Tom,  Rozdzial

  1  I,3 |               pan Domański. - Wszyscy przecież znamy Mincla.~Pan Raczek
  2  I,6 |       opędzenie pierwszych potrzeb, i przecież - nie od kupców. Ach, gdyby
  3  I,8 |           rodzin. Nieprawdopodobne, a przecież - tak jest."~Wokulski doszedł
  4  I,9 |             Wokulski uczuł niepokój.~"Przecież muszę na nią spojrzeć...
  5  I,9 |              wrócić i pożegnać ją?... Przecież zastępowała miejsce gospodyni..." -
  6  I,10|         słyszę? - odparłem.~- Głupiś. Przecież słyszysz, co mówię...~-
  7  I,10|              czterech i piąty furman. Przecież powinno być pięciu. Nie,
  8  I,10|          kampanię, i tłumaczył im, że przecież powinni ratować kolegę w
  9  I,10| kościuszkowskiego porucznika. Jaki by przecież istniał związek między tymi
 10  I,10|            Jak to wziąłeś? - pytam. - Przecież muszę umówić się o cenę
 11  I,10|                 odparłem surowo.~- Ja przecież nic nie mówię! - odpowiada
 12  I,11|               chemią i technologią... Przecież skończyłem wydział przyrodniczy
 13  I,11|            aspiracje. To kłamstwo. Ja przecież mam niepowszednie pragnienia,
 14  I,11|               ramionami.~- Jak to?... Przecież kuzynka pańska podoba się
 15  I,11|              mną na każdym polu, choć przecież ja mam te same uczucia,
 16  I,11|               głupota... Dostałem się przecież między arystokrację, a co
 17  I,12|              dobrze; nie wyjdzie - to przecież nie umrę."~Rozłożył list
 18  I,12|              bliżej zalety konia. Oni przecież nie zetkną się, ani baron
 19  I,12|              uderzyły Wokulskiego. On przecież zdobywał pannę Izabelę mądrością
 20  I,12|        kupiłem klacz?... Bagatela!... przecież kupiłem ją od pani Krzeszowskiej
 21  I,13|                 wtrąciła prezesowa.~- Przecież nie mówię nic złego... Mówię
 22  I,13|              stron pudło... Nie, mamy przecież strzelać się do krwi. Niech
 23  I,13|        ciągnął odpocząwszy adwokat że przecież wyścigi są takim dobrym
 24  I,14|              że ona wygląda ich?...~A przecież istotnie ona do nich wyglądała!...~
 25  I,14|           którzy go tak surowo sądzą? Przecież ojciec pierwszy poznał się
 26  I,14|              taką drobnostkę? Wszyscy przecież wiemy, że Krzeszowski jest
 27  I,14|             nie zechce przeprosin?... Przecież ten sam hrabia Liciński
 28  I,14|             mój ojciec nie potrzebuje przecież łaski Wokulskiego; powierzyłby
 29  I,14|              wtrąciła panna Izabela - przecież nawet wierną służbę dopuszczamy
 30  I,15|        pytanie: czy pokocha ciebie?"~"Przecież tak wstrętny nie jestem."~"
 31  I,15|               przykład na Syriuszu? A przecież Kopernik nie jest dziś w
 32  I,15|             śladu kobiety: przychodzę przecież w rozmaitych godzinach... ~
 33  I,15|                ani kawałka wstążki! A przecież nawet raz u jednego kanonika
 34  I,18|          gniewu za swój postępek. Był przecież tak zażenowany, że chętnie
 35  I,18|               cóż znowu...Wokulski ma przecież zbyt wiele rozumu, ażeby
 36  I,18|           węgierskiej piechoty, która przecież porządnie biła Niemców.
 37  I,18|           roześmiał się Mraczewski. - Przecież ona ma męża... ~- Męża? ~-
 38  I,18|               honoru, że zgłupiał. Bo przecież wiem, że jedzie na wystawę
 39  I,18|               starym romantykiem, ale przecież takich głupstw nie robiłbym...
 40  I,18|              rozcina jego wahania: ~- Przecież, do diabła, muszę oddać
 41  I,18|              odpowiada adwokat. ~- Ja przecież nie grożę, ale nie opuszczaj
 42  I,18|                     mówi pan Łęcki. - Przecież pan adwokat musisz znać
 43  I,18|             pan adwokat dopomóc... Są przecież jakieś sposoby, których
 44  I,19|            nie stracisz?... ~- Ja?... Przecież jestem kupcem. ~- Kupiec!...
