Tom,  Rozdzial

  1  I,1 |             w najświeższym postępku człowieka, który mając w ręku pewny
  2  I,3 |             wszystko z żałosną miną człowieka, któremu nie pozwalają ziewnąć.
  3  I,4 |           nie jest ta, która otacza człowieka, ale ta pustka w nim samym,
  4  I,6 |             ze spokojną fizjognomią człowieka, bez którego poleceń albo
  5  I,6 |        sobie nawet fizjognomię tego człowieka, który w sklepie nie chciał
  6  I,6 |           dymu, a w nim zanurzonego człowieka, jego rękę nad głową i -
  7  I,6 |              jak ja dawno znam tego człowieka, a raczej - od jak dawna
  8  I,6 |            Jeżeli w salonie spotkam człowieka, który mi nie mówi o swej
  9  I,7 |          Zdawało się, że widok tego człowieka wywiera na nią wpływ magnetyczny.~-
 10  I,7 |           Gdyby można było jakiegoś człowieka nagle przerzucić z balowej
 11  I,8 |        między jego znajomymi nie ma człowieka, który mógłby go wprowadzić
 12  I,8 |         indywidua zwietrzyły obcego człowieka; nawet śpiący podnieśli
 13  I,8 |        ożywia okręt, trochę serca - człowieka..."~W tej chwili żółtawy,
 14  I,8 |        dziesięcioma rublami wydobył człowieka z niedoli, kiedy nikt nie
 15  I,8 |           że nie można aż tak karać człowieka za to, że ma inne niż my
 16  I,9 |             okna spostrzegł młodego człowieka, który był wczoraj na grobach,
 17  I,9 |            i znowu zobaczył młodego człowieka, który ciągle siedział sam
 18  I,9 |     Przejdzie i to.~- Boję się tego człowieka - szepnęła panna Izabela.~
 19  I,10|         sobą niby uderzenie kijem w człowieka; ktoś z tyłu padł zawadzając
 20  I,10|         bałem się zobaczyć leżącego człowieka.~Wtem stało się coś nieoczekiwanego.
 21  I,10|          kiedym słuchał o triumfach człowieka, który miał wykonać testament
 22  I,10|      czynności pryncypała i jeszcze człowieka, .który ma więcej rozumu
 23  I,10|          się, ale... nie ma przecie człowieka, który by w życiu wygrywał
 24  I,11|           ażeby moralnie podźwignąć człowieka, który nieco się upijał.
 25  I,11|           tymczasem gdy raz opanuje człowieka idea, już go nie opuszcza
 26  I,11|              I dopiero dziś spotkał człowieka wyższego od siebie, wariata,
 27  I,12|        wierz mi, masz we mnie tylko człowieka życzliwego i... sprzymierzeńca...~-
 28  I,13|            tak chudego i tak małego człowieka jeszcze w życiu nie widział.
 29  I,13|             na Sułtance Yung z miną człowieka, który się nudzi.~- Spraw
 30  I,13|       świecie ucywilizowanym nie ma człowieka, którego by w najwyższym
 31  I,13|            to albo koniec dzielnego człowieka, albo początek całego szeregu
 32  I,13|             temu o mało nie zabiłem człowieka, dziś dla drugiego postawiłem
 33  I,14|       Izabeli, pokonało nieugiętego człowieka; nie tylko cofnął się, ale
 34  I,14|         Łęcki - że przy pomocy tego człowieka uwolnię się od troskliwości
 35  I,14|           jednak cóż za gbur z tego człowieka. Nie przyszedł do Łazienek,
 36  I,14|              Jeżeli zabije jedynego człowieka, który dziś ujmuje się za
 37  I,14|      łaskawy - myślała - gdy ocalił człowieka, który może się nam przydać.
 38  I,14|           opiekę boską? Śmierć tego człowieka byłaby dla mnie ciężkim
 39  I,14|          sobie zdolnego i zaufanego człowieka.~- Który w dodatku sam garnie
