Tom,  Rozdzial

  1  I,3 |             zieleniną. Prości to byli ludzie (nawet pan Domański trochę
  2  I,3 |        wymyślał na Ludwika Napoleona. Ludzie poczęli zniechęcać się do
  3  I,4 |             Warszawy są prawie puste. Ludzie nie wychodzą z domów albo
  4  I,5 |             ustępowano mu z drogi - a ludzie prości mówili: oto musi
  5  I,5 |       Londynie znajdowali się ci sami ludzie, te same obyczaje, te same
  6  I,5 |       zwyczajnym świecie trafiają się ludzie nieszczęśliwi. Więc każdemu
  7  I,5 |              trwoga.~- To są straszni ludzie, papo... - szepnęła do ojca.~
  8  I,5 |               mądre i przywiązane jak ludzie, a te ogrody, gdzie ręka
  9  I,5 |        Rzeczywiście, trafiali się jej ludzie piękni, majętni i utytułowani;
 10  I,6 |            SZÓSTY:~W JAKI SPOSÓB NOWI LUDZIE UKAZUJĄ SIĘ NAD STARYMI
 11  I,6 |              jak wstążki. To straszni ludzie. Oni dla swoich celów umieją
 12  I,8 |           którym już zatrzymywali się ludzie, odwrócił się ze wstrętem
 13  I,8 |               i - czuł, że ci wszyscy ludzie i ich rodziny nic go w tej
 14  I,8 |          odrapane, jak te oto ściany. Ludzie, którzy je budowali z wielką
 15  I,8 |                Zdawało się, że to nie ludzie, ale widma ukrytych tutaj
 16  I,8 |               szczególnego. Snuli się ludzie, jeździły dorożki, sklepy
 17  I,8 |               nie tylko obchodzili go ludzie. Czuł zmęczenie koni ciągnących
 18  I,9 |              NA KTÓRYCH SPOTYKAJĄ SIĘ LUDZIE RÓŻNYCH ŚWIATÓW~ ~W Wielki
 19  I,9 |          Otaczały go kosztowne meble, ludzie pełni delikatności, o jakiej
 20  I,9 |          miasta, wtem - zapał ostygł. Ludzie biegli wolniej, nawet zatrzymywali
 21  I,9 |            złem, jak wyobrażają sobie ludzie."~I pierwszy raz uczuł tęsknotę
 22  I,10|                co będzie. Ale wszyscy ludzie rozsądni przygotowywali
 23  I,10|             jakieś pisemka, a znikali ludzie. Nieraz i ja myślałem: czy
 24  I,10|         kilkanaście furmanek, a jacyś ludzie składali na nich niektóre
 25  I,10|             mi się brudne i ciasne, a ludzie posępni. Sklep J. Mincla
 26  I,10|            przy jednym stole. Byli to ludzie spasieni i dobrze odziani;
 27  I,10|            modlić się za pana:.."~Oto ludzie prości, oto dziewczyny występne;
 28  I,10|           rewolucję, kiedy i bez niej ludzie miewali wspólne żony?~Tak
 29  I,10|       młodzieńcem. Co za czasy, co za ludzie!... Bo ja, gdybym miał szczęście
 30  I,10|           Będzie źle - odparł. - Tacy ludzie jak on albo wszystko naginają
 31  I,11|              są, jak pan widział, ale ludzie dobrych chęci... Chcieliby
 32  I,13|             do Szumana:~- Bardzo mili ludzie ci panowie z arystokracji...~-
 33  I,13|                Uważasz, Stachu, to są ludzie wysoce honorowi. Baron,
 34  I,13|         rozwieje się jak dym z fajki. Ludzie widząc, że umieszczasz duży
 35  I,13|            siebie - adwokat ma rację. Ludzie mnie sądzą i nawet wyrokują:
 36  I,13|            sklepu?... Ach, wy kochani ludzie!..."~Stanął na progu gabinetu
 37  I,14|                Najarystokratyczniejsi ludzie ubiegali się o znajomość
 38  I,14|             ma majątku!.,.~"Cóż to za ludzie, Boże miłosierny!..." -
 39  I,14|            okna firankami.~"Cóż to za ludzie!... Cóż to za ludzie!..." -
 40  I,14|               za ludzie!... Cóż to za ludzie!..." - powtarzała, wstydząc
 41  I,14|        walczyć będą z jej powodu dwaj ludzie, którzy ją śmiertelnie obrazili:
