Tom,  Rozdzial

1001  I,11|             teatrach, w restauracjach, na wystawach, w sklepach i
1002  I,11|                przyjeżdżają tu z wełną na jarmark, drudzy na wyścigi,
1003  I,11|               wełną na jarmark, drudzy na wyścigi, inni, ażeby zobaczyć
1004  I,11|               się z sąsiadami, których na miejscu mają o wiorstę drogi,
1005  I,11|              Książę we własnym pałacu, na pierwszym piętrze, zajmował
1006  I,11|               miejscem męskich zebrań, na których książę przedstawiał
1007  I,11|              kwestii statków śrubowych na Wiśle, przy czym bardzo
1008  I,11|         przedwczesny i nie chciało dać na ten cel pieniędzy. Trzecie
1009  I,11|                głuchego magnata, który na wszystkie odezwy, skierowane
1010  I,11|         następnie podkreślał przybysza na liście zaproszonych bardzo
1011  I,11|               Łęcki; wziął Wokulskiego na stronę i jeszcze raz wypytał
1012  I,11|              marszałek wskazując okiem na Wokulskiego. - Szczeć na
1013  I,11|               na Wokulskiego. - Szczeć na głowie jeży mu się jak dzikowi,
1014  I,11|             bystre... Ten by nie ustał na polowaniu!~- I twarz, panie... -
1015  I,11|                który siedział sztywnie na krześle, nosił bujne faworyty
1016  I,11|          marszałka:~- Wszyscy patrzymy na las, a tu coś skwierczy
1017  I,11|               chart idący przy koniach na smyczy zdusił w bruździe
1018  I,11|          czujemy, powinien zawsze stać na straży naszych interesów
1019  I,11|          panowie, o obowiązkach, jakie na nas wkłada troska o interesa
1020  I,11|                  wrzasnął marszałek.~- Na co? - spytał hrabia udający
1021  I,11|            więc niech dziesięć pójdzie na cele dobroczynne, bo kochany
1022  I,11|         zwięzłością.~Wokulski spojrzał na osobę przyznającą mu jasność
1023  I,11|                od wyłożonego kapitału. Na pierwszym miejscu stawiam
1024  I,11|             płatnym, źle traktowanym i na dobitkę germanizowanym...~-
1025  I,11|               taniej niż dziś, wówczas na każdym milionie kupionych
1026  I,11|               hrabia ucharakteryzowany na Anglika.~- Dziesięć tysięcy
1027  I,11|          składacie pieniądze w bankach na niski procent. Pieniędzmi
1028  I,11|               mamy okowitę w składach, na której wyzyskują nas pośrednicy
1029  I,11|               Wokulskim.~- Przystępuję na początek z pięćdziesięcioma
1030  I,11|              mówił zgarbiony hrabia. - Na rok przyszły zaś... zobaczymy...~-
1031  I,11|            mizerny, z rzadkim zarostem na twarzy, ale z niewątpliwymi
1032  I,11|          postaci. Wokulski spotykał go na rozmaitych widowiskach,
1033  I,11|                widowiskach, wreszcie i na ulicy, jeżdżącego najszybszymi
1034  I,11|                    Kładę od razu karty na stół; z takimi ludźmi jak
1035  I,11|               się każdego zajęcia.~- A na jaką pan liczy pensję?~-
1036  I,11|                wstąpi kiedy do mnie...~Na środku gabinetu przygarbiony
1037  I,11|           zostać uczestnikami, do mnie na jutro, o dziewiątej wieczorem...~-
1038  I,11|                 Zresztą - rzekł - mamy na widoku jeszcze dwie spółki:
1039  I,11|          Wątpię, czy przydam się panom na co - odparł Wokulski.- Miałem
1040  I,11|               Izabeli podczas kwesty i na święconym u hrabiny. Obaj
1041  I,11|              Ochocki. - Wpadnę jeszcze na chwilę pożegnać się z księżną
1042  I,11|              Ich szczęście, że trafili na nas...~Ponieważ Wokulski
1043  I,11|                myślał adwokat, patrząc na Wokulskiego spod oka - choćby
1044  I,11|              obiecał przychodzić odtąd na wszystkie sesje i wyszedłszy
1045  I,11|           wszystkie sesje i wyszedłszy na ulicę odesłał powóz do domu.~"
1046  I,11|             Izabeli. Bodajby nie padło na niego; szkoda chłopaka..."~
1047  I,11|        laboratorium...~Wokulski stanął na ulicy.~- Pan zajmuje się
1048  I,11|                od dzieciństwa i utknąć na lampie - to okropne... Dobiegać
1049  I,11|             gubienia kapelusza.~Weszli na wzgórze, skąd widać studnię
1050  I,11|             najbliższych. Spojrzyj pan na tę ławkę... Tu, w początkach
1051  I,11|               nigdy nie dostaniemy się na nią. Człowiek jest przykuty
1052  I,11|       pożegnania opuściłem kuzynkę!... Na drugi dzień panna Flora
1053  I,11|                choćby o! tu...~Usiedli na stoku wzgórza, na granicy
1054  I,11|              Usiedli na stoku wzgórza, na granicy Łazienek. Ochocki
1055  I,11|          Łazienek. Ochocki oparł brodę na kolanach i wpadł w zadumę,
1056  I,11|              zbudzony ze snu i patrząc na Wokulskiego nagle rzekł:~-
1057  I,11|            odparł Wokulski.~Gdyby stał na szafocie, nie doznałby tak
1058  I,11|          zdradza nigdy...~Położył rękę na ramieniu Wokulskiego i patrząc
1059  I,11|      nadziemskich budowlach przychodzą na świat istoty podobne do
1060  I,11|               zniknął między drzewami.~Na Ogród Botaniczny i na Łazienki
1061  I,11|        drzewami.~Na Ogród Botaniczny i na Łazienki zapadał już mrok.~"
1062  I,11|        Botanicznym było prawie ciasno; na każdej ulicy tłoczyły się