 40  I,14|            Przyjmij ten drobiazg od człowieka dziś trochę chorego i wierzaj -
 41  I,16|           się przed białymi włosami człowieka, którego rad był nazywać
 42  I,16|          nad sobą, że chyba zabiłby człowieka, który by m w tej chwili
 43  I,17|           zrobiła ze mnie bogacza i człowieka z reputacją, lecz jeżeli
 44  I,17|             w takim dniu skrzywdził człowieka. ~- W jakim dniu?... - spytał
 45  I,17|          uszczęśliwić jednego tylko człowieka. Całego świata - nie może;
 46  I,17|         medyka, a tu starość chwyta człowieka za poły..." ~- Proszę cię,
 47  I,17|          Nie mogę być obojętnym dla człowieka, który przeprosił pannę
 48  I,18|             kobieta na próżno szuka człowieka, któryby ujął się za jej
 49  I,19|         chory... ~- Zapewniłam tego człowieka, że wszystkie długi będą
 50  I,19|          możemy obejść się bez tego człowieka?... mówiła w duszy. - No,
 51 II,1 |            jeden subiekt wyjdzie na człowieka. Ja mu tam nie przeszkadzam;
 52 II,2 |           to uczciwość szlachetnego człowieka! -wtrącił rządca. - Mnie
 53 II,3 |       niemiecku też, więc trzeba mi człowieka takiego jak ty... ~- Nie
 54 II,3 |            nie o nich chodzi, ale o człowieka, który by gadał za mnie -
 55 II,3 |    zachowywał się, jak przystało na człowieka bardzo dobrze wychowanego.
 56 II,3 |   doprowadziła do obłędu rozsądnego człowieka. ~"Dwa ostatnie lata mojej
 57 II,3 |            troszczą się nie tylko o człowieka, ale nawet o konia dając
 58 II,3 |        obfity, a więc o żywność dla człowieka trudniej. Nie dość na tym:
 59 II,4 |           odkryć przyrodnika, no, a człowieka myślącego o samobójstwie
 60 II,4 |            specjalnie badam gatunek człowieka. W tej jednej formie, o
 61 II,4 | gdzieniegdzie odnajduję prawdziwego człowieka, istotę z rozumem, sercem
 62 II,4 |           Nie można inaczej nazywać człowieka - odpowiedział Jumart -
 63 II,4 |          ledwie jednego prawdziwego człowieka. Tak było zawsze, nawet
 64 II,4 |        bydlę; a Geist uważa mnie za człowieka!..."~Po wyjeździe Suzina
 65 II,4 |       Palmieri, może zamagnetyzować człowieka? ~- Nie tylko kobieta, ale
 66 II,4 |     zdolnościami, jakimi obdarowano człowieka. Tu naczelnych miejsc nie
 67 II,4 |             Tam, chcąc zdobyć miano człowieka, trzeba posiadać albo tytuł
 68 II,5 |              Bardzo mi miło spotkać człowieka szczęśliwego. ~- Prawdziwie
 69 II,6 |      przejażdżkach, to wiążcie tego człowieka. On jest po prostu niebezpieczny... ~
 70 II,6 |          widzi pan, ta wiara chroni człowieka od rozpaczy. Ja na przykład
 71 II,6 |          spotkała prawdziwie nowego człowieka... ~- A z tego co by pani
 72 II,6 |             nowego i nietuzinkowego człowieka, który by nawet w grobie
 73 II,6 |         pani miałaby odwagę zwodzić człowieka, który by aż tak panią kochał?... ~-
 74 II,7 |             że pierwszy raz spotkał człowieka tak miłego w rozmowie...
 75 II,7 |         Niech mi pani raczy wskazać człowieka z tej sfery, o jakiej mówimy,
 76 II,8 |       natura nie jest stworzona dla człowieka..: Według jego teorii wszystko
 77 II,8 |            natura powołała na świat człowieka.~Obojętny widz może nazwałby
 78 II,8 |             nie ima się niebojącego człowieka. ~- A powiedzcież mi - mówi
 79 II,8 |         mówi kowal - jak poznać, że człowieka strach zdejmuje?... ~- Takiś
