Tom,  Rozdzial

  1  I,1 |           studenteria.~- I poszedł też do Szkoły Przygotowawczej?~-
  2  I,1 |       pracować do końca życia. Ale też miał on krzyż Pański z babą!~-
  3  I,2 |          dzień mamy, prawda? Która też godzina w mieście, bo mój
  4  I,2 |           włoską z roku 1859, albo też, co trafiało się rzadziej,
  5  I,3 |         przy nim kamień... Poszedł też nieborak do ratusza.~Sprawa
  6  I,4 |           dodał po chwili - miałem też szalone szczęście... Jak
  7  I,5 |            i grywali w karty. Byli też biskupi, wizerunki Boga
  8  I,5 |            oceany albo wiercił czy też budował Alpy. Był jakiś
  9  I,5 |      pomarańczowego drzewa. Bardzo też jest możliwym, że dobry
 10  I,5 |       dziecko - mówiła łkając - że też właśnie ja muszę tak ranić
 11  I,6 |        zresztą o tym mówiłaś. Wiem też, że znalazł się nabywca,
 12  I,6 |          Ten pozorny spoczynek czy też utajony ruch w wysokim stopniu
 13  I,7 |      robiła wrażenie... No, ale bo też i ona lgnie do mnie!~Trzasnęły
 14  I,9 |          jedzie i do Moskwy.~- Tam też pojedzie - odparł Wokulski. -
 15  I,9 |             a pieniądze ma. Nieraz też mówił, że mnie już o nic
 16  I,9 |           swoją ambicję.~Dostrzegł też mimochodem, że w gronie
 17  I,9 |          dodała po chwili - czy ja też potrafiłabym walczyć?...~-
 18  I,9 |            rozdzielono nas... Może też byliśmy zanadto cnotliwi...
 19  I,10|           być bitwa?... Miałem się też czego bać...~- Zaczekaj
 20  I,10|         trzeba deptać... Niemcy są też ludźmi...~Wsunął rękę pod
 21  I,10|        Reszta została.~- Mieli się też po co rodzić!... - westchnął
 22  I,10|         stronę Turcji. Tropiła nas też, bo tropiła sfora Haynaua!...~
 23  I,10|       poznał na tobie!~...Alem się też rozgadał, Boże odpuść!...
 24  I,10|       węgierskiej piechoty. Od tej też pory mówię, że najtrwalsze
 25  I,10|    ściskaliśmy się milcząc.~- Aleś też walił Szwabów! Wiem, wiem -
 26  I,10|        panem! - wrzasnął Jan.~- Ja też nie do pana mówię, tylko
 27  I,10|       ruble w kieszeni.~- O!... że też my zawsze kogoś musimy posądzać
 28  I,10|          mu lepsze warunki. Od tej też pory ciągle pracował u chrześcijan
 29  I,10|           Dla geszeftu nazywał się też Szlangowskim, a teraz znowu
 30  I,10|   kołnierzyki walały mu szyję, czy też działo się na odwrót. Z
 31  I,10|           i z Paryża. Znalazło się też dwu hrabiów, jeden książę
 32  I,10|     zajmuje się badaniem ludzi czy też ich włosów. Mały, żółty,
 33  I,11|            się tylko wydaje, czyli też panna Łęcka nie jest ci
 34  I,11|            chodzi po świecie, a ja też nie myślę czepiać się zębami
 35  I,11|       zrobić rachunek sumienia czy też ogólny bilans życia.~"Gdybym
 36  I,13|        wraz z nim pod ziemię. Miał też po co wyrzucać tyle pieniędzy,
 37  I,13|     wybuchu niecierpliwości. Nigdy też nie marzył, ażeby rozmawiała
 38  I,14|            stoma zdaniami. Nie był też do nikogo podobny, a jeżeli
 39  I,14|        wiem co: kopalnię złota czy też biegun północny... Nawet
 40  I,14|    wzruszając ramionami.~- Dlatego też pozwalam sprzedać naszą
 41  I,14|      znakomitego rodu. Nie w innym też celu skarbił sobie względy
 42  I,14|          wskórał!... Ach, Boże, co też mi się snuje po głowie" -