 45  I,19|              wobec bankructwa. Pomimo przecież jej panowania nad sobą Mikołaj
 46  I,19|          Szpigelman przyjdzie jutro...Przecież pan Szpigelman wie, że są
 47  I,19|              rację - na hipotece, ale przecież handel to nie hipoteka...
 48  I,19|          siedemdziesiąt parę tysięcy. Przecież co dzień od kilku dni sprzedają
 49 II,1 |               to siedzi w Anglii; ale przecież z Londynu do Paryża bliżej
 50 II,1 |               stąd?... Machina parowa przecież nie młynek do kawy, to wielka
 51 II,1 |                  Grają dziś Violettę; przecież byliście na niej z nieboszczką
 52 II,1 |      Roześmiałem się z tej gawędy, bo przecież kto się kocha, nie wyjeżdża
 53 II,2 |    natychmiast wyrzucić za okno... ~- Przecież baron na wsi... tak daleko
 54 II,2 |               wszystkim zawadzam... A przecież ja stąd nie mogę wyprowadzić
 55 II,2 |               odstąpi ze trzy pokoje: przecież są dwa frontowe wejścia. ~-
 56 II,2 |           pretensje gospodarza... Ale przecież nie mogę płacić siedmiuset
 57 II,2 |                krzyknęła baronowa. ~- Przecież jestem... Czego pani chce? -
 58 II,2 |              są oni źli i zepsuci, to przecież gorszą od nich jest ta...
 59 II,2 |              u niej bywał.~- Mamo!... przecież ci panowie są obcy... -
 60 II,3 |               taką jak ona kobietę. ~"Przecież chyba zasługuję na to -
 61 II,3 |              nie pilnował Rzecki... A przecież nie próżnowałem: szarpałem
 62 II,4 |             nie marzy, ale czuwa. ~"A przecież faktem jest - myślał - że
 63 II,4 |             mogła oczarować go; miała przecież dosyć czasu. Ale znowu Geist
 64 II,5 |             to dlaczegóż bym ja... Bo przecież go nie oszukuje... Kobiety
 65 II,6 |              mogło stać się złego?.,. Przecież jedzie z nami pan Wokulski... -
 66 II,6 |          gdzie oboje będziemy młodzi. Przecież ona - dodał zadumany - będzie
 67 II,6 |               to, w co sam wierzy. On przecież mówi otwarcie, że sam ożeni
 68 II,6 |            czy pan zawsze taki nudny? Przecież nic po to wzięłam pana na
 69 II,8 |             Ale tylko trochę... ~"No, przecież nie zabronię jej - myślał -
 70 II,8 |          biorą takie żakowskie myśli. Przecież panna Izabela ma prawo jechać,
 71 II,8 |               a jeżeli fakt... No, to przecież nie będę rywalem tego uwodziciela
 72 II,8 |            panny Izabeli? - myślał. - Przecież nie mówiła, że mnie kocha;
 73 II,9 |           pannę Izabelę Łęcką?... Eh! przecież nią się już chyba nie zajmuje.
 74 II,9 |  najzwyczajniejszy sposób - odparł. - Przecież chyba nie składasz jej wizyt
 75 II,9 |               się głupowato i mówi:~- Przecież pan wie lepiej aniżeli ja,
 76 II,10|            pan, żeby nie wyglądać!... Przecież ona, biedactwo, ciągle czeka,
 77 II,10|            szczęścia do kobiet?~- No, przecież nie jest piękny...~- On?...
 78 II,10|             także bardzo przystojny), przecież takiego jak Wokulski widzę
 79 II,10|        Wokulskiego za rękę. - Wszyscy przecież żyjemy z ludźmi ; oni nam
 80 II,10|              który jest pan Wokulski? Przecież ten, co u was bywa z tym
 81 II,10|               łba strzeliło, bo płacę przecież regularnie... A ona mi wymawia
 82 II,10|        Oszalałeś, panie Wirski. Lalka przecież u nas...~- Wiem, wiem, ale
 83 II,10|           wściekają się za tobą.~- To przecież nie dlatego... - mruknął
 84 II,10|       dlaczego ten pan rozbiera Mimi? Przecież ona będzie się wstydzić...~
 85 II,11|               ma jeszcze i serce...~- Przecież słyszałam, że się żeni,
 86 II,11|      najzakamienialszym sercu tli się przecież iskra sumienia.~- Dawnoś
 87 II,11|                 mówią ze środka - ale przecież dziurką od klucza nie wyjdziemy.
 88 II,12|              się znajomości z nią, co przecież mógł zrobić, ale jeszcze
