Tom,  Rozdzial

  1  I,4 |          zajrzeć do wnętrza izby, czym zwraca na siebie uwagę pana
  2  I,4 |             Co?... Tęsknota.~- Za czym ?~Wokulski drgnął.~- Za
  3  I,4 |             Wokulski drgnął.~- Za czym? No... za wszystkim... za
  4  I,5 |          ją kto szczerze zapytał: czym jest świat, a czym ona sama ?
  5  I,5 |       zapytał: czym jest świat, a czym ona sama ? niezawodnie odpowiedziałaby,
  6  I,5 |          zawierania małżeństw, na czym najlepiej znają się stare
  7  I,6 |         śniegu. Potem zapomina, o czym myślała w tej chwili, i
  8  I,6 |            i pyta się w duchu: "O czym ja myślałam?... Ach, prawda,
  9  I,7 |        inne klatki, starała się o czym innym myśleć. Na próżno.
 10  I,7 |      srebra?... A jak wybadywała, czym nie zapłacił więcej niż
 11  I,7 |           Co ja teraz będę robił? czym będę żył?... Chyba pojadę
 12  I,8 |          zboczenie. Kwestię więc: czym jest, a czym nie jest, odłożył
 13  I,8 |        Kwestię więc: czym jest, a czym nie jest, odłożył na bok,
 14  I,8 |   transporta? - pytał Wokulski.~- Czym przyjadę, panie, kiedy jeszcze
 15  I,8 |         takim, co nie bardzo mają czym płacić, a ja - ot tak...
 16  I,8 |      odparł Wokulski z ukłonem. - Czym więc mogę pani służyć?...~
 17  I,9 |            Jeżeli nie pieniędzmi, czym zwrócę na siebie jej uwagę?..
 18  I,9 |         skoro pobożni zajmują się czym innym?"~W tej chwili Wokulskiemu
 19  I,9 |       nasz kraj, biedny kraj...~- Czym można panom służyć? - odezwała
 20  I,9 |     zdawał sobie sprawy z tego, o czym rozmawiali z prezesową.
 21  I,9 |          robił - za cały rok. A z czym da się porównać ta pewność,
 22  I,10|         drągami huzara.~I Bóg wie czym skończyłaby się tak pięknie
 23  I,10|         choćby go piekli w ogniu.~Czym się to wszystko skończy,
 24  I,11|          śrubowych na Wiśle, przy czym bardzo wyraźnie zarysowały
 25  I,11|          spytał zdziwiony.~- Ach, czym ja się nie zajmuję!... -
 26  I,12|        spódnicami pokojówek; przy czym można było spostrzec, że
 27  I,12|           w kontuar. Ale myślał o czym innym i wahał się.~- Więc
 28  I,12|         manewrującego konia, przy czym krzywił się jeździec. Wokulski
 29  I,13|     przywitał się z paniami, przy czym prezesowa znacząco ścisnęła
 30  I,13|     dorożce. Wierny sługa klął na czym świat stoi i obiecywał,
 31  I,13|    półgłosem i nieśmiało... Ale o czym by rozmawiali w tak niezwykły
 32  I,13|    wiedział, co mówi, ale nawet o czym myśli. Pamiętał tylko, że
 33  I,13|         hultaj dużej ręki, a przy czym sprytny. Chciał ode mnie
 34  I,14|          Będzie miała martwić się czym przez kilka dni, co podobno
 35  I,16|     wszystko - przekonałby się (o czym tak głośno mówi duże lustro),
 36  I,16|             O, weź inną nazwę, bo czym jest nazwa?:.. To, co zwiemy
 37  I,17|       Przeczytał go parę razy, po czym z niechęcią wziął się do
 38  I,17|         pół godziny rozmawiali. O czym.?... ~Pytanie: o czym Wokulski
 39  I,17|           O czym.?... ~Pytanie: o czym Wokulski mógł rozmawiać
 40  I,18|      przyszło na myśl, cofnął się czym prędzej z oranżerii i jak
 41  I,18|           znowu usiłował myśleć o czym innym. Poszedł nawet (mimo