 42  I,15|           ścianą domów przesuwali się ludzie obdarci, skuleni, z rękami
 43  I,16|              spełniamy, oto wszystko. Ludzie należący do tej co i pani
 44  I,17|         przekonasz się, że dla ciebie ludzie takimi nie będą. ~- Już
 45  I,17|          Wysockiego. To bardzo dobrzy ludzie. Pokój będzie pani miała
 46  I,17|         największych są to szczególni ludzie: bez sławy i hołdów nie
 47  I,18| sprawiedliwość boska odkryje, a zacni ludzie ukarzą pogardą. Zastanów
 48  I,18|                  Mój Boże! jak się to ludzie zmieniają. ~Schylił głowę
 49  I,18|             ja sobie tu i słucham, co ludzie dają. I kiedy, mówię tobie,
 50  I,19|                Ale zawsze lepiej, gdy ludzie nie znają ani wysokości,
 51  I,19|            Tyś to powiedziała, że c i ludzie umieją cierpliwie czekać,
 52 II,1 |     znajdziesz tak podłych bydląt jak ludzie. W całej naturze samiec
 53 II,1 |               żyć tak jak wy, ale nie ludzie. ~Zdaje mi się, że przesadza.
 54 II,1 |             po dziadku. Wtedy dopiero ludzie przyznają, żeś ty szlachcic,
 55 II,1 |                 Niczego. ~- Phi!... A ludzie? - pytam. ~- Niezgorsi. ~-
 56 II,2 |           łkania. ~- Ach! - płakała - ludzie są okrutniejsi od zwierząt...
 57 II,3 |             przedziału zaczęli siadać ludzie mówiący po niemiecku, dwoje,
 58 II,3 |                Potem całkiem zniknęli ludzie mówiący po polsku i wagon
 59 II,3 |             jazda...Do wagonu siadają ludzie wciąż mówiący po niemiecku,
 60 II,3 |            było z dziesięcioro. Są to ludzie widocznie dobrze wychowani;
 61 II,3 |               na hotelowym korytarzu, ludzie rozmawiali i biegali, jakby
 62 II,3 |             werandy, okrągłe stoliki, ludzie siedzący przy chodnikach.
 63 II,3 |           mija go omnibus, potem dwaj ludzie z tragami, potem większy
 64 II,3 |             pan - rzekł - co to są za ludzie? ~- Ci, którzy byli u pana? -
 65 II,3 |              pana? - spytał Jumart. - Ludzie jak inni: przewodnicy, wynalazcy,
 66 II,3 |        pieniądze i na co je wydaję, i ludzie o mnie wiedzą, więc zresztą
 67 II,3 |              mam dosyć tej rozmowy.." Ludzie obrzydli mu; najmniej wstrętnymi
 68 II,3 |          głupi?... ~"Gdyby ci wszyscy ludzie - mówił sobie - byli podobni
 69 II,3 |             cywilizacji. Ci znakomici ludzie, jakich tu spotykam, nie
 70 II,3 |          rośliny, ani pewnego gatunku ludzie... ~Strefa!... Raz będąc
 71 II,3 |           zaraz wyjaśni się, dlaczego ludzie niezwykle zdolni nie tylko
 72 II,4 |             nie powinni naśmiewać się ludzie. ~Wokulski podniósł się
 73 II,4 |        gatunki, nowe narody, a w nich ludzie i serca, które szarpią furie:
 74 II,4 |         Zostaję! - szepnął. - Bóg ani ludzie nie przebaczyliby mi zaniedbania
 75 II,5 |                 szepnął. - Są i u nas ludzie, których warto wydźwignąć
 76 II,6 |           parobcy, po większej części ludzie dojrzałego wieku, składali
 77 II,6 |                choć bardzo przystojni ludzie. A oni, wie pan, z jaką
 78 II,7 |             tego przynajmniej szanują ludzie. Kazia Wąsowska zna się
 79 II,7 |          drugą, podobną do tej?... Są ludzie młodsi od niego, przystojniejsi,
 80 II,8 |         ogromny, głęboki talerz. ~- A ludzie?... domy?... - Domy wyglądają
 81 II,8 |            tramwaje jak duże muchy, a ludzie jak czarne krople, które
 82 II,8 |             powinna służyć ludziom, a ludzie klasom uprzywilejowanym
