzekła pani Stawska nachylając się do córeczki,
 34 II,9 |          odchodzą! - szepnęła pani Stawska i w tej chwili ogromnie
 35 II,9 |      uczucia; było mi żal, że pani Stawska nie dostanie Stacha za męża,
 36 II,9 |            źle prowadzącej się jak Stawska. Już nie tylko miewasz z
 37 II,9 |            w którym szkaluje panią Stawską, a o mnie mówi, że osiwiałem
 38 II,9 |            jeszcze odwiedzić panią Stawską i ostrzec ją, ażeby się
 39 II,9 |           Misiewiczowa sobie, pani Stawska sobie, Helunia sobie i nawet
 40 II,9 |           by chciał, nawet z panią Stawską?... Że też nie zorientowałem
 41 II,10|        poszedłem do tych pań. Pani Stawska swoim zwyczajem w ostatnim
 42 II,10|          teraz on Bóg wie gdzie, a Stawska... Mówi pan, żeby nie wyglądać!...
 43 II,10|            panu mama - rzekła pani Stawska - jaki nas dziś spotkał
 44 II,10|       sobie wyobrazi - mówiła pani Stawska - że miałyśmy dziś wizytę
 45 II,10|         zacnych przyjaciółek, pani Stawska opowiadała mi jak najszczegółowiej
 46 II,10|       wciąż za owe dwa ruble.~Pani Stawska jest bardzo pobłażliwą kobietą,
 47 II,10|             Kiedy ją zapytała pani Stawska, czy jej nie smutno żyć
 48 II,10|    nieszczęśliwy opętaniec...~Pani Stawska słysząc to zrobiła w duchu
 49 II,10|            Jedyny pokój (mówi pani Stawska), w którym baronowa cały
 50 II,10|     łóżeczek i ich garderoby.~Pani Stawska w tym właśnie pokoju ceruje
 51 II,10|       będzie kiedy ubierać? - pani Stawska nie może zgadnąć.~Jednego
 52 II,10|            baronowa zapytała panią Stawską, czy zna Wokulskiego. Lecz
 53 II,10|        płakała pani baronowa.~Pani Stawska, bardzo zmięszana, odpowiedziała
 54 II,10|         prawda?..: - szepnęła pani Stawska. Nagle przycisnęła ręką
 55 II,10|           mówiła z ożywieniem pani Stawska. - Szczególniej jest tam
 56 II,10|         lalką - odpowiedziała pani Stawska.~- Zdaje mi się - rzekłem -
 57 II,10|      środku...~Spojrzałem na panią Stawską. Była tak zdziwiona, że
 58 II,10|           się drzwi i wchodzi pani Stawska. Śliczna jak nigdy (ona
 59 II,10|        przyszło do płacenia, panią Stawską znowu napadły skrupuły;
 60 II,10|      Naśmieliśmy się oboje z panią Stawską z dziwactw baronowej i pożegnaliśmy
 61 II,10|          ta wariatka posądza panią Stawską...~- O co?~- O kradzież
 62 II,10|           i poprosił ze sobą panią Stawską... Skandal, no, straszny
 63 II,10|            krzyczałem.~- Sąd panią Stawską uniewinni - rzekł - to przecie
 64 II,10|       spostrzegam pod piecem panią Stawską, która siedzi na stołeczku
 65 II,10|        Rzecki musi pogadać z panią Stawską.~Wizytujące damy, w których
 66 II,10|        biedaczki ucałowawszy panią Stawską, panią Misiewiczowę; Helunię
 67 II,10|            głosem poprosiłem panią Stawską, ażeby mi było wolno otworzyć
 68 II,10|          szczęście - szepnęła pani Stawska.~Usiadłem na fotelu, splotłem
 69 II,10|     buchalterii... - szepnęła pani Stawska. Była tak czegoś wzruszona,
 70 II,10|    Narodzeniu zainstalowałem panią Stawską w sklepie Milerowej, która
 71 II,10|  naturalnie, nie tylko skaże panią Stawską, ale jeszcze uzna ją za
 72 II,10| pojechaliśmy na sprawę: ja z panią Stawską i Helunią, a Wirski z panią
 73 II,10|         Wokulski spojrzał na panią Stawską i - niech mnie diabli wezmą,
 74 II,10|         tej oto pani - wskazała na Stawską - i jej córce...~- Oskarżona
 75 II,10|  najzupełniej uniewinniający panią Stawską.~- Teraz - zakończył sędzia
 76 II,10|             uścisnął za rękę panią Stawską i dodał:~- Bardzo mi przykro,
 77 II,11|       Łęckiej, a ożeni się z panią Stawską i będzie z nią szczęśliwy.~
 78 II,11|         Wokulski ożeni się z panią Stawską i że zrobi coś nadzwyczajnego,
 79 II,11|            Z jaką babą?... z panią Stawską?... - spytałem.~- Co za
 80 II,11|             spytałem.~- Co za pani Stawska! - mówił doktór. - Tu chodzi
 81 II,11|              ożenię Stacha z panią Stawską. To kobieta, która ma i
 82 II,11|          pęknąć, ożenię go z panią Stawską!...~W dzień balu u księcia
 83 II,11|         okien!), a Wokulski i pani Stawska uplacowali się na kanapie :
 84 II,11|          mówiła rumieniąc się pani Stawska.~"...I nie będę natrętny?...'~-