 80 II,8 |           zechce poznać prawdziwego człowieka. A jeżeli się taki trafi,
 81 II,8 |             ale nie wolno oszukiwać człowieka, którego jedynym występkiem
 82 II,9 |           Ostrzeż go pan, bo szkoda człowieka... Zawsze Wokulski, jakkolwiek
 83 II,9 |       słusznie, boś patrzył na tego człowieka, kiedy był inny niż dziś),
 84 II,9 |        oficer węgierski. Zamordować człowieka albo nawet dwu czy samemu
 85 II,10|            przerazić nawet zdrowego człowieka~- Najokropniejsze jest to,
 86 II,10|           odparł Maleski, z postawą człowieka, który chce odtańczyć menueta. -
 87 II,10|           Patkiewicz tym razem udał człowieka, który ma bielmo na lewym
 88 II,11|         dziecka i tego szlachetnego człowieka:~Oboje byliśmy głęboko wzruszeni.~-
 89 II,12|                Oto być żoną takiego człowieka! - mówiła z Fertalskich
 90 II,12|              Ależ nie ma na świecie człowieka, który ośmieliłby się zrobić
 91 II,12|              że gdyby pani dotknęła człowieka ciężko poranionego, nie
 92 II,13|        lornetki cierpieniom młodego człowieka; prawie starczyło im to
 93 II,13|            Jak można zapalać się do człowieka, z którego nawet hotelowa
 94 II,13|           wyginąć najpierwej. Gdyby człowieka nie hamował wstręt do śmierci,
 95 II,13|            nie przyjmować mnie jako człowieka, który nie ocenił pani...
 96 II,14|            wykarmienie najuboższego człowieka!...~- Zatem pani odrzucasz
 97 II,14|       zamyka się w ostatnim uczuciu człowieka?...~I powtarzał za Mickiewiczem:~"
 98 II,14|      gabinetu. - Widzisz przed sobą człowieka, który postanowił...~- Cóżeś
 99 II,14|            tak nie przemawia się do człowieka stojącego nad grobem. Jeżelim
100 II,15|           który umie czytać w duszy człowieka, zobaczylibyśmy, kto z nas
101 II,15|             albo o powietrzu, które człowieka napełnia i ze wszystkich
102 II,15|       ocknął się, zobaczył jakiegoś człowieka, który siedział mu na piersiach
103 II,15|      największe skarby!... Wszystko człowieka zawodzi, tylko jeden Bóg
104 II,15|              Gdybyś spotkał takiego człowieka... rozumiesz?... gdybyś
105 II,16|            siłę.~Uważałem Klejna za człowieka bardzo postępowego, może
106 II,17|            sobie tę dziwną historię człowieka, przez kilkanaście lat żyjącego
107 II,17|         trafi na zwierzę aniżeli na człowieka!...~"Niech go diabli wezmą
108 II,17|             zawołała. - Pan bronisz człowieka, który okrył hańbą kobietę?...
109 II,17|     traktował jej jak równego sobie człowieka, ale jak niewolnicę, której
110 II,17|          zwichnięty umysł, a może i człowieka, który mógł coś zrobić...~-
111 II,17|             wygląda na eleganckiego człowieka.~Wokulski roześmiał się
112 II,17|             przebudzeniem z letargu człowieka, który już leżał w trumnie.~-
113 II,17|            nic tak nie uszlachetnia człowieka, jak miłość zacnej kobiety...~-
114 II,17|             oszukiwała obcego sobie człowieka... Cha!... cha!... cha!...
115 II,19|         życzenie może się spełnić u człowieka, który mówił tylko to, co
116 II,19|         ożywiając się - ale nie dla człowieka z jego usposobieniem...~-
117 II,19|            Poznałeś pan bliżej tego człowieka?... - pytał natarczywie,
118 II,19|        zawołał Ochocki - ten wstręt człowieka rozbitego do rzeczy, które
119 II,19|         udręczenie może doprowadzić człowieka do wścieklizny... Chociaż