Tom, Rozdzial
1 I,3 | sprawiedliwości!~A na to odpowiedział ojciec:~- Będzie sprawiedliwość,
2 I,3 | wsadzili do prochowni! - odpowiedział pan Domański.~- Nie do prochowni,
3 I,4 | siądziesz?~- Rozumie się - odpowiedział gość siadając na kanapie,
4 I,4 | się.~- Zaraz ci dowiodę - odpowiedział Ignacy przyciszonym głosem. -
5 I,5 | zrobią ?~- Tak, nawet oni - odpowiedział pan Tomasz.~W tej chwili
6 I,6 | spojrzał na mnie!... Nie odpowiedział nic, tylko wyciągnął swoją
7 I,6 | pułkownika strzelców w Paryżu - odpowiedział pan Tomasz.~- A mnie posąg
8 I,6 | są dowody tylko energii - odpowiedział pan Tomasz. - Dar kombinacji,
9 I,7 | fryzjerczyk, którego uzuchwalono - odpowiedział Wokulski nie odrywając oczu
10 I,7 | klientki zrobiły go takim - odpowiedział stary subiekt, lecz widząc,
11 I,7 | zajrzę, jestem zmęczony - odpowiedział Wokulski nie patrząc mu
12 I,7 | pensje podwyższać - surowo odpowiedział pan Ignacy.~- A niechże
13 I,7 | zwiąże się ze szlachtą - odpowiedział Ignacy - a i tam są kapitały.~-
14 I,8 | Obojętność dla śmierci - odpowiedział doktór - jest cechą umysłów
15 I,8 | głupstwa.~- Zrób szóste - odpowiedział doktór, nie odejmując oka
16 I,8 | ostatniej miłości, najgorszej - odpowiedział doktór.~- Znawcy mówią,
17 I,8 | Bo mi narzeczona umarła - odpowiedział doktór pochyliwszy się na
18 I,8 | nie należy przeszkadzać - odpowiedział doktór.~Wokulski poleżał
19 I,8 | wielmożny panie, w tym domu - odpowiedział człowiek wskazując na niską
20 I,8 | Wokulski.~- Idę, panie - odpowiedział człowiek kłaniając się do
21 I,8 | jak na imię?~- Kasper - odpowiedział człowiek wracając pędem.~-
22 I,8 | cebulą.~Wokulski nic nie odpowiedział. Usiadł do swej księgi i
23 I,8 | tylko do niego i do mnie - odpowiedział Wokulski kłaniając się.~-
24 I,8 | żony... Ja wiem, że pan jej odpowiedział, jak przystało na dżentelmena...~-
25 I,9 | stęchłe plewy od ziarna" - odpowiedział mu jakiś głos.~Wokulski
26 I,9 | wolno, one za to płacą - odpowiedział spokojnie Wokulski. - Nam
27 I,9 | zamyślił się.~- Dobrze - odpowiedział - dam mu posadę, ale w Moskwie.~-
28 I,9 | swoich postanowień?~- Nie - odpowiedział. Ale w tej chwili spuścił
29 I,9 | Wokulski.~Pan Ignacy nie odpowiedział nic. Wziął klucz od tylnych
30 I,9 | pan tylko naciąga?~- Idź - odpowiedział Wokulski wskazując drzwi.~
31 I,9 | sztywny, ale ma w sobie coś - odpowiedział pan siwy.~- W każdym razie
32 I,9 | się za ręce i Wokulski coś odpowiedział, ale co?... - nie było mu
33 I,10| czasach.~- Kochany Ignasiu - odpowiedział mi Wokulski - a my śmiać
34 I,10| wilgoci. Czy ja wiem! - odpowiedział furman.~Przekonany w ten
35 I,10| bom trochę o nim słyszał - odpowiedział półgłos.- Furmani u mnie
36 I,10| lodów, panie Szlangowski?~Odpowiedział :~- Lubię tylko kiełbasę,
37 I,10| kochają...~- Lubią szampana - odpowiedział.~Zauważyłem, że wiwaty nic
38 I,11| fabrykanci, tylko konsumenci... - odpowiedział Wokulski.~Kupcy i przemysłowcy
39 I,11| tylko z moimi wspólnikami - odpowiedział Wokulski:~- Jestem - rzekł
40 I,11| O, ja mam dosyć czasu - odpowiedział młody człowiek.~"Czego on
41 I,11| Ponieważ Wokulski nie odpowiedział nic, więc adwokat począł
42 I,11| Łęckich? - zapytał.~- Trochę - odpowiedział młody człowiek. - Matka
43 I,11| Jak dla kogo, panie - odpowiedział młody człowiek wpadając