 85 II,11|          musisz ożenić się z panią Stawską.:"~Wobec takiego niebezpieczeństwa
 86 II,11|           panną Łęcką, ale z panią Stawską.~Szuman zaczął bić się po
 87 II,11|       możesz mu tam wpakować panią Stawską?...~Odczepiłem mu ręce od
 88 II,11|  pojechałem do pani Misiewiczowej. Stawska była w swoim sklepie, Helunię
 89 II,11|  Napoleonidami, a Wokulski z panią Stawską!...~
 90 II,12|         uczuł przykrość. Lecz pani Stawska opowiadała to z tak naiwną
 91 II,12|        Spostrzegł również, że pani Stawska nigdy nie zajmuje się sobą.
 92 II,12|            pani Misiewiczowa.~Pani Stawska zaczęła się śmiać.~- O,
 93 II,12|         uczuć dla Wokulskiego pani Stawska nie umiałaby określić. ~
 94 II,12|    najprędzej do siebie, gdyż pani Stawska nigdy do nikogo nie .czuła
 95 II,12|            zniżył im komorne, pani Stawska (lubo jej wszyscy tłomaczyli;
 96 II,12|            pani Mîsiewiczowa.~Pani Stawska słuchała w milczeniu, lecz
 97 II,12|           częściej odwiedzał panią Stawską i robił przed nią coraz
 98 II,12|            Później spadły na panią Stawską dwie duże klęski: proces
 99 II,12|            w sklepie.~Wówczas pani Stawska wyznała przed samą sobą,
100 II,12|         wpływem tych zwierzeń pani Stawska szczuplała, mizerniała,
101 II,12|           przed kim zwierzyć, pani Stawska nie spostrzegła zmiany w
102 II,12|        drugiej połowie marca, pani Stawska wróciwszy do domu zastała
103 II,12|           było ? - powtórzyła pani Stawska.~- A mąż ?~- Gdzież on jest ?...
104 II,12|          na utrzymanie tę... tę... Stawską... Czy to prawda, panie
105 II,12|           się z ust matki, że pani Stawska dlatego tylko nie jest kochanką
106 II,13|            swego pokoju, i z panią Stawską przepędzał po parę godzin.
107 II,13|            co się pokazało?..~Pani Stawska podniosła na niego oczy.~-
108 II,13|          trafia... - szepnęła pani Stawska.~- Kto wie?... Kto wie?... -
109 II,13|         Milerowa prześladuje panią Stawską.~- O cóż jej chodzi?~- Może
110 II,13|      Rzecki. - Zgubiłbyś tym panią Stawską.~Wokulski zaczął chodzić.~-
111 II,13|      trzeba je rozdzielić... Namów Stawską, ażeby sama na siebie założyła
112 II,13|         nie słyszy nikt obcy.~Pani Stawska umilkła ku wielkiemu zmartwieniu
113 II,13|         ciągle zajmujesz się panią Stawską?...~- Ja?... Kto to powiedział?...~-
114 II,13|     subiekt pokręcił głową.~- Pani Stawska - rzekł - już nie jest u
115 II,13| sprawdzenie tej wiadomości...~Pani Stawska zalała się łzami.~- Pan
116 II,14|       baronowej Krzeszowskiej...~- Stawska była twoją kochanką...~-
117 II,14|          raczy mi wierzyć, że pani Stawska jest kobietą, która nawet
118 II,15|            przypominał sobie panią Stawską, o której wiedział, że wszystko
119 II,16|          się ożenić choćby z panią Stawską.~Złote, diamentowe kobiecisko,
120 II,16|          powinien by się ożenić ze Stawską.~Ale musi się spieszyć,
121 II,17|           wie, co by dziś było?... Stawska - piękna, a nade wszystko
122 II,17|          naprawdę mnie kochała?... Stawska mnie, a ja tamtą... Co za
123 II,17|       wieczorów przepędził z panią Stawską, gdzie czuł się tak spokojnym.~"
124 II,17|       świecie i zdmuchnie ci panią Stawską... Zobaczysz!...~Zabrał
125 II,17|      cudowne wynalazki, żeń się ze Stawską czy zawiąż drugą spółkę,
126 II,17|         sposób byłby ożenić się ze Stawską. Ona z pewnością nie tylko
127 II,17|           Szuman?... Rzecki bydlę, Stawska bydlę, Geist bydlę, ja sam
128 II,17|           gdzie? Czy ożenić się ze Stawską?... Ależ cokolwiek z tego
129 II,17|               pani Sta... Sta...~- Stawska?... Nie. Prędzej byłaby
130 II,17|  praktycznie, gdybyś się ożenił ze Stawską?... Przecież to jakby twoja
131 II,18|  zapomniano o jej procesie z panią Stawską i awanturach z lokatorami.~
132 II,19|           końcu napomknął, że pani Stawska waha się przyjąć darowizny
133 II,19|          ale wiem i o tym, że pani Stawska miała do Wokulskiego słabość...~-
134 II,19|         rzekł - to prawda!... Pani Stawska może przyjąć zapis od zmarłego,
135 II,19|          mówił - do spółki z panią Stawską i z Mraczewskim. Oni mają