1063  I,11|        sztachetami od strony szpitala, na ulicach najmniej uczęszczanych,
1064  I,11|          najmniej uczęszczanych, nawet na zagrodzonych ścieżkach,
1065  I,11|         Zaczyna mi już braknąć miejsca na świecie!..." - szepnął.~
1066  I,11|                spokojniejsze ustronie. Na niebie zaiskrzyło się kilka
1067  I,11|            kwilił żałośnie jakiś ptak, na próżno wzywający towarzysza;
1068  I,11|           próżno wzywający towarzysza; na stawie rozlegał się daleki
1069  I,11|                rozgorączkowane serce.~"Na nieszczęście - westchnął -
1070  I,11|        począwszy od muchy, skończywszy na olbrzymim sępie, jest od
1071  I,11|               muszę moją nicość złożyć na ofiarę człowiekowi ostatecznie
1072  I,11|             jeden nie mógł wdrapać się na pierwsze piętro wiedzy,
1073  I,11|              który sześć lat spędziłem na pustyni, uczucie to jest
1074  I,11|                i on triumfuje nade mną na każdym polu, choć przecież
1075  I,11|             naprzód.- Inni żyli z dnia na dzień, dla swego żołądka
1076  I,11|               morskiego cyklonu. Gdyby na świecie zniknęła jedna kobieta,
1077  I,11|           głębi Łazienkowskiego parku, na jakiejś ulicy, do której
1078  I,11|           Obdarty człowiek cofnął się. Na lewo od drogi widać było
1079  I,11|         gwałtownie, zimny pot wystąpił na czoło, pierwszy raz w życiu
1080  I,11|         wirowały mu w głowie. Wreszcie na lewo zobaczył mur, a dalej
1081  I,11|                odpoczął i oparłszy się na barierze myślał :~"Więc
1082  I,11|             się we własnym mieszkaniu.~Na widok świateł i ulicznego
1083  I,11|           służący oddał mu list pisany na jego własnym papierze przez
1084  I,12|            pomysłów. Lecz gdy spojrzał na światło, mgliste obrazy
1085  I,12|                papierów, brązy stojące na biurku i chwilami myślał,
1086  I,12|          marszałka, chętnie zgodzi się na każdą inną kombinację. Domyślam
1087  I,12|            tych dniach ma się ścigać i na którą wiele rachował. O
1088  I,12|          panowanie.~Mimo woli spojrzał na bok; służący stał przy drzwiach.~-
1089  I,12|                   Zostawił bilet, leży na biurku.~Na biurku leżał
1090  I,12|        Zostawił bilet, leży na biurku.~Na biurku leżał bilet Maruszewicza.~-
1091  I,12|       przyjdzie jutro o dziesiąty, ino na minutkę.~- Dobrze, dobranoc
1092  I,12|                dwoma piętrami spadł mu na głowę, chyba utrzymałby
1093  I,12|              zajmie się puszczeniem go na wyścigi... O dziesiątej
1094  I,12|          adwokata... Pieniądze dostanę na ósmy procent - 7200 rubli
1095  I,12|                rubli rocznie; a że mam na pewno piętnaście procent...
1096  I,12|         światło, położył się i patrząc na firanki, którymi bujał wiatr
1097  I,12|            pytał się, bo pan był wtedy na wojnie.~- No dobrze. Będę
1098  I,12|              szurdut, bo jakże ja będę na krzcinach?...~- Dobrze,
1099  I,12|          depeszę do Moskwy o asygnację na sto tysięcy rubli i drugą
1100  I,12|            wstrzymał pewne obstalunki.~Na kilka minut przed dziesiątą
1101  I,12|                że od razu położę karty na stół... Chodzi o oryginalną
1102  I,12|           baron, potrzebując pieniędzy na pokrycie długu honorowego,
1103  I,12|          wydobył pieniądze z biurka.~- Na ośmset?... naturalnie!... -
1104  I,12|            jedenastej Wokulski wyszedł na ulicę z zamiarem udania
1105  I,12|           bramą, wnet trzej dorożkarze na widok jasnego paltota i
1106  I,12|               Wszczął się hałas, bitwa na baty, świstanie policjantów,
1107  I,12|              nawet gdzie leży."~Wrócił na powrót do swego mieszkania
1108  I,12|               mieszkania i w kapeluszu na głowie, z laską pod pachą,
1109  I,12|                ku Alei Jerozolimskiej. Na rogu wysiadł i poszedł piechotą
1110  I,12|           łatwiej odważa. się myć okna na trzecim piętrze aniżeli
1111  I,12|            czysto, spokojnie i wesoło. Na drugim jej końcu widać nawet
1112  I,12|          chodnikiem dostrzegł Wokulski na lewo, mniej więcej w połowie
1113  I,12|             się żółciejszą od innych i na wystawie przedmiotów żółtych (
1114  I,12|             nie tylko on zwrócił uwagę na szczególną kamienicę, nawet
1115  I,12|             nawet psy, częściej tu niż na jakimkolwiek innym murze,
1116  I,12|               przedpotopowa olbrzymka. Na obu skrzydłach bramy były
1117  I,12|                bardzo ładne krajobrazy na ścianach. Było tam tyle
1118  I,12|             śmiało mogli nie wyjeżdżać na letnie mieszkania.~Podwórko,
1119  I,12|          klasycznych rysach. Spojrzeli na siebie oboje z Wokulskim
1120  I,12|             Wokulski wychodząc z bramy na ulicę.~Dama obejrzała się,
1121  I,12|                widziałem ją w kwietniu na grobach, a później w sklepie.
1122  I,12|                Nawet Rzecki zwracał mi na nią uwagę i mówił, że ma
1123  I,12|                   Baronowa Krzeszowska na drugim piętrze!... Co?...
1124  I,12|           Maruszewicz w lewej oficynie na pierwszym?... Szczególny
1125  I,12|               Z pewnością ona."~Wszedł na podwórko i oglądał się.