44 I,11| Wokulski prawie nieprzytomny.~Odpowiedział mu tętent uciekających.~
45 I,12| A dokumenta?~- Oto są - odpowiedział już weselej młody człowiek
46 I,12| Bardzo przepraszam...~Odpowiedział mu z mieszkania pani Krzeszowskiej
47 I,12| widzenia.~- Żal mi pana - odpowiedział adwokat ściskając go za
48 I,12| potrzebuje pieniędzy?...~- Nie - odpowiedział Wokulski rzucając się na
49 I,12| panie Szlangbaum?~- Żle! - odpowiedział starzec. - Na Żydów zaczyna
50 I,12| Wokulski.~- Nie tylko moja - odpowiedział Szlangbaum. - U nas, panie,
51 I,12| Trzyma pan?~- Owszem - odpowiedział Wokulski.~- Wygra niezawodnie.
52 I,12| lepiej niż własnej żony - odpowiedział Wojciech z niskim ukłonem. -
53 I,13| spytał dyrektor.~- Och! - odpowiedział dżokej.~- Tamte dwa konie
54 I,13| przyjemnością słuchałem ich - odpowiedział z uśmiechem Wokulski - ponieważ
55 I,13| chwili jednak opanował się i odpowiedział tonem suchej grzeczności:~-
56 I,13| pan mi przebacz, baronie - odpowiedział Wokulski.~- Mała rzecz...
57 I,13| chwili żadnego zajęcia - odpowiedział pochmurnie Wokulski i lekko
58 I,13| W tej chwili nadejdzie - odpowiedział pan Ignacy z niskim ukłonem.~-
59 I,13| Maruszewicz.~- Nic pilnego - odpowiedział Wokulski. - Podobno baron
60 I,14| Jutro przed dziewiątą - odpowiedział pan Tomasz i otarł pot z
61 I,14| sypialni.~- Kto tam?~- Ja - odpowiedział jej ojciec radosnym głosem. -
62 I,14| cię o to samo prosić!... - odpowiedział uradowany pan Tomasz - niepodobna
63 I,16| z góry... co pół roku - odpowiedział Wokulski lękając się, ażeby
64 I,16| zależy od pana Wokulskiego - odpowiedział ojciec. - Radzę ci więc
65 I,16| siebie. ~- Moja droga - odpowiedział pan Tomasz córce - niejadanie
66 I,17| warto uniknąć w ten sposób - odpowiedział Wokulski. ~Panna Izabela
67 I,18| być dzisiaj w teatrze - odpowiedział Wokulski. ~Prawdziwa wszelako
68 I,18| Po ósmej... po ósmej.. - odpowiedział mu pan Ignacy. - Teraz nie
69 I,18| Rossiego nie uwielbiał! - odpowiedział Pifke. - Mam libretto do
70 I,18| zobaczyć, jak panu tu idzie - odpowiedział pan Ignacy rumieniąc się,
71 I,18| Nic o tym nie wiem - odpowiedział Szlangbaum spuszczając oczy.
72 I,18| A to cała historia! - odpowiedział Mraczewski rzucając się
73 I,19| powtórzył Wokulski. ~- To nic - odpowiedział spokojnie Rzecki. - Przyznałbym
74 I,19| ruina!... ~- Sumę pańską - odpowiedział Wokuĺski - mogę umieścić
75 I,19| skończyłem. Żegnam pana - odpowiedział Szlangbaum i nisko ukłoniwszy
76 I,19| dziewięćdziesiąt... - nieśmiało odpowiedział Wokulski. Pan Tomasz zaczął
77 I,19| to nie ma pieniędzy?... - odpowiedział inny głos nieco zacinający
78 I,19| hrabianko... Dawid Szpigelman - odpowiedział niewielki człowiek z czarnym
79 I,19| Przepraszam pannę hrabiankę - odpowiedział przybysz kłaniając się -
80 I,19| Pani hrabina przyjechała - odpowiedział z korytarza głos panny Florentyny. ~-
81 I,19| myślę, że jestem w okręcie - odpowiedział Starski, dość wyraźnie kalecząc
82 I,19| nie potrzebuje się pytać - odpowiedział z uśmiechem młody człowiek. -
83 I,19| w nocy jadę do Paryża - odpowiedział Wokulski. ~Ukłonił się i
84 II,1 | Jadę dziś do Paryża - odpowiedział. ~- Wczoraj mówiłeś, że
85 II,1 | Wszystko mi jedno. Szuman nie odpowiedział nic, tylko spojrzał spod