 42  I,18|         był nieco podchmielony; o czym zresztą wymownie świadczył
 43  I,18|         Jest to jednak adwokat; o czym świadczy srebrny znaczek
 44  I,19|        który raz w życiu... ~- Na czym? ~- Dziś na tobie. Myślałem,
 45  I,19|        nie płacą. Zresztą niema o czym mówić; ojciec niech wyobraża
 46 II,1 |          on może być zakochany. O czym już dziś nie wątpię, szczególnie
 47 II,1 |     starość, a wszystko nie to, o czym chcę powiedzieć.) ~Jednego
 48 II,1 |          i dalibóg, że nie ma się czym cieszyć!...) ~Powoli Kasia
 49 II,1 |       Stach. Nie wiem, dalibóg, o czym gadali. To przecie jest
 50 II,2 |    Wszystko mi jedno - przerwał - czym są chłopi. Dość, że w roku
 51 II,2 |       Stawska, o której nie wiem, czym jest: wdową czy rozwódką,
 52 II,2 |         Czego pani żąda od nas?...Czym możemy służyć?... ~W głosie
 53 II,2 |      spocząć... ~Usiedliśmy, przy czym eks-obywatel znowu ukłonił
 54 II,2 | lichwiarkę... Ach, Boże! nie ma o czym mówić... Dosyć, że ktoś
 55 II,2 |          lalka nie będzie miała w czym wyjść na ulicę... Proszę
 56 II,3 |          przekonał się jeszcze (o czym zresztą mówiły przewodniki),
 57 II,3 |       tworzą arcydzieła. ~A ja za czym goniłem? Naprzód - za perpetuum
 58 II,3 |           i jego własnego bytu. ~"Czym ja jestem?" - pytał się
 59 II,4 |      żebrać, nie rozkazywać... ~- Czym mogę służyć? - spytał Wokulski,
 60 II,4 |       głowie. ~- Przyszedłem tu z czym innym - rzekł - a mówić
 61 II,4 |            rzekł - a mówić będę o czym innym. Chciałem panu sprzedać
 62 II,4 |     poznają nawet pensjonarki. ~- Czym mogę służyć? - spytał jeszcze
 63 II,4 |          z góry odpowiem na to, o czym chcesz się poinformować.
 64 II,4 |        sztabkę, a jeżeli nie masz czym, przyjedź do mnie. Zobaczysz
 65 II,4 |            nieczysta siła...), na czym, mówię tobie, nie zyskasz
 66 II,4 |      Stawski żyje, czy umarł?" Po czym następował rejestr dat i
 67 II,4 |    odurzajmy się czymkolwiek. Ale czym?..."~Wówczas w głębi mroku,
 68 II,4 |             a wnet zrozumiesz, na czym polega istota moich odkryć,
 69 II,4 |           nie wahałaby się kąpać. Czym jestem w jej oczach obok
 70 II,4 |          od ich poufnych rozmów-o czym? O mojej hańbie czy głupocie?...
 71 II,6 |         niego. Gdyby go zapytano: czym jest wieś? odpowiedziałby,
 72 II,6 | zdecydować się na rozsądny wybór? Czym byłby Stefan Batory albo
 73 II,6 |      wysunął się z nią naprzód. O czym mówili? Nikt nie wie, tyle
 74 II,7 |       szlachcicem, nie byłby tym, czym jest dzisiaj..."~- Myli
 75 II,8 |           chwilami impertynent, z czym mu niekiedy bywa do twarzy,
 76 II,8 |          rok żyć będę i... ~- I o czym jeszcze? ~- O pani. Panna
 77 II,8 |        dziwny; gdyby go zapytano: czym były dla niego? zapewne
 78 II,8 |        nawet przypomnieć sobie, o czym mówili w podobnych chwilach.
 79 II,8 |           do panny Felicji. Ale o czym mówili?... co on im sam
 80 II,8 |          pan je sobie wyobraża, o czym wiedzą nawet dwudziestoletni
 81 II,9 |         anonimów wymyślających na czym świat stoi ! Zdaje mi się