 43  I,14| nieszczęśliwym kraju.~- I niech mu też kuzyn - zakończył książę -
 44  I,15|           do wybranej kobiety - ja też zbliżyłem się. Musi troszczyć
 45  I,15|     delikwentów, mówił dalej:~- Że też nigdy u pana dobrodzieja
 46  I,16| przeglądając go myślała : ~,,Gdyby też nagle wszedł tu Rossi?"~
 47  I,17|       szercze..."A on gada: "Ja se też tak kalkuluję, ale zawsze
 48  I,17|           odezwał się:~- Eh!... co też pan wygaduje... Tfy... zupełnie
 49  I,18|             ale ot, tak sobie: ile też upłynie minut, zanim mu
 50  I,18|     pszczoły w ulu. Nie spostrzegł też jednego najmniej spodziewanego
 51  I,18|      skończonym wariatem... A może też Stach nie kupuje kamienicy,
 52  I,18|             ale takie pieniądze to też nie chodzą piechotą... A
 53  I,18|          zastanawiając się, w jaki też sposób dobry Bóg zadowoli
 54  I,18|            pan przepłacił... ~- Ja też - przerywa mu pan Łęcki -
 55  I,19|              Ach, moje dziecko, że też nie przekonałaś się jeszcze
 56  I,19|           przykrego zdumienia.- Co też mówią w mieście: że to ty,
 57  I,19|  wielkopańskim tonem: ~- I ile byś też chciał odstępnego, panie
 58 II,1 |            nafty czy do kolei, czy też do cukrowni?... Ale czy
 59 II,1 |            chyba około Rogowa. Czy też domyślił się, żeśmy tylko
 60 II,1 |            Nie rozgniewał się, ale też nie podał ręki żadnemu koledze,
 61 II,1 |            znudzony siedzeniem czy też dla załatwienia jakiego
 62 II,2 |          węgierskiej piechoty, ale też i dzisiejsi Węgrzy diabła
 63 II,2 |           nogami przewrócił. Widzę też kufer, pustą walizkę tudzież
 64 II,2 |              Prawda! - rzekła - co też ja plotę... Ale tak ciągle
 65 II,3 |            Niemcami. ~Zmieniał się też krajobraz. Ukazały się lasy
 66 II,3 |           ani w ząb i po niemiecku też, więc trzeba mi człowieka
 67 II,3 |           kto wie, czy nie pójdzie też drogami baronowej?... Przecie
 68 II,4 |       ożywiony. Przekonał pana czy też został pobity?... ~- No,
 69 II,4 |     mruczał uśmiechając się. - Ale też wybór, czy może nawet wybory...
 70 II,5 |         cywilnych i wojskowych lub też anonimy po największej części
 71 II,5 |       akurat do spaceru końmi. Ale też zrobili nam figla! ~- Cóż
 72 II,6 |         się Kazi Wąsowskiej. ~- Ja też od razu biorę do niewoli
 73 II,6 |     Izabela jeździ konno?... I kto też jej poprawia siodło?..."~
 74 II,7 |   powiedziała tych słów: ~- Co się też dzieje z panem Wokulskim?
 75 II,7 |           Z pewnością, że nie, ale też nie stworzyli ich magnaci.
 76 II,7 |     cywilizacji, jest kobieta. Ona też bywa niewidzialną sprężyną
 77 II,7 |        zanadto dobrze broni swoich tez. Jak ona świetnie rozmawia!... -
 78 II,7 |           w kobietach anioły i tak też je traktujemy. Jeżeli one
 79 II,8 |       drażni towarzystwo, w którym też zapanowała cisza.~Dojechali
 80 II,8 |           świecie. Niejednokrotnie też tysiącletnie, ale bezwładne
 81 II,8 |        rzadko zdarza, myślałam: co też będzie za rok?... ~- Dziwna
 82 II,8 |   zakłopotana, panna Izabela.~- Ja też dziś nic nie żądam. Pytam
 83 II,8 |        pani Wąsowskiej:~- Mogłabyś też, Kaziu, już nie dręczyć
 84 II,9 |          nasi współzawodnicy, albo też fabrykanci perkalików łódzkich.