1126  I,12|             otwarte. W tylnej oficynie na dole była pralnia zatytułowana
1127  I,12|          pralnia zatytułowana paryską; na trzecim piętrze było słychać
1128  I,12|             szewskiego młotka, poniżej na gzemsie gruchało parę gołębi,
1129  I,12|                gruchało parę gołębi, a na drugim piętrze tej samej
1130  I,12|                 a!...~Wysoko nad sobą, na trzecim piętrze, Wokulski
1131  I,12|             nas...~Jednocześnie z okna na drugim piętrze wychyliła
1132  I,12|             padł strumień wody, trafił na wychyloną głowę pani Krzeszowskiej
1133  I,12|               on, nikczemnik, nasadził na mnie tych bandytów... Wywdzięcza
1134  I,12|               jego konia!...~Tymczasem na dole praczki prały bieliznę,
1135  I,12|                praczki prały bieliznę, na trzecim piętrze szewc kuł,
1136  I,12|           trzecim piętrze szewc kuł, a na drugim w tylnej oficynie
1137  I,12|           krople wody, które mu spadły na rękaw.~Wyszedł z podwórza
1138  I,12|              rękaw.~Wyszedł z podwórza na ulicę i jeszcze raz obejrzawszy
1139  I,12|                starą kobietę w chustce na głowie. Przez otwarte drzwi
1140  I,12|            głowie. Przez otwarte drzwi na lewo widać było szafy zapełnione
1141  I,12|               zapytał:~- Wielmożny pan na dłuższy interes?~- Na krótszy.~
1142  I,12|              pan na dłuższy interes?~- Na krótszy.~Wprowadził Wokulskiego
1143  I,12|         Wprowadził Wokulskiego do sali na prawo.~- Jak mam zameldować?~
1144  I,12|                ich nigdy nie czytano - na stole zaś parę ilustracyj
1145  I,12|            brązowego koloru firanki, a na ściennych obiciach brązowe
1146  I,12|           podsuwając Wokulskiemu fotel na kółkach i prostując nogą
1147  I,12|              adwokat - możemy rachować na jakieś trzysta tysięcy rubli
1148  I,12|                w tym może pan rachować na mnie...~Wszystko to mówił
1149  I,12|           powtórzył Wokulski usiadłszy na fotelu.- To rzecz tych panów,
1150  I,12|           winszuję... Dom handlowy nie na próżno nazywa się d o m
1151  I,12|                jeźdźca; pewniej siedzi na interesach. Handel nie oparty
1152  I,12|          interesach. Handel nie oparty na tak realnej podstawie, jaką
1153  I,12|        Wokulski.~- Po co?... - skoczył na fotelu adwokat. - Baronowa
1154  I,12|          pogląd jego siostry; hrabiny, na tę sprawę... W chwili gdy
1155  I,12|         ogromny kłąb dymu, rozparł się na fotelu i trzęsąc ręką w
1156  I,12|              oczy Wokulski.~Adwokatowi na policzkach wystąpiły ceglaste
1157  I,12|        skrzyżować, ale... nie wyrzucać na podtrzymanie ich trzydziestu
1158  I,12|               i z czoła zsunął okulary na oczy.~- Ach, to pan dobrodziej?... -
1159  I,12|     odpowiedział Wokulski rzucając się na wyplatane krzesło przed
1160  I,12|                odpowiedział starzec. - Na Żydów zaczyna się prześladowanie.
1161  I,12|                głowy ;~Wszystkie razem na wojnie strasznie goni,~Niech
1162  I,12|              pisał." A pan Szymanowski na to: "My, panie Szlangbaum,
1163  I,12|              co teraz drukują w gazety na Żydków!...~Wokulski słuchał
1164  I,12|           prześladowaniu Żydów patrząc na ścianę, gdzie wisiała tabelka
1165  I,12|          dziadzio przyszłe sześć rubli na ten kortowy interes." Ja
1166  I,12|              oszczędności, to ja tobie na te kortowe odzienie posyłam
1167  I,12|        zakopuje w mury gotówkę i traci na tym z dziesięć procentów
1168  I,12|                Wierz mi pan, że dobrze na tym wyjdę...~Żyd nagle podniósł
1169  I,12|               panu ułatwi interes może na sto tysięcy rubli... Git!...
1170  I,12|           koniem, wzdłuż ścian maneżu; na środku stał dyrektor zakładu,
1171  I,12|             drugi z nich pragnie zająć na koniu stanowisko środkujące
1172  I,12|          Wokulskiemu nasunęło myśl, że na świecie nie ma dla kobiet
1173  I,12|         dyrektorem.~- Właśnie czekałem na panów i natychmiast służę.
1174  I,12|               pełny, drabina toż samo, na podłodze leżała świeża słoma.
1175  I,12|             dyrektora ukazał się tylko na chwilę. Spojrzał, zniknął
1176  I,12|               to wszystko każę położyć na stole...~- Szczepan!...
1177  I,12|             przy kurtce, który wybiegł na podwórze po miotłę i znalazłszy
1178  I,12|                kazał wyprowadzić klacz na korytarz. Było to piękne
1179  I,12|                 Było to piękne zwierzę na cienkich nóżkach, z małą
1180  I,12|               nawet nie trzymałbym jej na stajni...~- Dyrektor jeszcze
1181  I,12|             żadnym koniu, że ma koler. Na pożegnanie zaś odezwał się: ~-
1182  I,12|        dyrektorze, wprowadzić tę klacz na wyścigi bezimiennie?~- Zrobi
1183  I,12|           młodszemu rubla i obiecał im na przyszłość gratyfikacje,
1184  I,12|               nie skrzywdzi, owszem... Na wyścigu, panie, pójdzie
1185  I,12|            delikatne nóżki i sam drżał na widok dreszczów przebiegających
1186  I,12|              za szyję, a gdy oparła mu na ramieniu główkę, całował
1187  I,12|        wiedziała...~Odtąd po parę razy na dzień jeździł do maneżu,