 83 II,8 |                Nie, pani. I natura, i ludzie żyją dla siebie, i tylko
 84 II,8 |           boku? ~- Proszę łaski pana, ludzie z prowincji nie patrzą na
 85 II,8 |            dalej Węgiełek - wiedzieli ludzie od dawna; takim sposobem,
 86 II,8 |            zajmujący sposób opowiadać ludzie prości... Cóż nam dasz na
 87 II,9 |             się, mój kochany. Ci sami ludzie, którzy mnie ostrzegają,
 88 II,9 |           raczej w tym miejscu, gdzie ludzie mają brzuch, złota dewizka
 89 II,9 |              frontu, byli to istotnie ludzie niespokojnego ducha. Do
 90 II,9 |              Wieczorami zaś ci młodzi ludzie, nad którymi już nikt nie
 91 II,10|              był niekontent.~Osobliwi ludzie! Nie dość, że Wokulski,
 92 II,10|              wiatry. Cóż to za dziwni ludzie, choć wszystko inteligencja:
 93 II,11|          sobie wcale nie wyobrażaj... Ludzie są jak liście, którymi wiatr
 94 II,12|             jednak tę satysfakcję, że ludzie ocenili mnie choć przed
 95 II,12|          panny Izabeli i mówiąc:~- Są ludzie szczęśliwi, którzy... ~O
 96 II,12|               bardzo eleganccy młodzi ludzie, z których jeden odznaczał
 97 II,12|            idą coraz lepiej, ponieważ ludzie dowiedzieli się, że sklep
 98 II,12|              Boże miłosierny, jacy ci ludzie niegodziwi.~- Pewnie mama
 99 II,13|        należysz do tych, co sądzą, że ludzie jak kamienie muszą porastać
100 II,13|               przez nieszczęście, źli ludzie ją skrzywdzili i temu ona
101 II,13|            Żadnego - rzekł Ochocki. - Ludzie o skoncentrowanych uczuciach
102 II,14|              kupcy to jednak honorowi ludzie.~- Mają gotówkę, jaśnie
103 II,15|          świat, na którym tacy jak ja ludzie muszą się marnować!...~-
104 II,16|               do pokoiku trzej młodzi ludzie, ale tak cicho, że nikt
105 II,17|          Chociaż... No i tutaj bywają ludzie, i tu jest niemało do zrobienia..."~
106 II,17|            Tak, jeszcze będą z ciebie ludzie... Pluń na wszystko, co
107 II,17|            się spódnicą... Rozumiesz? Ludzie twojej energii rozkazują,
108 II,17|            cudownego świata, w którym ludzie posiadają władzę nad wszelkimi
109 II,17|            ciemnoty u nas pełno, a ci ludzie biedni ciemni są jednocześnie
110 II,17|               się nad Szumanem.~Trzej ludzie upatrywali w człowieczym
111 II,17|         czasem rozmnożą się ci dobrzy ludzie, że opanują całą ziemię -
112 II,17|         odparł już obrażony książę. - Ludzie żyją około nas...~- I ja
113 II,17|           tylko za granicą żyją z nas ludzie.. Iluż tutejszych rzemieślników...~-
114 II,17|           kapitałów!... To oni, to ci ludzie, nie ja, posiadali wasz
115 II,17|               co się to zda?... A czy ludzie istotnie zrobią się mądrzejsi
116 II,17|        uchodzi za gbura albo wariata. Ludzie uczą się nie dla wiedzy,
117 II,17|        stanęli przed panem ci wszyscy ludzie, którzy dziś pracują na
118 II,17|          przykładem?..."~- Jacyż dziś ludzie pracują na moje dochody? -
119 II,17|              musieli drwić ze mnie ci ludzie, tak tanio obsypywani względami?...
120 II,18|              aż okna się trzęsły.~Oj, ludzie, ludzie!... za pełnym talerzem
121 II,18|              się trzęsły.~Oj, ludzie, ludzie!... za pełnym talerzem i
122 II,19|            się.~- Widzi pan - rzekł - ludzie małej duszy dbają tylko
123 II,19|              na myśleniu o dochodach, ludzie do dzisiejszego dnia byliby
124 II,19|            Non omnis moriar... ~Ażeby ludzie wiedzieli, że choć stary