 82 II,9 |  rozerwania uwagi napiszę sobie o czym innym.~Wytoczyła pani Stawskiej
 83 II,9 |  Niegodziwa kobieta!~Ale myślmy o czym innym, nie o ludzkich niegodziwościach.~
 84 II,9 |            nie mogę jednak pojąć: czym perkaliki niemieckie są
 85 II,9 |           ażeby dowiedzieć się: o czym on wtedy inyślał? Może o
 86 II,9 |           Gość rozebrał się, przy czym zauważyłem, że jego spodnie
 87 II,9 |        weksli czy daję zły towar, czym bankrutował?... Zobaczymy
 88 II,10|        się nawet, że rozmawiali o czym innym, nie o pani Stawskiej.~-
 89 II,10|      opowiadał coś sędziemu; przy czym prawą ręką wykonywał okrągłe
 90 II,10|          bez głupich żartów...~Po czym natychmiast sam ubrał się
 91 II,11|           nie bardzo słyszałem, o czym rozmawiała pani Stawka z
 92 II,12|      założył Wokulski, a która (o czym było wiadomo nawet pannie
 93 II,12|        jakąś szkołę techniczną (z czym się nie zdradzał), za pośrednictwem
 94 II,12|      sklepów.~Nie brakło nawet (o czym siostry mówiły z pobożną
 95 II,12|    przypada na stu mężczyzn, więc czym się tu drożyć?~- Toteż pańskie
 96 II,12|           raz który w tym roku.~- Czym ja mogę zasłużyć na łaskę
 97 II,12|         założyli nogę na nogę, po czym pan Rydzewski zaczął pracować
 98 II,13|      Słowo honoru, nie pojmuję: o czym finansista może rozmawiać
 99 II,13|            No tak. Ale czy wiesz, czym ona była przed rokiem?,~-
100 II,13|          zapewniam pana, że to, o czym mówiliśmy, zostanie między
101 II,13|       odpowiadasz?~- Myślę...~- O czym?~- Że jeżeli on tak zna
102 II,14|          takowe gdzie istniały, o czym zresztą wątpi adwokat, należałoby
103 II,14|         płaczu, a raz zemdlała. O czym by jednak mówili, tego nie
104 II,14|      gdzie i myślał nie wiadomo o czym.~Stary subiekt zmiarkowawszy,
105 II,14|      barona.~- Domyśla się pan, z czym przychodzę? - mówił baron. -
106 II,15|        dnia wypadło mu pomyśleć o czym innym niż o niej, wstrząsał
107 II,15|           aby go ratował... Przed czym?... Była chwila, że chciał
108 II,15|          co chodzi.~- Jeżeli pana czym obraziłem - rzekł - gotów
109 II,15|           istotnie znałem Geista? czym widział jego dziwny metal?
110 II,16|     Jeżeli jest ład na świecie (o czym niekiedy wątpię), to Wokulski
111 II,17|        ale jak długo siedział i o czym rozmawiali, nie pamięta.
112 II,17|          nie finansiści...~- A ja czym byłem?... Także subiektem
113 II,17|            że nie zrozumiałem, na czym on polegał i jakie zapewniał
114 II,17|     krzywdzisz nas... Rozumiem, o czym pan mówisz, i na mój honor,
115 II,17|       całkiem zapomina pan...~- O czym?...~- O tym, że pracownia
116 II,17|           zdanie stanowcze...~- O czym?~- O różnych kwestiach,
117 II,17|    stosunkami, nałogami i Bóg wie czym!... Gdybym jednak była rozumnym
118 II,17|     pańskie dochody, i zapytali: "Czym się wywdzięczasz nam za
119 II,19|           a później w Moskwie, na czym również grubo zarobił?...
120 II,19|    głupstw - zakończył doktór.~Po czym wyszedł zostawiając Rzeckiego
121 II,19|        marszałek przydybał ich na czym w owych ruinach? - wtrącił
122 II,19|        naukowe, lecz nie było ich czym zaspokoić; miał szerokie