Tom,  Rozdzial

  1  I,3 |            Narodzenia Mincel dawał nam podarunki, a jego matka
  2  I,3 |     największym sekrecie urządzała nam (i swemu synowi) choinkę.
  3  I,3 |         ktoś (może Katz?...) wybił nam jednego dnia szybę w oknie.~
  4  I,3 |          jak nigdy; aż zazdrościli nam sąsiedzi. Po tygodniu jednakże
  5  I,3 |    stanowiło fakt niezwykły, wpadł nam drugi kamień do sklepu.
  6  I,4 |          nieźle, trochę zwiększyły nam się obroty. W styczniu i
  7  I,5 |          szybko dodała:~- A jeżeli nam, to i wam nie zrobią nic
  8  I,5 |            Zresztą, mój Boże, któż nam broni mieć na dnie duszy
  9  I,5 |          Bo na to, ażeby zabierano nam meble, nigdy nie pozwolę...
 10  I,6 |            Kto wie, czy nie byłoby nam weselej nudzić się w jednym
 11  I,6 |            się tego. Jutro wpłynie nam pięć tysięcy rubli, za które
 12  I,6 |            miesięcy...~- Zlicytują nam kamienicę...~- Prosta forma,
 13  I,6 |  zbuntowanych chłopów, i nie tylko nam to nie uchybiało, ale nawet
 14  I,6 |    przyjmuję jej propozycję. Niech nam pożyczy trzy tysiące rubli
 15  I,6 |         żebranina, która zastępuje nam drogę na ulicach, dzwoni
 16  I,7 |          wdaje?~- Po to, żeby miał nam z czego pensje podwyższać -
 17  I,8 |          jest... ot tak?... Bo już nam ktoś - dodał szeptem - przysyłał
 18  I,8 |           muszę być ladaco, i dała nam kartkę na pud węgla z Żelaznej
 19  I,9 | odpowiedział spokojnie Wokulski. - Nam nie.~Silny rumieniec wystąpił
 20  I,9 |           prezesowej i proś, ażeby nam.pozwoliła swego powozu.
 21  I,9 |          swego powozu. Powiedz, że nam koń zachorował.~- Na kiedy
 22  I,9 |           hrabia - hrabina zaczyna nam sprowadzać kupców galanteryjnych.
 23  I,9 |            energię... Tych tytułów nam potrzeba do odrodzenia kraju,
 24  I,9 |            do odrodzenia kraju, to nam daj, a przyjmiemy cię jak...
 25  I,9 |          Wracając do tematu, który nam przerwano, czy nie sądzisz
 26  I,10|          wieprzowina i papryka już nam tak zbrzydły, że człowiek
 27  I,10|           chłopów, a chłopi zabili nam drągami huzara.~I Bóg wie
 28  I,10|          muzyce!... Pamiętasz, jak nam wówczas dziwnie było na
 29  I,10|            szczytu wzgórza, kazano nam pochylić się i zniżyć broń,
 30  I,10|         opuści. Deszcz rozmiękczył nam odzienie jak masło, brnęliśmy
 31  I,10|           wyżej kostek, poodłaziły nam podeszwy, a w butach grało
 32  I,10|       mieszkańcy bali się sprzedać nam dzbanka mleka, a chłopi
 33  I,10|        butelka śliwowicy napędziły nam wesołych myśli.~- Przysięgam -
 34  I,10|        bramy fortecznej, zastąpiła nam drogę jakaś Żydówka z tłumokiem
 35  I,10|        prawach swoich ograniczeni. Nam kule nad głowami inne wyświstywały
 36  I,10|        sekretarz komornika spisuje nam ruchomości?..."~Dwa razy
 37  I,10|           zwyczaj - dodał - to, co nam się podoba, kupować; prezentów
 38  I,11|     fachową kwestii raczy objaśnić nam łaskawie pan Wokulski, człowiek...
 39  I,11|            salonów księcia, raczył nam przedstawić z właściwą mu
 40  I,11|         szanowny pan Wokulski daje nam możność podstawienia kapitałów
 41  I,11|        szanowny pan Wokulski raczy nam, z właściwą mu jędrnością,
 42  I,11|            i pojutrze któż zabroni nam naradzić się nad innymi