1188  I,12|               chwilach świadomości, że na ziemi jeszcze chyba istnieją
1189  I,12|               i że jeden z nich rzucił na niego klątwę. Wtedy mówił
1190  I,12|                miłości, sprzedałeś się na męża starej kobiecie, a
1191  I,12|          dodawał: - Jeżeli klacz wygra na wyścigach, będzie to znakiem,
1192  I,12|               czego ty dochodzisz?..."~Na parę dni przed wyścigami
1193  I,12|       powitaniu hrabia usiadł sztywnie na krześle i rzekł:~- Z wizytą
1194  I,12|            jeżeli i ja mam moje widoki na tę klacz, panie hrabio?
1195  I,12|            Wstał z krzesła jak automat na sprężynach pożegnawszy się
1196  I,12|             szacunek, tek, bez względu na zmartwienie, jakie pan robi
1197  I,12|                   No, ale co oni robią na świecie i dla świata?...
1198  I,13|              zaprzężono woły. Wokulski na chwilę tylko wpadł do sklepu,
1199  I,13|                powóz jego wydostał się na mokotowskie pola. Na skręcie
1200  I,13|               się na mokotowskie pola. Na skręcie drogi Wokulski wychylił
1201  I,13|          gromadami.~Nareszcie dojechał na miejsce i znowu upłynęło
1202  I,13|               toru. Wokulski zeskoczył na ziemię i pobiegł do swej
1203  I,13|             długim szukaniu znalazł ją na środku wyścigowego placu,
1204  I,13|                i w paltocie narzuconym na ramiona. Jego klacz wobec
1205  I,13|              maneżu i wskazując oczyma na dżokeja dodał: - Zapoznam
1206  I,13|                wsiąść i przejechać się na nim.~- Niechże pan powie,
1207  I,13|                Wokulski odprowadził go na stronę i rzekł:~- Jeżeli
1208  I,13|         jeszcze pan trochu gorączkuje. Na przyszły rok będzie spokojniejszy.~
1209  I,13|            spokojniejszy.~Znowu plunął na długość konia i poszedł
1210  I,13|               intrygantka, okłamała go na spółkę z Maruszewiczem?...~
1211  I,13|               Maruszewiczem?...~Wszedł na schodki wiodące do trybuny
1212  I,13|          trybuny sędziów i oglądał się na wszystkie strony. Na próżno.
1213  I,13|               się na wszystkie strony. Na próżno. Gdy schodził stamtąd,
1214  I,13|            majątku, dziś puszcza konia na wyścigach... Ha! myślę,
1215  I,13|               to samo. Zresztą - staję na wyścigach pierwszy i ostatni
1216  I,13|               gdy Wokulski odsunął się na parę kroków, mruknął:~-
1217  I,13|                 koń wygrywający ma być na miejscu sprzedany.~"Oszalałem!" -
1218  I,13|            muzyka wrzaskliwa. Wchodząc na galerię śmiał się z jej
1219  I,13|               schodów i starych ścian, na których było widać ślady
1220  I,13|              Ale on nie uważał. Stanął na najwyższej ławie galerii
1221  I,13|           tłumem patrzył przez lornetę na drogę, aż hen pod rogatkę,
1222  I,13|                przywidziało mu się, że na próchniejących ławach zasiadają
1223  I,13|        szkieletów koni, które poginęły na tym torze. Zdawało mu się,
1224  I,13|        pierwszy wyścig. Nagle spojrzał na tor i zobaczył wjeżdżający
1225  I,13|       Siedziały hrabina z prezesową, a na przodzie pan Łęcki z córką.~
1226  I,13|           przed siebie i od razu wpadł na powóz. Lokaj hrabiny ukłonił
1227  I,13|                to przyjechałyśmy tylko na ten wyścig: pani prezesowa
1228  I,13|            ciocia udaje, że gniewa się na wyścigi... Ach, panie, pan
1229  I,13|                odparł Wokulski patrząc na nią ze zdumieniem... Nigdy
1230  I,13|               pan Łęcki promieniejący. Na koźle lokaj hrabiny półgłosem
1231  I,13|                 dodał w duchu, patrząc na pannę Izabelę- przekonaj
1232  I,13|             twój majątek."~Zadzwoniono na trzeci wyścig. Panna Izabela
1233  I,13|          wyścig. Panna Izabela stanęła na siedzeniu; na twarz jej
1234  I,13|          Izabela stanęła na siedzeniu; na twarz jej wystąpiły rumieńce.
1235  I,13|              kroków od niej przejechał na Sułtance Yung z miną człowieka,
1236  I,13|              pochłonięty wyścigiem, że na chwilę zapomniał o pannie
1237  I,13|         miejsca ruszyły cwałem.~- Yung na przodzie...~- To właśnie
1238  I,13|            bierze gniadego...~- Gniady na końcu... Przegrałeś pan...~-
1239  I,13|             dżentelmen i odesłał klacz na licytację.~Wśród tłumu zbudził
1240  I,13|               Czy pozwoli pani, ażebym na jej ręce złożył to dla ochrony
1241  I,13|                   Przykro mi tylko, że na mój koszt... Witam panie! -
1242  I,13|               binokle i ciągle patrząc na pannę Izabelę mówił:~- Tak
1243  I,13|           przypatrując mu się. Odeszli na bok.~- Pan mnie potrącił,
1244  I,13|        osłupiał z radości. Był jeszcze na jednym wyścigu nie widząc,
1245  I,13|          chwili zastanawiał się, czyby na czele rozprawy nie należało
1246  I,13|                pokoju i zmęczony upadł na kanapę, doktór zaczął:~-
1247  I,13|                cóż to?~- Potrącił mnie na wyścigach.~- Na wyści...?. -
1248  I,13|          Potrącił mnie na wyścigach.~- Na wyści...?. - A cóżeś ty
1249  I,13|                       A cóżeś ty robił na wyścigach?...~- Puszczałem
1250  I,13|            biurka, usiadł, oparł brodę na ręku i rzekł po namyśle:~-