 89 II,12|         Heleno... dziecko moje ... Ty przecież nie jesteś...~- Jego kochanką ?...
 90 II,13|           pana poliszynelem?...~- Ona przecież nazwała go impertynentem...~-
 91 II,13|        kobieta, i to na łeb na szyję. Przecież dlatego kobiety wszędzie
 92 II,13|              toczy się wśród pustki.~"Przecież w łeb sobie nie wypalę -
 93 II,14|              niezwykłością, zasługuje przecież na to, aby je oszczędzano.~-
 94 II,14|            nazywać?). Śmiejesz się, a przecież sam na uczciwej drodze zdobyłeś
 95 II,15|          pełnym doświadczeń. Do niego przecież nie mogę mieć pretensji:
 96 II,17|          samego zaczął dziwić.~"Myślę przecież prawidłowo - mówił - no,
 97 II,17|           interesów cudzych i swoich. Przecież za kilka tygodni będzie
 98 II,17|           odstępujesz ją Żydom.~- No, przecież moi wspólnicy nie są starą
 99 II,17|             choć mam tak naiwną minę, przecież z góry przewidziałem wszystkie
100 II,17|         najwierniejszą pomocnicą. Ona przecież zna pracę i biedę, i jest
101 II,17|             narażał instytucji, która przecież jest jego dziełem. Wokulski
102 II,17|            Panie! co to za majster... Przecież on ma ze sto tysięcy rubli
103 II,17|                   ciągnął Ochocki - a przecież tak jest. Gdyby Starski
104 II,17|            Wiem! Wiem!... Wyrywali mi przecież bez chloroformu paznogieć
105 II,17|               cenie, bądź na towarze. Przecież oni, dopóki myśleli, że
106 II,17|           ciał wygląda mi na bajkę.~- Przecież pokazywałem panu blaszkę -
107 II,17|        straszny afront bez powodu?...~Przecież kuzyni, i jeszcze znający
108 II,17|          zmieniony.~- Ach, cóż znowu, przecież mi pan chyba nie zemdlejesz?.. -
109 II,17|             Wokulski po namyśle. - Bo przecież, nie mówiąc nikomu, mógł
110 II,17|            argumentów.~- Na co to?... Przecież oboje mamy równe prawa,
111 II,17|          przeciw pogłoskom?... Chodzi przecież tylko o dwa zera...~- Wyłączmy
112 II,17|              jeszcze dziś wieczorem.~"Przecież zaprosiła mnie na obiady
113 II,17|            odparł szyderczo doktór. - Przecież ta sama dieta stosuje się
114 II,17|           listy zastawne ziemskie, to przecież kupony od nich płacą parobcy;
115 II,17|             Wąsowskiej.~"Głupstwo!... przecież jej nie oświadczę, że mam
116 II,17|               zrobię głupstwa?... No, przecież zbadam rzeczy na miejscu...
117 II,17|              pan ani się pokazał...~- Przecież zabroniła mi pani przychodzić
118 II,17|              zamiłowanie do sportu... Przecież miała prawo przenosić nade
119 II,17|             się ożenił ze Stawską?... Przecież to jakby twoja ofiara...~
120 II,17|                odparł Rzecki - ja cię przecież za kark nie ciągnę!... Tylko,
121 II,19|               znać o sobie. Uważał to przecież za zwykłe dziwactwo.~"Nie
122 II,19|             najlepszego wyrabiasz?... Przecież od czasu jakeśmy pana ostatni
123 II,19|             mieście nie mówi inaczej. Przecież człowiek, który ma pieniądze,
124 II,19|             wszystko u Szlangbauma... Przecież to razem wyniesie ze dwakroć
125 II,19|         projektach Wokulskiego. Ma mu przecież w początkach października
126 II,19|              poznałeś Szlangbauma? On przecież mnie... mnie chciał okpić!~
127 II,19|        Jeszcze nie.~- Jak to: nie?... Przecież widzę...~- Mniejsza!. -
128 II,19|            Stach... No, cóż Stach?... przecież jedzie teraz do Indyj..."~
129 II,19|                  odparł pan Ignacy. - Przecież wyjechał do Indyj, Chin,
130 II,19|               wzruszając ramionami. - Przecież znam jego życie i wiem,
131 II,19|            jego wyjazdem do Bułgarii. Przecież to jasne, że Stach zabił
132 II,19|               ważny interes... Chodzi przecież o mój honor... a ten tymczasem