 43  I,11|         przerwał mu adwokat. - Oni nam dostarczą szczegółów, które
 44  I,11|      sądzisz pan, że nadeszła pora nam samym wyzwolić się z oków
 45  I,13|       Powązki, to gospodarz nasyła nam rejentów, a ja boję się,
 46  I,13|   sklepowego został uczonym i miał nam zreformować handel zagraniczny.
 47  I,13|             tylko - ażebyś wskazał nam nowe drogi.~- Więc niech
 48  I,13|          za drogo - jak śmie robić nam łaskę, a jeżeli za tanio,
 49  I,14|          Najlepszy dowód w tym, co nam nagadał...~- To prawda -
 50  I,14|          człowieka, który może się nam przydać. Ojciec tak liczy
 51  I,17|           i ja to wyśledzę... Ktoś nam buty uszył... ~- Nie wam,
 52  I,19|       Każda jest wyjątkową, dopóki nam karku nie nadkręci. Prawda,
 53  I,19|            sprzysięgli się przeciw nam, inni opuścili nas, on pospieszył
 54  I,19|     dziewięćdziesiąt tysięcy, więc nam zostało trzydzieści. A że
 55  I,19|      dowiedziawszy się, że zostało nam trzydzieści tysięcy, przyjdzie
 56  I,19|         Izabela. - Więc on śmiałby nam darować dwadzieścia tysięcy,
 57  I,19|    hałaśliwy Szpigelman. ~- Kazali nam państwo dziś przyjść po
 58 II,1 |       krzyczą wniebogłosy: "Dajcie nam Triest, bo będzie źle!..."
 59 II,1 |          chrześcijanką...No i tyle nam porobiono udogodnień w naszych
 60 II,1 |           się wiatr wilgotny i dął nam prosto w oczy; na zachodzie
 61 II,1 |      ludzkie grzechy, pokazały się nam w nowym zupełnie oświetleniu. ~
 62 II,1 |            razem pan Leon wyrzucał nam brak ducha poświęcenia. ~-
 63 II,1 |            zaś uwierzył, że jesteś nam równym i że cię kochamy
 64 II,2 |             jeden lokator wytoczył nam proces o piwnicę, a dwu
 65 II,2 |                westchnął rządca. - nam Paryż jeszcze z roku 1859.
 66 II,2 |           nie wiedziałem, czy każe nam umieścić się w walizie czy
 67 II,2 |          Panowie dobrodzieje winni nam są za cztery miesiące... -
 68 II,2 |        wołał młody człowiek grożąc nam pod nosami - bo ja z zasady
 69 II,2 |       rzekłem: ~- Nic panie nie są nam winne do... do października.
 70 II,2 |         inteligencji. Ukłoniła się nam, ukłoniła się pani Stawskiej
 71 II,2 |        warunki, na jakich zostawia nam ten lokal!... Jest to chyba
 72 II,2 |            nie wiem, czy... wypada nam korzystać z jego uprzejmości?... ~-
 73 II,2 |            Wolimy dawnych, znanych nam już ze spokojności i porządku -
 74 II,2 |            i niepewność ta zatruwa nam spokój. Ale ja, wyznam szczerze,
 75 II,2 |        mnie - przyjmę wszystko, co nam Bóg zeszle, ale czuję, że
 76 II,3 |          do Prusaków, choć zabrali nam Alzację i spory kawał Lotaryngii,
 77 II,4 |            których jedne pozwalają nam być chemikami, inne tylko
 78 II,5 |         politycznego życia zrobiło nam wiele szkody. Pan pierwszy
 79 II,5 |     spaceru końmi. Ale też zrobili nam figla! ~- Cóż się stało?~-
 80 II,6 | przytomność, pan Ochocki połamałby nam kości. ~- Cóż znowu?... ~-
 81 II,6 |    odezwała się: ~- Babcia pozwoli nam osiodłać dwa konie: mnie
 82 II,6 |        dręczy. Ach, ten świat daje nam same zawody!... Kiedy kładziemy
 83 II,6 |            raz kochamy - zdaje się nam, że otóż jest coś nowego...
 84 II,6 |            winogron!... Panie! Oni nam sprzedawali winogrona, kiedy