1251  I,13|        zduszonym głosem, prostując się na kanapie.~Doktór znowu przypatrzył
1252  I,13|    namiętnością odzyskiwała równowagę.~Na drugi dzień, około piątej
1253  I,13|             pan Ignacy:~- I cóż doktór na to wszystko?~- To co już
1254  I,13|           wzruszył ramionami i patrzył na drugą stronę dorożki; pan
1255  I,13|       nieznośnym.~Hrabia-Anglik czekał na nich w towarzystwie innego
1256  I,13|        nieustannie wyglądał przez okno na obłoki i co kilka minut
1257  I,13|            człowiekiem, jako myśliwiec na lwy i głęboki znawca egipskich
1258  I,13|        gabinecie hrabiego-Anglika stał na środku stół przykryty zielonym
1259  I,13|           czterema wysokimi krzesłami; na stole leżały cztery arkusze
1260  I,13|             człek. W konsekwencji zaś, na nasze żądanie...~Tu hrabia
1261  I,13|          żądanie...~Tu hrabia spojrzał na swego towarzysza, który
1262  I,13|        uroczystą miną coś przełknął.~- Na nasze żądanie - ciągnął
1263  I,13|         szanujemy - tek... Cóż panowie na to?~- Nie mamy upoważnienia
1264  I,13|        przełknął dwa razy, raz po raz.~Na twarzy hrabiego mignęło
1265  I,13|    rozpatrywaniu obłoków.~Gdy już byli na ulicy, Rzecki odezwał się
1266  I,13|               pomyślał o interesach... na wypadek...~- Nie spotka
1267  I,13|       Dokończył szklanki i spojrzawszy na zegarek, opuścił mieszkanie
1268  I,13|          mieszkanie przyjaciela mówiąc na pożegnanie:~- Jutro wyjedziemy
1269  I,13|             Wokulski usiadł do biurka, na arkusiku listowego papieru
1270  I,13|               kilkadziesiąt wierszy, a na kopercie położył adres Rzeckiego.
1271  I,13|                   Przykro mi tylko, że na mój kószt..."~A gdziekolwiek
1272  I,13|           przez głowę wyraz: śmierć, i na chwilę uśmiechnął się. Wiedział,
1273  I,13|                że śmierć nie rzuca się na odważnych; staje tylko naprzeciw
1274  I,13|                co kwartał ma ciekawość na Powązki, to gospodarz nasyła
1275  I,13|              wiernym sługą, baron legł na łóżku i począł zastanawiać
1276  I,13|               myśliwiec, który wyszedł na niedźwiedzie, a zabił chłopu
1277  I,13|          Jeżeli on mnie trafi, wyjdzie na to, jak gdyby mnie zwalił
1278  I,13|       kancelarii rejenta, ubrawszy się na tę uroczystość we frak i
1279  I,13|             żona mdleje i rzuca mu się na zakrwawione piersi... Jak
1280  I,13|                i asygnuje tysiąc rubli na pogrzeb i... jak on zmartwychwstaje
1281  I,13|               zabiera owe tysiąc rubli na drobne wydatki...~Błogi
1282  I,13|                  Błogi uśmiech zaigrał na zniszczonej twarzy barona
1283  I,13|                już był ubrany, wyszedł na ulicę, zobaczył piękną pogodę
1284  I,13|          przynajmniej wtedy, kiedy idę na spacer, ale nie w pojedynku...
1285  I,13|             dorożce. Wierny sługa klął na czym świat stoi i obiecywał,
1286  I,13|             między dwoma sosnami tam i na powrót jak wahadło. Teraz
1287  I,13|             Wisły podmywającej brzegi. Na tle odgłosów spokojnego
1288  I,13|                Izabeli.~Postawiono ich na mecie. Baron był ciągle
1289  I,13|              się przestrzelić mu rękę. Na twarzy Wokulskiego malowała
1290  I,13|                klacz, ani o potrącenie na wyścigach!..."~Milczący
1291  I,13|              binokle; pistolet zboczył na włos, wypalił i - kula przeleciała
1292  I,13|               Wokulski rzucił pistolet na ziemię i zeszedł z mety.
1293  I,13|              Wokulski, proszę o słówko na osobności...~Oparł się na
1294  I,13|              na osobności...~Oparł się na ramieniu Wokulskiego i odeszli
1295  I,13|         wyglądam jak stara małpa chora na fluksję. Nie chcę z panem
1296  I,13|             kamedułów, doktór spojrzał na Wokulskiego i mruknął:~-
1297  I,13|               A to bydlęta!... I że ja na takich błaznów nie sprowadziłem
1298  I,13|           odbywające się po kilka razy na tydzień, ścierał kurze w
1299  I,13|             dziurki od klucza. Widział na stole jakieś książki i to,
1300  I,13|              to, że jego pan coś pisze na kajecie; słyszał, że gość
1301  I,13|            Wokulskicmu jakieś pytania, na które on odpowiada czasem
1302  I,13|               Czujny sługa odsunął się na palcach ode drzwi gabinetu,
1303  I,13|            pracowni. Ale oprócz kajetu na stole i rudych faworytów
1304  I,13|               stole i rudych faworytów na obliczu pana Colinsa nie
1305  I,13|             Wokulski. Usiadł z impetem na fotelu i wskazał gościowi
1306  I,13|               o tej licytacji?.. - nie na żarty zdziwił się Wokulski.~-
1307  I,13|              prawa z kapeluszem opadły na poręcze fotelu. Tymczasem
1308  I,13|             chciał oprzeć znużone oczy na jakimś obojętnym przedmiocie,
1309  I,13|         obojętnym przedmiocie, którego na próżno szukał po suficie
1310  I,13|               moich opinii nie opieram na plotkach.~Wstał z fotelu
1311  I,13|            śmiał w taki sposób patrzeć na mnie... na mnie, jak Boga
1312  I,13|              sposób patrzeć na mnie... na mnie, jak Boga kocham!..."~
1313  I,13|               Boga kocham!..."~Mimo to na drugi dzień przyjechał znowu