86 II,1 | Chciałbym... nigdy - odpowiedział Stach i usiadł do pustego
87 II,1 | onegdaj i że to, co on mi odpowiedział, bynajmniej nie osłabiło
88 II,1 | nikt?... nikt?... ~- Ja - odpowiedział jakiś prawie obcy mi głos. ~
89 II,2 | lokatorom. - Chodź pan - odpowiedział rządca zrywając się z obdartego
90 II,2 | tatko ze mną rachował - odpowiedział mu dziecięcy głos. ~- Daruj
91 II,2 | lokal? ~- Trzysta rubli - odpowiedział rządca. - To, panie, jakbyśmy
92 II,2 | pytającym wzrokiem, alem nic nie odpowiedział. Jeszcze raz pożegnałem
93 II,3 | raczy zostawić swój adres - odpowiedział Wokulski. ~- Władam czterema
94 II,3 | prawa nabywać tajemnic - odpowiedział już zmieszany Wokulski. ~
95 II,3 | jestem kupcem, panie Jumart - odpowiedział Wokulski, niemile draśnięty
96 II,3 | kawiarni. O co go pytano, co odpowiedział, nic pamięta. Wiedział tylko,
97 II,4 | że koń nie jest krową? - odpowiedział Geist. - W czasie moich
98 II,4 | żem nie filut ani wariat - odpowiedział Geist. - Pokażę ci coś,
99 II,4 | inaczej nazywać człowieka - odpowiedział Jumart - który sądzi, że
100 II,4 | Bardzo naturalnie - odpowiedział Palmieri spoglądając na
101 II,6 | Odwagi... odwagi... - odpowiedział jej tym samym tonem Starski. ~
102 II,6 | z tego przyszło, gdybym odpowiedział jak inni? ~- Miałabym jeden
103 II,7 | inaczej prędko się psuje - odpowiedział Ochocki. - No, ale dobranoc
104 II,8 | jest istotnie wspaniały - odpowiedział Wokulski - ponieważ horyzont
105 II,8 | o ile mi pani pokazuje - odpowiedział Wokulski z uśmiechem. -
106 II,8 | odróżnić rydza od muchomora odpowiedział Wokulski. ~- Ślicznie! -
107 II,10| tysięcy?...~- Nieprawda - odpowiedział Stach. - Chcę sto tysięcy
108 II,10| uczuł to jeszcze mocniej, bo odpowiedział twardym tonem:~- Więc dlatego,
109 II,11| wtrąciłem.~- Bardzo niepewna - odpowiedział Szuman - bo za mało w niej
110 II,11| śmiałości, ale Wokulski nic nie odpowiedział. Położył się na kozetce
111 II,12| Szlangbaum już zhardział, więc odpowiedział panu Rzeckiemu, wysunąwszy
112 II,13| mutamur in illis - spokojnie odpowiedział doktór. - Dziesięć lat zmarnowałem
113 II,13| tylko on nie zrozumie - odpowiedział zadowolony lokaj, a wpadłszy
114 II,13| najzupełniejsze zwycięstwo - odpowiedział uroczyście Ochocki.~Panna
115 II,13| chory?...~- Gorzej, pani - odpowiedział nie siadając. - Ciężko obraziłem
116 II,13| widział.~- Sprawdzimy to - odpowiedział Wokulski i spokojnie zanotował
117 II,13| mnie?...~Rzecki nic nie odpowiedział.~Przed drugą Wokulski pojechał
118 II,14| wysoką, ale pan Maruszewicz odpowiedział, że nie zna się na cenie,
119 II,15| pan Tomasz.~- Nie, panie - odpowiedział Wokulski. - Wolę stąd pojechać
120 II,16| i do n a s umizgają... - odpowiedział Klejn. - To migdały! ale
121 II,17| przejdzie.~Wokulski już nic nie odpowiedział. Gniewał się za swoje ostatnie
122 II,17| podpiłowano go i zawalił się... - odpowiedział Wokulski kłaniając się.~-
123 II,17| do łba strzeliło, żem mu odpowiedział: "Widziałem, jaśnie panie,
124 II,17| tak jakby... Prawie mam - odpowiedział zakłopotany gospodarz.~-
125 II,19| Ależ bardzo proszę - odpowiedział Rzecki.~- I stolik jest... -
126 II,19| darze, nie tylko natychmiast odpowiedział z Petersburga, że zapis
127 II,19| czego?~- A właśnie... - odpowiedział. Lecz nagle zatrzymał się
|