 85 II,7 |            Wokulski. ~- Tylko pani nam brakło - zawołał baron -
 86 II,7 |        Pokłócimy się. ~- Już chyba nam ten wypadek nie grozi -
 87 II,7 |          że zgadzam się na łamanie nam nóg... Biedny ten rydz,
 88 II,8 |            panna Felicja . - Niech nam pan opowie... ~- Jeździł
 89 II,8 |         jest ich takie mnóstwo, że nam nie wystarczy koszyków i
 90 II,8 |     opowiadać ludzie prości... Cóż nam dasz na obiad, kuzynie?
 91 II,9 |           pani baronowa.~Za to też nam zapłaciła dzika baba dziesięć
 92 II,9 |       Podziękuj, Heluniu, panu, że nam przyniósł wiadomości o tatce.~
 93 II,9 |     dyplomata, taki... nowator, co nam tu nowe towary sprowadza ?...~-
 94 II,10|     przecież żyjemy z ludźmi ; oni nam pomagają do naszych celów,
 95 II,10|      mieszkania i uprosiłem, ażeby nam wytoczyła proces o szkody
 96 II,10|        pójdę. Naturalnie, wymówiła nam komorne od Nowego Roku.~-
 97 II,10|            naprawdę zhańbione i że nam wszystkim nie pozostaje
 98 II,10|           A jeżeli sąd nie uwierzy nam (boć przecie omyłki są możliwe)
 99 II,10|        ostatni ten wieczór upłynął nam pomiędzy dżumą i śmiercią
100 II,10|          chce odtańczyć menueta. - Nam usługuje stróż domu mieszkający
101 II,10|            to... Ale tak!... Niech nam pani baronowa zabierze umeblowanie.~
102 II,10|        nagle rzekł :~- Teraz panna nam powie, co to było z lalką?
103 II,10|             zawołał sędzia.~Kazano nam wstać i usłyszeliśmy wyrok
104 II,10|          szli razem i ukłonili się nam z wielką galanterią.~
105 II,11|      jechać na bal, więc dlaczegóż nam miałaby psuć wieczorek -
106 II,11|         Jak pani Stawka dziękowała nam za zabawki, jak ona osładzała
107 II,11|                W swoim domu zniżył nam komorne, wydobył Helenkę
108 II,11|           Heleny Stawskiej, trzeba nam za żonę.~Staruszka rozpłakała
109 II,11|         spuszczali.~"Ale ba! kiedy nam się sznur zerwał..." - mówią
110 II,12|            No, nie... Ale ponieważ nam nie wolno pytać się o wiele
111 II,12|           prowadzić rozmowę, ażeby nam wszystko powiedziano. Czyżbyś
112 II,12|           spytała pani Wąsowska.~- Nam wolno.~- Wam wolno... pyszny
113 II,13|           nowinie.~- Nie wiem, czy nam wypada przyjmować taką ofiarę? -
114 II,13|            Tym przyjemniej zejdzie nam miodowy miesiąc.~- Życzę...~
115 II,16|       zielona trawa i jak świeciło nam słońce?...~Nic nie pomoże,
116 II,17|        sentymentalizm!... Bryzgali nam w oczy swoją wielkością,
117 II,17|    reklamowali swoje cnoty, kazali nam mieć ich ideały... A dziś,
118 II,17|         jak przed Bogiem... Trochę nam już nie tak... Zawsze to
119 II,17|        Krakowa Starski i oświadcza nam, że w imieniu pokrzywdzonej
120 II,17|          kobieta...~- Proszę pani, nam, jeszcze kiedy jesteśmy
121 II,17|      nierówności. Przynajmniej tak nam to ciągle mówią, my w to
122 II,17|              Czym się wywdzięczasz nam za nasze trudy, nędzę i
123 II,18|           robił niespodzianki. Czy nam teraz jakiej nie przygotowuje?...
124 II,19|            bo inaczej nie wysłałby nam pan swego wspaniałego daru.
125 II,19|            wielmożnego pana, ażeby nam dał znać o sobie, że żyje
126 II,19|           One wszystkie wydają się nam dziwne - odparł zirytowanym