1314  I,13|         jeszcze nie każe zapisać sobie na rachunek.~- Pan Wokulski?... -
1315  I,13|        człowiek, niedbale rzucając się na krzesło. Nogi mu jednakże
1316  I,13|              Nogi mu jednakże zastygły na myśl, że stary subiekt może
1317  I,13|              że uczucia,jakich doznaje na widok Wokulskiego, są lekceważeniem
1318  I,13|                w jego oczach wyglądała na pokorę.~- Co pan każe? -
1319  I,13|          małżonek, baron, położył veto na pewnej części jej funduszów,
1320  I,13|           trzysta... czterysta... I to na kwit z podpisem barona.~-
1321  I,13|               Rzeckiemu rubla wziętego na dorożkę. Gdy zaś znalazł
1322  I,13|           dorożkę. Gdy zaś znalazł się na ulicy, odetchnął i począł
1323  I,13|           nisko upadłem...~Przyszli mu na myśl kelnerzy różnych restauracyj,
1324  I,13|               się przykro; oparł głowę na rękach i przymknąwszy oczy
1325  I,13|               pachą i posępnym wyrazem na twarzy.~Wokulski zerwał
1326  I,13|             zmieszany, posadził gościa na fotelu ; znakomity adwokat
1327  I,13|           ostrożnie położył swoją rękę na stole i szybko pocierając
1328  I,13|               po wtóre - bijesz go pan na wyścigach. Razem z pańską
1329  I,13|                nagród sprzed nosa?..."~Na próżno przekonywałem go -
1330  I,13|                 gdyż w ciągu kilku dni na ośmiuset rublach zarobiłeś
1331  I,13|              wartość konia oddał damom na ochronkę, a oprócz tego
1332  I,13|  przedsiębiorstwo, a jutro wyzwie kogo na pojedynek i wszystko narazi..."~
1333  I,13|               umieszczasz duży kapitał na sześć lub siedem procent,
1334  I,13|             książęta nie mają monopolu na fantazje... Ja mam także
1335  I,13|       Stanisławie - mitygował adwokat, na powrót sadowiąc go na fotelu. -
1336  I,13|         adwokat, na powrót sadowiąc go na fotelu. - Więc nie cofasz
1337  I,13|                dobrze... Więc może byś na pewien czas podstawił kogo
1338  I,13|             Dziś dopiero przychodzi mi na myśl wiele szczegółów. Już
1339  I,13|                 socjalista! gniewa się na wyścigi i pojedynki...),
1340  I,13|             kochani ludzie!..."~Stanął na progu gabinetu i kiwnął
1341  I,13|                progu gabinetu i kiwnął na Rzeckiego; stary subiekt
1342  I,13|                że cofniesz się w porę, na co zresztą masz dosyć rozumu.~
1343  I,13|               się skrzydła, zaczynacie na mnie wrzeszczeć jak swojskie
1344  I,13|           wrzeszczeć jak swojskie gęsi na dziką, która zerwała się
1345  I,13|            świętą: ja więc proszę Pana na jutro do nas, na obiad (
1346  I,13|           proszę Pana na jutro do nas, na obiad (około szóstej), a
1347  I,13|               Ignacy wybiegł tymczasem na parę minut do sklepu, a
1348  I,13|          sklepu, a gdy Mikołaj wyszedł na ulicę, wrócił do Wokulskiego
1349  I,13|             Wokulskiego i rzekł, jakby na nowo zaczynając rozmowę:~-
1350  I,13|               kapelusz i oparłszy rękę na ramieniu starego przyjaciela,
1351  I,13|                niebo miało zawalić się na łeb - nie cofnę się, rozumiesz?...
1352  I,14|                hrabia Liciński pozował na Anglika, jej ciotka była
1353  I,14|              rzucił parę tysięcy rubli na dobroczynność i na ochronę
1354  I,14|               rubli na dobroczynność i na ochronę jej ciotki; potem
1355  I,14|              spojrzeniami w teatrach i na koncertach. Był to cyniczny
1356  I,14|              który dorobił się majątku na podejrzanych spekulacjach
1357  I,14|             wydawało się nieznośnym, a na tle wachlarzy, sakwojażów,
1358  I,14|                w swoim sklepie pozował na upadłego ministra. Był wstrętny,
1359  I,14|                 panna Izabela szarpała na sobie suknię. Niekiedy rzuciwszy
1360  I,14|                 Niekiedy rzuciwszy się na szezlong biła pięściami
1361  I,14|              kupił serwis, żeby zrobić na nim interes. A zatem on
1362  I,14|                złośliwie o niej mówić. Na próżno wrogowie panny Izabeli,
1363  I,14|                się za tym młodzieńcem; na próżno odezwała się za nim
1364  I,14|             pyszny dorobkiewicz, który na kwestyjną tacę rzucił rulon
1365  I,14|                się do którego, patrzył na nią z wyraźnym przestrachem
1366  I,14|          salonów kochała panna Izabela na śmierć i życie, wyjść z
1367  I,14|          nieraz, patrząc spoza firanek na przejeżdżające powozy elegantów,
1368  I,14|          jednak sama przed sobą rzucić na nich jakiś ostrzejszy epitet,
1369  I,14|              nazwać tylko Wokulskiego.~Na domiar szyderstwa losu z
1370  I,14|           baron. Marszałek nasuwał jej na myśl zabitego i oparzonego
1371  I,14|                w rzeźniczych furgonach na ulicy; baron znowu wydawał
1372  I,14|               całe stosy można widywać na wozach. Obaj stanowili dziś
1373  I,14|           który zwraca oczy do światła na dalekim brzegu, panna Izabela
1374  I,14|                 Wtedy przychodzili jej na myśl sławni podróżnicy albo
1375  I,14|                z daleka pokazywano jej na paryskich salonach.~"Widzi