 85 II,9 |           jak pani baronowa.~Za to też nam zapłaciła dzika baba
 86 II,9 |         Krzeszowską. Odpokutowałem też przez dwa miesiące!...~Ha,
 87 II,9 |            kucharki. ~- Jeszcze by też nie były, jak pan przychodzi -
 88 II,9 |      współlokatorów! Przestałem go też słuchać i machinalnie począłem
 89 II,9 |            teatralną lornetkę.~"Że też Pan Bóg nie ukarze tej jędzy..." -
 90 II,9 |            nawet kucharka Marianna też sobie. I nie dość, że siedzą
 91 II,9 |            w tym było złego?... Że też mi tak prosta myśl nie przyszła
 92 II,9 |       nawet z panią Stawską?... Że też nie zorientowałem się i
 93 II,10|     szczęścia do kobiet.~- Ach, co też pan mówi, panie Rzecki! -
 94 II,10|            Wokulskiego, do którego też wstąpiłem, niepewny, czy
 95 II,10|       ugania się za Wokulskim (czy też za jego krociami?).~Pani
 96 II,10|            Kochany chłopak!... Ale też nie zdarzyło mi się widzieć
 97 II,11|        Opatrzności Boskiej. Nieraz też, kiedy źle idą polityczne
 98 II,11|            społeczność straci, ale też i społeczność chce tego.~-
 99 II,11|          miałby wrogów, ale miałby też uznanie, które wynagradza
100 II,11|    Człowiek niekiedy głupieje, ale też niekiedy odzyskuje rozum...
101 II,11|     zaczynam obcesowo :~- Chciałem też panu poufnie zakomunikować...~-
102 II,11|           o baronowej...~- Właśnie też... Otóż tedy, mości dobrodzieju...
103 II,11|         Boże miłosierny! potrzebne też to panu takie figle"~"Inaczej
104 II,12|         oblał ją rumieniec); który też ma być sprzedany najpóźniej
105 II,13|            sklepowe rachunki.~- Bo też to są rachunki z waszego
106 II,13|           blagier! - myślał. - Ale też i miłe te kobietki..."~W
107 II,13|             Koszyków nauczyłem się też wcale pięknych i rysować.
108 II,13|          przyszło do malowania, to też...~Mówiąc to kłaniał się,
109 II,13|           u furmanów Wysockich. Ja też mieszkam w tym domu, tylko
110 II,14|        uderzając się w czoło. - Że też mi wcześniej nie przyszła
111 II,15|         Wolałbym już nie żyć.~- Ja też zaraz mówiłem, że taki pan
112 II,16|     wprawdzie żadnych nadziei, ale też i nie boisz się zawodów...
113 II,17|         zrujnował szczęście, czyli też - zostawić go przy życiu,
114 II,17|         istotę wyższą?... Urządził też Dalskiego, ale kto winien
115 II,17|            nazwisko i majątek, czy też i o to, ażeby nie miała
116 II,17|    spokojnie:~- Proszę pani, co by też powiedzieli o mnie moi wspólnicy,
117 II,17|       racji - rzekł Ochocki. - Ale też dobrze trafił ze swymi poglądami...
118 II,17|      radził panu, tylko mnie.~- Ja też właśnie, gdym słuchał jego
119 II,17|           wstał bez pośpiechu, ale też i bez wahania. Sam nalał
120 II,17|           objaw chorobliwy. Wielką też robiło mu satysfakcję, że
121 II,18|            on zginąć, ale może się też i ukrył gdzie przed ajentami
122 II,18|          majaczę w gorączce, czyli też cała moja młodość była snem?..~
123 II,18|      posuwa się ku lepszemu, czyli też wszystko jest dziełem przypadku,
124 II,19|             wtrącił Rzecki.~- Może też dlatego panna przyjęła go,
125 II,19|  nieszczęście nie spotkało.>> I ja też zaraz poleciałem.~Chryste