1376  I,14|              tego pana, który wygląda, na woźnicę omnibusów... To
1377  I,14|          Okropny człowiek!... Ja będąc na jego miejscu umarłabym z
1378  I,14|               nawet raczyła odpowiadać na jego ukłony. Między zielonymi
1379  I,14|                a pannie Izabeli chłopi na przykład wydawali się nawet
1380  I,14|               jakiś pilniejszy interes na świecie aniżeli widzenie
1381  I,14|                jej, że od południa był na sesji u księcia, gdzie Wokulski
1382  I,14|             ojciec pierwszy poznał się na tym... Wokulskim...~A jednak
1383  I,14|                spotkał nas kto znajomy na spacerze z kupcem galanteryjnym!"~
1384  I,14|                ten kupiec wzorował się na angielskich przemysłowcach,
1385  I,14|               jej, że byli z Wokulskim na spacerze w Łazienkach.~-
1386  I,14|              hrabiego musi zgodzić się na ten układ. A wówczas panna
1387  I,14|            idei rozmawiała z Wokulskim na wyścigach bardzo łaskawie.~
1388  I,14|                baron, nie poprzestając na nieszczęsnym frazesie, nawet
1389  I,14|          wstydem. Wprawdzie przyjechał na plac i udawał bardzo wesołego,
1390  I,14|            nagrodę i cenę konia złożył na ręce panny Izabeli, stracił
1391  I,14|            kiedy już zaczęto spoglądać na nich z innych powozów) przyszedł
1392  I,14|               przyszedł pannie Izabeli na pomoc Wokulski. I nie tylko
1393  I,14|            niezadowoleń, ale wyzwał go na pojedynek. O tym żadne z
1394  I,14|              bezinteresowności) złożył na ochronę, i to na moje ręce (
1395  I,14|                złożył na ochronę, i to na moje ręce (baron widział
1396  I,14|        odgadując moje myśli, wyzwał go na pojedynek... No, dzisiejsze
1397  I,14|             jej, że Krzeszowski wybrał na sekundanta hrabiego Licińskiego,
1398  I,14|        wzruszając ramionami i zasnęła.~Na drugi dzień do południa
1399  I,14|            południu pan Tomasz wyszedł na miasto i wrócił na obiad
1400  I,14|             wyszedł na miasto i wrócił na obiad bardzo zakłopotany.~-
1401  I,14|                pan Tomasz rzucając się na skórzany fotel. - Wokulski
1402  I,14|                 wszystkie moje rachuby na nic. Straciłbym w nim prawą
1403  I,14|               Los prześladuje mnie nie na żarty!...~Zły humor pana
1404  I,14|                pana domu źle oddziałał na innych; obiadu nikt nie
1405  I,14|             zdenerwowania położyła się na szezlongu. Opanowały ją
1406  I,14|            szkoda go..."~Przyszedł jej na myśl stary rządca ich niegdyś
1407  I,14|              Potem (czego już nie było na obrazie) jeden z nich padł
1408  I,14|               Izabela nawet nie poszła na jego pogrzeb nie chcąc zdradzić
1409  I,14|           Izabela wyszła przed obiadem na krótki spacer w Aleje.~Widok
1410  I,14|              przydać. Ojciec tak liczy na niego, a i ja nabieram ufności.
1411  I,14|    galanteryjny kwalifikował się tylko na doradcę i wykonawcę.~Po
1412  I,14|               się odezwać, bez względu na kondycję...~A potem odprowadziwszy
1413  I,14|             wyjdzie lepiej: czy książę na swoim wielkim adwokacie,
1414  I,14|              wielkim adwokacie, czy ja na moim Wokulskim. Jak sądzisz?~-
1415  I,14|                 Panna Izabela patrzyła na cacka ustawione na biurku
1416  I,14|            patrzyła na cacka ustawione na biurku i myślała, że jednak
1417  I,14|            prostowała jednak omyłki, a na odwrót, przyznawała w duchu,
1418  I,14|         Adwokat... kupiec... to prawie na jedno wychodzi: jeżeli zaś
1419  I,14|              Nawet damy, które jeszcze na wyścigach nie mogły poznać
1420  I,14|             przychodziłi, poznawali ją na ulicy i kłaniali się z szacunkiem.~
1421  I,14|             ażeby Wokulski bez względu na zajście z baronem nie zniechęcał
1422  I,14|           zawartego między nami pokoju na zawsze, posyłam ci ząb,
1423  I,14|           ośmieliłem się powiedzieć ci na wyścigach. Upewniam cię,
1424  I,14|               będę. Możesz go wyrzucić na ulicę, lecz pudełeczko racz
1425  I,14|               pudełeczko racz zachować na pamiątkę. Przyjmij ten drobiazg
1426  I,14|               za okno, przyszlij mi go na powrót, abym mógł ofiarować
1427  I,14|            Izabeli), on zastrzelił się na jej grobie... Nie, przez
1428  I,14|                wskazała mu list leżący na biurku i złote pudełko.
1429  I,14|               tego pana zaprosić kiedy na obiad... Chciałabym go poznać
1430  I,14|                 niepodobna trzymać się na zbyt etykietalnej stopie
1431  I,15|              pana Łęckiego zaproszenie na obiad, Wokulski wybiegł
1432  I,15|             Wokulski wybiegł ze sklepu na ulicę. Ciasny pokój dusił
1433  I,15|             życie nie pozwalałem sobie na podobny zbytek. Kochają
1434  I,15|           siebie w rozdrażnieniu.~Ruch na świeżym powietrzu uspokoił
1435  I,15|             Zdawało mu się, że jeszcze na Nowym Świecie był dzieckiem
1436  I,15|          malców, którzy ustawiwszy się na przydrożnym pagórku ciskali
1437  I,15|             pagórku ciskali kamieniami na przechodzących Żydów. Uporczywie
1438  I,15|                do dłuższej znajomości. Na tysiąc zaś dłuższych znajomości
1439  I,15|                prowadzi do oświadczyn; na dziesięć oświadczyn - ledwie
1440  I,15|                podobnych warunkach?"~I na samą myśl o tym Wokulski
1441  I,15|              jego popiołów nie zostały na ziemi. ~Stopniowo jednak
1442  I,15|           całkiem chłodno nad tym: czy na jutrzejszy obiad włożyć
1443  I,15|             ani w naturze. Tu i ówdzie na ulicy kłębił się kurz wzniecony
1444  I,15|          czerwiec, ale styczeń. Czasem na środku ulicy przewinął się
1445  I,15|           kaftanie i czerwonej chustce na głowie. ~Wszystko to roiło
1446  I,15|               wyniosłe fronty świątyń. Na obu zaś końcach ulicy, niby
1447  I,15|           strony król Zygmunt, stojący na olbrzymiej świecy, pochylał
1448  I,15|             się tyłem do słońca, które na dzień wychodziło spoza domu
1449  I,15|                za dom Zamoyskich jakby na przekór aforyzmowi: "Wstrzymał
1450  I,15|           sobie, że już posiadam sławę na przykład na Syriuszu? A
1451  I,15|             posiadam sławę na przykład na Syriuszu? A przecież Kopernik
1452  I,15|            Warszawie, co mnie piramida na jakiejś Wedze!... Trzy wieki
1453  I,15|          myślałem."~Jakby w odpowiedzi na to spostrzegł po drugiej
1454  I,15|             marszałka i barona..."~Ale na myśl o zamążpójściu panny
1455  I,15|            albo lokaja... No i cóż bym na to poradził?..." Poszanowanie
1456  I,15|                rozgorączkowaną głowę. ~Na godzinę wpadł do sklepu,
1457  I,15|           Zawiązał Wokulskiemu ręcznik na szyi i mydląc mu policzki
1458  I,15|           Byłem wczoraj z towarzystwem na Saskiej Kępie, ale cóż to, ,
1459  I,15|                Mnie naturalnie wybrano na sekundanta i właśnie byłem
1460  I,15|               byle tylko raz... Główkę na prawo, s'il vous plait...
1461  I,15|                 n'est-ce pas?... Teraz na lewo, s'il vous plait .~
1462  I,15|           godzinach, a oko, panie, mam na te rzeczy... no!... Pomimo
1463  I,15|          gorset; prawda, że znalazł go na ulicy i właśnie chciał bezimiennie
1464  I,15|              zaś u huzarów!... (Główkę na dół, s'il vous plait...)
1465  I,15|          honoru, zawsze kłaniam mu się na ulicy, choć mnie opuścił
1466  I,15|               panie, jeżeli za krzesło na koncert Rubinsteina mogłem
1467  I,15|              dębowa, biust jak materac na sprężynach, ruchy pełne
1468  I,15|               dlatego nikt nie ciągnie na sześćdziesięciolatki, że
1469  I,15|    sześćdziesięciolatki, że już nie ma na nie ceny. Rotszyld by zbankrutował!...
1470  I,15|              pan trzy tysiące rubelków na rok, kilka prezencików i
1471  I,15|            scjatyki, lecz nie mogę się na nie gniewać... ~Skończył
1472  I,15|           wyszedł z uśmiechem; patrząc na jego wspaniałą minę i portfel,
1473  I,15|               Jeżeli włożę frak, wyjdę na eleganta pilnującego się
1474  I,15|              rady, jeżeli zdobyłem się na takie błazeństwa, jak własny
1475  I,16|            kiedy Wokulski miał przyjść na obiad, panna Izabela wróciła
1476  I,16|           jeszcze z Paryża, przyjechał na występy do Warszawy. Natychmiast
1477  I,16|             zapominała się w rozmowie, na twarz jej wystąpiły silne
1478  I,16|                 w uszach i pasową różę na ramieniu. I tyle. Ale niech
1479  I,16|               w tej sukni, z tą różą i na tym błękitnym fotelu wygląda
1480  I,16|                 Przypomniała sobie, że na obiedzie ma być Wokulski,
1481  I,16|            żyje w niebie, może patrzeć na nią; tylko - Romeo nie może!
1482  I,16|                ale nie mnie, który się na tym rozumiem.>> I on, naturalnie,
1483  I,16|              głąb gabinetu i usiadłszy na fotelu wziął do rąk tom
1484  I,16|               do rąk tom przygotowanej na ten cel ekonomii Supińskiego.
1485  I,16|                  odparł Wokulski. - Ja na nich nie zyskam ani jednego
1486  I,16|                Wokulski pochylił głowę na znak zgody i pomyślał, że
1487  I,16|            pieniędzy zbyt prędko. ~- I na to zgoda - rzekł pan Tomasz
1488  I,16|                ubranej, która patrzyła na niego z przestrachem. Przynajmniej
1489  I,16|               panna Izabela. Siedziała na fotelu, z nieporównanym
1490  I,16|               każdym razie spuścić się na obcych - westchnęła panna
1491  I,16|          granicę? ~- Chcę być w Paryżu na wystawie. ~- Zazdroszczę
1492  I,16|               najczęściej zapraszać go na obiad i podawać smaczny,
1493  I,16|                 że ile razy będzie pan na nas łaskaw, sama zajrzę
1494  I,16|                  Nie wpłynie to jednak na termin wyjazdu państwa do
1495  I,16|                jadalnego pokoju, gdzie na środku stał okrągły stół
1496  I,16|              stał okrągły stół nakryty na cztery osoby. Wokulski znalazł
1497  I,16|             już było zabawne), patrząc na pannę Izabelę, robił sobie
1498  I,16|                robić błędy przy stole. Na początek skosztowawszy polędwicy
1499  I,16|        polędwicy położył nóż i widelec na podstawce obok talerza.
1500  I,16|            Tuileriach, podczas którego na żądanie cesarzowej Eugenii